Een 'corrigerende tik' aan je kind geven. Wat vind jij?

Discussie in 'Mama en gezin' gestart door Babyopkomst, 16 mrt 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Fietwordtmama

    Fietwordtmama Niet meer actief

    Maar dan is "daar mag je niet aan zitten" en weghalen toch ook gewoon duidelijk?
     
    Oceanna vindt dit leuk.
  2. fafa

    fafa Niet meer actief

    Ik heb lang niet de hele thread gevolgd, maar dit viel me even op. Hier ben ik het niet mee eens.

    Ik heb mijn jongste ook nog voor zn eerste verjaardag een tik gegeven. En geloof me, die ene tik was duizend keer effectiever dan weghalen.

    Ik heb een soort verdikte moedervlek op mn sleutelbeen, en die had een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mn zoontje als hij lag te drinken. Hij zat er constant aan te prutsen, eraf te krabben met zn nageltjes... Vreeeeeeselijk gevoel! Ik heb zn handje letterlijk honderden keren weggehaald daar. Maar zodra ik losliet schoot hij net zo hard weer terug daarheen. Tot ik besloot: ik ga hem nu een keer een tik geven. Want zo wil ik niet meer voeden. Ik werd echt gek.
    Een keer een tik gegeven. En klaar was het. Nooit meer geprutst. En nog een half jaar geborstvoed. Geen spijt van gehad.

    Dus of je er nou voor of tegen bent, daar kun je van mening over verschillen. Maar zeg me niet dat het net zo (weinig) effectief is als weghalen uit de situatie.
     
  3. Jackie87

    Jackie87 VIP lid

    6 aug 2013
    5.431
    2.867
    113
    Huh lees ik dat nou goed, een 9 maanden oude baby een tik geven :eek:
     
    jupke en Oceanna vinden dit leuk.
  4. Butterfly1109

    Butterfly1109 Fanatiek lid

    3 jan 2015
    1.620
    43
    48
    Ja, ik schrik er ook van. Dit is voor mij dan ook anders dan "iedereen doet op haar eigen manier" ...
     
    Jackie87, Oceanna en suus1983 vinden dit leuk.
  5. Fietwordtmama

    Fietwordtmama Niet meer actief

    Ik heb hele lieve kinderen. Helaas kan jongste, als hij in een van zijn buien zit ook fysiek worden. Het tegenstrijdige is dat hij dan vreselijk boos op me is, zo boos dat hij me probeert te slaan. En tegelijkertijd zo verdrietig dat hij wil dat ik hem troost.

    Situatie: hij gaat uit zijn plaat. Gillen huilen nee tegen alles. Ik probeer hem te kalmeren. Hij begint te meppen.
    Dan pak ik zijn handjes vast en zeg dat slaan niet mag. Hij probeert zich los te worstelen. Dan zet ik hem van me af. Op een stoel of de bank en laat hem daar even uitrazen. Of, als we samen zijn, zet ik hem bij papa (of als hij papa mept, dan kan hij vaak wel bij mij)
    Als hij een beetje is gekalmeerd wil hij meestal op schoot uithuilen.
    Na een poosje kan ik hem dan vaak met een grapje of verhaaltje uit de boze/verdrietige bui halen.
    Pas daarna kunnen we weer normaal praten en kijken wat er aan de hand was (moe/overprikkeld)

    Heel vermoeiend die buien. En eerlijk. Ik ben zelf ook weleens op de gang gaan staan om even met dingen te gooien omdat ik het niet meer trek. (Voor degene die het beeld hadden dat ik de altijd lieve zachte geduldige supermoeder ben.... Nee dus)
     
    Nescio en sydneys vinden dit leuk.
  6. suus1983

    suus1983 VIP lid

    10 okt 2006
    47.710
    32.571
    113
    Vind ik heel moeilijk moet ik zeggen. Je geeft een baby toch geen tik. Ik denk werkelijk dat hierom die wet in stand is gebracht, want als je al in staat bent om een baby een tik te geven wil ik echt niet weten wat je later gaat doen als ze echt dingen gaan doen die niet mogen.

    100 manier ja, maar sorry, die van jou zou daar niet een van mogen zijn.
     
  7. suus1983

    suus1983 VIP lid

    10 okt 2006
    47.710
    32.571
    113
    Oh hier precies zo eentje! Zo moeilijk en zo lastig. Eigenlijk zitten ze vooral zichzelf in de weg, maar het is zielig en vermoeiend tegelijk. Wij pakken het ook zo aan en ik ben ook wel eens uit de situatie gegaan. Het is moeilijk om altijd kalm te blijven, bent ook maar een mens.
     
  8. Anna009

    Anna009 VIP lid

    30 mei 2008
    9.091
    4.265
    113
    Home
    Ik geef wel een tik als ze te ver gaan en die werkt niet dagelijkks of wekelijks maar als ze me echt het bloed onder de nagels vandaan halen

    Zo was ik laatst bij de dokterswacht daar zat een moeder met 3 jongens en die waren echt onhandelbaar
    Rennen en schreeuwen
    Die moeder riep wel 30 x dat ze moesten zitten maar er reageerde geen 1 van de kinderen op...
    Echt pak je kind dan wat harder aan
    Ik zeg niet dat ze dan een tik moeten hebben
    Maar sommige ouders zijn echt laks en dan krijg je dit
     
    Oceanna vindt dit leuk.
  9. Fietwordtmama

    Fietwordtmama Niet meer actief

    Klopt helemaal. Ik ben het zelf ook. Al ken ik de term ook nog maar pas. En gelukkig hadden mijn ouders ook in de gaten dat ze bij mij een andere aanpak nodig hadden dan bij mijn broer en zus.
    Het is ook pas sinds ik het weet dat ik sommige dingen van mijzelf begin te begrijpen.
    De wetenschap dat het bestaat maakt het voor mij makkelijker om op een andere manier naar opvoeding te kijken.

    In het kader van dit topic. Een tik zou mijn kinderen volledig uit balans brengen. Oudste zou er waarschijnlijk dagenlang verdrietig van zijn en zichzelf heel slecht gaan vinden. Hij kan al in tranen zijn als we hem iets te streng verbaal corrigeren.
     
  10. Fietwordtmama

    Fietwordtmama Niet meer actief

    Dat is wat we zijn. Mensen. En we doen ons best toch. Sterkte ermee!
     
    suus1983 vindt dit leuk.
  11. Harperhazel

    Harperhazel Niet meer actief

    Hier hetzelfde, hij zou echt compleet kapot er van zijn.
     
  12. Olifantje1991

    Olifantje1991 VIP lid

    9 jan 2013
    9.260
    3.497
    113
    Dit zou hier ook zo kunnen gebeuren, maar je laat je kindje dus doorgaan met slaan in zo'n situatie, gewoon wachten tot hij klaar is met slaan zeg maar?
    Ik merk dat ik hier soms wel eens een beetje vast loop en soms echt nog zoekende ben wat werkt. Soms gaat het dagen achter elkaar goed en vandaag was weer zo'n dag...
    Vanmiddag wilde hij even op de tablet, mocht van mij maar als de grote wijzer bovenaan stond moest de tablet uit (hij is erg geïnteresseerd in de klok). Vlak voor de grote wijzer bovenaan staat geef ik dit al 1-2x bij hem aan en tussendoor kijkt hij zelf ook regelmatig op de klok. Op het moment dat het tijd is gaat natuurlijk niet die tablet uit, hij moet nog dit, hij wil nog dat, ik heb hem een paar kansen gegeven, maar uiteindelijk heb ik de tablet afgepakt, hoog weggelegd in de boekenkast. Daar stond hij een poos te gillen en te schreeuwen om de tablet, dat kan ik dan nog wel negeren, met hem praten heeft in dat geval niet zoveel zin. Vervolgens had hij de strijkijzer gevonden, die stond naast de boekenkast en stopt hij de stekker in z'n mond. Nou hij is 3,5 en snapt prima dat je zulke dingen niet in je mond mag stoppen, nadat ik 2x had gezegd dat hij die stekker uit z'n mond moest doen luisterde hij nog niet, toen heb ik hem toch echt even op de gang geparkeerd. Als ik hem dan na 3 minuten weer ophaal weet hij prima wat hij verkeerd heeft gedaan. Hij is trouwens op dat moment niet overstuur hoor, het is meer jammeren en tussendoor lachen en uitdagen eigenlijk en vlak daarna bij het avondeten ging het nog weer even verder.

    Het is wel een mannetje dat erg gebaat is bij structuur en duidelijkheid. Alles moet gaan zoals hij het in z'n hoofd heeft, anders dan gaat het mis. Inmiddels kunnen we daar aardig mee om gaan en op in spelen, maar vind het erg lastig om de balans te vinden tussen wat wij bepalen en wat hij mag bepalen.
     
  13. sydneys

    sydneys Niet meer actief

    #393 sydneys, 19 mrt 2018
    Laatst bewerkt door een moderator: 19 mrt 2018
    Super! Hier ook wel eens zo gedaan. Enkele keren ook.
    Met woedeaanvallen wat gelukkig op max 2 handen te tellen zijn zette ik hem in het midden van de woonkamer. Niet als straf maar uit bescherming. Hij ging dan altijd van die rare rondjes draaien waardoor ik schrik had dat hij zich zou bezeren. Bij mij of papa wou hij dan niet.
    En dan observeren. Als hij mij begon aan te kijken was het moment om de woedeaanval te doorbreken.

    En ja ik ben ook een mens. Ik kan soms ook innerlijk ontploffen en ben ook eens in de gang gaan staan stampvoeten als een 2jarige om dan weer met een kokende halve smiley terug de woonkamer in de lopen. :roflmao:
     
  14. KleineLai

    KleineLai VIP lid

    30 dec 2017
    12.894
    25.245
    113
    Doe eens normaal zeg. Je trekt het volledig uit zijn verband. Je doet alsof ik in staat ben mijn zoon te slaan! Dat doet ik niet, ik geef hem een tikje op zijn handje wanneer hij ergens aan zit dat niet mag. Dat doe ik terwijl ik hem oppak en hem meeneem om iets anders te gaan doen. Ik doe hem geen pijn, hij huilt niet, hij is niet geschrokken, hij is niet bang. Dit max. 3x gebeurd waarvan de laatste keer bij mijn ouders thuis was waar hij wou spelen met een stekkerdoos. Ik ging op mijn hurken naast hem zitten, pakte de stekkerdoos uit zijn handje, zei: "dat is gevaarlijk, niet aanzitten" ik gaf hem een tikje op de vinger en nam hem met mij mee. Voor mij is dit belangrijk want zo laat ik hem weten dat deze actie zeker niet goed is.

    Dat ik mijzelf nog moet verdedigen is te bizar voor woorden! Gatver!
     
  15. Hatsie

    Hatsie Bekend lid

    13 jan 2012
    531
    214
    43
    Vrouw
    Herkenbaar idd. Mijn tweede zoontje (4 jaar) is ook zo. Hij kan ontzettend driftig/boos/gefrustreerd worden en dan zie je aan zijn ogen dat hij niet voor een gesprek te bewegen valt. Ik ga dan naast hem zitten en rustig samen met hem tot tien tellen. Dat samenzijn in zijn bui helpt hem (en mij ook ;)). Daarna kan ik met hem praten. Het is zo'n automatisme geworden dat ik omszelf opeens midden in het gangpad van een winkel al tellend terugvond. :)
     
    Fietwordtmama, suus1983 en sydneys vinden dit leuk.
  16. Liekje81

    Liekje81 VIP lid

    6 sep 2013
    18.554
    21.038
    113
    doktersassistente
    Zevenhoven
    Hier hetzelfde. Ik bereik veel meer met rustig blijven. Probeer me altijd maar te bedenken waarom ze op zo'n moment doet zoals ze doet. Maar soms... Ik heb een hoop geduld, maar Dafme haalt soms het bloed onder mn nagels vandaan. De meeste kinderen hebben fases van iets minder leuk gedrag, bij Dafne is het andersom, die heeft fases dat alles prima en gemoedelijk gaat. Maar dat duurt meestal niet lang.
    Vorige week ben ik zo ontzettend boos geworden, pakte dr te hard vast. Hielp natuurlijk niks. Ik liep naar de keuken oml af te koelen, kwam ze naar me toe. Met dr armen opgeheven naar mij, huilend. Nou, mn hart brak! Samen even over gepraat en goedgemaakt. De volgende dag nog met haar gepraat: mama was gisteren heel erg boos, dat wil ik niet meer. Wat kunnen we doen om dat te voorkomen? Zegt ze: ik zal meewerken mama, mag ik dan een sticker plakken? (Dat deden we 6 maanden geleden tijdens de zindelijk worden periode) Nou, prima meiske. Bevestigt me toch dat praten en rustig blijven beter werkt dan schreeuwen of nog erger.
     
    suus1983 vindt dit leuk.
  17. sydneys

    sydneys Niet meer actief

    Hier ook. Ook heel intens verdrietig als hij doorheeft dat ik echt wel boos ben. Dan lossen we het ook onmiddellijk op.
     
  18. Hatsie

    Hatsie Bekend lid

    13 jan 2012
    531
    214
    43
    Vrouw
    Ho, half berichtje... Ik wilde alleen nog zeggen: bij een tikje wordt vaak gezegd dat het gevaarlijk is omdat je je macht misbruikt of het kan ontaarden in geweld. Ik denk dat dit verbaal ook geldt. Je hebt dan ook macht en je bent verbaal meestal ook sterker waardoor je een kind in zo'n ontaarde positie net zo goed kunt beschadigen... Lijkt me net zo goed een risico.
     
    lies276 en Roanna vinden dit leuk.
  19. femkes

    femkes VIP lid

    24 jul 2007
    9.043
    10.284
    113
    Er zit echt nog een wereld tussen laks zijn en alles laten gaan en een corrigerende tik. Ik sla mijn kinderen niet, maar ik accepteer geen geschreeuw bij de huisarts en dat weten ze heel goed.
    Ik kan een redelijk strenge moeder zijn, de grenzen zijn heel duidelijk en ik geef momenteel bij de middelste regelmatig het antwoord, omdat ik het zeg en ik je moeder ben, maar ik heb daar geen corrigerende tik voor nodig.

    Ik heb het bij de oudste ooit gedaan toen ik 30x nee had gezegd. Mijn moeder zei toen ook dat ze ons wel eens een tik op de luier gaf en ik twijfelde heel erg aan mezelf en de situatie. Ik gaf hem een tik op zijn vingers toen hij het weer deed. De schrik die hij had, de tranen en het verdriet, daar schrok ik zelf van. Ik heb het nooit meer gedaan, bij geen van drieën. En ik sloeg echt niet hard, hij kan geen pijn hebben gehad, maar het kwetste wel duidelijk.
    Voor mij en mijn kinderen werkt tot 3 tellen heel goed. Mijn middelste wil vaak niet aankleden, als ik zeg dat hij binnen 3 tellen bij mij moet zijn anders help ik hem niet, dan luistert hij meteen. Hij weet dat ik de consequentie namelijk op volg. Ik kan ook meteen merken als ik laks word (dus daarna alsnog toegeef ipv hem niet helpen), dan gaat hij de grens meteen opzoeken, iets wat de oudste nooit zo had, dat is voor mij een teken dat ik weer de grenzen duidelijk moet aangeven.
     
    suus1983 vindt dit leuk.
  20. Nescio

    Nescio Niet meer actief

    De oudste kan ook van die buien hebben dat ze krijst om de tablet. Ik negeer haar dan maar soms begint ze met spullen te gooien of mij aan te vallen. Dan pak ik haar in haar arm en zet haar op de gang.
     
    Olifantje1991 vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina