Ben er wel klaar mee dat m'n man op uitzending is, hij is nu 10 weken weg en we hebben er nog 20 te gaan. Niet dat ik er wat mee opschiet maar ik spreek het nooit uit, omdat mensen altijd zeggen zo die weken zijn snel gegaan vind je niet. .. en dan voel ik me zo'n zeikerd als ik zou zeggen dat het regelmatig niet zo snel gaat voor mij...
Is hij 30 weken achter elkaar weg? Daar zou ik ook allesbehalve blij van worden! Ik snap het wel dat het langzaam gaat, jakkes.
Ik ben verdrietig omdat ik een mooie jurk wil kopen voor het doopsel van mijn zoon maar ik vind mij overal een dikke zeekoe in. Ik móet echt afvallen en ik weet dat ik t kan maar, Ja daar is die, ik word gek van al mijn maars!
Ik biecht op dat ik enorm mijn snor lig te drukken boven op bed! Onze dochter is vanmiddag gevallen en heeft op haar knie en boven op haar linker voet flinke schaafplekken. En op haar andere grote teen aan de voorkant wat vel er af. Toen het net gebeurd was heb ik de wonden schoongemaakt (onder luid gebrul) haar getroost natuurlijk, haar lekker op de bank geparkeerd met een schaaltje vers fruit, lunch en drinken. Toen ze weer wilde buiten spelen heb ik overal pleisters op geplakt en daar ging ze strompelend... Nu tijdens het eten zat ze te pruilen, hoe moet ik nou straks slapen.... Het voelt zo naar... Enz enz.... Ik kan daar niet zo tegen... Nu ligt ze op de bank beneden, af en toe piept ze wat, mijn man zit tussen de dozen zijn sonos uit te pakken en ik ben naar boven geglipt.... Hoor ik haar net vragen "waar is mama eigenlijk??" Heb niets gezegd.... Vraag me af hoe zij zo pieperig komt, mijn man en ik zijn helemaal niet pieperig.....
Mijn avondeten was chocoladetaart omdat ik mezelf nu heel zielig vind omdat die @#$_&$#";*)#+$;#@ clomid niet aanslaat en ik nu waarschijnlijk een hogere dosering moet nemen en nu heb ik het gevoel dat het allemaal nooit gaat werken en ik vind mezelf een aansteller want dit was pas 50mg... Maar toch.
Ik biecht op dat ik een hormonaal emotioneel wrak ben. Ik lig nu zelfs te janken bij de Spaanse versie van 'Let it go'.
Ik ook. Ik moet zelf smorgens ook pillen nemen dus we hebben nu een scorebord met elke dag vd week. Mijn peuter geef ik wel eens meerdere doses te gelijk
Ik biecht op dat m’n biecht eigenlijk geen biecht is, maar een geluksmomentje!!!! Zei ik een paar dagen geleden nog dat ik niet minder kon gaan werken, blijk het nu, door een onverwachte oplossing toch te gaan! Deze mama kan meer bij haar kindje zijn
Ach nou, daar mag je je ook best zo over voelen. This gewoon rot dat het moet en geen vrije keus is en heel logisch dat deze emoties daardoor om de hoek komen kijken. En wat mag jij trots zijn op jezelf dat je omdat je het beste voor je zoon wilt jezelf op zo moeilijk moment opzij kan zetten om dit te realiseren. En natuurlijk kan ook niemand betere zorg leveren dan jullie ouders, en het is echt bikkel zwaar die zorg uit handen te geven. Dat is zo invoelbaar (en herkenbaar).
Hij heeft 2 weken verlof omdat de uitzending langer is dan 5,5 maand. Dus we zien hem tussendoor nog 2 weken, maar op 7 maanden is het niet zo heel veel.... Soms gaat het snel zoals nu we zijn midweekje cp maar er zijn dagen die mega traag gaan en dan krijg je de opmerking ow zou willen dat m'n man eens een paar dagen van huis zou zijn.. ... Grrr 1,2,3,4
Dankjewel, wat een lief bericht Het voelt inderdaad niet als een vrije keuze! Dat maakt het helemaal sneu inderdaad, dat het allemaal maar moet. Uiteindelijk heb ik hem 2,5 uur te vroeg opgehaald omdat ik met hem wilde zwemmen. En gelukkig mocht dat Ze vonden het wel goed, want ze kwamen erachter dat de dag veeeeeel te lang was voor een kindje zoals hij, zeker omdat hij er nog nooit eerder was geweest. Dus we hebben de dag toch leuk afgesloten