In de nacht van zondag op maandag voelde ik bovenin een plop. Volgens mij gebroken vliezen! Lekker geslapen en 's ochtends verloor ik inderdaad een beetje vocht. Eerst nog twijfel: afscheiding of vruchtwater? Maar al gauw waren het zulke plenzen dat iedere twijfel verdween: mijn 2e bevalling begon ook met gebroken vliezen! Om kwart over 8 de VK gebeld. Zij was er rond 10 uur met een stagiaire. Toen was alles nog rustig. Vruchtwaterprovocatietest gedaan (blazen op je hand, dan verlies je bij gebroken vliezen water) en die was natuurlijk positief. Toen de VK om kwart over 10 wegging begonnen de weeen ook. Heel geleidelijk een mooi op te vangen. De VK kwam rond de middag opnieuw, weeen heel regelmatig en nog steeds goed op te vangen. Pas tegen 3 uur was het echt niet leuk meer. De weeen waren toen zo heftig dat ik moeite kreeg met opvangen. Op dat moment had ik zo´n 4 cm ontsluiting. Toen ik 3 kwartier later aangaf naar het ziekenhuis te willen, heeft de VK opnieuw getoucheerd. Ik bleek toen op 8 cm te zitten! Te laat dus om naar het ziekenhuis te gaan. Voor mij een behoorlijke teleurstelling maar er zat niets anders op dan de klus thuis af te maken. Vanaf dat moment kreeg ik ook persdrang maar ja, eerst wachten op volledige ontsluiting natuurlijk. Helaas verdween mijn natuurlijke vriendelijkheid op het moment dat de persdrang begon. Ik werd een echt kreng . Maar dat mag tijdens je bevalling toch =. Toen ik eindelijk mocht persen begon de ellende pas echt. Tot die tijd was het eerst prima te doen en daarna gewoon zwaar. Maar het persen viel echt erg tegen. Waar ik bij Jarissa echt voelde dat het iedere keer iets opschoot, voelde ik Yinthe juist steeds terugschieten. Ook was het dit keer veel moeilijker om alleen naar beneden te persen. Yinthe bleek er scheef voor te liggen hoorde ik na de bevalling. Gelukkig ging het wel vrij snel. Na ong. 20 minuten, heel hard werken en veel pijn was dan eindelijk haar hoofdje geboren. Ik helemaal opgelucht want ik kon me van Jarissa nog herinneren dat het nu bijna gepiept was. Qua tijd was dat ook wel zo maar qua ellende nog lang niet . Yinthe bleek haar navelstreng om haar hals te hebben. Even een poosje goed zuchten en toen kon ik verder persen om ook de rest geboren te laten worden. Maar mooi dat er niets gebeurde. Als klap op de vuurpijl bleek Yinthe zowel opgesloten schouders als 2 opgesloten armpjes te hebben! Ze lag dus met haar armpjes kruislings voor haar borst langs gevouwen. Gevolg is dat dan beide schouders tegelijk naar buiten moeten ipv 1 voor 1. En dat past natuurlijk niet ! Maar zo blijven zitten is ook geen optie. Terwijl ik zo hard als mogelijk perste, trok de VK zo hard als ze kon aan Yinthe´s hoofdje. De kraamhulp en de stagiaire drukten beiden met beide handen keihard op mn buik. Zo is Yinthe met veel kracht en geweld ter wereld gekomen! En daar lag ze dan: helemaal blauw en doodstil tussen mn benen. De VK ging meteen met zuurstof en uitzuigen aan de gang. Dat waren echt doodsbange momenten! Ze bewoog niet en maakte helemaal geen geluid. Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid maar uiteindelijk ging ze ademen en bewegen. Vanaf dat moment ging het weer beter. Ze scoorde in eerste instantie een 7 op haar Abgar en na 10 minuten was dat een 10! Ook kleurde ze mooi bij en was ze erg wakker en alert. Ik zelf ben er met 4 hechtingen vanaf gekomen. Maar de schrik zit er wel goed in. Ik vond het heel erg heftig en het loopt ook lang niet altijd zo goed af! Vooral 's nachts heb ik er best veel last van. Het idee alleen al dat ze voor hetzelfde geld deze bevalling niet had overleeft. Brrr, beangstigend hoor. Inmiddels zijn we 2 dagen verder. En gaat het met ons beiden heel goed. Yinthe slaapt heel goed. Ze is heel erg misselijk geweest maar dat begint nu af te nemen. De BV gaat wisselend maar steeds wat beter. Wij gaan heerlijk genieten van onze kraamtijd en proberen het laatste stuk van de bevalling zo snel mogelijk te vergeten.
Jeetje, wat een verhaal zeg! Gelukkig dat alles goed is gekomen met jullie . Gefeliciteerd en geniet er maar lekker van! Erg leuke naam ook trouwens...
qua snelheid een droom alleen die schouders en dat vastzitten lijkt me ook vreselijk om je kind dan zo blauw te zien, echt heel erg!
Petje af Pendrag! Knap hoe je er mee om gaat! Kan me voorstellen dat de schrik er behoorlijk in zit! Gelukkig kun je nu lekker genieten van jouw mooie meisjes! X bab
sjee meid wat een verhaal, logisch dat het nog in je hoofd rond spookt, gelukkig gaat het goed met jullie beide en kan je lekker gaan genieten liefs rianne
Poeh, wat een verhaal... chapeau meid, knap werk! Kan me voorstellen dat je doodsangsten uitstaat als je kleintje de eerste momenten geen teken van leven geeft. Gelukkig is alles goed afgelopen en kunnen jullie nu lekker uitrusten. Groetjes, Wendy
Dank voor jullie reacties. Het zal wel even duren voor deze ervaring wat is bezonken. Gelukkig weerhoudt dat ons er niet van om heerlijk te genieten van onze 2e dochter.
Je staat er positief in en hebt een geweldige prestatie geleverd. Petje af! Geniet lekker van die prachtige uk van je. Veel geluk!
Jeetje meid...Pff! Wat een bevalling. Denk je dat je er bijna bent en dan zit er toch nog wel even het een en ander tegen. Wat moet jij geschrokken zijn toen het even duurde na de geboorte... Geniet van je kraamtijd en van je meisje. Ze is er hoera!
jeetje pendrag, wat een naar einde van de bevalling. kan me voorstellen dat je ontzettend geschrokken bent van dat je dochter zo blauw was! fijn dat jullie nu wel kunnen genieten! liefs, lauwie
Pff wat zal dat schrikken geweest zijn... Gelukkig is het allemaal goed afgelopen! Gefeliciteerd met je dochter!
Pendrag, dat lijkt me schrikken zeg. Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen met jullie meisje! Lekker gaan genieten van haar he!
We genieten volop! De kraamhulp zei vandaag nog: blauw is niet zo erg. Wit is gevaarlijk. Maar ja, ik als amateur weet dat natuurlijk niet!
Jeetje meis wat een bevaling. dat is heel erg schrikken.gelukkig gaat het nu goed met je meisje. liefs sabrina
fijn dat je meisje het nu zo goed doet! Hier werd er zelfs tijdens de persweeen nog flink geschopt, maar uiteindelijk kwam ons meisje er ook stilletjes en blauw uit, ik herken dus die verschrikkelijk angst en dat afwachten op een teken van leven. Ik was dan wel in het ziekenhuis, maar ik weet niet of dat op dat moment voor je gevoel uitmaakt... het lijkt eindeloos en je wil alleen maar horen dat alles in orde is, dat je meisje een teken van leven geeft... echt ik heb keihard liggen brullen op dat bed, terwijl iedereen in het kamertje erachter (waar ik wel zicht op had zo'n beetje) druk bezig was met Fae.. maar oke: Gefeliciteerd met Yinthe! Erg mooie naam toevallig heb ik net in het namen topic nog gezegd dat ik van de 3 namen die ze had Yinthe het mooist vond hihi
Pendrag, van harte gefeliciteerd met je dochter! heftig verhaal, fijn dat het allemaal goed gaat nu met haar.