Even ei kwijt, graag tips/advies

Best een lastige situatie eigenlijk. Kan je het wel vinden met zijn kids ? Misschien als je het de kans geeft om een band met ze op te bouwen dat je er wat beter bij voelt. Snap dat je daar nu totaal niet aan wil denken maar als je van je vriend houd zou ik zijn kindjes ook geliefd hebben. Plan een dagje uit met zijn kids, jullie kindje en jullie saampjes. Geef het de kans. Als het echt niet lukt probeer je gevoel bespreekbaar te maken met hem, wat het jou precies moeilijk maakt. Etc. Pas wel op dat hij het niet verkeerd opvat....

 

hey

het is juist goed dat je het meld,
ik kan mij ook nog steeds door ergeren aan mijn stiefdochter,
het is en blijft niet je eigen, hoeveel je er ook voor doet,

ik dacht zelf dat het kwam omdat ze altijd bij ons gewoond heeft en het toen allemaal goed ging, we waren 1 gezin,
sinds een periode woont ze bij haar moeder en zien we haar 2 keer per maand, haar manieren, haar opvoeding welke ze krijgt etc sluit totaal niet aan bij ons gezin en dat zorgt voor irritatie.

het vraagt elke keer veel aanpassingen van iedereen hier binnen het gezin en het lijkt alsof alles om haar draait ...

het is en blijft lastig, ook na al die jaren, en toch, toch hoort het bij ons gezin...

het is goed om het te uiten, vind dat er veel te veel taboe op ligt, je mag best wel eens zeggen " mijn stiefkind is niet leuk en het is niet mijn kind" want dat is het ook niet!

en al helemaal niet als je ze maar eens per 14 dgn mee maakt..

maar er zijn zoveel manieren om het wel draagbaar te maken..

waar loop je het meeste tegen aan?

 

Waar loop je tegen aan dan? Hoe oud zijn ze?

Ik vind ook niet ieder moment met mijn stiefkids even leuk maar als ze mij de keel uithangen ga ik gewoon even apart iets voor mij doen. Mijn dochter houdt wel super veel van ze en dat heeft mij ook een stuk milder gemaakt.

 

Ik vind het ook niet altijd even leuk, stiefzoon word zo extreem anders opgevoed dan onze kinderen en kan daardoor zo onaangepast overkomen dat ik me er echt aan erger. De weekenden gaan prima, dan kan ik me ervoor afsluiten, maar nu na 2,5 week vakantie ben ik blij dat hij over een kleine week weer naar zijn moeder vertrekt. De ergenissen gaan zich opstapelen en dat is voor hem ook niet leuk want hij lijkt oprecht niet te begrijpen waar wij ons druk om maken (voorbeeld: schone onderbroek aandoen, geen mobiele telefoon als we aan tafel zitten, geen PlayStation aan als de kleintjes beneden zijn, helpen met tafeldekken, keertje de hond uitlaten, je eigen rotzooi achter je kont opruimen... Hij vind ons enorme zeikerds)

 

Zo herkenbaar !
Wat ik ook lastig vind ;
Afgelopen Week is onze stiefdochter een nachtje uit logeren geweest bij vrienden van ons die een dochter van dezelfde leeftijd hebben
Ze heeft daar gedrag laten zien war totaal niet past bij onze opvoeding ! En schaam me kapot!
Nu ben ik blij dat deze mensen erg close zijn met ons en de situatie kennen, maar er even bij stil staande dat ze overal zo kan doen?

En dan vooral overal nee op zeggen
Bijv . "Dat eten hoef ik niet! Lust ik niet! En dan hoef ik van mama niks!" (Bij ons eet ze het gewoon, zonder problemen!)
Ze waren laat op bed gekomen, maar daar is de afspraak dat als ze er laat in gaan ze ook niet voor 9uur bij de ouders aan moeten komen (dat is hier net zo).
Maar zij stond om zeven uur naast hun bed en had het hele huishouden wakker gemaakt onder het mom van "dat mag bij mama ook"

Toen het gezin met de hond ging lopen zei ze "ik blijf wel alleen thuis , ik ben bij mama ook altijd alleen thuis als mama gaat winkelen ofzo" (net 8jaar)
Daarbij komt dat ze het maar raar vond dat er met de hond gelopen moest worden en dan aan een lijn? Want bij mama heeft ze drie grote honden en die laten ze nooit uit!
Die poepen in de tuin.
Wat onze vrienden ook zeiden ze accepteerde het gewoon niet.
Eenmaal in de wandeling wou ze op de loopfiets van hun jongste kind..
2 jaar! Want bij mama heeft ze een voet blessure waardoor ze niet mag lopen...

Allemaal onzin en leugens ... Aandacht opeisen .

Nu weet ik dat ze zo opgevoed wordt pf niet opgevoed wordt en ze kan er weinig aan doen,
Maar jeetje wat een gedoe en wat een teleurstelling dat 3wkn bij ons zijn geen impact heeft .

En kijkende naar haar gedrag denk ik
Jeetje, ik zou vroeger niet eens durven nee te zeggen teven andere mensen,
Mijn bord leeg eten uit respect en zeker niet tegen huisregels in gaan.

Zo dat was ook ff mjjn ei die weg moest hahaha

😂

Moet er ook bij zeggen dat ik nu al een week over tijd ben en dus echt wacht op de bevalling
Je bent dan extra prikkelbaar wil dan ook gewoon je eigen om je heen en je niet mateloos irriteren .

Maar goed we proberen ondanks alles er het beste van te maken en dat lukt ook wel hoor...

Maar ik merk gewoon dat de band met haar steeds minder wordt
Het is mijn type kind niet...
Het is een kindje uit een heel ander milieu / ander huishouden dan onze kids
Daar kan zij niks aan doen natuurlijk, maar het maakt het wel lastig
Hoe goed we ons er ook door heen slaan, het mag ook gezegd worden dat het moeiljjk is ! 👍🏻😉

 

Het lastige van alles is dat mijn stiefdochter tm haar 5e (vanaf haar 2e) bij ons thuis heeft gewoond
e was fulltime member van ons gezin
Ging bij ons naar de basis school etc
Mijn man en ik kregen er een kleine bij en ze wou het lieft de hele dag bij ons zijn, en als ze bij haar moeder was huilde ze .. Ze wou naar haar vader want ze miste her gezin met haar broertjes /zusjes zo...

We hebben haar altijd naar haar moeder laten gaan, we wisten dat ze het daar ook leuk had als ze er eenmaal was...

Moeder is alleen, werkt veel en is naast vaste baan erg intensief met diëren bezig in en om huis( geiten varkens paarden honden katten konijnen etc) nee geen groot huis, gewoon een rijtjes huis. Het loopt er allemaal in en om huis... Maar goed ze had weinig tijd voor dochter en daarom was ze bij ons..
Toen ik zwanger was probeerde ze via de rechter wel volledige voogdij en verandering van hoofdverblijf etc maar dit wees de rechter altijd af, kmdat ze niet uit haar vertrouwde omgeving gehaald moest worden

Toen was alles echt heel anders

Tot dat mijn man beschuldigt werd van mishandeling door Zjjn ex partner en een vechtscheiding geboren werd .
Mede door het zielige opstellen van moeder volledig gedekt door meerdere instanties heeft ze het voor elkaar gekregen om op papier vader als een agressieve labiele lul weg te zetten welke zijn kind mishandeld

Dit rapport is overgedragen door jeugdzorg aan de raad van kinderbescherming en vervolgens heeft de rechter dit over genomen.
Deskundig advies is natuurlijk altijd het beste 😂😂😂

Mijn man stond machteloos, maar zo wij allemaal.
Zonder pardon is ze tijdens een zomervakantie bij moeder niet meer terug gekeerd bij ons,
Hebben moeder en jeugdzorg haar uitgeschreven op school en bij moeder weer ingeschreven .

We hebben haar weken niet gezien en bij eerste wederzien was ze helemaal gehersenspoeld .
Papa wou haar niet meer, papa was haar vergeten etc.

Niet alleen voor haar lastig maar ook voor de rest van het gezin.
Er is daarin geen begeleiding geweest en wij bleven achter met heel veel veagen.

Het heeft jaren geduurd om dit een plekje te geven
Hoger beroep aangespannen en ook de instanties aangeklaagd

Gelijk gekregen met instanties en hun falen
Maar echter vind de rechter dat het kind niet weer moest verhuizen dus liet alles zoals het was

De band met de ex partner van mijn man is dus slecht haha
Ondanks alles stellen we ons altijd open op.
Altijd met moeder Willen praten etc
Zij houdt dit af, wil geen overleg en inmiddels ook begrepen dat het meisje deels bij haar opa en oma woont.

We zien haar twee x per maand maar komt ook vaak voor dat ze niet komt en we haar heel lang niet zien.

We kunnen hoog of laag spelen maar inmiddels jaren verder heeft het ons meer kapot gemaakt dan dat ons lief is.

We hebben meer kids en ze is hier altijd welkom
En dat zullen we altijd zeggen.


Dus overleg? We proberen wel
Maar ex partner loopt weg of gaat schreeuwen op straat om aandacht te krijgen.

Wij willen ons daartoe niet verlagen

 

Heel erg herkenbaar! Helaas....

 

Jep hier ook. Niet dat van Mamiek maar wel van Mamsie.
Het is soms lastig met een stiefkind, omdat hij/zijn gewoon niet van jezelf is. Wij zijn net terug van vakantie en ik was echt blij dat we bonuszoon weer even naar z'n moeder konden brengen. Het is echt een lieverd hoor, maar hij slurpt aandacht. Nog veel meer dan m'n eenjarige dochter die zichzelf urenlang kan vermaken als het moet. Zeker nu ik weer zwanger ben merk ik dat ik dat niet zo goed kan handelen.

 

Ja ik ken het. Je moet eigenlijk proberen om dat voor te zijn. Ik doe eigenlijk wat mij op dat moment het beste lijkt. Neem even afstand omdat ik toch niet gezellig ben. Dus even eruit met vriendinnen of alleen. Ik merk dan dat ik weer opgeladen ben en gewoon weer veel meer kan hebben. Maar ik denk dat het sowieso goed is om ook genoeg tijd voor jezelf en je partner te maken. Met of zonder stiefkind. Het gezinsleven is gewoon druk en af en toe mag je best even aan jezelf denken en weer opladen zodat je er weer tegenaan kan.

 

Hi! Hier ook een samengesteld gezin, man en ik hebben samen een zoontje die in november 2 wordt en omdat mijn man en ik een leeftijdsverschil hebben, zijn zijn kinderen ook al wat ouder. 15, 17 en 18. Ben zelf 28. Best pittig kan ik je verzekeren... hebben er net ook een dramatische periode van ruim 4 maanden opzitten met de oudste. Ik denk vaker dat ik het niet trek dan dat ik dat wel doe, en je kunt van tevoren ook gewoon niet zeker weten waar je aan begint... ik had het niet gedaan als ik wist hoe dit zou gaan. Hun opvoeding is compleet tegenovergesteld aan dat van mij en ook aan hoe ik zelf opvoed en een goed gesprek hierover kunnen voeren met mijn man? Nee hoor. Het is ook een gevoelig onderwerp en dat snap ik maar al te goed. Het is gewoon zwaar! Je mag me pb'en als je wilt, denk dat ik heel goed snap hoe je je voelt

 

Kinderen van 3,5 zitten ook gewoon in een lastige leeftijd. Merk het ook aan mijn dochter. Denk dat je daar even moet Door worstelen en dat naarmate hij ouder wordt zal het wel beter worden.

Het gevoel dat je beschrijft over je stiefkinderen heb ik zelf niet. Ik hou net zoveel van mijn bonus jongens als van mijn eigen dochter. Zou ook alles voor hun doen. Denk dat dit ook wdl nodig is als je wilt dat je samengesteld gezin het overleeft. Maar ik en mijn partner hebben ook gewoon duidelijke afspraken in ons gezin die voor iedereen tellen, ook als je maar een paar dagen per week komt. En dat werkt prima, ook al zijn die regels anders als bij hun moeder houden ze zich er aardig aan. Natuurlijk proberen ze nog steeds uit. Maar als je samen een front vormt is dit Veel gemakkelijker.

 

Herken veel in de verhalen. Nu is de oudste van mijn ex ook extreem in haar gedrag (zie mijn eigen topic) maar de opvoeding van moeder en hier ligt ook behoorlijk uit elkaar. Kinderen hebben daar nul komma nul regels. Moeder houd meer van festivals aflopen met elke keer een andere man. Schreeuwen en aandacht opeisen als mijn partner zijn kinderen brengt. Inmiddels heeft ze geen auto meer (ze verteld tegen de kinderen dat wij rijk zijn...nee wij werken met zijn twee gewoon en zij zit op de bank ) dus alle wegbreng en ophaalmomemten komen op mijn partner, nou moet ik wel zeggen dat 3,5 echt een rotleeftijd is, op dat moment hebben ze perfect door als de ouders niet op een lijn liggen en gaan dat uitspelen.

Wat ik ook in een van de reacties lees, ze zijn niet eigen en zullen dat nooit worden. Ik kan me ook ontzettend storen aan mensen die roepen, dit wist je van te voren...nee dat wist ik niet want dan had ik nog wel een miljoen keer nagedacht. Of het jullie hebben co ouderschap dus jij beslist net zo veel over hun als dat de moeder dat doet...uuhh nee daar zit toch echt een verschil in, heb in mijn eigen huis mijn beslissingen te maken maar over hun heb ik verder geen donder te zeggen (school, keuze voor een medicie enz, aanvraag legitimatie) tuurlijk kan ik het met mijn partner overleggen maar nog als hij niet thuis is en er word er een ziek zal ik de huisarts niet mogen bellen op eigen houtje, een keer gedaan en kreeg de volle laag van moeder.

Waar ik me ook zo aan kan storen, ik bemoei me dus inmiddels nergens meer mee, het aanhalen van onderwerpen die niet goed gaan is dus de keuze van mijn partner maar ALTIJD krijg ik daar de schuld van. Ze begint te gillen en word agressief en vervolgens komt daar als opmerking op als die ... haar mond had gehouden was er niks aan de hand (zit je gewoon thuis)

 

Zo herkenbaar. Ik heb samen met mijn vriend een zoontje van bijna 2 en mijn vriend heeft een dochter van 16. Je wil niet weten hoeveel energie en tijd ik in zijn dochter heb gestoken, en het heeft allemaal niet mogen baten. Toen ik zwanger werd wenste ze dat ik een miskraam kreeg en nog meer van dat vreselijks. Dat het voor haar niet makkelijk was om ineens een broertje te krijgen kon ik begrijpen, maar zulke uitspraken gingen met toch wel wat te ver. Er is toen iets in me gebroken dat nooit meer goed komt.
Mijn stiefdochter is stikverwend waardoor ze denkt dat alles altijd moet gaan hoe zij wil. Naar ons komt ze bijna niet meer want hier gelden er regels. Hoewel ik het erg vind voor mijn vriend dat zijn dochter alleen maar naar hem komt en "gebruik van hem maakt" en hem de liefste papa ter wereld noemt wanneer de dingen gaan zoals zij het wil, ben ik eigenlijk blij dat ik haar weinig zie.
Naar haar broertje kijkt ze nooit om. Die heeft ze intussen al in weken niet meer gezien en als ze hem ziet bekijkt ze hem simpelweg niet. En dat is eigenlijk goed voor mij zo.
Ik heb me lang geschaamd hiervoor, dat ik zo over haar dacht. Maar intussen heb ik er vrede mee omdat ik weet dat ik mezelf niets kan verwijten. Ik wilde haar destijds zelfs als meter vragen voor ons zoontje, zodat ze zich echt betrokken voelde. Maar toen ik die uitspraken van haar hoorde was dat voor mij gedaan.... Ze heeft toen iets fundamenteels gebroken en dat komt nooit meer goed.

Je verhaal is dus heel herkenbaar. Het is makkelijk voor buitenstaanders om oordelen te vellen en uitspraken te doen als "je wist waar je aan begon", maar het is echt niet allemaal zo zwart-wit als dat!