Herhaalde miskramen club 2018

Ik klets graag mee.

Ik ben Robijn, 28 en heb begin 2015 een ma gehad. Daarna zwanger van onze dochter, die na een hele spannende zwangerschap (ze heeft een hartafwijking) in november 2015 werd geboren.
Vanaf januari 2017 bezig voor een tweede, vrij snel zwanger maar dat werd een miskraam, Ivm de bloedstollingsafwijking die na onderzoek werd ontdekt mocht ik na een goede echo bloedverdunners gaan gebruiken. In mei weer zwanger, maar helaas geen goede echo gehaald en dit werd weer een miskraam. Toen mocht ik preventief beginnen met ascal slikken. Dolblij waren we toen ik 'goed' zwanger leek, na hartactiviteit ben ik ook fraxiparine gaan spuiten. Helaas bleek in oktober 2017 na bijna 16 weken onze dochter alsnog overleden te zijn in mijn buik, ze is 2 dagen later geboren.

We zijn nu uitgeweken naar Gent, daar kunnen we in mei 2018 terecht. Ik heb veel succesverhalen gehoort over hen en hoop dat wij daar op een dag ook bij gaan horen.

 

Over het algemeen wel rustig. Ik heb ook slechte dagen natuurlijk, helemaal nu de uitgerekende datum dichterbij komt, maar ik heb vertrouwen in Gent en besef ook dat ik al iets heb waar sommige mensen een moord voor zouden doen.. Een prachtige dochter.

Hoe gaat het met jou nu? Zet het bloedverlies een beetje door?

 

Ah fijn! Dank je wel voor t toevoegen, ik kom me straks even uitgebreid voorstellen
.

 

@TigerAngel7
@Floor32
@YellowEyes

 

Hi,

Ik ben TigerAngel7 en kom uit het plaatjes Deventer

In januari 2015 heb ik voor het eerst een miskraam gehad met 11+3 dit bleek een leeg vruchtzakje te zijn. 2 weken later is het op een een natuurlijke wijze allemaal losgekomen en was ik ook gelijk 'schoon' 8 maanden later na mijn miskraam werd ik weer zwanger dit keer is het goedgekomen en is 03-06-2016 mijn dochter geboren. Eind 2017 hebben we weer besloten om voor de 2e te gaan. En januari had ik een positieve test in handen. Helaas is dit ook een miskraam geworden ik was 9,5 week helaas is het vruchtje gestopt met groeien en hartactie bij 6,5 week. Na eerst cytotec tabletten te hebben gebruikt wat geen effect heeft gehad heb ik vanmorgen een curretage gehad. Mijn hcg hormoon bleek afgelopen dinsdag dus nog 3550 te zijn. Hopelijk loopt na de curretage de testen af. In mei heb ik nog een laatste afspraak, en hoor ik ook of ik onder de gynaecoloog kom te staan mocht ik weer zwanger worden en in de hoop dat ik het dan helemaal af kan sluiten en voor een nieuwe start kan gaan.

Het is voor mij wel erg fijn dat ik hierover kan praten met andere mama's die hetzelfde hebben meegemaakt en weet waar er door je heen gaat zo weet ik dat ik niet de enigste ben.

 

Ik ben Izzy, kom uit de Domstad en heb al grote kinderen uit mijn eerste huwelijk. Mijn huidige man en ik zijn al bijna 15 jaar samen, en ik had nooit een kinderwens, ik vond mijn leven met de kinderen die ik heb helemaal compleet.

Afgelopen zomer ineens uit het niets kreeg ik een enorme kinderwens, en mijn man was hier uiteraard dolgelukkig mee want hij heeft nog geen kinderen van zichzelf.

Het was gelijk de eerste ronde raak , helemaal fantastisch want gezien mijn leeftijd (40+) was dat nog maar de vraag of het wel zou lukken. Helaas werd dit na ruim 5 weken een vroege miskraam die spontaan op gang kwam.

Drie rondes later was het tot onze blijdschap weer raak maar ook dit keer eindigde het met bijna 6 weken in een spontane miskraam.

Ik ben toen naar de huisarts gegaan en heb utrogestan gekregen . Weer een ronde later as het weer raak en dit keer leek alles goed te gaan maar helaas bleek bij de eerste echo dat er geen hart actie zichtbaar was. De echoscopiste zei nog dat t best kon met 7,5 weken dat ik minder ver was maar dit kon echt niet. Foute boel dus.

Bij een “pret” echo de dag later vond dr dame wel een vruchtje ( de vorige echo was een lege vruchtzak zei de dame) maar ook geen hartje.

Ik heb op eigen gelegenheid hcg laten prikken en toen deze bij de tweede z prikken van 8750 naar 7400 gezakt was wist ik zeker dat t een miskraam zou worden en ben ik gestopt met utrogestan.

Uiteindelijk na ruim twee en een halve week bruinverlies is de miskraam spontaan op gang gekomen, iets waar ik bewust voor gekozen heb om t af te wachten. Ik hoop maar dat ik straks alles kwijt ben en weer met frisse moed een nieuwe poging kan wagen.

Fysiek gaat t prima, maar psychisch heb ik er ren aardige dreun van gekregen. Zwanger raken gaat prima maar vast houden lukt niet echt nog en dat voelt enorm als falen.

 

@Robijn89 ik heb t verhaal van je dochtertje pas gelezen, vind t verschrikkelijk dat ze niet bij jullie mocht blijven

 

Ja alleen m'n bloeddruk was extreem laag na de curettage waardoor ik niet lekker was maar werd verder goed in de gaten gehouden en verder is alles goed verlopen alleen beetje nu menstruatie klachten.

 

Ja nadat m'n bloeddruk weer goed was mocht ik na huis gelukkig

 

Tiger wat “fijn” dat je het achter de rug hebt meid. Toch pittig dan hè.

Hier dacht ik dat t allemaal reuze meeviel met mijn miskraam, ik bloedde al twee dagen flink dus ik dacht het komt er gewoon netjes geleidelijk aan uit


Nou niet dus. Een paar uur terug kreeg ik fors meer buikpijn ( en idd het zijn miniatuur weeen) en het bloeden nam heel erg toe. En net ben ik t vruchtje en zakje verloren. Het was overduidelijk herkenbaar en ik vond t erg groot, al met al toch t formaat van een grote aardbei. De krampen zijn direct een heel stuk minder nu.

Ik vond het toch erg emotioneel en confronterend om te zien. Maar het is wat het is, en het is er nu uit.

 

Ja ik ben er blij van, ik had ook wel kunnen wachten maar m'n lichaam stootte het toch niet uit en had ik alsnog uiteindelijk een curretage gemoeten. Dus daarom maar voor deze optie na de tabletten gekozen.

Ja ik weet hoe het is, bij m'n eerste miskraam liet ik het ook op een natuurlijke manier gaan dat heeft bij mij ook 2 weken geduurd voor het los kwam, ik was daarna ook gelijk ''schoon" dus grote kans dat het bij jou ook zo geval is. Bij mij heeft het ongeveer 2 a 3 weken geduurd met navloeien. Niet heftig maar kleine beetjes. Hoop dat je nu ook schoon ben en dat je snel met een nieuwe start kan beginnen.

Het is niet niks die miskramen

 

Nee lichamelijk gezien vind ik het niet heel schokkend ( hoewel ik een dik uur terug echt wel fikse krampen had, leek heel erg op de naweeen na een bevalling) maar ik vind het er psychisch wel inhakken.