Toen we vandaag onze dochter ophaalden van het kdv zat ze rustig op de bank. Wat ze nooit doet. Ze gaf aan dat ze pijn had aan haar arm. De leidsters gaven aan dat ze zei dat een kindje haar geknepen had maar dat ze niks konden zien. Ik zag dat ze haar armpje wat ondersteunde maar verder zag ik ook niet veel. Geen een van de leidsters (er waren er 4 in 1 ruimte ivm einde van de dag) had gezien wat er was gebeurd. Toen ik mijn dochter haar bodywarmer probeerde aan te doen brak ze in tranen uit van de pijn en zei dat iemand hard aan haar arm had getrokken. Geen een van de leidsters vond het opvallend dat ze al tien minuten op de bank zat en haar arm ondersteunde. Terwijl ze dit normaal echt nooit doet. En haar vaste leidsters waren nog wel daar. Eenmaal in de auto vertelde ze wie haar aan de arm had getrokken en nog voor we aanreden zei mijn dochtertje dat we niet te hard mochten rijden want dat doet pijn. Ik vertrouwde het niet en ben bij thuiskomst (ze wilde absoluut niet uit de auto) met haar doorgereden naar de HAP. Daar bleek dat haar elleboog ontwricht was. Waarschijnlijk doordat er inderdaad te hard aan getrokken is. Dit is voor haar de eerste keer, sterker nog ik had er nog nooit van gehoord. Hoe meer ik erover nadenk des te meer het me dwars zit. Zowel dat de leidsters het niet opgemerkt hebben als het kindje dat het veroorzaakt heeft. Mijn dochter noemt vaker de naam van dat jongetje ivm duwen en slaan ed. Terloops heb ik het wel eens met de leidsters besproken, maar een ontwrichte elleboog is voor mij eigenlijk wel de druppel. Ik vind dat ze beter moeten opletten en dat ze maatregelen moeten nemen wbt dat jongetje. Iemand ook ervaring hiermee en dan specifiek dat zoiets voorvalt op de opvang? Is er iets mee gedaan? Ps. De kans dat ze het nu vaker krijgt is aanwezig.
Ik heb het zelf 2 keer gehad als kind, maar beide keren is dat veroorzaakt door een volwassene (gezinsvervangense thuishulp omdat mijn moeder in het ziekenhuis lag). Wat ik begreep is dat er toch aardig wat kracht voor nodig is om het zover te krijgen? Zou een kind dat kunnen doen? In elk geval contact opnemen met kdv. Vind het slecht dat ze het niet hebben opgemerkt en als kinderen hun armpjes gaan ondersteunen moet je weten dat er wat aan de hand is. Sterkte
Kinderen kunnen dit zeker doen bij andere kinderen. Vandaag naar het kdv gaan of bellen en vertellen wat je hier zegt. Het gevoel over het jongetje en het gevoel over de leidsters. Wat je verwacht mag je ook vragen. Zij moeten de ouders inlichten van t jongetje en in gesprek over zijn gedrag. Daarnaast moet er veel beter worden opgelet als het een kindje is wat vaker andere pijn doet.
Mijn oudste zoon heeft het 2x gehad en beide op het kdv. Een zondagsarmpje komt doordat er te veel getrokken word aan een arm. Heel vaak komt dit in het weekend voor omdat ouders hun kind tussen hen in laat lopen en dan optillen aan de armen en zwaaien (want dat is zo 'leuk'). Het is gewoon een arm uit de kom. Kinderen die hypermobiel zijn hebben er meer kans op dan kinderen die dat niet zijn. Mijn oudste zoon heeft het dus 2x gehad. De eerste keer weet ik niet meer hoe of wat, volgens mij hing hij ergens aan. De 2e keer heeft een ander, even oud, kindje aan zijn arm getrokken. Dit ging niet eens heel hard. Wij hebben toen een speciaal protocol in laten gaan. Duidelijke regels wat hij wel en niet mocht om herhaling te voorkomen. Zo mag niemand hem bij zijn arm pakken om mee te nemen. Hij mocht niet ergens hard aan gaan hangen etc. Nu hebben we het wel wat meer versoepeld, omdat hij al 6 is. Het beste is om nu dus al actie te ondernemen om herhaling te voorkomen. Zoals je zelf zegt, als het 1x gebeurd is, is de kans op herhaling groter.
Mijn dochter heeft het gehad, maar we hebben echt geen idee wanneer dat gebeurd is, wij waren de hele dag bij haar en hebben niet aan haar arm getrokken. Arts gaf aan dat bij een verkeerde beweging het soms al snel gebeurd is. Er hoeft dus echt niet hard getrokken te zijn.
Een zondagsarmpje heb je zo, daar hoeft maar heel weinig kracht op te staan. Gelukkig is het ook zo weer verholpen. Als het wat vaker gebeurt leren ouders vaak zelf hoe het op te lossen, dat is namelijk heel simpel. Ik snap je schrik, maar dit is echt een heel onschuldige aandoening en op geen enkele manier te vergelijken met een ontwrichting bij een volwassene. Wat betreft maatregelen voor dat jongetje: dit kan echt in alle onschuld gebeurd zijn en iets heel kleins zijn geweest. Ik zou hier dus niet een te grote halszaak van maken. Als hij haar 'altijd' slaat of duwt is het natuurlijk goed het daar eens over te hebben.
Ja ik heb het in de app van de opvang geplaatst, dus maandag zullen de leidsters het bericht zien. Nou, ik heb inderdaad begrepen dat het vrij regelmatig voorkomt bij kinderen, maar tegelijkertijd heb ik het nog nooit in mijn omgeving gehoord en verschillende mensen die in de opvang werken hebben het daar ook nog niet meegemaakt. Dus dat het zo gemakkelijk gebeurt lijkt me dan ook wel mee te vallen. Mijn dochter geeft bovendien zelf aan dat diegene haar hard aan de arm heeft getrokken. Ze loopt qua ontwikkeling behoorlijk voor en legt verbanden van een 5-6 jarige. Verder liegt ze niet over dit soort dingen en zegt ze dus ook vaker dat dat kindje haar duwt en ook andere kinderen slaat. Ik heb het zo nu en dan al genoemd bij de leidsters, maar meer dan nadat iets gebeurd is te zeggen tegen het betreffende kind dat iets niet mag doen ze niet. Zeker nu het risico groter is dat het nog een keer gebeurd (en ook omdat ze het blijkbaar niet herkennen als een kind pijn heeft (maar het niet uitkrijst) en haar arm ondersteund) vind ik het des te belangrijker dat er beter opgelet wordt (op haar, maar ook op het andere drukke kindje).
Zie mijn reactie zojuist. Mijn dochter kan al heel goed aangeven wat er is gebeurd. Ze zegt dus ook en blijft ook absoluut bij dat verhaal, dat het betreffende jongetje haar hard aan de arm heeft getrokken. Bovendien komt ze vaker terug (of horen we het van de leidsters) dat het betreffende jongetje te druk speelde en haar een duw heeft gegeven of geslagen heeft. Zeker nu het risico dat het nogmaals gebeurd (het zondagsarmpje) vind ik het belangrijk dat de leidsters beter opletten (want 4 leidsters in 1 ruimte die niet zien dat mijn kind pijn heeft en haar arm ondersteund vind ik niet kunnen) op mijn dochter om het te voorkomen, maar zeker ook dat het gedrag van het betreffende jongetje eens wat grondiger aangepakt wordt. Ik krijg namelijk niet de indruk dat ze er bewust mee aan de slag zijn gegaan al. Iedere keer krijg ik te horen van ja we zeggen dat het niet mag. Blijkbaar is dat niet voldoende...
Het dochtertje van mijn vriendin is 2 en heeft dit volgens mij al 5x gehad. Voor 3 weken terug nog voor de laatste keer. Ook heb ik het meerdere malen van andere gehoord ( vanuit de kinderopvang )Dus denk dat het puur toeval is dat het bij jou in je omgeving dus minder voor komt. Het is echt zo gebeurd zonder veel kracht. Ik ben het met je eens dat de leidsters moeten signaleren bij je kind dat ze ineens ander gedrag vertoont en dat ze alert moeten zijn op dat jongetje.
Ik twijfel er ook niet zo zeer aan dat het zo gebeurd kan zijn, andere verwondingen gebeuren namelijk ook opeens of sneller dan je denkt. Het gaat me met name om het laatste... dat niemand het gezien heeft of vervolgens opmerkt dat mijn dochter pijn heeft en voor haar atypisch gedrag vertoont. Plus dat ik dus weer de naam hoor van het kindje waar mijn dochter iedere keer dus door geduwd oid is. Plus dat ze aangeeft dat dat jongetje haar hand wilde maar dat mijn dochter dit niet wilde en hij er toen dus hard aan trok. Het is best wel een dwingend kindje die dus als hij zijn zin niet krijgt wat hardhandig kan zijn. En dit weten de leidsters best, maar voor mijn gevoel wordt er niet genoeg mee gedaan. En dit is dus een beetje de druppel zeg maar.
Maar zo'n armpje kan idd al komen door aan de hand meetrekken, daar zit niet meteen iets kwaads achter én het ziet er ook niet meteen schokkend uit (bv qua gedrag van dat jongetje). Dat de leidsters hebben gemist dat ze pijn had.... tja, wij hebben dat bij onze dochter ook gemist. Ze heeft 12u met dat armpje gelopen én er mee geslapen. Dus ook dat zou ik ze niet echt kwalijk nemen...
Hier ben ik het niet mee eens. Mijn dochter kan prima aangeven hoe het is gebeurd. Zij geeft aan dat ze niet met het kindje mee wilde/ niet wilde dat hij haar hand pakte. Waarop hij vervolgens hard aan haar arm trok om haar toch mee te krijgen. Ik ken het jongetje inmiddels een beetje, en hij kan echt hardhandig zijn met andere kinderen. Als dit nou het eerste was of bij een ander kindje had ik het niet zo vervelend gevonden, maar het gaat nu alweer om dit betreffende kindje. Ik vind het niet normaal dat mijn dochter wekelijks aangeeft geduwd, geslagen of wat dan ook te zijn door dit jongetje. Ik heb van mijn dochter nog nooit vernomen dat ze zoiets bij een ander kindje gedaan heeft, dit doet ze thuis ook niet. Ik verwacht dan ook dat andere kinderen dit ook niet continue doen bij mijn kind (dat het een keer gebeurd is tot daar aan toe). En als mijn kind dit zou doen, zou ik dat als ouder willen weten, zodat ik er iets aan kan doen. Dus misschien ben ik nog wel het meest gefrustreerd richting de opvang... zij moeten actie ondernemen (het kind kan er ook niet alles aan doen, mensen moeten het hem ook leren) en tevens beter opletten op mijn dochter. Dat ze het incident op dat moment gemist hebben snap ik nog wel, maar dat ze vervolgens als ik mijn dochter op kom halen allemaal met andere dingen bezig zijn, terwijl mijn dochter duidelijk beteuterd op de bank haar arm zit te ondersteunen en niemand er aandacht aan schenkt... daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Als ik vervolgens vraag wat er is zegt ze veel pijn te hebben aan de arm. Waarop een leidster eraan komt en aangeeft dat niemand iets gezien heeft maar dat ze waarschijnlijk geknepen is door een kindje, maar ze zagen geen rode plek oid. Als ze haar armpje hadden opgetild of beter naar haar hadden gekeken hadden ze echt wel gezien dat er wat was. Het is echt absoluut atypisch gedrag voor haar... ze hadden wel gemerkt dat ze al zo'n kwartier op de bank zat en haar arm vast hield... maar ze zochten er verder niets achter. Mijn dochter zit echt nooit op de bank op het kdv is altijd lekker aan het kletsen/rommelen met vriendjes en vriendinnetjes. Als wij haar op komen halen verstopt ze zich echt altijd, dat was nu ook niet... en geen een van de leidsters die omkeek naar haar. Ze zat maar alleen op die bank.
Ja dit dus. Mijn dochter doet het niet bij andere kindjes, dus ik verwacht ook dat andere kindjes dit ook niet doen. Nu snap ik ook nog wel dat er incidenten gebeuren, maar wekelijks gaat mij echt te ver. En dit is voor mij nu gewoon de druppel eigenlijk.
hier ooit ook een zondagsarmpje op het kdv. gewoon tijdens het spelen gebeurd, de kindjes hadden met elkaar gedanst. Leidsters hadden niks doorgehad, zoon heeft niks aangegeven. Sterker nog, we kwamen er thuis na een paar uur pas achter. Hij heeft gewoon zn arm ontzien en was rustig, wat wij geïnterpreteerd hebben als moe. Overigens is het hier gewoon een zwakke plek, het was al vaker gebeurd bij hem (die keer wel thuis). Dat je dochter last heeft van het kindje zou ik ook aangeven, niet dit ene incident maar dat hij haar vaker pijn doet. Een ongeluk zit in een hoekje, maar constant pijn doen is natuurlijk niet de bedoeling.
Bij mijn dochter was het nog nooit gebeurd. Des te vervelender vind ik dat zoiets voor het eerst op het KDV gebeurd. Juist omdat je dus niet kunt zien precies wat er is gebeurd. En in dit geval geen van de leidsters iets heeft gezien. Ik vind wel dat ze het aan mijn dochter hadden kunnen zien (desondanks dat ze niet huilde); ze gaven namelijk zelf aan dat ze wel hadden gezien dat ze al even (haar arm ondersteunend) op de bank zat. Ik begrijp dat het aan het einde van de dag druk is op de opvang met kindjes ophalen ed, maar zelfs toen wij haar probeerden op te pakken om haar jas aan te doen en ze dus begon te huilen,,. werd het eigenlijk een beetje afgedaan als niets voor mijn gevoel. Oh ja, ze is geknepen door een meisje maar we zagen niets, behalve dat ze zich wel anders gedroeg dan normaal. Maar het is ook geen beschuldiging verder, ik hoop gewoon dat ze beter op mijn dochter letten (nu de kans groter is dat het weer gebeurd) en op het betreffende kindje. Het ging me er ook om dat het weer het betreffende kindje is, waarvan dochter aangeeft dat hij iets gedaan heeft wat ze niet leuk vind/haar pijn doet. Mijn vriend heeft ze vanmorgen overigens naar het KDV gebracht. Op mijn bericht in de app heb ik in ieder geval geen reactie ontvangen. Ik weet ook dat een van de vaste leidsters van mijn dochter, die vorige week aanwezig was bij het ophalen, deze week op vakantie is. Ik zal het straks wel van mijn vriend horen. Denk dat ik even meega mijn dochters op te halen. Moet tevens nog een afspraak maken voor een gesprek over mijn jongste. Wellicht dat ik dan ook even de situatie van mijn oudste icm het betreffende kindje aanhaal...
Ja toch gebeuren zulke dingen op een kdv. En ook niet bewust. Dat jongetje heeft vast niet van te voren bedacht: ik zal haar arm eens uit de kom trekken. Als bepaalde kindjes vaker lichamelijk zijn dan is dat zeker een aandachtspunt voor de leidsters. Maar een ontwikkelingsvoorsprong of goed uit kunnen leggen heeft hier natuurlijk niks mee te maken. Kinderen beleven iets op hun manier, en juist op de leeftijd van 5/6 jaar loopt fantasie en werkelijkheid vaak door elkaar.
Dit is ook wat ik bedoelde; hij trok aan haar arm, dat is natuurlijk niet goed als zij dat niet wilde, maar hij trok niet aan haar arm om hem uit de kom te trekken... dat is gewoon domme pech. Natuurlijk wel met kdv in gesprek gaan als hij vaak niet luistert en haar knijpt/duwt/slaat etc.
Dat begrijp ik natuurlijk ook, dat dat niet is wat hij erbij dacht. Daar gaat mijn punt ook niet om. Het gaat meer om a) dat ze niet hebben gezien dat er wat met mijn dochter was en b) dat het iedere keer om dit kindje gaat. Hij speelt te hardhandig en wilt zijn zin krijgen en er wordt voor mijn gevoel niet veel aan gedaan. Als je een gesprekje aan probeert te gaan nav de incidenten, dan krijg ik alleen maar te horen dat ze hem zeggen dat het niet mag/niet lief is...
Daarom noemde ik het ook niet. Ik bedoel gewoon te zeggen dat mijn dochter prima aan kan geven wat er gebeurd is. Neemt niet weg dat ik ook begrijp dat het kind van te voren vast niet bedacht heeft dat hij haar elleboog zou ontwrichten. Maar feit is wel dat het kind te hardhandig speelt en al vaker incidenten heeft veroorzaakt en de leidsters er niet veel aan doen.