Hallo allemaal, Even in het kort 2 jaar geleden gescheiden, we hebben een dochter van bijna 3 en nu ben ik 14 weken zwanger dus ze krijgt een halfbroertje of zusje En ik vind het vreselijk.... De hele dag door denk ik hoe gaat ze zich voelen als zij naar papa gaat en de baby blijft bij ons, gaat ze me het kwalijk nemen, hoe zorg ik dat ik de aandacht goed verdeel en 1 waar ik me best voor schaam maar erg duidelijk aanwezig is, ga ik net zoveel van de baby houden als mijn dochter? Ik hou zo onbeschrijfelijk veel van haar, zij gaat voor alles en iedereen wat er ook gebeurt maar is dat gevoel wel te 'delen' ? En zo zijn er nog 100 vragen in die richting Ouders die dit hebben (gehad), wat deden jullie eraan? Is er een forum, groep, chat of iets waar over dit onderwerp gepraat wordt? Ik kom niet veel verder dan de sites over wat voor een impact scheiden op een kind heeft Alvast bedankt Liefs!
Op de halfzus- en scheidingsvragen kan ik geen antwoord geven, want daar heb ik geen ervaring mee. Maar wel dat je van de nieuwe baby echt net zoveel gaat houden als van je dochter. Ik was daar zelf namelijk ook heel erg bang voor tijdens de zwangerschap. Dochter (5) is mijn alles en ik kon me van tevoren niet voorstellen hoe dat zou zijn als er een kindje bij zou komen. Maar het gaat hier eigenlijk automatisch...
Hier was de oudste 3 toen zijn halfbroertje werd geboren. Hij wordt, sinds hij 1,5 is, opgevoed door zijn stiefvader dus eigenlijk weet hij niet beter dan dat hij een hele grote familie heeft. Zijn stief grootouders zijn ook opa en oma net zoals de stieftantes ook echt zijn tantes zijn. Wij hebben er nooit problemen mee gehad. Ja nu begint hij vaker dat hij naar papa wilt als hij zijn zin niet krijt maar dat komt omdat zijn vader hem opvangt en wij hem toch echt opvoeden. Je mag mij altijd een pb sturen
In mijn omgeving merk ik dat het vaak door de kinderen heel normaal gevonden wordt dat het andere kind naar een andere ouder gaat zo nu en dan of om de week. Die heeft nou eenmaal een andere papa (even als voorbeeld). En degene die gaat is vaak ook blij daarheen te gaan (uitzonderingen daar gelaten). Er zullen op den duur vast wel eens vragen komen waarom hij/ hij niet mee kan. Of dat de oudste thuis zou willen blijven. Maar vaak is het er even over hebben een aangeven dat het gewoon zo en zo zit voldoende. Als kinderen zich maar gehoord voelen in hun vragen en twijfels en ze niet het gevoel hebben dingen niet te mogen vragen. Vaak zijn dit meer onze volwassen twijfels dan dat ze echt een probleem zijn voor kinderen.
Geen ervaring met halfbroertjes/zusjes, maar dat je van je 2e net zoveel gaat houden, daar hoef je je echt geen zorgen om te maken. De liefde die je hebt wordt alleen maar meer/groter. Aandacht moet je straks verdelen ja, de liefde niet Aandacht verdelen is in het begin lastig, even wennen. Maar snel zal je niet anders meer weten en je dochter ook niet. En ik denk(maar heb geen ervaring) dat als je het positief (jij mag fijn naar papa) bekijkt ipv negatief (jij gaat van mama weg en de baby mag blijven) het voor het kind ook zo gaat zijn. Het gaat echt goedkomen
Je houdt van je 2e zoveel als van je eerste, echt waar. Dat komt helemaal goed. Liefde verdeel je niet tussen je kinderen, dat verdubbelt zich. Je dochter zal over een paar maanden al weer meer snappen dan nu en je kan een kind van 3 al best wat uitleggen! Aandacht verdelen is in het begin wat lastig maar dat is in alle gezinnen zo. Je maakt je heel druk over hoe zij zich voelt als ze naar papa moet.... wie weet vindt ze dat wel heerlijk, alle aandacht weer voor haar en geen baby waar ze zachtjes voor moet doen. Onze oudste ging de eerste maanden na de geboorte regelmatig een weekend naar opa en oma zodat wij even konden bijtanken. Dat vond ze juist geweldig, daar was alle aandacht weer voor haar alleen. Ze heeft het nooit gezien als wegsturen. Ik zou me niet zo druk maken om dingen die misschien niet komen. Als jouw dochter bijvoorbeeld om de week naar haar vader gaat dan is het juist goed om dat zo te houden, dat haar normale routine door gaat en dat niet alles stopt vanwege de baby. Net zoals altijd geadviseerd wordt om na de geboorte van een broertje of zusje de opvang/peuterspeelzaal/school zo normaal mogelijk door te laten gaan zodat ze op hun manier iets voor zichzelf hebben. Als je oudste dan weg is heb je wat meer tijd voor de baby en kan je zelf wat extra rusten. Dat is echt heel fijn hoor, denk dat je dat straks zelf ook vindt.