Waarom zou je door zo'n tijdrovende en zeer intensieve toestand gaan die vreselijk veel boosheid en negatieve energie kost? Ik zou de aandacht op mijn kind richten. Dat kost al tijd genoeg. Natuurlijk kan je klachten indienen, een dure advocaat inschakelen en tal van andere wegen bewandelen maar wat heeft je kind daar aan? Kan mij voorstellen dat het de band tussen ouders en school totaal verstoort. En als je toch weg wilt zou ik de moeite niet meer nemen.
Och, ik heb helemaal geen melding gehad van nieuwe reacties, sorry. Vanmorgen is hij weer naar school gegaan. Afgelopen vrijdag zou hij al heen, om het weekend goed in te gaan, maar ik had me verslapen. Hij werd ook net pas wakker en aangezien de planning dus compleet veranderd was die ochtend, stond hij doelloos naast het bed en wist even niet wat hij nu eerst moest doen. Heb hem dus nog een dagje thuis gehouden. Werden pas wakker toen school al was begonnen, dus de middelste snel aangekleed en ontbeten en naar school gereden. Vanmorgen gevraagd of hij de klas weer in mocht en dat mocht. Zijn straf was voorbij. Nog wel gevraagd over de extra straf en volgens de juf had ik een brief gekregen. Niet dus. Ze is gelijk naar de directeur gegaan om het na te vragen. Ze vond het al vreemd dat ik niet bij ze was geweest naar aanleiding van de brief. De omgekeerde wereld dus en dat heb ik ook gezegd. De directeur heeft me een kopie gegeven en uitgelegd dat hij de brief aan mijn zoon heeft meegegeven. Hij zei wel dat het klopte, maar de brief was hij vergeten mee te nemen naar huis, vervolgens was hij ziek, dus die brief lag nog in zijn laatje. Ook aan de juf nogmaals aangegeven dat ZIJ degene zijn die me moeten aanspreken en het niet via mijn zoon moeten laten lopen. School gaf me al een standje dat ik nergens naar gevraagd had, want dit was toch wel een belangrijke kwestie. Nou, ik wist het dus niet. Dat was bij school inmiddels ook wel duidelijk. Ik heb nu 2 verschillende verhalen en na 1,5 week kan ik de waarheid niet meer terughalen natuurlijk. Vanmiddag een gesprek, dus dat maar weer afwachten. Vanmorgen sprak een moeder me aan en wat blijkt; haar zoon (ook in een traject naar een diagnose) wordt ook continue uit de klas geplaatst. Om dezelfde redenen als mijn zoon. Er zit een jongen in de klas die exact hetzelfde doet als haar en mijn zoon, maarrrrr; ‘hij heeft pilletjes voor adhd, dus hij kan er niks aan doen.’ Haar verhaal en mijn verhaal zijn dus exact hetzelfde en zij loopt tegen precies dezelfde dingen aan als ik. Bevestigd in mijn ogen dat school geen idee heeft wat ze doen. En daarbij is het natuurlijk krom dat twee kinderen iets niet mogen (en terecht hoor, wat ze doen mag ook niet), maar het kind met diagnose mag die dingen wel. Morgen is het meester en juffendag en als het goed is mag hij gewoon meedoen.
Echt waar @Luuz, ga nou gewoon een andere school zoeken om hem na de vakantie te laten beginnen. Laat dit los. Stop geen energie in een school die niet mee wil of kan werken. Zoek iets wat bij je zoon past en laat deze school lekker in het sop gaar koken. Vraag des noods of je zoon de laatste paar weken af en toe op de nieuwe school mee mag draaien en houdt hetm thuis van deze school. Hier gaat hij geen positieve herinneringen meer opbouwen als ik het zo lees.
Wat ik niet goed begrijp is het volgende. Je zei eerder dat je contact heb gehad met 2 andere scholen waar hij terecht kan wanneer de diognose is gesteld. Maar waarom moet je daar persee op wachten? Een kind zonder diognose kan toch ook gewoon naar een andere school? Ik snap niet wat het voor verschil zal maken als je hem nu al gaat inschrijven bij een andere school voor het nieuwe leerjaar, want grote kans dat dit gedoe na de vakantie gewoon weer verder gaat.
Echt helemaal eens. Het doet me ook verdriet om te lezen hoe met jouw zoon omgaan... Je zou bijna een officiële klacht willen indienen.
Was het maar zo makkelijk. Ten eerste moet de huidige school hier mee akkoord gaan. Dan moet een andere school je kind nog willen aannemen en moet er plek zijn. Onze zoon heeft hechtingsproblematiek en trauma. Is hiervoor ook in behandeling.Thuis gaat het best goed, op school totaal niet. Hij is super sociaal. zorgzaam , leuk in omgaan maar zodra hij iets "moet" (werken) word hij boos. Hij gaat dan gooien, schelden etc. Het afgelopen jaar is hij maar 3 ochtenden per week naar school gegaan onder begeleiding van een ambulant in een afgezonderd kamertje. Dit heeft de situatie alleen maar erger gemaakt. De overige tijd zat hij thuis. Nu mag hij niet meer op deze school en moeten we zoeken naar speciaal onderwijs (waarvan men zegt hij hoort er niet maar ja, we moeten toch wat) De SO school in de buurt kan op zijn vroegst eind oktober/begin november zijn dossier behandelen. En dan nog maar afwachten of ze hem willen en kunnen plaatsen. Kortom, ons kind word de komende maanden een volledige thuiszitter die straks na een jaar thuiszitten weer in het onderwijssysteem moet zien te komen. Dus nee, naar een andere school ga je niet zomaar.
Dat komt omdat de wachtlijsten super lang zijn. Door de invoering van passend onderwijs zijn er veel minder speciaal onderwijs plekken terwijl er nog steeds veel meer kinderen zijn die dit nodig hebben. Niet voor niets kent nederland 40.000 thuiszitters
Niet bijna, ik zou het gewoon doen. (En inderdaad, een andere school is soms zeer lastig te vinden. )
Daarom moet TO ook geen diagnose afwachten. Sterker nog, liever niet. Overstappen in nieuwe schooljaren tussen reguliere scholen voor kinderen zonder arrangement is geen probleem. Dus ze moet zoeken naar een school die het traject met haar zoon goed op kan starten, niet overnemen. Als een kind eenmaal een zorgarrangement heeft is het heel lastig. Ondanks dat in theorie alle scholen passend onderwijs moeten bieden laten ze wat ingewikkelder gevallen liever afvloeien naar speciaal onderwijs, hoe erg dit ook klinkt. Ik hoop oprecht dat voor jouw zoontje snel een passende oplossing komt!
Hoe is het van de week gegaan @Luuz? Ik ben het eerlijk gezegd wel eens met de laatste reacties, ik zou zsm de overstap regelen naar een andere school. Sowieso is het begin van een nieuw schooljaar een goed moment om over te stappen, maar ook om met de nieuwe school het traject in te gaan. Huidige school heeft er overduidelijk geen kaas van gegeten en daarnaast zou ik er gewoon geen vertrouwen meer in de school (hebben qua omgang net je zoon, communicatie, etc...). Je zoon heeft op school het stempel "lastig kind" gekregen en hier gaat hij niet zomaar vanaf komen; bij ieder incident, wordt hij als eerste aangekeken (dat zag je aan het scheld incident in de klas).
Dit gaat hier in de ongeving niet op. Er mag niet tussen scholen ‘gehopt’ worden. Er moet een reden zijn als verhuizing. In dit geval zou de verstoorde relatie een hele goede reden zijn. Maar scholen overleggen wel onderling ivm met geldige reden en daarom zal een nieuwe school ook op een diagnose willen wachten. En dat begrijp ik... ivm het passend onderwijs (wat absoluut niet wetkt!!) hebben leerkrachten het vaak zwaar in klassen en moet er een goede afweging gemaakt worden of er nog een leerling met ‘iets’ in de klas past. Ze denken in dit geval niet alleen aan de leerkracht, maar ook aan de andere leerlingen in de klas. En als er dan wel het advies speciaal onderwijs uitkomt duurt het soms ook nog even in deze bureaucratische wereld, helaas. Dan komt er een orthopedagoog, een psycholoog, een zorgteam bij elkaar om hier eerst een vergadering over te hebben, om vervolgens een plan te schrijven en daarna op stempeltjes en toestemming te wachten van een samenwerkingsverband.
Luuz, wat onwijs heftig! Heb je al gedacht aan de schoolinspectie in te schakelen? Zoon ziekmelden en die laten komen. Vaak komen ze eerst bij de melder (jij dan in het geval) verhaal halen en vervolgens naar school of letterlijk de dossiers door te spitten. Heel veel succes en wijsheid!
Sorry, elke keer wilde ik reageren en dan kwam er weer iets tussen of vergat het Afgelopen week ging eigenlijk heel goed. Verrassend wel haha. Het gesprek met school liep ook goed. Ze hebben een enorme veeg uit de pan gehad van de orthopedagoog over oa de straf en de communicatie. We hebben nu afgesproken dat ze door de ‘adhd-symptomen’ heen prikken en echt hun best moeten doen om anders met hem Om te gaan en situaties moeten voorkomen. En verrassend genoeg loopt dat echt heel goed. De eerste dag na de straf was even aftasten voor mijn zoon, maar de juf was gewoon heel lief voor hem en de straf hadden ze ook echt achter hem gelaten. Sinds dinsdag heeft hij veel complimenten en extra hulp gekregen. Hij heeft deze week voor het eerst een topografie toets en de juf zou voor de toets nog even met hem zitten om voorbeeldvragen te maken en extra uitleg te geven. Ook krijgt hij een timer op zijn tafel, zodat hij de tijd goed kan blijven zien. Ze zet de timer 10 minuten later dan wanneer hij klaar moet zijn. Om hem extra vertrouwen te geven in wat hij doet. Allemaal kleine dingetjes hebben ze toegepast, waarvan ik denk; als ze dit gelijk hadden gedaan toen ik dat aangaf, was dit gedoe helemaal niet nodig geweest. De directeur staat ineens achter de ib’er na vorige week en luistert eindelijk naar alle adviezen die gegeven worden. Jammer dat dit niet eerder kon, maar hij gaat op dit moment blij naar school en dat is het belangrijkste. Volgende week donderdag heeft hij zelfs een kinderfeestje! Hij wordt nooit uitgenodigd en is elke keer weer ontzettend verdrietig. Dus hij gaat echt wel met kleine stapjes vooruit.