Je kinderen zijn je kinderen niet. Ze zijn de zonen en dochters van het verlangen van het leven naar zichzelf. Ze komen door je maar zijn niet van je. En hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe. Je mag hun je liefde schenken, maar niet je gedachten. Ze hebben hun eigen gedachten. Je mag hun lichamen een huis geven naar niet hun zielen. Want hun zielen vertoeven in het huis van morgen, dat je niet kunt bezoeken, zelfs niet in je dromen. Je kung proberen als hen te zijn, maar maak ze niet gelijk aan jou. Want het leven gaat niet terug, noch draait het bij gisteren. Jullie zijn de bogen waarmee kinderen als levende pijlen voortgezonden worden. God, die de boogschutter is, ziet het doel op het oneindige pad, en hij buigt jou met al zijn macht, zodat zijn pijlen ver gaan. Laat je met blijheid buigen, want op diezelfde manier als hij zijn pijlen liefheeft, zo heeft hij ook de boog lief die stabiel genoeg is om de pijlen mee af te schieten. Ik geloof niet zozeer in een God, maar ik kreeg hier kippenvel van, ik vind het prachtig!
Tot dat over god vind ik het wel een mooie tekst. Bedacht me vanavond opeens... Lena is niet MIJN dochter. Wel in de zin van dat ze gemaakt is door mij en mijn man, maar verder...? Is ze vooral van zichzelf. Wij kunnen alleen maar proberen haar een beetje mee te geven wat wij belangrijk vinden in het leven. Haar een aantal dingen te laten ervaren en hopen dat zij het leven een beetje zal zien zoals wij, omdat wij denken dat dat de juiste manier is. Aan de andere kant, als ze zometeen (na al die wijze lessen ) denkt het beter te weten, wie zijn wij dan om dat te veroordelen? Ze is gewoon een heel nieuw mens, en niet slechts een mengsel van papa en mama. Was het maar zo makkelijk
Idd een prachtige tekst! Toevallig heb ik hem in mei van iemand gekregen die me heel dierbaar is! Alleen net eventjes iets anders. Maar minstens even mooi! Verder is het idd zo dat je kinderen, geen bezit zijn. Je hebt ze dan wel gekregen en mag voor ze zorgen, maar ze zullen nooit ván je zijn! Gelukkig ben ik mede daardoor over sommige dingen waar ik erg onzeker over was (ben) heen kunnen stappen. Of in ieder geval zo gaan denken dat ik me niet schuldig voel, maar gewoon doe wat ik kan doen! Mijn hele gedachtegang is heel erg veranderd. En dat is op sommige momenten heel fijn, maar soms ook heel verwarrend! Ik sta nog een beetje tussen mijn eigen twee gedachtes in als het ware!
Tot het god gedeelte vind ik het ook heel mooi! Wij hadden ook iets in die strekking op het geboortekaartje.
Prachtig. En zo waar. Iedere ouder zou dit moeten lezen. Mijn moeder heeft dit in ieder geval nooit begrepen helaas.