Klopt, ik ken veel ouders die het zo doen, nu ook trouwens. Wel in Nederland, veel minder in België. Maar hier gaan de kinderen al met 2,5 naar school en hebben ze de mogelijkheid tussen de middag te slapen. Minder oververmoeide kinderen denk ik dus.
Mijn oudste 2 hebben dat inderdaad nooit gedaan, maar mijn jongste had daar wel een tijdje een handje van. Maar hoe ik ermee omging lag aan de situatie, maar hier ben ik wel feller mee dan met andere dingen, want ik vind fysieke aanrakingen dan ook echt niet ok. Meestal was het voldoende om hem ferm aan te spreken op ooghoogte, maar hij heeft ook mijn dochtertje wel eens recht in zijn gezicht geslagen en dan word ik toch wel even heel boos. Maar ik ben bijna nooit boos en ik verhef mijn stem ook bijna niet, als ik dan een keer goed boos wordt en mijn stem verhef weten ze wel dat het menens is.
Nou ik denk dan dat kinderen het gedrag niet meer laten zien omdat ze onder de indruk zijn van de tik. Ik werk liever op lange termijn, dat ze het gedrag niet meer vertonen, omdat ze zelf van binnenuit snappen waarom het niet wenselijk is.
Kan ik begrijpen, maar ik sta er toch anders in. Ik wil niet dat mijn zoontje aan de kattenbak zit. Ik kan dan wachten totdat hij 4 (of zo) is en er dan zelf begrijpt dat het vies is, maar ik vind dat niet nodig.. Het maakt mij niet uit of hij het begrijpt, dat komt later wel.
Ja ik word ook heel boos als de een de ander moedwillig pijn doet. De middelste heeft de oudste weleens zo hard gebeten dat de plek een paar dagen later nog te zien was. Overigens kan mijn oudste (vooral) mij ook heel goed uitdagen, door bijv. expres dicht op babyzusje te gaan liggen, met haar voet in de buurt van haar gezicht zweven, etc. Als ik daar niet adequaat op reageer, blijft ze het doen. En dan zit ze dus weer op de gang/trap. Gezellig is anders, maar ja...
Ik straf liever niet, maar worden ook wel boos als ze bijv de kat pijn doet. Daarbij, als de kat besluit wel uit te halen, zijn we verder van huis. Dat leggen we eerst uit en gaat ze door, dan halen we haar daar weg. Als ik meerdere kinderen zou hebben, zal ik niet uitsluiten dat er een 'strafkrukje' zal komen om even een time out te nemen. Maar ook dan is het om het uit de situatie halen en niet als straf op zichzelf. Nu ze wat ouder is, kan dat ook. Meestal is uitleg genoeg en gaat ze daarna de kat een knuffel geven met de melding 'poesje nu weer blij'. Ik heb liever dat ik haar terecht wijs dan de kat
Aaah oké. Dan begrijpen ze nog niet dat ze ergens af moeten blijven. Die hersentjes zijn daar nog niet klaar voor. Alles is heel erg magisch en moeten ze gewoon aanraken. Ze willen gewoon weten hoe iets voelt en kunnen zichzelf nog niet tegenhouden. Alles moeten ze ontdekken. Hier haalde ik hem soms 50 keer van de sierstukken bij de salontafel weg. Per dag hè. Maar liet de sierstukken wel staan, het was niet gevaarlijk maar om het hem te leren liet ik het staan. Met de 14 maandensprong was het op het ergste maar toen de 14 maandensprong gedaan was begreep hij het ineens. Toen waren de hersenen pas genoeg ontwikkeld om dat stukje te begrijpen en om zichzelf te kunnen tegenhouden en was dat gedeelte in de opvoeding afgesloten. Het was veel werk en op sommige werd ik gek maar het heeft wel veel opgeleverd. Ik moet wel toegeven dat hij pas met 11 maanden kon tijgeren en 12 maanden kon kruipen. Dus wel minder maanden werk dan jij zou hebben.
De keren dat zoiets is gebeurd hier is echt op 1 hand te tellen, maar de keren dat het gebeurde ben ik wel echt heel boos geworden. Ik heb op die momenten zeker mijn stem verheft en ze linea recta naar hun kamer gestuurd. Na een afkoelperiode (voor beide partijen ) ben ik er dan heen gegaan en hebben we even een stevig gesprek gevoerd. Iemand pijn doen vind ik echt onacceptabel en dat maak ik dan ook heel goed duidelijk. Zelfde regime geldt overigens voor als ze elkaar pijn doen. Dan gaan ze zonder waarschuwing naar hun kamer, mogen ze nadenken over of wat ze gedaan hebben leuk/lief/de bedoeling is en moet er naderhand excuses worden aangeboden.
Nee dat begrijpt hij inderdaad nog niet natuurlijk, maar alvast beginnen met aanleren kan geen kwaad. Ooit gaat het lichtje branden, haha. Nu komt het misschien over alsof ik hem de hele dag op de vingers aan het tikken ben, maar dat is niet zo hoor
Probeer hem dan gewoon telkens weg te halen. Je hebt er evenlang werk aan dan tikken geven. Tot zijn ontwikkeling er klaar voor is. Maar je hebt het dan wel op een kindvriendelijke manier gedaan.
Dat heb ik je al uitgelegd. 100 mensen, 100 manieren van opvoeden. Ik ben tevreden met mijn manier van opvoeden net zoals jij dat bent met de jouwe (ga ik vanuit). Zullen we het hier gewoon bij laten?
De oudste heeft denk een enkele keer een tik gehad, kan me niet heugen wanneer het was, maar het is wel voorgekomen, sowieso een fase gehad dat hij mij constant sloeg, toen wel eens een tik terug gegeven om te ervaren dat dat zeer doet en niet leuk is. Onze dochter van 8 maanden doe ik idd optillen en wegzetten, daarbij heeft een tik nog helemaal geen enkele nut als je het mij vraagt, omdat ze ook nog niet begrijpt wat wel en niet mag. En als de oudste mij of iemand anders slaat mag hij ook even op de gang gaan zitten, daarna praten we erover en weet hij vaak wel wat hij verkeerd heeft gedaan en benoemd dit ook. Een hele enkele keer in hele opstandige periodes wanneer hij ontkent dat slaan zeer doet en niet leuk is vraag ik hem, zal ik jou eens slaan, dan krijgt hij een zachte tik op z'n arm en meestal zegt hij dan gelijk al dat dat niet leuk is, waardoor hij dan dus wel inziet dat slaan niet mag. Hij lijkt dan in een soort bubbel te zitten waar hij niet uitkomt en maar doorgaat. Ik krijg dat met praten een hele enkele keer echt niet opgelost. Op z'n kamer maakt ook wel indruk, maar ik wil eigenlijk niet dat hij straks zn slaapkamer/bed associeert met straf. Dus nee, in principe sla/tik ik niet, maar ik ontken niet dat het een enkele keer wel gebeurd.
Ah een baby snapt dat toch nog helemaal niet. Hier is de jongste nu 14 maanden en die snapt nu 'pas' wat nee betekent en die luistert ook gewoon goed dankzij herhalen, herhalen, herhalen... daar zijn echt geen tikken voor nodig... 9 maanden zijn ze nog zo klein...
Phoe ik vind een baby van negen maanden een tik geven echt wel een dingetje hoor.. het is inmiddels wel duidelijk dat ik sowieso tegen tikken ben, maar met negen maanden.. daar heb ik best moeite mee.
Inderdaad. Ik begrijp dat het bij 9 maanden letterlijk tikjes zijn. Maar hoe zit dat dan als het kind 2 of 5 jaar is als je het al doet terwijl je weet dat dat huppelke er helemaal niks aan kan doen. Zo nutteloos!