Hallo, ik zie in je handtekening dat je ook een incompetent cervix hebt. Ben je volledig in bedrust of mag je gewoon rondlopen. Als je het zo in een groep post heb je toch meteen aan aantal mensen met een problematiek. Toch echt een lijdensweg om kindjes te mogen krijgen en bij ons houden. Heb je ook een cerclage of niet ? Groetjes
Ik mag momenteel nog gewoon alles (nouja, ik moet geen marathon gaan lopen zegmaar ), maar krijg bij simpele dingen als wandelen of even stofzuigen al last dus ik doe zo rustig mogelijk. Nee geen cerclage, bij zoontje zouden ze er een plaatsen als ik voor een X aantal weken onder een bepaalde lengte zat (volgens mij bij 22 weken o.i.d.) en net de week daarna zat ik eronder maar dat was toen afgesloten. Wel medicijnen om in te brengen gehad, in NL krijg je dat als wekelijkse prikken geloof ik. Deze keer ging het een stuk langzamer achteruit dus tot nu toe ook nog geen medicijnen. Morgen weer controle dus ben benieuwd..
Idd het is een contant afwegen tussen wanneer doe ik net genoeg of juist te veel. Toch fijn dat je inmiddels de 27 weken bereikt hebt. En met de termijn van je zoontje in je achterhoofd kom je zeker nog een 10 weekjes verder. Heb je het emotineel moeilijk met het feit dat je nu opnieuw een meisje krijg? Mijn sterretje is een jongen en dan kreeg ik men dochter en nu dus opnieuw een jongen. Heb ik het wel een tijdje moeilijk meegehad... Loop je in België in het ziekenhuis ? Ik krijg idd ook utrogestan pilletjes. Normaal inbrengen maar ik neem ze oraal om infectiegevaar te voorkomen. Ik duim voor morgen. Ik mag donderdag weer naar de gynea. Toch altijd spannend... Hoelang is je bmh nu als ik vragen mag ? Ik ben begonnen met 3.7 dus ben benieuwd voor donderdag...
Voor allemaal; ik duim voor jullie dat jullie ukkies een hele mooie termijn halen en jullie allemaal een prachtig gezond kindje op de wereld zetten. Ik weet helaas wat het is, mijn zoontjes zijn als gevolg van hun vroeggeboorte na een couveuseperiode overleden. Nu loopt er een lieve gezonde peuter rond, met zijn zwangerschap moest ik vanaf week 18 rust houden. Ik probeer moed te verzamelen voor nog een zwangerschap. De wens wordt steeds groter dan de angst, maar ik begrijp heel goed hoe jullie je voelen. Goedbedoelde slechte adviezen: ene oor in, andere oor uit. Zoek vooral contact met mensen waar je je wel comfortabel bij voelt en luister naar je gevoel. Veel sterkte!
Dank je wel. Ik ken het gevoel van moed verzamelen voor een 2de zwangerschap. Wij hadden daarom ook als koppel beslist het niet meer te doen. Te genieten van onze prachtige dochter en van elkaar. Ik ben na 6 lange jaren zwanger geworden van mijn zoontje die een sterretje werd en daarna van mijn dochter die ons gezin compleet heeft gemaakt. Ik nam geen pil omdat ik dacht na 6 jaar ivf is die kans heel klein voor mij onbestaand. En geloof het of niet ik werd gewoon spontaan zwanger. (Ik glunder er nog van ) wat een godsgeschenk. Maar de gevolgen en complicaties waarom we het niet deden zijn nu idd zwaar. We hebben het lot laten beslissen maar echt “bewust” Weet ik niet als ik het nog aangedurfd had. Veel succes voor jou en met jullie keuze. Lieve groetjes
Ja precies, zo lastig. Als ze echt zouden zeggen 'bedrust punt' dan is het tenminste duidelijk, en ook moeilijk dat ik soms met gemak een uur ergens wandel en soms na vijf minuten alweer krom van de pijn thuis lig. Al ben ik wel heel blij dat ik nog gewoon thuis kan zijn bij mijn zoon enzo natuurlijk. Ja, was blij toen ik de 24 weken en de termijn van dochter* achter me had liggen! Het is nog steeds heel vroeg natuurlijk maar elke dag is er een en ik hoop dat ik zo ver mogelijk kom. Ja, ik vind het best dubbel. Aan de ene kant hoopte ik erop, dat we nog een dochter zouden krijgen en dan hopelijk deze keer wel mee te maken hoe ze klinkt, hoe ze opgroeit, enz., maar aan de andere kant dacht ik: nee doe maar niet, een jongen voelt wat veiliger (omdat het bij zoon wel goed is gegaan, al is het een kromme gedachtegang natuurlijk). Dus veel gemixte emoties toen we het geslacht hoorden maar ben er inmiddels wel aan gewend en heb zelfs al wat dingetjes gekocht.. Maar ik denk dat het met vlagen altijd moeilijk zal blijven.. Nee, ik woon in Oostenrijk, nog een stukkie verder haha. Ah okay! Ik was bij zoon begonnen met oraal en toen ik bij de volgende controle kwam moest ze een beetje lachen en zei ze dat ik ze beter kon inbrengen. Vond dat inderdaad wel eng om er iets in te stoppen, terwijl ik het tegelijkertijd zoveel mogelijk met rust moest laten.. Maarja het is goedgekomen. Dankjewel! De vorige keer zat m'n cervix tussen de 4 en 5 centimeter dus nog heel lang maar hij was wel begonnen een stukje open te staan (trechtervorming). Gister was het nog net 3 centimeter dus wel een stuk ingekort maar nog steeds niet dramatisch, al moet ik heel alert blijven. Heb nu wel weer die tabletten gekregen en ze heeft me aangeraden om over longrijping na te denken (al is het maar de vraag of het ziekenhuis überhaupt mee zou werken). De baby ligt bijna twee weken voor en wordt nu op anderhalve kilo geschat dus dat is momenteel wel gunstig. Moet nu de 7e weer terug. Zo, sorry heel lulverhaal over mezelf. Jij heel veel succes morgen, ik duim dat alles er goed uitziet!
@Micchan Nou niet sorry ik ben al blij met wat sociaal contact . Ja mijn bmh is nooit 4cm geweest Maar met die dubbele cerclage erin hoop ik dat hij wat “sterker” is. Precies dat gevoel wat je beschrijft bij het geslacht. Ik ben ook super blij met het geluk dat ik toch nog een jongen mag groot brengen. Maar dat gevoel voelt soms dubbel aan. En die kromme gedachtegang nou die heb ik net hetzelfde. Een meisje lukt voor mij dus dat voelt “veilig” naïef Maarja zijn we dat niet allemaal. Gek genoeg ben ik sommige dagen echt blij en kijk ik er naaruit. Voel ik me heel zelfverzekerd maar dan ineens voel ik een pijntje en kan dat gevoel meteen omslaan. Het is echt een rollercoaster van emoties. Maar we komen we vast wel doorheen en ohjee wat zullen we gelukkig en dankbaar zijn. Stiekem wel wat jaloers op je termijn. Die 28 weken is toch wel een big thing. Maar heee jij hebt die vervelend 20 tot 28 ook moeten doorstaan. Ja hier in België heb ik nog niet echt gehoord dat ze preventief longrijping geven. Bij mijn dochter had ik op 28 weken regelmatige weeën en heb ik de longrijping gekregen. Maar het lijkt me niet zo dat ze het doen wanneer je bmh gewoon verkort. Maar elke land is toch weer anders. Ik hoop ook op goed nieuws voor morgen! Groetjes
Ja denk dat het ons alleen maar goed doet als we ons erdoorheen helpen. Gelukkig heb je meer vertrouwen gekregen in deze zwangerschap, want stress en piekeren doet je lichaam echt niet goed. Deze week is heel emotioneel voor je, hoe kom je deze dagen door? Nog minder dan 7 weken en dan heb je de 28 weken gehaald, probeer er positief in te blijven staan en zoek afleiding. Dat helpt echt. Hoe vaak krijg je nu je controles? Ik ben sinds Maandag overgeplaatst naar het Lumc. Moeilijke gesprekken gehad met de kinderarts en gynacoloog. Ze hebben ons voor de keus gesteld of zij pas vanaf 26 weken gaan ingrijpen of vanaf 24 weken. We hebben toch gekozen voor 24 weken ondanks dat we weten wat de consequenties kunnen zijn bij zo een extreem vroeggeboorte. Vandaag zeiden ze dat de witte bloedcellen in mijn lichaam iets verhoogd is, dus dat er ergens wel een ontsteking of infectie is. Ik ben heel bang dat ze zullen zeggen om de bevalling op te wekken. Elke dag is zo onzeker. Dit is zo een verschrikkelijke periode.
Deze zwangerschap hebben ze geen GBS bacterie geconstateerd tot nu toe. Denk dat de vorige zwangerschap wel een combinatie was van een GBS bacterie en zwakke baarmoedermond. Maar in een eerste zwangerschap controleren ze natuurlijk nooit de baarmoedermond. Echt, je bent echt gezegend met een prachtdochter. En binnenkort dan een zoontje erbij. Op deze termijn is de kans op complicaties etc. gelukkig heel klein. Blijf positief denken en het zal vast en zeker helemaal goedkomen
Dat soort gesprekken wegen zwaar en wil je gewoon nooit moeten doen. Onwezenlijk gewoon. 24 26 weken zijn idd moeilijke weken als ouders en als kleintje. die onzekerheid wat bij die termijn komt maakt het emotioneel zwaar, zou je dan nooit verder dan dat kunnen geraken, dat ze die gesprekken nu al preventief voeren? Neem je antibiotica tegen een mogelijke infectie ? Ik vind het zo vreselijk voor jullie. Kan me inbeelden dat dat gevoel van machteloosheid gecombineerd met zoveel angst niet weten wat er te gebeuren staat ongelofelijk zwaar is... Ik duim heel hard met jullie mee!! Ik moet om de 2 weken een bmh meting laten doen bij de dokter. Aan de hand daarvan moet ik meer rusten of ondernemen ze stappen. Vorige keer is men bloed en urine getest. En deze keer denk ik een wissertje. Om mogelijke infecties voor te zijn of tijdig op te sporen. Toch altijd weer spannend. Ik kom de week best wel goed door. Heel vreemd maar ik ben best wel positief ingesteld... ik durf het niet te luid zeggen want dan heb ik bang overmoedig te zijn. En ik durf niet denken aan wat als. Dat maakt me ook heel bang. Dus ik probeer gewoon alleen van een positieve afloop uit te gaan... ik baal wel enorm van het binnen zitten en niets te kunnen doen. Maar daar moet ik nu eenmaal even doorheen. Lieve groetjes