Goedemiddag iedereen, Ben erg benieuwd of er moeders zijn die het zelfde ervaren als ik. 11 feb ben ik bewust alleenstaande moeder geworden, simpelweg omdat ik de ware maar niet tegen kwam en persoonlijk vond dat de klok begon te tikken. Ik ben dolgelukkig met mijn kleine man maar toch merk ik regelmatig ( wat ik niet had verwacht) dat ik iemand mis om dingen mee te delen. Zoals iedereen weet word je wereld een stuk kleiner en voel ik me regelmatig erg eenzaam maar als ik mij eenzaam voel en vaak daarbij emoties komen kijken voel ik mij schuldig naar mijn kleine man toe.. Ik probeer overdag zeker dingen te ondernemen maar omdat de nachten ook nog onregelmatig zijn probeer ik ook veel slaap overdag in te halen waardoor je toch weer thuis bent. Ik heb gelukkig mensen om me heen die me steunen maar zoals je begrijpt komt het meeste gewoon op mij aan, wat logisch is want ik heb daar zelf voor gekozen. Wel had ik een leuke partner ontmoet tijdens mijn zwangerschap maar die besloot bij 38 weken weg te gaan. Zoals ik al meer heb gelezen hier is dat heel normaal. Kan er zelf niet bij dat je zoiets doet en dan vervolgens ook niets meer laat horen terwijl je weet dat de kleine inmiddels geboren is. Ook heb ik niet veel vrienden met kinderen en wil ik graag nieuwe contacten op doen, dus hoop ik dat via deze weg ook te kunnen bereiken. Maar uiteraard zijn alle tips en reacties welkom!
Hi Lariss.. Ik ben ook alleenstaand (niet bewust) ik heb een zoontje van nu bijna 4 maanden. Mocht je het leuk vinden om te kletsen kan je een privé berichtje sturen! Groetjes