Dag dames, Drie weken geleden is onze schitterende dochter geboren. Alles is gelukkig soepel verlopen en onze kleine meid doet het hartstikke goed. Mijn wens is altijd geweest om langere tijd borstvoeding te geven. Drie dagen na de bevalling kwam mijn melkproductie gelukkig al goed op gang. Volgens de kraamhulp heb ik melk voor twee en onze kleine meid zat ook al snel weer op geboortegewicht. Ze komt nu nog goed aan dus ze komt niets te kort. Maar; al snel kreeg ik erge tepelkloven en heb bijna twee weken lang met onwijs pijnlijke borsten gevoed. Tot huilen aan toe (ik huilde, beeb was immens tevreden...) heb ik haar zitten voeden. De kraamhulp zei nog bij vertrek dat het nog wel even pijnlijk kon aanvoelen en dat heb ik iets te letterlijk genomen; heb veel te lang rondgelopen met kloven zonder actie te ondernemen. Uiteindelijk vorige week een lactatiekundige laten komen die schrok van wat ze aantrof. Niet alleen had ik erge kloven (er is zelfs een 'hap' uit mn tepel), maar bleek ook een beginnende borstontsteking te hebben. Lang verhaal kort: antibiotica gehad toen de ontsteking doorzette en meteen begonnen met fulltime kolven. De kloven zijn gelukkig geheeld inmiddels en fysiek en mentaal voel ik me ook een stuk beter. Nu ben ik met de lactatiekundige gaan kijken naar het aanleggen en daar lijkt (zoals wel vaker) het probleem te zitten; onze meid krijgt mijn tepel niet ver genoeg in haar mondje en hoe ik mn borst ook kneed, en hoe we haar ook aanleggen, het blijft pijnlijk. Volgens de lactatiekundige is mijn tepel/borst te groot voor haar kleine mondje waardoor het dus gewoon niet goed past. Haar vermoeden is dat als ze groter wordt het hopelijk beter zal gaan. Ik probeer haar nu eens per dag aan te leggen om haar wel gewend te houden aan de borst en dat is dragelijk (en een super fijn momentje met haar samen!), maar meer dan dat lukt helaas echt niet. Mijn vraag is of er vrouwen zijn die hier ook positieve danwel negatieve ervaring mee hebben. Komt het goed als ze wat groter is of moet ik er rekening mee houden dat ik zal moeten blijven kolven? Wat is jullie ervaring en hebben jullie misschien nog tips? Ik vind het 'live' voeden zo'n fijn moment met haar samen en zou het zo graag zien slagen, maar wil ook realistisch blijven en niet ten koste van alles blijven doorklooien met pijnlijke borsten... Hoor graag jullie ervaringen.
Is er ook gekeken naar haar tongriempje? https://www.borstvoeding.com/problemen/grote-borsten/veel-gestelde-vragen-over-voeden-met-grote-borsten.html
Hier een flinke voorgevel en grote tepels maar aanhappen lukt wel dus grote tepels is niet per se iets wat niet gaat. De oudste had er meer moeite mee en bij haar heb ik op het begin een tepelhoedje gebruikt.heb je dat al geprobeerd?Heb je geprobeerd een rolletje van een klein handdoekje je maken en die onder je borst te doen zodat het aanleggen wat makkelijker gaat? En hoe is het tongriempje? En het lipbandje? Als die te strak/ te kort zijn gaat het sowieso moeilijker. Heef de lactatiekundige daar iets over gezegd?
De link van aicirtap heefd goede tips zie ik trouwens. borstvoeding.com heeft altijd mooi uitgebreide artikelen.met goede tips.
Dank voor de tips! Tepelhoedje heb ik nog niet geprobeerd en ook de handdoek lijkt me een goede om eens te proberen!!
Hier ook een minimondje (tepelgrootte is overigens denk ik wel normaal...) en heb m'n borst in het begin altijd 'voorgevormd' tot een ovaal hapje wat ze makkelijk kon nemen. Maar dan nog had ik wel eens een schuurplekje (niet daverend kloven gehad). Ik wisselde ook vaak van borstvoedingshouding zodat niet telkens hetzelfde stukje tepel 'geschuurd' werd.
Ik heb een redelijk ruime voorgevel en mijn kids waren allemaal van de kleine mondjes . Mijn middelste heb ik eigenlijk nooit echt goed aangelegd gekregen en dus een scala aan tepelkloven en productieproblemen (want te weinig stimulatie, niet effectief genoeg drinken) en afvallende baby gehad... Ik ben toen overgegaan op overdag fulltime kolven zodat ze fatsoenlijk zou groeien en weer tevreden werd, maar 's nachts blijven aanleggen (eigenlijk vooral uit praktische overweging ha ha). Dat heb ik eigenlijk een hele tijd gedaan en op een gegeven moment hield ik melk over met kolven omdat ze minder nodig had (toen vaste voeding echt goed ging lopen, 10 mnd oud was ze). Ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en haar ook overdag weer volledig aangelegd. En dat ging goed! Heb toen nog tot bijna 2 jaar live gevoed ... Mijn jongste was ook weer een uitdaging, maar ik was nu heel wat beter voorbereid, m.n. door ook veel filmpjes te kijken op youtube over aanleggen, heel verhelderend (aanrader!!). Ik kreeg mijn jongste uitsluitend pijnloos (= goed) aangelegd in de rugbyhouding, waarbij ik dan mijn hand op haar hoofdje had en echt precies op het juiste moment haar hoofdje snel naar mijn borst (die ik met andere hand vast had) bracht. Timing was everything. Was ik net te vroeg of te laat dan was mondje meteen te klein... Ergens na de 10 wkn hadden we het beide zo onder de knie (zij wist hoe het moest ) dat het mogelijk werd om wat te variëren in BV-houding (met hulp van zooi kussentjes en rolletjes van hydrofiele doeken). Maar dan nog heeft ze in haar leventje heel vaak van mij opnieuw moeten happen omdat ze (weer) te klein pakte. Hoe dan ook, je bent goed bezig en ik denk je kansen echt nog niet verkeken zijn .
Wat fijn om een positieve ervaring te horen @Kache! Erg goed om te lezen dat mn kansen nog niet verkeken zijn @Lieke1989 Lief dat je t vraagt! Ik kolf nog voornamelijk maar probeer haar 2 keer per dag aan te leggen (een keer per borst) en dat gaat redelijk, al blijft t lastig want het is nog altijd gevoeliger dan zou moeten. Heb wel het idee dat zij al iets grotere happen neemt dan voorheen omdat ik haar anders steeds opnieuw aanleg. Misschien wennen we er zo samen aan en gaat t straks makkelijker als ze wat groter is. Ben t vertrouwen nog niet verloren gelukkig maar dit wordt nog een kwestie van veel geduld hebben...