Egoïstisch?

Discussie in 'Vlinder lounge' gestart door loveyoutotheend, 2 dec 2016.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. loveyoutotheend

    6 aug 2015
    11
    0
    0
    Ik ben al eerder op dit forum geweest omdat ik een zwangerschap van 23+1 heb moeten afbreken door medische redenen. Dat is inmiddels meer dan een jaar geleden en ik moet zeggen dat ik goed mee om ga. Hij heeft een ontzettend mooi plekje in ons gezin en in mijn hart ondanks dat hij er fysiek niet is. Wij hebben weer besloten om voor een kindje te gaan maar wat blijkt een miskraam.
    Het gevoel is niet te vergelijken met de vorige zwangerschap en ik ben niet verdrietig om het feit dat het gebeurt is maar wel dat je eindelijk weer gaat beginnen en dat het dan gelijk weer mis gaat.
    Tijdens mijn vorige zwangerschap was mijn zus 2 weken langer zwanger dan mij en heeft een gezond kindje gekregen. En nou raad je het misschien al ook zij is deze keer weer 2 weken verder dan dat ik was en het gaat allemaal goed met haar. Ik gun het haar heel erg, maar ik gun het mezelf ook zo erg. Klinkt erg bitter maar ja.
    Ik kan ook normaal doen tegen haar maar het klinkt ontzettend onaardig dat ligt er wel een beetje aan of het bij mij wel gaat lukken. Misschien is het egoïstisch maar meer kan ik er niet van maken. En ik heb niet het gevoel dat ik de enige ben. En het is ergens wel logisch dat mensen het niet snappen als ze het zelf niet meegemaakt hebben en gevoeld hebben hoe het is om te moeten bevallen van een kindje wat op dat moment nog leeft.

    Ik vroeg me af of mensen zich in mij herkennen, misschien tips hebben hoe ermee om te gaan? Of misschien moet ik me gevoel wel gewoon aan de kant zetten en er voor haar zijn?
     
  2. Overtherainbow

    Overtherainbow Bekend lid

    14 jan 2015
    771
    194
    43
    Je gevoel is zo normaal! Hoe erg je iedereen ook een goede zwangerschap wenst, jezelf het meest. Je hebt al lang genoeg moeten wachten op een gezond kindje in je armen.
    Onze eerste is na de geboorte overleden na 36 weken en nadat we hadden besloten weer voor een zwangerschap te gaan duurde het 9 maanden (niet heel lang maar voelde verschrikkelijk). Ik vond het zo moeilijk als iemand zwanger was, zelfs bij mensen heel dichtbij zoals een hele goede vriendin. Eigenlijk voelde het beetje als ik eerst aan de beurt mocht zijn, maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik zou het bespreken als je een goede relatie met je zus hebt. Ze mag best weten dat je het haar gunt maar het zelf moeilijk vind om het gemis dat jij hebt. Bij mij werd het begrepen door een heel goede vriendin (die hoopte zelfs dat ik weer eerder zwanger zou zijn dan zij)...
    Kortom wees niet te hard voor jezelf. Je hebt je kind verloren, dat is zo heftig. Tuurlijk gun je je zus alles, maar dat wil niet zeggen dat het niet moeilijk is! En dat begrijpt zij vast ook.
    Hopelijk snel een gezonde zwangerschap voor jullie!
     
  3. loveyoutotheend

    6 aug 2015
    11
    0
    0
    Dank je wel voor je reactie overtherainbow!! Ja het bespreken is inderdaad de beste oplossing.
    Ik moet zeggen dat ik echt dacht hoe naïef ook maar dat ik nu aan de beurt zou zijn. Maar ik heb nooit stil gestaan bij een miskraam. We dachten alleen maar als de 14 en 16 weken echo maar goed zijn dan kan ik misschien gaan genieten.
    Een goede zwangerschap hopen we maar daar kan niemand ook het ziekenhuis niks over zeggen. Laten we hopen dat nog gaat gebeuren.
    Mag ik je vragen of het inmiddels bij jou is gelukt?
     
  4. Overtherainbow

    Overtherainbow Bekend lid

    14 jan 2015
    771
    194
    43
    Ik herken wel wat je zegt. Hoe je nu in het hele zwanger worden staat is zo bepaald door wat je hebt meegemaakt. En dat is toch logisch.
    Ja bij ons is het gelukt. De eerste keer waren we na 3 maanden zwanger en voelde het helemaal niet alsof we er echt mee bezig waren. Toen dus bevallen van onze zoon die is overleden. Daarna de 10e maand dat we weer bezig waren zwanger geworden. In die maanden voelde het echt alsof alles even op pauze stond en ik vond die periode heel zwaar. Het was ook lastig om mee te leven en blij te zijn voor 2 goede vrienden die zwanger waren en in die periode hun kind kregen, maar weet ook wel dat dat was door onze heftige ervaring en ons verdriet. Maar iedereen begreep dat juist heel erg, dus ik denk dat als je een goede band hebt met je zus of anderen iedereen dat begrijpt. En soms moet je over een drempel stappen om met iemand mee te leven (bijv bij de eerste keer kraambezoek) en op andere momenten juist weer even aan jezelf denken en niks forceren.
    Maar ook de zwangerschap was lastig. Iedereen was blij voor ons maar ik kon dat lastig zijn en had pas echt het gevoel dat het goed was toen onze dochter geboren was. En moet zeggen dat toen ze er was ik ook voelde dat het goed was en de zorgen wel wegvielen.
     
  5. conejita

    conejita Fanatiek lid

    14 jul 2013
    3.311
    248
    63
    Vrouw
    customer service
    Spanje
    Heel herkenbaar hoor. Je hoeft helemaal niet "blij" te zijn altijd. Ook al gun je het haar, blij ben je niet altijd, want je bent je kindje kwijt, en nu ook nog een miskraam. Dat zijn flinke verliezen.
    Ik ben zelf een dochtertje verloren (38.5 w) en heb drie miskramen gehad.
    Mij hielp het om veel met lotgenootjes te "vergelijken" (want dat doe je onbewust toch) en te bedenken dat jij ook nog wel een kindje krijgt.
    Maar dat maakt het verlies niet minder zwaar.
    Kun je er met je zus over praten?
    Misschien doet het haar ook wel heel veel.

    Hele veel sterkte en geduld en doorzettingsvermogen gewenst!
     
  6. loveyoutotheend

    6 aug 2015
    11
    0
    0
    @Overtherainbow gelukkig dat het daarna goed is gegaan. Dat geeft hoop! ja je bent ook blij voor de ander. En wat je zegt het voelt of je leven op pauze staat. Zeker omdat ik gewoon niet weet waar ik aan toe ben. Na de dood van ons kindje heb ik alles gedaan voor haar naar een kinderkamer gekeken, babysitter georganiseerd, naar echo foto's gekeken noem maar op. Ik merk dat ik daar nu meer moeite mee heb omdat er veel onzekerheid is bij ons. Ik heb van de week een lang gesprek gehad met haar en we begrijpen elkaar dat is fijn. Ze zal nooit weten wat ik voel gelukkig maar. En ik moet het gewoon loslaten en kijken wat er op ons pad komt. Lekker makkelijk gezegd hahaha. Dank je wel voor je verhaal!!

    @Conejita heftig wat er bij jou is gebeurt. Ongelofelijk dat het bij veel mensen allemaal zo makkelijk lijkt te gaan. En dat na een heel groot verlies je ook nog miskramen erna krijgt.

    ja ik snap wat je bedoelt. Ik struin al weken internet af om te kijken hoe het bij andere vrouwen gaat. Er is geen pagina meer die ik niet gelezen heb. Dank je wel dat je dit met mij wilt delen!!
     
  7. conejita

    conejita Fanatiek lid

    14 jul 2013
    3.311
    248
    63
    Vrouw
    customer service
    Spanje
    Ja dat deed ik ook. Lotgenotencontact heeft mij enorm geholpen! Nog steeds, want ik heb een heeeeele goede vriendin er aan over gehouden. Hier ontmoet trouwens :).

    Het delen werkte echt "helend" voor mij.
    Knap dat je er met je zus over hebt gepraat!
    Ze zal het idd nooit écht weten hoe je je voelt.

    Ja, heel zwaar idd, miskramen én doodgeboorte. Maar ik heb nu een blakend gezonde zoon, een geweldig mannetje.
    Mijn dochtertje hoort er in ons hart helemaal bij maar wat ís het heerlijk om ook echt voor een kindje te mogen zorgen!
    En ik ben door alles pas laat moeder geworden.
    Maar geef de moed niet op hoor!
     
  8. Vlinder84

    Vlinder84 Niet meer actief

    Wat heftig om steeds bijna tegelijk met je zus op te gaan met zwangerschappen en het bij jou zo vreselijk mis gaat :( ik had het destijds met mijn collega al zo moeilijk. Tegelijk zwanger, allebei ongepland. Ik heel blij, zij mokkend. Mijn dochter bleek niet levensvatbaar en we moesten de zwangerschap afbreken. Zij kreeg een gezonde dochter. Ik gunde het haar absoluut. Maar mezelf meer :)

    Inmiddels heb ik 2 geweldige zoons! Zij brachten letterlijk weer licht in de duisternis. Nog steeds steekt het wanneer ik een meisje zie die rond dezelfde tijd geboren is. Dat is iets dat je altijd met je mee neemt en zal ik waarschijnlijk blijven doen tot mijn dood ;)

    Met mijn collega heb ik het trouwens nooit besproken. Zij vond het allemaal maar normaal dat het bij haar goed ging en zat ontzettend te zeuren over hoe haar leven zou veranderen. Maar met mijn zussen bespreek ik alles. Nu gaat bij hen het leven ook niet zoals ze hadden gehoopt dus we begrijpen elkaar goed. Ik hoop dat je droom binnenkort uit mag komen. Het is je zo gegund!
     
  9. loveyoutotheend

    6 aug 2015
    11
    0
    0
    @conejita ja ik snap je. Ons kindje hoort er ook helemaal bij. Hoe mooi is dat! Dank je wel voor je bemoedigende woorden!

    @vlinder84 dank je wel!! Ja ik begrijp je wel. Ik heb altijd geprobeerd voor mezelf te zeggen zij is zwanger van een ander kindje, het is niet hetzelfde kindje.
    Ik ben gek op mijn nichtje maar tuurlijk blijft het me altijd herinneren dat ons kindje 2 weekjes jonger zou zijn. Proberen het luchtig te houden helpt me wel. En we hebben een zoontje en dat maakt het ook dat het leven doorgaat. Je kan niet zomaar even zeggen ik duik in me bed en doe de dekens over me hoofd heen.
    En hij vraagt trouwens ook om een baby broertje of zusje. Laten we hopen dat wij hem dat kunnen geven. Wel gek dat je wens naar nog een kindje ook zo sterk kan zijn.
     

Deel Deze Pagina