Lieve allemaal, Ik was al even actief hier op zwangerschapspagina. Maar nooit in deze groep. Ik durfde de topics hier eigenlijk nooit goed te lezen. Heel stiekem deed ik dit af en toe wel... En dan liepen al snel de tranen over mijn wangen en sloot ik de pagina snel. Want alleen het idee al dat je je kindje kwijt raakt was al te heftig voor me. Het is mijn grootste angst. En nu ben ik sinds een aantal weken mama van een overleden jongetje. Een prachtig jongetje dat na een goede voldragen zwangerschap (ogenschijnlijk) gezond ter wereld is gekomen. Intens gelukkig namen we hem mee naar huis... En een paar uur later begon de nachtmerrie die nooit meer zal eindigen. Geheel onverwacht en ontzettend snel ging het allemaal. En toen was hij weg... Om nooit meer terug te kunnen komen. Waaraan ons zoontje is overleden weten we niet en mogelijk gaan we dat ook nooit weten. En dan hoor ik dus ineens tot een groep van "vlinderouders". Een groep mensen die elk op eigen wijze het meest dierbare hebben verloren en die allen op eigen wijze verder moeten in het leven. Een groep waar ik nooit bij had willen horen... En nu leef ik mijn grootste angst. En ondanks het intense gemis en verdriet verbaas ik me ook over dat ik nog sta.. Naast alle verdriet vinden we ook de kracht op stap voor stap het leven op te pakken. En ondanks dat ik dit nooit had willen meemaken, ben ik ontzettend dankbaar en trots op ons zoontje! Hem had ik nooit willen missen! Hij geeft ons de kracht om door te gaan, ook al moet dat zonder hem. Hij zal in ons altijd aanwezig blijven en bij ons horen en blijft voor altijd onze zoon. Ik weet niet goed wat ik met mijn berichtje wil.. Ik denk vooral mijn gedachten en gevoelens delen. Daarnaast hoop ik steun te kunnen geven en te kunnen ontvangen bij het dragen van dit grote verlies en bij het kunnen dragen van de toekomst. Daarnaast wil ik zeggen dat ik jullie dapper vind! Zowel de mama's die zelf een kindje verloren zijn, als de mama's die deze topics durven te lezen en durven te reageren. Ik heb dat zelf nooit gedurfd, maar merk nu des te meer dat het steunend is wanneer anderen zich durven open te stellen voor je verdriet. Heel veel liefs.
Wat vind ik het altijd erg om dit soort berichten te lezen. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen in deze zware periode, ik weet niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen maar mijn gedachten zijn bij je!
Gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje,wat een intens verdrietige moeilijke periode... Wat goed van je dat je hier wat post,wij zijn er voor elkaar hier,ook in hele moeilijke tijden. Wat ik vooral heb ervaren hier is begrip en herkenning van mijn verdriet en dat geeft een beetje troost... Ik wens je heel veel sterkte en kracht om dit enorme verlies te verwerken,het zal een zware tijd voor jullie zijn. Dikke knuf!
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie prachtige zoon. En wat is het vreselijk om je te moeten condoleren met zijn overlijden. Je schrijft prachtig over hem en je wanhoop springt van het scherm. Ik ben echt geroerd door je verhaal. Ik wens je heel veel licht en liefde. Hou je vast aan je geliefden.
Wat herkenbaar! Twee jaar geleden schreef ik ook zo'n soort bericht. Ik herken het trots zijn op je kind en daar de kracht ook uithalen om door te gaan. Wat vreselijk verdrietig dat hij niet meer bij jullie is... En dan niet te weten wat er precies is gebeurd.... Onze dochter is in mijn buik overleden met 38.5 na een goede probleemloze zwangerschap. Ze bleek alleen te licht. Verder ook geen oorzaak. Heel erg veel sterkte! Is hij jullie eerste kindje?
Ik weet ook even niets te zeggen, maar ik kan dit topic ook niet afsluiten/negeren zonder iets achter te laten. Mijn hart gaat naar je uit, wat ontzettend verdrietig wat jullie nu meemaken. Ik wil je heel sterkte wensen!
Ik denk dat niemand dat verwacht om ooit bij deze groep te moeten horen. Zo abrupt uit je leven, zo oneerlijk. En tegelijkertijd het trotse gevoel, zo trots op je kleine mannetje ondanks dat je hem niet bij je mag houden. Lieve TS, ik wil je heel veel sterkte wensen, het is - als ik naar mezelf kijk - geen makkelijke weg geweest om me goed weten te herpakken en dat is het soms na 2 jaar nog altijd niet. Ik hoop dat je genoeg steun hebt uit je omgeving en vind het knap dat je hier een berichtje schrijft.
Wat een onwijs groot en oneerlijk verdriet wat ook jullie hebben moeten meemaken. Er is niks ergers dan je kindje verliezen lijkt me. Gelukkig heb ik dit zelf niet meegemaakt maar het heeft niet veel gescheeld. Wat een angst al om te kunnen verliezen. En dan beseffen dat er genoeg mensen zijn die echt hun kindje hebben verloren. Wat knap dat jullie ook weer kracht vinden om door te gaan. Jullie zoon zal trots zijn op zo'n sterke papa en mama
Wat verschrikkelijk! wat ontzeggen oneerlijk! Ondanks dat ikzelf ook een voldragen kindje heb verloren en heel veel steun had aan alle berichtjes weet ik niet wat ik moet zeggen. Woorden schieten dan letterlijk te kort. Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht toewensen! Voor nu maar ook voor de tijd die komen gaat. Hele dikke knuffel xx
Ik vind het zo knap dat jullie de kracht vinden om door te gaan! Ik kan me niet voorstellen hoe het voelt een kindje te moeten missen en hoop dit dan ook nooit mee te hoeven maken. Maar o wat heb ik een bewondering voor eenieder die dit door moet maken en weer kracht vind om door te gaan. Heel veel sterkte! Hopelijk blijven jullie zo moedig! Ik weet zeker dat jullie zoontje net zo trots is op zijn ouders als zij op hem.
Gefeliciteerd met jullie zoon en gecondoleerd met het verlies. Wat ontzettend verdrietig! Wat kan het leven toch oneerlijk zijn. Knap van jullie dat jullie toch door blijven gaan, jullie mannetje zal trots op jullie zijn dat weet ik zeker! Heel veel sterkte in deze ontzettende zware tijd!
Even een dikke knuffel voor jou. Zo herkenbaar wat je schrijft, hier ook ons dochtertje verloren tien dagen na de geboorte. Contacten en erkenning met lotgenoten zijn fijn en heel waardevol. Ik wil je voor nu heel veel kracht toewensen Knuffel
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon en ( wat ontzettend naar om deze zin te moeten afmaken) gecondoleerd met het verlies van hem! Zoals je zegt, dit is een topic waar niemand deel van uit wil maken, je leeft je ergste nachtmerrie (ook die van mij). Ik wil je alle sterkte en liefde van je omgeving toewensen. Hopelijk heb je mooie herinneringen aan je prachtige zoontje!
Lieve Dapper, Ik probeer me een voorstelling te maken wat een verdriet dat achter laat als je je zwangerschap hebt voldragen, je met je zoontje naar huis gaat en dan gaat het alsnog fout. En je weet dan ook niet eens waarom, zo zwaar..... zo moeilijk......... Ik ben zelf 1 maand geleden bevallen van ons zoontje, overleden in mijn buik en absoluut nog niet klaar voor deze wereld. Hij was gewoon gezond alleen er was iets niet in orde met de navelstreng. Moest met deze termijn bevallen net als een uitgedragen zwangerschap. Alles zat erop en eraan. De pijn is soms ondragelijk maar dan lees ik jou verhaal en kan me gewoon niet voorstellen hoe dat dan wel niet moet voelen... Wil je heel veel sterkte en kracht toewensen om het verlies van jullie zoontje een plaatsje te geven in jullie leven.
Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon. Wat enorm verdrietig dat hij niet bij jullie mocht blijven. Gecondoleerd en heel veel sterkte en kracht toegewenst. Zo oneerlijk en hartverscheurend verdrietig