Hoi Hoi, Ik weet niet zeker, of ik in dit onderwerp goed zit aangezien het eigenlijk over werken gaat. Echter zou ik graag meningen van anderen willen weten. Na iets langer dan een jaar thuis te hebben gezeten na de bevalling van mijn dochter heb ik besloten weer te gaan studeren op het HBO. Ik heb me ook ingeschreven voor aankomend februari 2012. Echter heb ik sinds kort ontdekt dat ik zwanger ben van de 2e. Nu twijfel ik enorm wat ik zal doen, toch in februari beginnen met studeren en dan hopelijk net in de zomervakantie bevallen (ben nog maar pril zwanger). Of in september gaan studeren dit dan ook in mijn eigen stad, dit was in februari namelijk niet mogelijk. Nu vraag ik me af of het wel haalbaar is om fulltime te gaan studeren 4 jaar lang met 2 kinderen. Mijn dochter is dan inmiddels 2 en die zal dan naar de créche gaan, maar mijn andere zoon/dochter is dan natuurlijk een baby en zal dan naar mijn moeder worden gebracht tijdens mijn school uren. Ik voel me daar zelf schuldig over, zowel tegen over mijn kinderen en tegen over mijn moeder, kan ik haar ineens 5 dagen met een baby laten zitten. Zijn er meerdere die hun pasgeboren baby elke dag achter laten en went dit (schuld) gevoel? Of moet ik toch voor een parttime baan gaan kiezen?
Ha! Mijn eerste reactie is niet gaan studeren. Je bent net weer zwanger en begin je vol frisse moed aan je studie, wordt dat enorm onderbroken door je nieuwe baby, waar je ook graag voor wilt zijn natuurlijk. En zeker als het fulltime studeren is. Ik zou het sowieso opschuiven naar september, helemaal als het dan dichtbij huis is. Maar goed, ik heb niet alles secuur afgewogen... wel moeilijk ja... Succes!
uit eigen ervaring (met een drie maanden oude baby toen ik studeerde) zeg ik: niet doen!!! zeker noet met twee kids! ik ben nu gestopt omdat ik het niet volhield...(had ook wat werk) ik had daarbij een moeilijke stage en trok het niet. het is zonde om te stoppen...dan voel je je weer schuldig daarover. waarom ga je niet heel erg genieten van je zwangerschap, je kindje en dan wanneer je jongste kindje een jaar is beginnen met de studie? dan is het wat rustiger en heb je je leven weer ongeveer opgepikt en loopt het thuis ook allemaal beter (voor je kindje nu is het ook een enorme overgang een broertjes/zusje...) ik zou wachten als je de tijd hebt!succes met het nemen van je beslissing en fijne zwangerschap gewenst (en geniet ervan!)
ik zou zeker nog even wachten! Ik zit nu zelf in het laatste jaar van mijn studie en ik ben in juli (ongepland, maar wel gewenst ) bevallen van onze dochter. het kwam gelukkig wel goed uit dat mn verlof precies in de zomervakantie is maar nu vind ik het wel heel pittig! Je hebt het ontzettend druk, helemaal met stage erbij. Toen ik alleen mn zoontje had kon ik rustig savonds aan de studie maar met een baby heb je dat niet zo voor het zeggen. Sowieso heb je een langere, drukkere avondspits, (twee kinderen schoon op bed) maar mijn dochter is ook nog vaak aan het huilen en wil nog extra drinken etc.. dus dan is er bijna geen tijd voor huiswerk. (en al helemaal niet voor jezelf of het huishouden) Ik vind het ook vreselijk om ze zo vaak weg te moeten brengen, het eerste jaar veranderen ze zo veel en snel! Dus als ik jou was zou ik wachten tot je ongeboren kindje in elk geval een jaar is. Succes ermee!
Bedankt voor de reacies. En fijn om te lezen dat er moeders met ervaring zijn qua studeren. Ik studeerde ook nog toen ik zwanger was van mijn dochter en liep fulltime stage.. dat was makkelijk te doen, maar idd toen kwam ik thuis en kon ik heerlijk onder de dekens want ik was zwanger en nog geen moeder. Nu is dat natuurijk een ander verhaal, mijn dochter zal alle aandacht gaan vragen, en ze wordt grote zus en mama is ineens vaak van huis weg (ben bij haar een jaar thuis gebleven). Ik heb mijn besluit nog niet helemaal gemaakt, maar waarschijnlijk zal het geen studeren worden. Wat ik dan wel ga doen is nog de vraag.. aangezien ik student was bij mijn dochter en daarna niks meer ben gaan doen heb ik een schoolverlaters uitkering met solliciteerplicht. Bij mijn dochter mocht ik een jaar thuis blijven omdat ik afgestudeerd was en heel erg bekkeninstabiliteit had.. therapie etc. ging op dat moment voor. Echter zal ik nu gewoon fulltime aan het werk worden gezet.. Vrij lastig allemaal die keuzes maar gelukkig heb ik nog even de tijd, daar zijn die 9 maanden toch wel handig voor De zwangerschap gaat overigens super! Nergens last van, alleen heb ik het idee dat mijn buik wel erg snel begint te groeien. 31e de eerste afspraak met vk en kort daarna de eerste echo dus ben benieuwd.
Ik zou ook wachten hoe moeilijk dat ook is. Ik was nog net niet klaar met mijn universitaire bachelor toen ik zwanger was en moest dus nog 1 vak doen toen Aaron geboren was. Ik vond het loeizwaar en had ik nog niet eens al een kind! (Speelt natuurlijk wel mee dat ik een zware zwangerschap had en Aaron een huilbaby was ). Ik ben afgelopen september begonnen met mijn master, werk daarnaast nog 20-24 uur en heb Aaron die inmiddels ruim 2 jaar is. En hoewel hij inderdaad naar de creche gaat, ik voel me maar wat schuldig dat ik niet zoveel tijd meer voor hem heb. Ik zou het nooit gedaan hebben als ik weer zwanger was geweest of een baby en een peuter gehad had. Natuurlijk is het voor iederen anders, maar ik heb toch moeten kiezen tussen een 2e kindje of mijn master gaan doen. Ik heb dus mijn wens voor een 2e aan de kant gezet om alsnog te studeren. Scheelt natuurlijk wel dat een master geen 4 jaar duurt zoals een HBO opleiding. Succes met je keuze!
Mijn eerste reactie is: ja, doen! Studeren is altijd een goede investering in jezelf, maar je moet wel écht gemotiveerd zijn anders wordt het niks. Waarom zou het niet kunnen? Zo veel vrouwen werken fulltime of bijna fulltime met een gezin, waarom zou je dan niet kunnen studeren? Het zal zwaar zijn (zo heb ik het eerste jaar met 2 kinderen wel ervaren in elk geval) maar het is voor zó een goed doel, namelijk een beter toekomstperspectief voor jou en dus ook voor je gezin. Hoe langer je eruit bent, hoe moeilijker het wordt om het weer op te pakken. Je baby kan overigens ook naar een kdv, als je je bezwaard voelt om hem/haar dagelijks naar je moeder te brengen. Een studiegenote van mij kreeg tijdens haar studie 2 kinderen. De eerste ongepland, de tweede gepland. Zij heeft wel wat studievertraging opgelopen, maar is toch afgestudeerd. En dit was een opleiding aan de TU, dus geen pretstudie met maar 6 uur college per week. Wat ik je wel aanraad, is om het niet nodeloos zwaar te maken. Dichter bij huis studeren lijkt mij verstandiger dan verder weg, want dagelijks reistijd maakt het wel wat zwaarder allemaal. Je zou dus ook in september kunnen beginnen met die studie in je eigen woonplaats. Maar néém dat besluit dan ook echt, want ik verzeker je dat je het net na je bevalling niet zult zien zitten om zo vaak van huis te gaan. En dan gaat van uitstel dus afstel komen... Ik heb hier overigens geen eigen ervaring mee; ik ben al láng geleden afgestudeerd. Ik werk 4 dagen per week, en ik ervaar dit niet als makkelijker of lichter dan studeren. En ik vind dit goed te combineren met een jong gezin, al was vooral het eerste jaar met 2 kindjes wel zwaar (en de 2e zwangerschap ook, precies om de reden die je aangeeft: je komt moe thuis uit je werk, maar kunt niet op bed gaan liggen omdat je een peuter hebt die je aandacht nodig heeft). Maar thuis zitten is voor mij nooit een reële optie geweest, dus ik heb me erdoorheen geslagen.
Ik doe zo'n zogenaamde pretstudie (8 uur college per week) en ik kan je verzekeren dat het daar niet bij op houdt. Het is gewoon fulltime studeren met wat je thuis moet doen. Dus je opmerking 'pretstudie' vind ik ontzettend misplaatst!
dat vind ik ook misplaatst! Ik vind studeren niet te vergelijken met gewoon werken. Die studie legt namelijk een extra druk op je. Als je thuis bent ben je niet klaar, je moet nog van alles; studeren, dingen uitwerken, verslagen etc etc. ook moet je je nog bewijzen op stage, hebt presentaties, je werkt met deadlines etc etc. De stress wat dit alles geeft maakt het zwaarder, vind ik.
Sorry als ik iemand tekort doe of gekwetst heb, maar zo misplaatst vind ik mijn opmerkingen niet. Ik ken niet alle studies die je in NL kunt doen, en ook niet de studiebelasting die erbij hoort, maar ze zijn echt niet allemaal even zwaar. 6-8 uur of 30+ contacturen (hoorcollege, werkcollege, practicum - wat je ook allemaal moet voorbereiden anders kun je net zo goed niet komen) maakt nogal een verschil. En de ene baan is de andere niet. Niet alle werkende moeders hebben een baan waarbij het werk klaar is als ze naar huis gaan. Er zijn er vele die te maken hebben met de stress van presentaties, projecten en deadlines. Of, doe eens gek, met de stress van een opleiding naast het werk. Als dat mogelijk is, kun je ook voltijds studeren met een jong gezin. Het enige wat in mijn ogen echt moeilijker is, is dat er nog steeds geen fatsoenlijk verlof voor zwangere / net bevallen studentes bestaat. Voor de rest gaat de vergelijking werken-studeren wel op hoor.
Hoi Seheira, Persoonlijk zou ik het studeren even uitstellen als de start tijdens je zwangerschap is. Zelf stond ik ook voor deze keuze. Alleen wilde ik graag zwanger 'worden' toen ik besloot een studie te gaan doen. Ik had mezelf voorgenomen niet te starten als ik voor het begin van de studie zwanger zou zijn. Maar dat was ik niet, dus wel gestart. En ik moet zeggen dat het pittig is... Het is een HBO deeltijd, dus een zogenaamde "pretstudie" . Maar mennn wat een werk , druk en deadlines... Ik heb er wel plezier in, maar als ik bedenk dat ik dit tijdens een zwangerschap had moeten doen... Het kan wel hoor, maar met nog een kleintje erbij... Succes met je keuze! En wat je ook doet, als je er achter staat, dan komt het helemaal goed! Al doe je er wat langer over, wat maakt het uit er zijn wel ergere dingen . Liefs Patatje