ik heb een dochter van 8,5 week en vorige week heeft ze het behroolijk bont gemaakt wat betreft huilen. donderdag en vrijdag en zaterdfa was ze echt behroolijk uitputtend. Dit heeft ze wel vaker. Hele goede dagen en hele slechte dagen! Gister heeft ze dan weer een super dag. Ik merk dat ik na deze dagen super onzeker en emotioneel word. Ik voel me een super slechte moeder, want ik krijg mijn dochter niet rustig en soms heb ik er gewoon echt even geen zin meer in. Ik ga googlen en kom allemaal dingen tegen die het huilen kunnen verklaren. Krampjes, koemelk allergie, reflux, regeldga, sprongentjes. Niemand in mijn omgeving herkent mijn gevoel en onzekerheden want zij hebben tenslotte een suoer makkelijk kind. Dus op dit moment heb ik het even heel moeilijk en voel ik me alleen en onzeker. Want ik heb geen makkeljjk kind. Of in iedergeval niet eentje die van sochtend tot savonds niet huilt ik vind het moeilijk dat ik er niet van kan genieten op dit moment. Nou dat moest eruit
Oh meid! Zo herkenbaar! Mijn oudste huilde ook heel veel. Ik kon er niet mee omgaan. Ja, je zult wel moeten maar ik had er een pnd aan over gehouden. Ik wou toen dat ik de klok vooruit kon zetten en dat ze ineens 1 jaar ouder was. Ik werd zó onzeker van die hele babytijd. En ook bij mijn jongste (die niet veel huilde) was ik ontzettend onzeker. Ik twijfelde aan alles en vond er helemaal niks aan. Was er ook van overtuigd dat iedereen makkelijkere babies had dan ik. En ja, er zullen talloze mensen zijn met makkelijkere babies. Maar daar heb je niks aan. Probeer uit te sluiten dat je kindje om medische redenen zo onrustig is (ben je al eens bij de ha geweest?). En als alles is uitgesloten is je beste vriend; tijd. Want echt, het wordt makkelijker. Dat was een zinnetje die ik altijd in mn gedachte hield. Het komt goed. Echt. Gun jezelf ook wat rust af en toe. Werk je? Daar knapte ik namelijk ook enorm van op, toen ik weer mocht werken na mn verlof. Iedereen weer lekker in het gareel en niet meer de continu zorg voor je eigen kindje. Klinkt misschien een beetje gek, maar ik ben nu eenmaal zo'n moeder die een leukere moeder kan zijn omdat ze werkt. Heel veel succes in ieder geval. Het komt echt goed!
Bedankt voor je berichtje! Ik ben er heel erg blij mee. Ik ben buj de huusarts geweest ivm het spugen. Zij heeft ons diorverwezen naar de kinderarts, maar er was geen sprake van reflux. Wrs een te grote toeschiet. En van een koemelk allergie was er ook geen sprake want dan zouden er symptomen moeten zijn. Ze groeit, dus ik mocht weer gaan. Dus iets medisch zal het waarschijlijk niet zijn, maar als je kind zo huilt vraag ik me soms af zou het het echt niet zijn? En al die dingen die erbij komen. Huiluurtje, regeldagen, vacctinaties, sprongentjes. Het kan zovvvveeeeeeeeelll zijn, maar je hebt geen idee wat het is en dan troost je maar met een gevoel wat zou het toch zijn. Ja over 4 weken mag ik weer beginnen met werken. Vind ik ook een beetje eng, want stel dat mijn schoonouders mijn dochter de hele dag laten huilen ( ze slaapt bij ons in bed ). Dus ik maak me op een dag teveel zorgen. En je hebt gelijk, wrs wordt dit minder als ik ga werken. Even doorbikkelen nog.
'Normale' schoonouders zullen een baby van 12 weken echt niet laten huilen. Al was het alleen maar omdat dat geluid bloedirritant is Mijn dochter was 3 maanden lang een voorbeeldige baby. Toen pas begon het; flessen weigeren, longontsteking, niet slapen overdag, oogontsteking, niet willen slapen 's nachts, keelonsteking, meer flessen weigeren, oorontsteking. Sprongetjes, krampjes, vaccinaties, gek werd ik ervan. En 3 maanden later was het ineens een stuk makkelijker... Ze at en dronk goed, sliep beter en de meeste kwaaltjes waren achter de rug. Hou vol! Kan je schoonmoeder niet een keer een dagje langskomen. Kan zij zien wat jij allemaal doet en ben jij gerustgesteld dat ze weet wat er allemaal 'moet' gebeuren.
En das het belangrijkste! Zo te lezen doe je alles voor je kindje. En dat voelt je kindje! En idd, soms weet je gewoon niet waarom ze huilen. Het kan vanalles zijn. Maar zolang je liefde geeft aan je kindje komt alles goed. En liefde betekent soms ook dat je de zorg even uit handen geeft. Mijn ervaring is dat oma's er echt wel goed mee om kunnen gaan. En het zal idd best ff spannend zijn. Oma's zijn sowieso vaak relaxter omdat ze uitgeslapen zijn, ervaring hebben en ze weten dat ze 's avonds weer lekker op de bank kunnen zitten En bespreek anders je zorgen met je schoonmoeder. Ik weet zeker dat ze je gerust kan stellen. Nog ff een tip (waar ik heel veel aan gehad heb); heb je een draagzak? Dat was voor mij zo'n wondermiddel. Kon echt niet zonder, toentertijd.
Je hebt hier nu misschien niks aan, maar het is volkomen normaal dat het tobben is met een 8 weken oude baby. Je hebt goede en slechte dagen met ze, maar dit gaat echt beter als ze ouder wordt. Ook weer gaan werken zal je waarschijnlijk goed doen, mij toen wel in elk geval, dan zit je niet meer zo tussen vier muren in je eentje te piekeren van wat doe ik verkeerd. Niks trouwens . Mensen die zeggen dat hun kleine baby nauwelijks huilt liegen of zijn vergeten hoe het ging. Beetje kort door de bocht, maar baby's die nooit eens dagen hebben dat je niet meer weet wat je ermee aan moet zijn zeer uitzonderlijk. Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk, dus als ze een huildag heeft en ze wordt rustig bij jou, ga dan een dagje netflixen met haar op je buik. Een draagzak is ook een goeie tip, dat kan heel goed helpen. Wees maar een beetje aardig voor jezelf, je bent geen slechte moeder en alles wordt veel makkelijker als ze wat ouder wordt. Echt.
Lieve schat, loop naar je man, kruip tegen hem aan en huil zelf even lekker uit. Een kleine baby is hartstikke heftig, zeker als ze huilen. Je zit vol hormonen, vol liefde en daardoor tegelijkertijd vol angst. En dat is heel normaal! Juist het feit dat je het zwaar vindt, toont aan sat je een goede moeder bent! Kun je even wat afstand nemen? Even wandelen, morgen even (schoon)moeder bellen om langs te komen, vriendin die tijd heeft enz. Vaak doet het al goed om het heel even los te kunnen laten. Mijn cb is ook bijvoorbeeld heel fijn, ik vond het inloopspreekuur zo fantastisch, zie dat hij gegroeid was, even een hart onder de riem en complimenten voor me. Maar niet elk cb is zo, maar er zijn altijd mensen die kunnen helpen. Maar het allerbelangrijkste, herhaal voor de spiegel: Ik doe mijn best, ben niet perfect, maar wel goed genoeg en soms mag het me even teveel zijn!
Ik begrijp dat je bv geeft? Refluxsymptomen kunnen sterk verminderd worden door je bv beleid aan te passen! Een sterke tsr los je op door die eerst op te vangen in een doek alvorens je kindje te laten drinken. En Google eens op biological nurturing. Door achteroverliggend te voeden, moet je kindje tégen de zwaartekracht in drinken en vermindert die tsr vanzelf. Ik denk dat je in jouw situatie erg gebaat kan zijn met een lactatiekundige op bezoek te vragen.
Dank jullie wel dames, het doet me zo goed om dit te lezen!! Heel erg fijn. Ik heb een lactatuekundige laten meekijken, vanwege het spugen, tip was 1 borst geven per keer. En het cb zei 2 borsten geven per keer. Ik ben vandaga begonnen met biological nurturing. Dus eens kijken of het ons gaat bevallen. Bednakt voor de tips
Was het een lactatiekundige of een vroedvrouw? Want daar durft helaas nogal wat verschil tussen zitten... 1 borst geven per keer lijkt me namelijk de tsr van de andere borst alleen maar te vergroten als je de keer erop die borst aanbiedt...
Was echt een Lactatiekundige. Haar theorie was dat de baby teveel voormelk zou krijgen. Door 1 borst aan te bieden zou ze meer van de vette achtermelk krijgen
Ow zo herkenbaar! Hier ook een meisje wat echt niet makkelijk was en is. En het lijkt inderdaad net of bij alle andere mensen het zoveel beter gaat. Maar dat is niet zo hoor! Als je doorvraagt dan geven veel mensen, dat ook zij het pittig hebben gehad. Alleen vergeten veel mensen na verloop van tijd die pittige tijden. En al hebben wij het pittiger dan anderen: het wordt echt beter! Duurt misschien bij de een wat langer dan bij de ander, maar het komt echt goed!
@Paaseitje1989 mag ik even met je mee er doorheen zitten. Zit niet huilend net een vriendin te appen dat ik me zon slechte moeder voel. Ik snap jou onzekerheden helemaal. Elke keer denk ik ja ik heb me dochter door en 2 dagen later begint het weer bij vooraf aan. Vandaag dacht ik kan wel de infacol voor de darmkrampjes laten staan, nou heel de middag een huilende baby. Voel me dan zo slecht waarom ik dan weer bedacht heb te stoppen. Voel me een slechte moeder omdat ik er niet tegen kan dat ze blijft huilen. Heb maar even lekker uitgehuild bij de vriend maar alles waar ik emotioneel van kan worden schieten de tranen weer in me ogen. We moeten maar denken dat opvoeden niet makkelijk is en dat we ons best doen!!!! Dikke knuffel en je bent GEEN slechte moeder
Oh ik begrijp je enorm! Huilen is verschrikkelijk. En als ze niet huilen, kun je je nog zorgen maken om 1000 andere dingen. Om over die tegenstrijdige adviezen nog maar te zwijgen. Onze eerste zoon huilde veel. En ik werd bijna gek. Toch hebben we het overleefd. En nu is het zon geweldig lief kereltje. We hebben dikke lol samen. En toen dachten we “ach, we gaan toch voor een tweede”. Pfff en nu onze prachtige, lieve baby er is kan ik hem wel groot kijken. Zo dankbaar dat we dit kereltje bij ons hebben en ik snuffel elke dag 100 keer verliefd in zijn haartjes, maar toch ben ik geen babymens. Als hij huilt schiet ik door het huiltrauma van onze eerste, meteen volledig in de stress en negatieve gevoelens. Ook ben ik bang dat ik onze eerste zoon tekort doe. En terwijl de draagdoeken over de box klaar hangen, voel ik toch opnieuw dat ik moet streven naar een baby die zonder zn moeder slaapt. Ondanks dat ik weet hoe belangrijk nabijheid is en dat babys die afstand vanzelf creëeren als ze er aan toe zijn. Ik heb er hier heel wat stukken tekst over geschreven de afgelopen 4 jaar, zo overtuigd ben ik van dit gegeven. Hoe kan het dan toch dat mijn hoofd zo raar doet? Horrormonen, zo noem ik ze. Ik huil er wat af en laat me troosten door mijn lieve man en zoon. En ik ga naar buiten. Wind in je haar, zon op je huid. Heerlijk. We komen de tijd wel weer door. Voor je het weet hobbelen we met kinderen die overdag niet meer hoeven slapen de wereld door van gek uitstapje naar gek uitstapje met ijs, vrolijke kinderpraat en knuffels. En kopjes koffie terwijl je kijkt naar je op afstand spelende kind(eren). Was dit een peptalk voor jou of voor mezelf?