Even ontzettend hard balen!

Discussie in 'Zwangerschap' gestart door Mijn Xander, 19 okt 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Mijn Xander

    Mijn Xander Actief lid

    23 okt 2013
    318
    58
    28
    Pff soms zie ik het even echt niet meer zitten. Ik ben momenteel 20 weken zwanger en nog 8 weken te gaan vooraleer ik wat rust kan krijgen in men hoofd. Ik heb een zwangerschap met complicaties. Mijn eerste zwangerschap is geëindigd in een vroeggeboorte op 21 weken. Daarna was ik zwanger van mijn dochter. Een super zware zwangerschap met alleen maar platliggen. Wel een cerclage gekregen om een nieuwe vroeggeboorte te voorkomen. En nu deze zwangerschap... pfff ik zit al binnen vanaf 31 augustus. Toen hebben ze opnieuw de cerclage geplaatst. Maar lieve hemel sinds deze week word ik echt compleet gek van mezelf. Ik wil zo graag zoveel weken verder zijn. Een beetje zekerheid hebben. Mijn buik begint te groeien ik begin vanalles te voelen. Heb regelmatig harde buiken. Wel niet echt pijnlijk maar toch zo beangstigend. Ik tel de dagen en weken vanvoor naar achter en nog eens terug om maar gewoon meer vat op de tijd te krijgen. Wat natuurlijk niet gebeurd... Bij mijn dochter was ik zo angstig en apathisch na het verlies van ons zoontje. Dat ik niet echt de behoefte had om wat te doen. Maar nu zit het hele dag opgesloten feit me toch moeilijk. En de angst klemt me toch om de nek. Ik heb zo bang om weeën te krijgen. Voor 24 26 weken doen ze niet echt veel. Pff en tot 28 weken zijn de overlevingskansen en de complicaties genadeloos... ik probeer me bezig te houden ik brei, kijk Netflix maar niets kan me van die tijdlijn afbrengen. Sorry voor men lang verhaal maar moest het even kwijt...

    Groetjes
     
  2. Wenda

    Wenda Fanatiek lid

    12 dec 2013
    2.431
    1.398
    113
    Gelderland
    Poeh heftig zeg. Ik heb er geen ervaring mee gelukkig maar wil je wel even een digiknuffel geven. Kan me voorstellen dat het zwaar is.
     
    Mijn Xander vindt dit leuk.
  3. vrouwvan

    vrouwvan Fanatiek lid

    26 dec 2015
    2.194
    1.240
    113
    Jeetje wat heb je het zwaar. Respect hoe je je staande houdt. Hoe moeilijk ook hou vol! Denk aan het resultaat straks over hopelijk 17 weken. Heel veel sterkte meis!
     
  4. madelein

    madelein VIP lid

    28 feb 2011
    6.755
    623
    113
    Je hebt er niks aan, maar weet precies hoe je je voelt.
    Tussen de 20 en 30 weken vond ik ook echt killing. Je wil de tijd het liefst vooruit kijken.
    Ik had wel enorme steun aan mijn dochter. Kijken naar haar, en lekker boekjes lezen met haar gaf me de kracht om door te zetten. Maar tegelijk zo frustrerend dat je niet de mama kan zijn voor haar die je wil zijn.
    Hou vol meis!!!! Je doet het super!!
     
  5. Lammetje91

    Lammetje91 Bekend lid

    12 dec 2016
    831
    518
    93
    Heel veel sterkte! Ik ben precies net zo ver. Wat veel wat je moet doorstaan en zo lastig om alleen thuis te zitten. Ik kijk al een beetje uit naar mijn verlof, maar ben ook blij met de dingen die ik doe. Ik wens je veel succes!
     
  6. 1982Justme

    1982Justme Niet meer actief

    Sterkte! Het is niet niks en dat mag er ook zijn he? Goed dat je wat afleiding zoekt en ook logisch dat het niet helpt. Ik heb geen tips maar wilde je toch even een hart onder de riem steken@
     
  7. Mijn Xander

    Mijn Xander Actief lid

    23 okt 2013
    318
    58
    28
    Dank je wel voor jullie lieve berichtjes.
    Fijn om even men hart uit te kunnen storten.

    @madelein precies zoals je zegt je kan de tijd wel vooruit kijken. Dat maakt je gek.
    Mijn dochter geeft me ook wel de nodige afleiding.

    X
     
  8. Haakmama

    Haakmama Lid

    12 sep 2017
    17
    6
    3
    Vrouw
    Heel veel sterkte meid! Lijkt me vreselijk om zo in onzekerheid en angst te zitten. Is schrijven misschien iets voor je? Daarmee kun je je gevoelens misschien wat verlichten en het laat de tijd misschien sneller gaan.
     
    vrouwvan vindt dit leuk.
  9. Mijn Xander

    Mijn Xander Actief lid

    23 okt 2013
    318
    58
    28
    Ja idd ik schrijf wel regelmatig. Heb een persoonlijk dagboek. En heb ook een zaak waarvan ik de blog voor men klanten up to date hou. Zodat ze toch een beetje kunnen meeleven. Maar nu is men laptop net gecracht . Mijn man gaat erachteraan...

    Thanks voor de tip.
     
  10. Saira14

    Saira14 Lid

    6 dec 2016
    11
    0
    1
    NULL
    NULL
    Heel veel sterkte toegewenst! Ik snap je heel erg goed omdat ik in hetzelfde schuitje zit. De dagen vliegen helaas niet voorbij en bij elke krampje vrees je het ergste.
    Maar we moeten ons best doen om dit vol te houden, uiteindelijk zal dit het allemaal waard zijn!

    Ik heb ook een vroeggeboorte gehad met 18+5 dagen. Uiteindelijk is bij deze tweede zwangerschap gebleken dat ik een zwakke baarmoedermond heb. Sinds de 19e week moest ik bedrust houden en heb ik een pessarium gekregen. Helaas ben ik vorige week opgenomen omdat het helaas niet heeft geholpen en ik al uitpuilende vliezen heb. Nu lig ik dus plat en hopen we onze eerste mijlpaal, de 24 weken te halen.

    Als je erover wilt praten dan bied ik je een luisterend oor aan. Ik kan je maar al te goed begrijpen.

    @madelein : Ik zie dat je al 33 weken zwanger bent. Ik ben echt ontzettend blij voor je dat je al op deze termijn zit! Ik heb je reacties vaak voorbij zien komen en ook om de eerdere vroeggeboorte waar de oorzaak GBS was. Dit was bij mijn eerste kind ook het geval waardoor je me altijd bent bijgebleven :)
     
  11. dreumesje

    dreumesje VIP lid

    7 jan 2014
    7.308
    1.782
    113
    Vrouw
    Jeetje wat lijkt me dat killing om niks te mogen doen. Heel veel sterkte!

    Je zei al dat je netflix kijkt en aan het breien bent. Zijn er misschien nog dingen die je leuk vind. Tekenen, Bullet Journal, Handletteren, Haken. Weet niet hoe oud je dochter is, anders samen met haar tekenen/kleuren, puzzelen. (Probeer mee te denken)
     
  12. Mijn Xander

    Mijn Xander Actief lid

    23 okt 2013
    318
    58
    28
    Ook best heftig voor julli! Kan me voorstellen dat je in ongelofelijke onrust zit. En een verschrikkelijke 2 strijd met positief denken en negatief denken. Waar lig je in het ziekenhuis? België of Nederland ?

    Ik heb deze zwangerschap wel wat meer vertrouwen omdat ik na men vroeggeboorte een succes verhaal heb met onze dochter. Heb toch wat meer vertrouwen in mijn lichaam en dokter dan bij men dochter. Toch beef ik als ik het schrijf want te veel vertrouwen durf ik ook niet hebben. Je balanceer steeds op het randje van, alles komt goed maar ja mss ook niet... heftig om zo de dagen te vullen.
    Bijna die 24 weken bereikt en zo weer dag per dag verder. Ik ben bijna 21weken. De week waarin ons eerste zoontje geboren is dus emotioneel is 21 weken sowieso wat moeilijker voor me.
    Als je zin hebt kunnen we elkaar er wat doorheen helpen. Tijd heb ik zat en we zitten beide in dezelfde situatie

    Groetjes
     
  13. madelein

    madelein VIP lid

    28 feb 2011
    6.755
    623
    113
    @Saira14 jeetje heftig zeg :(. Bij jou is het dus een combi van gbs en zwakke baarmoedermond?
    Ik heb in 2016 een pracht van een dochter mogen krijgen, die me nu ook echt de kracht geeft door te zetten. Zij is zo dapper en lief. Geweldig kind. Nu idd zwanger van haar broertje.

    Hopelijk blijft je uk voorlopig nog zitten. Wat een spanning weer!

    @Mijn Xander scheelt wel he dat er al een gezond kindje is. Ik vind dat verschil ook best groot tov de vorige zwangerschap. Toen was ik echt als de dood dat het ons gewoon niet gegund was. Nu je weet dat dat niet zo is heb je toch meer rust.
     
  14. Pechvogol

    Pechvogol Fanatiek lid

    19 jun 2014
    1.361
    678
    113
    #14 Pechvogol, 21 okt 2017
    Laatst bewerkt: 21 okt 2017
    Hey @Mijn Xander, ik herken me heel erg in jouw verhaal (behalve dat ik geen troost kan halen uit een levend kind helaas). Ik heb niet dezelfde complicaties, maar ik ben mijn 2 kindjes door pre- en dysmaturiteit verloren (de miskramen buiten beschouwing gelaten). Tot 20 weken ben ik nog deels aant werk, vanaf 20 weken zit ik helemaal thuis.
    Mijn grote trauma en angst is bloedverlies; elke trip naar het toilet is een martelgang, wat ga ik nu weer aantreffen??
    Het doel van 28 weken halen (en het gewenste gewicht van 1kg) voelt als een onmogelijkheid en ik ben merendeels moedeloos. Het is een kwestie van constant een weg vinden in zorgen en nare herinneringen.
    Ik kan niks zeggen om je op te beuren, ik weet ook niet precies waarom ik dit schrijf, behalve om je te zeggen dat je niet alleen bent. Een schrale troost, I know
    Kop op, sommige dagen zijn gewoon echt heel waardeloos, maar ook die gaan weer voorbij. Sterkte!
     
  15. Mijn Xander

    Mijn Xander Actief lid

    23 okt 2013
    318
    58
    28

    Oh wat verschikkelijk om te lezen. Kan me voorstellen dat het moeilijk is om positief te blijven, als je nog niets positief hebt om je aan vast te klampen.
    Fijn dat je je verhaal deelt met me. Het voelt goed om begrepen te worden. De meeste mensen vinden het wel allemaal jammer voor je maar je merkt dat ze het niet echt vatten...

    Zoveel sterkte voor je met het verlies van 2 kindjes. Het lijkt me onwezenlijk om dat verdriet 2 keer te moeten meemaken. En hoe dat niet moet wegen op je gemoedsrust tijdens deze zwangerschap.

    Mag ik vragen wat bij jou de complicatie is? Als je het niet wil of kan vertellen begrijp ik dat best.
    Lukt het werken wat ? Kan me voorstellen dat het enerzijds afleiding geeft maar anderzijds niet altijd even makkelijk is met zoveel zorgen aan je hoofd.

    Dank je voor je berichtje...

    Lieve groetjes ik duim voor ons en onze kleintjes.
     
  16. Mijn Xander

    Mijn Xander Actief lid

    23 okt 2013
    318
    58
    28
    Ja dat klopt idd. De vorige zwangerschap heb ik echt in een roes beleefd. Ik huilde, sliep at en af en toe vond ik de moed om even te dromen. Maar die angst was altijd zo dichtbij. Dat heb ik nu ook niet zo. Maar tegelijkertijd maakt me dat soms ook bang. Te overmoedig zijn is ook niet goed... Maar ik probeer wel elke dag tegen mezelf te zeggen; onze jongen komt er en vanaf maart zijn we gewoon met 4!
    En kan me voorstellen dat die heerlijke termijn van jou je ook wel weer wat terechte zelfzekerheid geeft.

    Groetjes
     
    madelein vindt dit leuk.
  17. Pechvogol

    Pechvogol Fanatiek lid

    19 jun 2014
    1.361
    678
    113
    Ik heb een lupus-variant, SLE, met daarbij het antifosfolipidensyndroom. In grote lijnen is dat een bloedstollingsprobleem, waardoor ik bijvoorbeeld op mijn 17e trombose heb gehad.
    De aandoening heeft bij de eerste zs gezorgd dat de placenta niet goed was aangesloten op de baarmoederwand, waardoor mijn zoontje te weinig voedingsstoffen kreeg om goed te groeien. Is met 28w gehaald (460gr) en na 11 dagen nicu overleden. We wisten vanaf 20weken dat de kans groot was dat ie het niet zou redden.
    De zs erna was weer anders. Hier was met mijn dochtertje niks aan de hand. Maar met 23w3d heeft een bloedstolsel tussen placenta en baarmoeder ervoor gezorgd dat de placenta deels heeft losgelaten. Ruim 2 liter bloed verloren wat merendeels in mn buik is gekomen. Na een paar spannende dagen bleek de baarmoeder dusdanig overprikkeld dat de bevalling in gang is gezet met 23+6.

    Toen de moeilijke beslissing genomen een jaar lang pauze te nemen. We zijn in die tijd getrouwd (hadden we door alle ellende al een paar keer uit moeten stellen) en hebben veel gerouwd. Meteen na de bruiloft weer zwanger en nu ben ik hier.
    Gelukkig heel veel begeleiding vanuit het zkh; wekelijks echo, medisch maatschappelijk werk (al sinds ze dochter), maar je moet het uiteindelijk toch zelf doen en dan met name wachten.
    Van vrienden verwacht ik niet teveel meer, we hebben vrienden die na 5 zwangerschappen ons nog steeds adviseren 'Probeer er toch van te genieten..'. Terwijl ik net aan aant overleven ben. Maar ja, weten zij veel (ik probeer het wel uit te leggen hoor, Maar soms ben ik er moe van).
     
  18. madelein

    madelein VIP lid

    28 feb 2011
    6.755
    623
    113
    Heel herkenbaar idd. Durfde toen ook pas na de 30 wk ea te gaan kopen en aan het kamertje te beginnen. Nu staat alles zo'n beetje al klaar.
    Ook wel weer spannend nu ineens, want heb al de hele nacht en dag buikpijn en voorweeen... en het sterke gevoel dat het niet lang meer duurt.
    Is idd een Oke termijn op zich, maar nog 2-3 weekjes binnen blijven zou voor uk nog beter zijn.
     
  19. Micchan

    Micchan VIP lid

    24 jan 2012
    22.458
    2.258
    113
    Vrouw
    Wenen
    Dikke knuffel meis! Het is echt slopend. :( Ik hoop dat de tijd tot je 28 weken bent snel voorbij tikt en dat er daarna nog heel wat weken bij komen. Ikzelf heb dat met de 32 weken, heb in m'n hoofd dat ze dan toch niets meer doen dus kan het op de een of andere manier dan wat meer loslaten, al klinkt niets doen ergens ook wel eng.

    Ik duim voor je!
     
  20. Mijn Xander

    Mijn Xander Actief lid

    23 okt 2013
    318
    58
    28
    Lieve hemel wat een medisch traject. Mooi dat jullie als koppel toch genoeg steun bij elkaar kunnen vinden. We moeten echt letterlijk alles aan de kant schuiven voor onze babytjes: Ik ben zelfstandig. Heb de zaak momenteel permanent gesloten. Om deze zwangerschap alle kansen te geven. En idd dan sturen klanten of vriendin geniet toch maar een beetje nu je niet moet werken... Maarja je kan het hen niet kwalijk nemen. Ze weten gewoon niet wat het is.
    We kunnen enkel hopen en op overlevingsmodus verder gaan. Het beheerst ons hele leven en bepaald alles wat we doen, denken en voelen.

    Het ene moment durf ik echt overtuigd te zijn van dat alles goed komt het andere
    moment slaat alle twijfel weer toe... Het maakt je gek. Tot afgelopen week was ik
    Wel best zeker nu met momenten nog. Maar ik merk dat ik het echt moeilijk heb met het feit dat het nog zolang is en er nog zoveel gevaar schuilt...
    pfff konden die hersenen maar gewoon even uit.

    @madelein ja idd het voelt vertrouwder maar toch rond deze termijn bekruipt de angst je soms toch echt nog. Enja jou termijn is goed maar herken ook wel dat je toch elke keer hoopt er nog een weekje bij te doen en nog een weekje erbij. Want elke week is beter. Maar in die fase ben ik nog niet. Ik leef toch nog echt van dag tot dag. En droom over dat de volgende 7 weken voorbij vliegen.
     

Deel Deze Pagina