Maar ook dit is weer een voorbeeld van een situatie waarin er laks wordt omgegaan met grenzen. Dat heeft helemaal niets te maken met ouders die hun kinderen die grenzen leren op andere manieren dan met tikken, of roepen, of slaan, of...
Er is ook wel een verschil tussen bewust gillen en erger om zijn zin te krijgen en de intens boos/verdrietige buien die momenteel bij ons spelen. Als jongste bewust herrie aan het schoppen is, dan is hij nog wel aanspreekbaar en kan ik met een rustig en duidelijk nee mijn punt duidelijk maken. (Meestal herrie omdat hij iets wil wat niet mag)Eventueel gevolgd door een minuutje apart zetten als hij het te bont maakt. Maar dat komt al een poos niet meer voor.
Tot 3 tellen werkt hier ook. Ik heb namelijk altijd volgehouden 'ik tel tot 3 en anders....' en dan ook daad bij woord voegen. Ik hoef nu vaak alleen maar te zeggen 'of moet ik gaan tellen?'. Vaak gaat het om dingen als niet in de auto willen stappen (dus als we weg moeten). Ik pak haar dan gerust op en negeer het schreeuwen etc en zet haar in de auto. Ze wist dat we dat gingen doen, dat het nodig was en net als ik moet zij soms ook aanpassen. We kunnen niet alleen maar leuke dingen doen, dat hoort bij het leven. Af en toe test ze of ik inderdaad nog steeds doe wat ik zeg, maar dan gaat het ook weer een paar maanden goed. Toen mijn moeder ging tellen ging dat op een andere toon. Ze zei te snel achter elkaar '1,2,3' (ik gebruik altijd een kleine pauze en spreek in langzaam tempo, 70 a 80% van normaal spreektempo) en mijn dochter zei '4,5' en ging door waar ze mee bezig was (de oren van mijn dochter zijn helaas mislukt. Ze horen selectief en zijn voornamelijk bedoeld om een zonnebril op haar hoofd te houden)
Klopt, dat intense hadden wij hier ook op 4-jarige leeftijd en de middelste komt daar nu een beetje in. Maar bij de oudste is het puur kwaad zijn omdat ze haar zin niet krijgt. Ik heb geen zin om daar elke keer helemaal in mee te gaan en bovendien moedigt dit haar alleen aan. Dus dan liever de kordate aanpak.
Ik heb het hele topic doorgelezen (Veel reacties!). Ben nog steeds tegen slaan en tikken (zie er verschil in). Ik snap een tikje op de vingers nog wel bij gevaarlijke dingen maar verder niet eigenlijk. Merk wel dat ik heel erg zoekend ben in opvoeden. Kleine is net 1 maar weet erg goed wat nee betekent. Helaas hoor ik dat mezelf heel veel zeggen. Zou het liever anders doen maar weet niet hoe.
Ik zeg zo vaak mogelijk wat ik wel van hem zou willen. Bv. ‘Blijf maar af’, ‘laat maar staan’, ‘doe die la maar dicht’, ‘geef ... aan mama’, ‘zet ... even terug’, ‘je hebt het op de grond gegooid, kom gaan we het opruimen’ etc. En dat werkt wel beter, dan ‘nee, mag niet’. Hoewel dat hier ook nog wel gezegd wordt hoor. Maar dan reageert hij dus haast helemaal niet. Bij de andere methode wordt hij of geïrriteerd, omdat hij het er niet mee eens is, of hij luistert meteen. Irritatie voert wel duidelijk de boventoon Dus of dat dan echt beter werkt...
Haha ja dat probeer ik ook maar daar reageert ze dus echt totaal niet op. Op nee of niet doen reageert ze echt goed, maar vind het zelf zo negatief...
Haha! Dan zou dat voor mij vallen onder het ‘never change a winning team’-fenomeen en het lekker zo houden
Dit inderdaad, en bij spullen waar hij of zij niet aan mag komen zeg ik ‘dat is van ...’ vanaf het begin gedaan en dan wordt het meestal naar de juiste eigenaar gebracht of aan mij gegeven. En iets teruggeven wat wel van hem of haar is en dat benoemen.
Mijn basisregel was altijd: zeg wat je WEL wilt dat het kind doet, niet wat je niet wilt. Negatieve formulering is heel lastig voor baby's en dreumesen, ze kunnen zich moeilijk corrigeren want ze kunnen niet bedenken 'wat dan wel'. Bij aanraken van spullen hield ik vol met uitleg dat 'dat niet van jou is, pak jij dit maar'. Dit kostte 2mnd ongeveer, maar werkte structureel prima bij alle 3 kinderen
@Blijdorp dit in combinatie met nee mag niet. Bv nee J daar mag je niet mee gooien je kan er wel mee bouwen. Of J van wie is die telefoon? Geeft ze antwoord en komt hem dan brengen. (Vrijdag wordt ze 2) dus een negatief dat iets niet mag maar een positief wat wel kan.
Hier wordt amper gereageerd op 'nee' of 'niet doen' . Tegenwoordig vraag ik aan C., als ik hem 2x de mogelijkheid heb gegeven ongewenst gedrag te stoppen, 'zal ik dan boos worden?' Dan is het antwoord altijd 'nee', hoewel het nog niet altijd verandering geeft. Maar als ik dan opsta en naar hem toeloop kiest hij wel eieren voor zijn geld. C. is bijna 2,5 nu.
Thnx voor de tips. Denk dat ik ga voor de nee met iets positiefs. Nu is het meestal: Niet aan het stopcontact dat is gevaarlijk. Niet in de prullenbak dat is vies. Daarna afleiden met wat leuks: kom gaan we met je bal/blokken spelen. Eerste deel werkt wel, tweede deel krijg ik een ondeugende glimlach en gaat ze zich achter iets verstoppen. Ach ze stopt in ieder geval met wat niet mag
Ik geef liever geen corrigerende tik. Mijn oudste slaat nogal snel van zich af. Vooral de 2e moet het ontgelden. Soms gaat het van kwaad tot erger en dan geef ik uit wanhoop wel eens een tik tegen haar armen, maar dan voel ik me meteen schuldig. Ik leer haar dat ze niet mag slaan en dan doe ik het zelf ook. Hier wordt regelmatig tot 3 geteld. Maar pas bij 3 doet ze wat ik zeg. De middelste wil dan vaak wegrennen. Zo ook laatst toen ze aan het springen was op de bank. Bij 3 ging ik staan, zij wilde wegrennen en stapte naast de bank. Ze gaat nu wel minder vaak staan en springen op de bank.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik heb hier nog nooit een tik uitgedeeld. Het is ook nooit nodig geweest en ik geloof niet in het nut ervan. Dat anderen het wel doen, moeten ze zelf weten, zolang het maar geen slaan uit onmacht is waarbij het kind echt pijn wordt gedaan. Mijn man heeft onze oudste weleens behoorlijk hardhandig van de trap af "gesleurd". Daar waren we alledrie 2 dagen behoorlijk van van slag. Toen hebben we afgesproken om dat soort acties nooit meer uit te voeren.
Ik heb eens gelezen dat een kind van 1 nee wel begrijpt. Maar het binnen 5 seconden ook alweer is vergeten. Dat vraagt dus eindeloos geduld. Of je moet haar uit de situatie halen (voorwerp wegleggen wat ze wilde pakken bijvoorbeeld) Of afleiden met iets anders.
Klopt inderdaad. Ze vergeten het onmiddellijk en de magie is gewoon te sterk. Je moet gewoon heel veel geduld hebben en er veel werk in steken. Komt hard over, ook niet naar u en de meeste voorgangers gericht maar als je weet dat de baby dit nog niet kan en je geeft dan tikken is het niet vanuit de opvoeding maar is dit puur pesten, geen respect tonen en lijkt het wel alsof mn het voor de fun doet. Totaal, maar dan ook totaal geen greintje respect voor. Kan zijn dat iemand het probeert uit onwetendheid maar als je dan verteld wordt dat de ontwikkeling van je baby nog lang niet zo ver is dan stop je er ook per direct mee lijkt me.
Wat mij voornamelijk veel zorgen baart is dat de ene ouder een zacht tikje op de luier een corrigerende tik noemt, en de andere ouder een klap in het gezicht een corrigerende tik noemt. Ik ben blij dat de wet een hele duidelijke lijn hanteert. Een kind is klein en machteloos, en slaan is dus nooit ok.
Ik ben wel benieuwd wie je bedoelt dan ? Ik heb namelijk bij niemand gelezen die hier schrijft dat een klap in het gezicht een corrigerende tik is