hai meiden, zijn er hier meiden die na de geboorte van hun premautre baby alweer zwanger zijn, ondertussen al een kindje hebben gekregen? Hoe was dat bij jullie/ De meesten hebben wel het een en ander meegemaakt van HELLP syndroom, etc, dus een spannende zwangerschap met veel onzekerheden zit er dan wel in neem ik aan? Ik zou graag ervaringen willen lezen, en ook hoe as mama's hierover denken, die ook graag nog een kindje zouden willen. Kan me nl heeeeeel goed indenken dat je er net als ik wat huiverig voor bent. Groetjes
Ik kan je niet helpen meis. Danischa was mijn laatste kindje, en eerste pre/dysmatuurtje. Maar heb de knoop er zitten dus hier komen zowiezo geen kindjes meer. Heb je al onderzoeken gehad hieromtrent, waarom je vroegbevallen bent enzo?
Sibel was eigenlijk maar net prematuur, maar wel dysmatuur en ik had pre-eclampsie. Ik ben nu weer zwanger, bijna 12 weken. Ik ben naar een andere vk gegaan dan de vorige keer omdat ik me bij die 'oude' niet serieus genomen heb gevoeld. Het vertrouwen was weg. Bij de 1e afspraak bij de nieuwe vk twijfelde ze of ze me wel als 'patient' wilde opnemen, vanwege de voorgeschiedenis. Er zou een overleg plaatsvinden met de gyn, en als ik er niets van hoorde, zou ik gewoon bij haar blijven. Ik heb niks meer vernomen en da's nu 3 weken geleden. Ik moet over 3 weken weer bij haar terug. Inmiddels een echo gehad en alles ziet er prima uit. Ik vind het uiteraard wel spannend, maar de hele zwangerschap verloopt tot nu toe al veel beter als de 1e keer! Ik voel me echt heel erg goed en heb het idee dat ik de kleine zelfs al voel (ik weet het, het is vroeg, maar ik voelde Sibel al bij 14 weken, en nu voel ik echt diezelfde dingetjes). Ik maak me wel druk om het gedeelte na de 20 a 25 weken. Sibel lag bij 25 weken nog keurig iets voor op de groei en bleek bij 34 weken dysmatuur te zijn. De vk had het al over extra groei echo's (laat maar komen ), en ik wil het ook eens met haar hebben over mijn afwijkende baarmoedervorm, die er voor zorgt dat Sibel in stuit lag en uk nr 2 hoogstwaarschijnlijk ook weer. Ik wil graag weten of die vorm ook kan zorgen voor groei-achterstand. Voor pre-eclampsie ben ik nu even het minste bang. Vooral omdat ikzelf nu verdraaid goed weet wat de sympromen zijn en ZEKER weet dat ik deze keer wel direct serieus genomen zal worden. Verder kreeg ik het vrij laat in de zwangerschap en een 2e keer komt het dan meestal nog later. Dat zou bij mij betekenen rond de 37/38e week, dus dat is echt bijna op het einde... Denk je er zelf weer over om zwanger te raken? En wat is je grootste angst dan?
Nou nog niet Kiz, maar ja we zijn er toch alvast een beetje over aan het nadenken en aan het praten hoe en wat. we willen niet al teveel leeftijdsverschil. En Ferron is nu 8 maanden. Maar hoe langer ik erover nadenk over een tweede en weer zwanger zijn, en de complicaties etc. hoe enger en spannender ik het vind. ik ben ook wel nieuwschierig, maar lijkt me ook doodeng. misschien weten sommigen het hier al wel, maar ik heb dus een afwijkende baarmoeder: een dubbele baarmoeder, en die heeft een linker en een rechterkant, de rechterkant is bij mij groter, en hierin heeft ons zoontje gelegen. Hij was 5 weken te vroeg, en dysmatuur geboren, 2185 gram 44 cm. Bij de nacontrole is pas gebleken dat ik een afwijkende baarmoeder heb, en dat als we een broertje of zusje zouden willen, ook veel kans zullen hebben op een vroeggeboorte, met name als het kindje in de linkerkant gaat groeien. Die is nog krapper, en dat betekend allerhoogstwaarschijnlijk dat het kindje dan nog eerder dan ons zoontje geboren zal worden, en lichter, kleiner etc. Daarbij heb ik meer kans op een miskraam en stuitbevalling! Dus ja het zal spannend zijn hoe een zwangerschap zal gaan verlopen. Ik ben sowieso erg nieuwschierig naar hoe een 2e zwangerschap zal verlopen. Wie weet hebben we mazzel en gaat het wel goed. Maar ik zou graag een ongecompliceerde zwangerschap willen, liefst tot de 40 weken, dat ik ook nog kan genieten van verlof. (vorige keer heb ik helemaal geen verlof gehad!) en niet een lange ziekenhuisperiode met onzekerheden. Maar ja dat moeten we nog afwachtten. oorlopig blijven we nog even van ons zoontje genieten, want we vinden het geweldig met hem. Wie weet als hij een jaar geweest is dat we dan verder kijken!
Hoi Danilli, Weet je.. ik denk er eigenlijk niet zo veel over na... wel over een tweede want die willen we eigenlijk wel (zou zomaar kunnen dat ik snel zwanger ben, maar ja.. bij Sam duurde het ruim een jaar dus we gaan nu niet van heel snel uit). Ik weet al dat ik heel onder begeleiding kom van de gyn en dat ik aspirine moet slikken als ik zwanger ben (de mate van controle dat krijgen we nog wel te horen bij de uitslag van de onderzoeken naar pre-eclampsie/HELLP). Ik weet ook al dat ik in het ziekenhuis moet bevallen, en ik vermoed dat ik ivm HELLP ook wel een paar nachtjes na de bevalling zou moeten blijven. Mijn broer is ook prematuur, maar ik weer niet... dus tja... waar moet je vanuit gaan? Het is gewon heel lastig. Wij gaan er in ieder geval voor.
Ik had absoluut geen problematische zwangerschap maar had zonder het te merken een blaasontsteking waardoor ik met 35.3 weken ben bevallen. Hoewel ik ook voor mijn zwangerschap al niet echt overtuigd was dat ik meer dan 1 kind zou willen, heb ik er nu nog meer angst voor. In dit geval is het heel goed gegaan, mijn dochter was groot en gezond voor de zwangerschapsduur en mocht na ruim een week naar huis. Maar ik heb echt zoiets van zoveel geluk kun je vast niet twee keer hebben... Bovendien ken ik mensen die (zonder aanwijsbare reden) twee prematuur kinderen hebben gekregen en met de tweede hadden ze dus ook de zorg voor de oudste er nog eens bij. Ze zeiden wel dat ze minder onzeker waren omdat de terminologie en alle apparaten etc. bekend waren. Ze waren ook al assertiever in aangeven wat ze belangrijk vonden in de zorg enzo. Als je wel weet waar de vroeggeboorte aan heeft gelegen kun je je natuurlijk nu wel beter voorbereiden en als je in je omgeving mensen hebt die jou en je oudste goed op kunnen vangen is het misschien wel goed te doen. Wel spannend lijkt me, dit vraagstuk. Ben je stiekem al weer aan het dromen?
Hoi hoi, Ooit misschien een tweede....maar ik moet er nu eerlijk gezegd nog niet aan denken. Ik ben nog te veel bezig met de gebeurtenissen omtrent de geboorte van Colin. De angst is nog te groot terwijl bij mij de kans op herhaling minimaal is hoor. Op het moment denk ik dat ik als ik zwanger zou zijn echt enorm zou stressen, natuurlijk zal het altijd wel moeilijk zijn maar ik denk niet dat het voor mij (laat staan voor een kindje dat in je groeit) nu gezond zou zijn eigenlijk. Alleen van het idee schiet ik eigenlijk al in de stress Nee ik geniet voorlopig wel van mijn mannetje en dat is voor mij nu voldoende. Diep in mijn hart is de wens voor een 2e er wel maar de tijd zal leren of de wens, het verlangen naar een 2e, groter wordt als de angst. De tijd zal het leren.......
Nou meiden, ik heb vandaag positief getest... Ik vind het wel spannend hoor, maar ik heb er wel vertrouwen in. We zullen zien hoe het deze keer gaat
@Vicky, gefeliciteerd! Wat een spannende tijd, maar ik hoop echt dat je er wel van gaat genieten! En nu een lange zwangerschap
Ik ben nu 4 weken en 1 dag tsjah je moet ergens beginnen he... 5 maanden hebben we er over gedaan, netjes, zeker met mijn cyclus Bedankt voor de felicitaties... Ik vind het nog erg onwerkelijk en dat zal ook wel zo blijven tot de 1ste echo (of tot ik de eerste keer echt boven de wc hang haha)
Hey Vicky, gefeliciteerd! Hier willen we over een tijdje ook wel een tweede, maar voorlopig even niet. Denk pas als Mirthe 2/2,5 is om weer zwanger te willen worden, hopelijk dat het dan lukt... Ik heb me wel voorgenomen om geen vakantie ACHTER het verlof te plakken maar ERVOOR! Ik wil zeker 8 weken voor de uitgerekende datum vrij zijn. Ik heb dat toch zo gemist, die weken verlof voor je gaat bevallen! Nu moest ik ineens naar het ziekenhuis, had die dag ervoor nog gewerkt en drie dagen later heb je een kind, dat had pas 8 weken later gemoeten! Ben dus ook nog steeds best jaloers als ik dikke buiken zie, ben zo bruut uit die zwangerschap gerukt die zo heerlijk verliep! Er is geen reden aangetoond waardoor Mirthe te vroeg geboren is... Er is alleen een bijzonder detail, ik ben zelf 9 weken te vroeg geboren, ook zonder aantoonbare reden.....toeval?
Gefeliciteerd Vicky! Heerlijk hoor, een kindje erbij. Zo zeker voelt het voor jou nog niet, maar dat gaat het wel worden natuurlijk Ga jij onder begeleiding van een gyn? Mij is dit geadviseerd voor een 2e zs gezien de kans op herhaling op vroeggeboorte en de preventieve maatregelen die dan genomen kunnen worden. Dit zal ik zeker ook doen. Zelf heb ik het idee dat ik niet heel angstig zal zijn bij een 2e zs. Niet meer dan de vorige keer in ieder geval. En goede controle vind ik een geruststellend idee. Ondanks de hele moeilijke start van ons meisje en alles wat dat teweeg heeft gebracht zegt mijn gevoel: DOEN en het komt vast allemaal goed
Ik kreeg in het ziekenhuis te horen dat als je bij de eerste voor 35 weken zwangerschap bevalt, je de tweede keer bij een gyn in het ziekenhuis onder controle komt en dus ook daar moet bevallen. Stel dat de tweede op tijd komt (dus na 37 weken) en je zou ooit een derde willen, dan mag je weer naar de VK en thuis bevallen, tenzij je om een medische reden natuurlijk toch al naar het ziekenhuis moest.. Hebben jullie dat ook te horen gekregen? Ik vind het wel een geruststellend idee hoor! Vond het uiteindelijk erg prettig om in het ziekenhuis te bevallen! Veel kundig personeel om je heen enzo... Het enige nadeel? Ik lag er nu al drie dagen voor ik echt ging bevallen, dus hoefde niet met weëen in de auto naar de verloskamer toe....dat lijkt me ook wel heavy hoor! Dat wachten tot je die kant op mag! Vicky, jij bent nu dus wel even ons informatiepunt hè? Ben benieuwd hoe het met je zal gaan? Hou je ons op de hoogte?
Ik loop sowieso bij de gyn, omdat ik HELLP had bij Kaylee. Bevallen met 34 weken, ingeleid. 30 augustus heb ik eerste afspraak + echo. Ik heb best een goed gevoel bij deze zwangerschap, denk dat ik pas bang ga worden als ik richting de 28 weken loop, want toen begon ik me al slecht te voelen bij Kaylee.
Nee ik heb dat niet gehoord van de gyn. Ferron was met 35.2 dagen geboren. Ik heb dus een afwijkende baarmoeder,waardoor ik bij een volgende zwangerschap weer 80%kans heb op een vroeggeboorte. Ik vroeg bij de nacontrole aan de gyn of ik bij een volgende onder een gyn moet staan ipv de verloskundige. Hij zei van niet, maar ik wil het wel. Voordat we echt willen gaan beginnen met klussen ga ik nog even bij de huisarts langs om dit te bespreken. Ga jij er nu al voor dan? (Moeder van Sam Kuster, weet je naam zo gauw ff niet, sorry sorry sorry!)
Ik denk er ook wel veel overna. Mijn zwangerschap was zwaar. Lichamelijk heel zwaar,met bloedingen, weeen, verschillende ziekenhuisopnames en uiteindelijk de vroeggeboorte van Quinn. Hij was een flinke baby (4095 gr) en met 36 weken geboren. Ik ben heel bang dat een volgende zwangerschap weer zo zal gaan. Grote twijfel hier nog dus. overigens zal ik in eerste instantie naar een vk gaan en niet naar een gyn. Vind ik zelf wat prettiger eignelijk. Als het nodig is kan ik altijd overstappen Vicky gefeliciteerd!
Misschien leuk om even een update te geven? Ik ben nu bijna 15 weken zwanger van de 2e. Vanochtend weer naar de VK geweest. Die twijfelde bij de eerste afspraak of ik niet beter naar de gyn kon gaan, maar na overleg is besloten dat ik meer groei-echo's krijg en als er dan een achterstand wordt geconstateerd word ik als nog overgedragen. Wel is gebleken dat mijn buik een vertekend beeld geeft. Ik was namelijk de vorige keer 34 weken zwanger, maar had een placenta ter grootte van 37 weken, terwijl ons kindje dysmatuur was (en op dat moment na een echo slechts 3 pond of minder werd geschat). Ik heb een afwijkende baarmoeder vorm, en dat is waarschijnlijk de oorzaak daarvan (en mede de oorzaak van de stuitligging, die ook nu weer voorspeld is). Ook nu al loopt mijn buik voor op de groei. De placenta ligt reeds 2 vingers onder de navel. Het hartje was luid en duidelijk te horen. Ik kan nu een afspraak gaan maken voor de 20-weken echo. Dan krijg ik met 24 weken ook weer een echo, en dan wordt telkens bepaald, wanneer er weer een echo wordt gemaakt. Des te beter de kleine groeit, des te minder echo's dus. Ik heb er zelf een heel goed gevoel over, maar zo ie zo al over de hele zwangerschap. Ik heb dan ook echt werkelijk nergens last van en voel me super. Dat was de vorige keer wel anders... Ik gaf aan bij de VK dat ik niet meer terug wilde bij de VK van de vorige keer omdat het vertrouwen weg was. Zij stuurde me namelijk alleen maar door naar de gyn omdat mijn dochter in stuit lag. Terwijl er daar pre-eclampsie en dysmaturiteit werd geconstateerd, en terwijl ik al weken liep te roepen dat er iets niet goed zat (ik hield ontzettend veel vocht vast en de gyn zei later: ik zag jouw benen en nog voor de echo had ik al besloten dat jij mocht blijven). Mijn huidige VK begreep dit helemaal en zei ook dat as moeders vaak zelf heel goed aanvoelen dat er wat loos is, alsof je een soort voelsprietjes hebt. En dat ze het daarom zo fijn vond dat ik me nu zo goed voel. Dat gaf mij meer vertrouwen. Dus ik ben blij naar een andere praktijk te zijn gegaan!
Ik ben dan spontaan bevallen met 28 weken en 2 dagen. Had alleen rugpijn en voelde me de dagen ervoor niet zo lekker...... Bleken de weeen al te zijn begonnen. Op naar het ziekenhuis dus! En meteen dezelfde middag bevallen van mijn meissie Nova. Ik ben nu nog aan het genieten van mijn 6 maanden oude meissie... Maar soms denk ik wel: Phoe hoe zou het zijn om toch die 9 maanden uit te dragen en zal het dan ook wel lukken. Ook ik ben best een beetje bang om weer hetzelfde mee te maken. Ik had een super zwangerschap, niet ziek, niet zwak en niet misselijk! Niks vanalles.......... Gewoon heerlijk en dan toch plots bevallen. Laatst hoorde ik van mijn vriendin dat haar collega 1.5 jaar geleden ook te vroeg is bevallen (28 weken en 4 dagen) en dat ze nu weer zwanger is. Op een dinsdag vertelde ze tegen mijn vriendin dat ze zo'n fijne zwangerschap had..... Echt nergens last van....... En donderdag voelde ze al iets raars. Toch naar de gynacoloog en daar bleek het dus ook al weeen te zijn. Ze is nu 25 weken en 3 dagen zwanger en ligt nu dus plat in het ziekenhuis. Pffffffffffffffffff daar ben ik ook best bang voor.... Alles weer van voor af aan.......... Maar goed wie weet draag ik wel helemaal uit. Maar eerst maar genieten van mijn meissie en over een jaar zullen we misschien wel weer anders denken!