Maar we mogen wel blij zijn dat een kindje dat zo vroeg geboren is het gered heeft. Ik vind veel reacties in het topic kort door de bocht en overkomen alsof 'het beter wat geweest' als dit kindje het niet had gehaald. En dat vind ik misselijkmakend!! Maargoed dat kan liggen aan de interpretatie en het i-net. Maar alsnog vind ik het net als vele anderen fijn dat er eindelijk eens een keer goed nieuws naar buiten wordt gebracht ipv altijd dat eeuwige onzinnige negatieve gezeur!!
Inderdaad. Ik snap ook wel de frustratie van bijv Berte en dergelijke. Maar dat neemt niet weg , dat ik haar eerste reactie alles behalve netjes vind. Dit kindje heeft gevochten voor haar leven, daar mogen mensen best blij om zijn, ondanks dat het niet voor iedereen weggelegd is. Vind het gewoon niet gepast om hier met boze gezichten een berichtje te plaatsen.
Het is ook heel mooi dat dit kindje het gered heeft en ik hoop ook van harte dat het in de toekomst goed blijft gaan maar dat betekent niet dat de termijn om te gaan behandelen dan zomaar naar beneden gezet moet worden. Hier komt in mijn ogen heel wat meer bij kijken. En sommige reacties vond ik ronduit kwetsend overkomen en dat lijkt me ook niet de bedoeling van dit topic.
Het enige wat ik hierover kan zeggen: Wat een geweldig sterk meisje!!!!!! Ik hoop dat alles goed mag blijven gaan en dat ze zich gezond mag ontwikkelen!
Sorry, maar op zo;n berichtje negatief reageren doe je gewoon niet! Ik ben blij voor die mensen dat ze hun KINDJE mee naar huis mogen nemen. Wat daar gaan een paar met hun commentaar aan voorbij: Het is niet alleen een kindje wat geboren is met 21 weken, maar het is wel iemand zijn en haar kindje! Die mensen zullen elke dag rouwen om hun verlies, maar elke dag blij zijn met het feit dat hun DOCHTER er nog wel is. Het is toch potverdikkie een wonder!!! Wees toch een keer blij voor een ander zonder het gelijk persoonlijk te maken. Wordt zo moe van deze afzeik en afgunst cultuur!
ben het zoo eens met mamajuul. gisteravond heb ik al een hele reactie getypt, maar durfde het toch niet te plaatsen, bang om het hele forum over me heen te krijgen. maar waarom kunnen we niet dit nieuws nemen zoals het er staat. een kindje wat misschien 0,1% procent kans had op een leven , heeft het toch gered. wat haar toekomst brengt, geen idee maar dat weet bijna niemand. laten we blij zijn voor deze ouders, ze hebben al een kindje verloren en gun ze dit geluk. joyce
Joyce en mamajuul, ik vind het kort door de bocht om te zeggen dat mama's die de 'nadelen' van dit verhaal zien, jaloers zijn of die mensen dit geluk niet gunnen. Ik vind het heel normaal dat er op zo'n emotionele manier gereageerd wordt in dit topic en dat emoties de bovenhand vieren als het hierover gaat maar dat wil niet zeggen dat beslissingen die hierrond gemaakt worden, ook gebaseerd moeten zijn op emoties! En dat mensen die hier rationeel over kunnen of willen nadenken, een ander dit geluk niet gunnen of egoïstisch zijn! Er is, naar mijn mening, een groot verschil tussen een kind een kans op een leven geven of een kind een overlevingskans geven.
Helemaal mee eens, ik heb de rest van de topic nog niet gelezen, maar wil even reageren. Mijn kinderen zijn ook nooit als proefkonijnen gebruikt, ern wij hebben de nicu ook nooit als een hel beleefd, maar juist als een plek waar wonderen gebeuren. Ik vind jouw reactie ook best pijnlijk, zo hebben wij de prematuriteit en de nicu helemaal niet beleefd. Ik vind het vreselijk wat jij hebt meegemaakt, maar ik denk dat je hierdoor alleen uit eigen emotie spreekt. Overigens worden kinderen va 21-22 weken al langer geholpen in andere landen. Ik heb hier 1,5jaar geleden een gesprek over gehad met de neonatoloog. Dit is geen uitzondering in 5uitsland of 2ngeland. Ze kijken naar de conditie van elk kind na de geboorte. In nederland wordt meer naar het termijn gekeken.
dat bedoel ik, ze leeft en lijkt voorlopig gezond. dat is toch geweldig. daarbij heb ik niet gezegd dat er mensen jaloers zijn, of nadelen van dit verhaal zien, dus nee ik vind mijn reactie niet kort door de bocht. tuurlijk zijn er mensen die hier persoonlijke ervaringen mee hebben en veel verdriet voelen bij een dergelijk verhaal omdat het bij hun helaas anders is verlopen. tuurlijk snap ik dat. maar het is ook weleens fijn om nieuws te nemen zoals het is. dit kindje heeft het overleeft en wat de toekomst brengt , dat weten we niet, maar nogmaals dat weet je nooit. laten we genieten voor die ouders, die hebben denk ik een verschrikkelijke periode achter de rug, zijn wel een ander kindje verloren, dus laten we vooral blij voor hun zijn dat het bij hun goed gegaan is! joyce
Helemaal mee eens! Volgens mij is er hier niemand die deze ouders of dit meisje alle geluk van de wereld misgunnen. Ondanks 'negatieve' reacties. Het is een kwestie van emoties, maar ook realistisch blijven. Gelukkig kan ik ook een 'sprookje' vertellen als het gaat om extreem premature kindjes, maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds vind dat er een grens moet zijn en dat die realistisch moet blijven/zijn.
Dat is ook geweldig, maar dat neemt niet weg dat haar ouders nog steeds in spanning zitten over hoe ze zich verder zal ontwikkelen. Ik weet dat niemand ouders kan garanderen dat hun kindje zich goed en gezond zal ontwikkelen, ook ouders van een à terme geboren kindje. Maar de kans dat er uiteindelijk toch iets mis blijkt te zijn is veel groter!! Natuurlijk nemen de ouders dat op de koop toe, want ze hebben hun kindje kunnen redden, maar toch is het overleven geen garantie voor een mooi leven. En dat maakt de discussie zo ingewikkeld.
Infant Survivability Rates by gestational week Up until 21 weeks: 0% survival rate at 22 weeks: 0-10% survival rate at 23 weeks: 10-35% survival rate at 24 weeks: 40-70% survival rate at 25 weeks: 50-80% survival rate at 26 weeks: 80-90% survival rate at 27 weeks: greater than 90% survival rate bron Infant Survival Rates during Pregnancy en dan heb ik behoorlijk moeten zoeken, want de meeste statistieken zijn pas vanaf 23 weken (en zijn een stuk negatiever tot 27 weken bovendien.) Length of Pregnancy Likelihood of Survival 23 weeks 17% 24 weeks 39% 25 weeks 50% 26 weeks 80% 27 weeks 90% 28-31 weeks 90-95% 32-33 weeks 95% 34+ weeks Almost as likely as a full-term baby Premature Birth - Viability and Survival Statistics for Premature Birth Dit zijn de kinderen die het er levend afbrengen, dit beketent niet dat ze gezond zijn. Nu kijk ik naar 21 weken in deze informatie, en zie dat die dus niet eens apart vermeld staat, er staat tot 22 weken, 0%. Laten we even uitgaan van 0,1% zoals iemand voorstelde. Daarbij even benadrukken dat het om overlevingskansen indien er een behandeling gestart wordt gaat, niet op de kans er 'gezond' uit te komen. Omdat je bij die zwangerschapsduur niet kunt afwachten hoe kinderen het doen, moet er direct behandeld worden, anders zijn de kinderen al overleden. Dit betekent met een kans van 0,1 % dan van iedere 1000 kinderen waar een behandeling gestart wordt, er 999 overlijden. Dit betekent dat 999 kinderen bij hun ouders worden weggehaald, pijnlijke behandelingen ondergaan om alsnog te sterven. Ik hoop echt dat die 999 kinderen niet overlijden op de behandeltafel, maar de kans krijgen te overlijden bij hun ouders. Het is dus inderdaad een wonder als een kind er gezond uit lijkt te komen met die leeftijd, 21 weken, maar sorry dat ik het zeg, het leed dat al die andere ouders en kinderen is aangedaan, waar het leed toch al niet te overzien was, vind ik onmenselijk. Als je als arts een behandeling start met die wetenschap, dat de kans zo laag is, dan ben je aan het experimenteren, dan heb je naar mijn mening geen respect voor je patient en zie je die niet als mens. Het spijt me als ik mensen hiermee kwets, maar ik vind dat artsen al die kindjes met 21 weken als proefkonijn behandelen. Ik vind de prijs die die 999 kinderen met hun ouders betaald hebben veel te hoog. Als je daarbij ook nog meeneemt hoeveel kinderen er tegenover een gezond kind staan, ipv een levend kind, dan zijn er nog veel meer dan 999 kinderen die de tol betaald hebben. Sorry dus dat ik niet enthousiast kan zijn over dit bericht, dat mijn hart uitgaat naar die 999 of meer kinderen die het niet gered hebben.
Misschien dat de ouders wel zeer hebben aangedrongen op behandeling en dat artsen het wel hebben afgeraden. Dit is maar een sumier krantenartikel, geschreven door iemand die waarschijnlijk niet 100% in de materie zit. Dat is wat je leest, misschien dat de artsen helemaal niets hebben gezegd over opgroeien met wel of geen problemen. Anyway, het is en blijft een wonder dat het kindje het overeeft heeft. Ik vind het een mooi bericht.
Mee eens. Of wellicht hebben ze juist wél aangegeven wat de risico's eventueel zouden kunnen zijn en de keus aan de ouders overgelaten.
Het is een wonder dat ze het heeft overleeft met een geboorte van 21 weken. Maar wat zal het een hoop verdriet zijn geweest zeg ! Je komt voor zulke moeilijke keuzes te staan. Het is voor de ouders leven tussen hoop en vrees. Ik hoop dat ze gelukkig en gezond mag opgroeien en dat later niet blijkt dat ze alsnog vanalles heeft overgehouden aan haar vroeggeboorte.
Ga toch ook even reageren op Berte (heb nog niet alles gelezen, maar blijf nu al steken bij pagina 5) Ik heb beide gevallen meegemaakt. Onze zoon (nu een gezonde hollandse jongen van bijna 11 jaar) is een prematuurtje van 31 weken. Heeft op de IC van het VU gelegen. Als ouder wil je echt dat de artsen er alles aan doen om jouw kindje te redden. Ik heb toen zelfs gezegd, als hij het niet redt, hoeft het voor mij ook niet meer. Ik heb nooit, maar dan ook nooit het idee gehad dat mijn zoon een proefkonijn was, integendeel, ik heb het idee dat hij daar in goede handen was en dat de artsen alles voor ons mannetje hebben gedaan. Hij heeft er niks aan over gehouden, het is een heerlijk joch, intelligent, bijna groter dan zijn vader en dat voor een starter van 1700 gram. Daarnaast ben ik in december 2009 een zoon verloren met 20 weken zwangerschap, als ze dit kindje hadden kunnen redden, hadden ze dat natuurlijk moeten en mogen doen. Helaas was het manneke in mijn buik al overleden. Ik gun dit verlies echt geen enkele andere moeder ter wereld! Dus ook deze duitse moeder niet. Op dit moment ben ik weer in verwachting van een een-eiige tweeling, ik ga ervanuit dat deze twee ook te vroeg geboren worden en natuurlijk hoop ik niet te vroeg. Maar ook dan ga ik er weer vanuit dat de artsen er alles aan zullen doen om voor deze mensjes te vechten als dat nodig mocht zijn.
Wil ik er nog wel aan toevoegen dat e.e.a wel realistisch moet zijn. Als ik namelijk zie hoe ons zoontje met 20 weken uit mijn buik kwam, snap ik best dat dit kindje niet levensvatbaar was. Helaas zoals al eerder genoemd weten we niet de achterliggende informatie over dit kindje en deze situatie. Denk dat dat namelijk niet geheel onbelangrijk is.