Ik heb deze bevalling de wc in het ziekenhuis verstopt omdat ik tijdens de bevalling mijn darmen nog even leeg moest maken... Was al paar dagen niet geweest. Verder heb ik de bevalling tegen een bordje aangekeken 'heeft u pijn, vertel het ons!' en ik kon geen ruggenprik meer krijgen... Ik heb er pas na de bevalling er iets over gezegd... Verder wat uitspraken Snij dr eruit! (dat gaan we niet doen was het antwoord) Haal haar er NU uit (ze was al half eruit maar we gingen het 'rustig' doen om scheuren te voorkomen...) O en wat heb ik de vk van binnen vervloekt toen ze met haar vingers de boel nog even oprekte en zei, je moet hierheen persen. Ben blij dat ik toch nog wat zelfbeheersing heb... Overigens was mijn eerste gedachte bij de weeën, nee dit wil ik echt niet nog een keer! Begroeting naar de vk was dan ook na het hoi jk ben... En ik ken je nog van vroeger... Ik wil een ruggenprik! (had een waarnemer vandaar dat ik haar nog niet eerder had gezien)
Heb alleen in t zkh gespoeld. Thuis niet werd een zwembad. En ondanks 15-20 hechtingen geen pijn gehad
Mbt het poepen en kotsen... je bent echt je schaamte voorbij tijdens en na de bevalling Haha. Ik heb niet gepoept of gekotst, maar had wel wat gas zeg maar... verder lig je met je benen open en gaat er vanalles in. Omdat ik te vroeg was bevallen werd mijn broek dus uitgetrokken en rook de gyn aan mijn onderbroek om te ruiken of er een mogelijke infectie was die devliezen liet breken... toen was ik nog niet zover heen dat het me niet boeide, maar daar kwam wel het besef dat ik dat soort dingen los moest laten.
Ik had zo'n tros aambeien hangen dat staand plassen in de douche het meest prettige was. Ik heb dat nog best een tijd volgehouden . Verder tijdens de hele zwangerschap niet gekotst/misselijk geweest maar tijdens de bevalling: wow, liggen kon ik niet, ging ik spontaan van kotsen en heb één keertje zelfs uit het raam van de slaapkamer gehangen (en die zit dus precies boven de voordeur, gelukkig was mijn maag toen al zo goed als leeg). Toen ze zei: kom we gaan even kijken hoe ver je ben, dus hup naar boven en liggen dacht ik echt: oh shit, als ik maar niet weer moet kotsen maar toen was het wel echt op. De diarree had ik de paar dagen ervoor al gehad. Echt, alsof mijn lijf een checklistje aan het afwerken was: darmen leeg: vink, maag leeg: vink, en gaan met die banaan.
Toen ik aan het bevallen was van mijn tweeling heb ik de weeën doorstaan als een fluitje van een cent, werd ingeleid nadat ik zelf al 3 cm ontsluiting had bij 37 en halve week, na een uur aan infuus begonnen de weeën en na 4 uur is mijn eerste dochter geboren, prachtige ervaring...oké de tweede moest eruit, bleek dat mevrouw nr2 een salto gemaakt had op het laatste moment want de vk zei; shit, ik voel voetjes... Ik werd voor de zekerheid naar de ok gereden en mocht het nog proberen om haar eruit te persen, lukte voor geen meter bleek dat de navelstreng er bijna uitkwam inclusief een voet dus de gynaecoloog moest met zijn hand..een man van 2 meter in mijn flamoes om de navelstreng binnen te houden, ik was er klaar mee om die hand daar binnen te hebben deed verdome nog meer pijn dan de weeën!!! riep ik keihard: STRAKS HEB IK EEN IJ-TUNNEL!!..Hoor ik gelach en iemand op de achtergrond zei: ooh die is toevallig vandaag weer open! Uiteindelijk werd het een spoedkeizersnede en alles goedgekomen...tot ik op controle moest komen kreeg ik te horen van een zuster: reed vandaag nog door de ij-tunnel moest meteen aan jou denken...okeeeej ik weet zeker dat ik daar gezien word als de vrouw met de ij-tunnelkut.
Snap ik. Maar ik heb er een enorme fobie voor Raak dus in zware paniek als ik misselijk word Ik mag in mijn handen knijpen dat ik me geen moment beroerd heb gevoeld tot nu toe maar oh wat een angsten heb ik al doorstaan
Ik heb me netjes gedragen maar de grappige dingen: - rugweeenstorm, man duwen, die duwde zo hard dat ik op een gegeven moment gilde dat dat meer pijn deed dan de wee EN DAT IS NIET GOED! (ben 4 dagen na de bevalling bij de fysio geweest om een paar wervels op zijn plek terug te laten zetten) - de anesthesist kwam controleren of de ruggenprik goed zat, 'hoe is het hier' 'ooo meneer ik HOU VAN U' 😂 - melig van de ruggenprik elke wee op het scherm; 'Daaaaaaan KIJK NOU O jee O jee ik heb een wee!' Arme man probeerde een dutje te doen na een hele lange werkdag haha. - 19 cm ontsluiting, mevrouw we gaan de ruggeprik uitdoen als hij uitgewerkt is mag u persen. Hoe bedoel je?! Laat lekker aan! Maar dan voelt u niet waar u hene moet persen 'Eeehmmm, eronder en eruit toch?!' 20 min later was onze dochter er - hoofdje stond en het was mijn enige scheld moment 'K*T dus dat bedoelde ze op de cursus!'
"Ik kan niet meer, hij moet er uit!" Een vage herinnering dat m'n man iets zei over een tweede... PFF shut up dit doe ii noooit meer... 😂 Verder zat ik heel erg in mn eigen wereldje en ben veel stukken kwijt (vooral vanaf het moment totdat ik kon gaan persen, dat was zeker zo'n 3 uur, kan ik weinig herinneren)
Ohjaa die rugweeën ben i nog niet vergeten HAHA 😑 Mn man moest ook tegendruk geven, maar hielp weinig. En de verloskundige die maar bleef herhalen: deze wee gaat ook voorbij' Hou op mens het voelt alsof het nooit voorbij gaat...... 😂
Ik ook... Iedereen moest ook steeds wachten op een antwoord bijv als de gyn oid kwam kijken hoe het ging, en mn man ook. Ik negeerde ze compleet tot de wee over was, dan zei ik 'oke ik ben er weer!' Voel(de) me vooral naar mn man toe erg schuldig die kon zo weinig voor me doen behalve er zijn maar voelde zich zo machteloos. Maar ik kon echt niet anders op dat moment. oh en de gyn vond het opmerkelijk dat ik zo vrolijk was tijdens de persweeen en toen ze moest inknippen. Maar ik was alleen maar dolgelukkig dat ze zei dat ik mocht gaan persen en dat het écht geen twee uur zou duren omdat ze het hoofdje al zag..(uiteindelijk nog geen 45minuten) en vond dat het fijnste stuk vd bevalling terwijl ik er het meest tegen op had gezien!). Oh en ik mocht hem aanpakken toen hij eruit kwam maar het enige wat ik dacht/zei was 'woow maar hoe moet dat hij is helemaal nat!' Er komen toch zo best nog wat dingetjes boven😇
Nog een herinnering van de bevalling van de jongste, ik had tegelijkertijd migraine dus lag met mijn ogen dicht op dat bed. Ik herinner me dat ik mijn droge lippen (van al dat puffen) en de migraine irritanter vond dan de weeën. Ik vond het bij de weeën vooral vervelend dat je buik zo enorm opspant. Net alsof ik van dat bed zou afzweven ofzo het zal vast pijn gedaan hebben maar ik herinner me dat niet meer. O, het persen vond ik wel eng. Ze was flink en dat voelde ik, ik dacht: ik ga nu doormidden scheuren. Maar tegelijkertijd dacht ik: hup, zo snel mogelijk dan ben je er vanaf, en met drie persweeën was ze er met beperkte schade, twee kleine minischeurtjes. Over een paar maanden mag ik weer. Nee, moet ik weer. Ik kijk ernaar uit en ben tegelijkertijd toch wel zenuwachtig. Ga ik rustig en zen blijven? Ja, dat moet. Ga ik het weer kunnen? Enzovoort, enzovoort.
Na 34 uur eindelijk ruggenprik. (Was zelf eigenwijs). Tv aangezet, na middernacht eindelijk mogen persen en dan tegen stel borsten op tv aan zitten kijken.. en dan ook nog vragen; mag die op een andere zender? Verloskundige zette tv maar uit, leidde teveel af😂
Ik heb gevraagd aan de gynaecoloog nadat ze me een flink stuk hadden ingeknipt en geholpen met de vacuumpomp: "Het zal wel een ruïne zijn downunder he?!" 😂
Ohh hier hetzelfde, maar kon wel janken op dat moment ik vond de bevalling heel heftig. Ik was sowieso al helemaal in mn eigen wereld, en was ook nog aardig wat bloed verloren dus traag van begrip ook haha