Het verwerken

Discussie in 'Prematuur' gestart door Jeda80, 1 mei 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Jeda80

    Jeda80 Bekend lid

    25 sep 2014
    798
    24
    18
    Hi meiden,
    Ben heel benieuwd hoe jullie allee hebben ervaren.
    Ik merk namelijk zelf dat ik het er ineens heel moeilijk mee heb. Wel met vlagen ondat ik natuurlijk ook gewoon door moet.
    Maar als ik weer terug denk aan alles wat we gebeurt is de afgelopen tijd, en dan valt het bij mij nog mee in verhouding tot sommige andere, heb ik er toch heel veel moeite mee.
    Kan het op de een op andere manier gewoon nog geen plekje geven, zal dit ook echt met hulp moeten doen. Daarnaast blijft het heel gek om een kindje van bijna 4 maanden te hebben wat nog zo baby is. Dus ook dat vind ik echt wel lastig. Het is ook de tweede keer geweest, al pakte mijn oudste alles zo op en heeft nooit achter gelopen.
    Hoe hebben jullie achteraf alles ervaren en wat hebben jullie gedaan om het een plekje te geven?
     
  2. Iris86

    Iris86 Fanatiek lid

    21 apr 2014
    2.076
    283
    83
    Emmeloord
    Pffff pas na een half jaar kwam de klap hier. Toen het normale ritme was hervat. Bij elke gebeurtenis heb ik zitten janken hihi. Bij alles wat klaar was of toch spannend was, bijzonderheden ed. Ik heb ook in hun boekje elke maand thuis nog geschreven tot ze gecorrigeerd een jaar waren. Dat hielp ook. Net als veel foto's terug kijken en hun boekjes lezen.
    Het is een pittige tijd geweest voor jullie. Het is niet gek dat dit even tijd nodig heeft. Het zal ook onderdeel van je blijven en dat maakt je ook wie je bent. Fijn dat je weet misschien hulp nodig te hebben daarbij. Regel wat voor jou werkt. :) ook dat is goed voor jezelf zorgen.
     
  3. wondertjes1992

    wondertjes1992 Fanatiek lid

    3 feb 2012
    1.595
    477
    83
    Vrouw
    Ik heb gelukkig veel hulp en steun gekregen op de neonatale afdeling. De eerste week toen ik er zelf nog lag was het moeilijkst . 2 weken erna maakte hij zo'n sprongen dat we het eigenlijk vlot vooruit zagen gaan. Bijvoorbeeld op 1 dag 60 gram erbij enz . Van couveuse naar warm bedje ... Nu is hij een week thuis en zijn we iets geruster. We kijken nog altijd wel of dat ie wel ademt enz . En als hij is wat laat staan van zijn fles zijn we ook een beetje ongerust ,maar fles erna gaat dan altijd beter. We krijgen van de familie ook veel steun.
     
  4. ZoWelkom84

    ZoWelkom84 Fanatiek lid

    1 apr 2015
    2.820
    636
    113
    Hi meid,

    Of ik echt advies heb weet ik niet, maar ik ben tijdens mijn eerste kraamweek 'lastig gevallen' door een collega. In die zin: kreeg appjes met weer een klus van jou gedaan (dat moest dan grappig bedoeld zijn).. had ze gezien dat ik het gelezen had kreeg ik appje waarom ik haar negeerde en of ze mij moest stalken..
    Ik kon op dat moment niet met werk bezig zijn..

    Maar ineens werd ik down om alles, boos, gefrustreerd. Alles met woordje zwanger erin was voor mij een probleem.

    Op een gegeven moment dacht ik dat ik postnatale depressie had. Ik kon het geen plek meer geven, collega's bleven appen ook die collega, was boos op mijn lichaam.
    Toen heb ik het tegen mijn man gezegd dat ik er bang voor was en tegen mij moeder en zusje.. toen heel veel met hun gepraat en K krabbelde een beetje op, tot ik te horen kreeg dat ik geen ouderschapsverlof mocht opnemen..
    Ik zag vreselijk op tegen werk.. achteraf denk ik dat ik het eerst eens even een plek moest geven..

    Het heeft echt tijd nodig! En zeker als het een tweede keer gebeurd en ook nog eens eerder (lees ik in je onderschrift). Je hebt nog nooit meegemaakt hoe het is om een zwangerschap uit te dragen, die kleine veilig nestje kunnen geven om hem/haar nog langer bij je te dragen.. vreselijk vond ik dat.. schaam je niet als je hulp van buitenaf nodig hebt want het is ook echt niet niks!
    Heb je bij de tweede proluton gekregen of kwam deze ook totaal onverwachts?

    Denk aan jezelf meid! Je staat stijf van de hormonen ook nog eens..

    X
     
  5. Jeda80

    Jeda80 Bekend lid

    25 sep 2014
    798
    24
    18

    Ja zal dat het een tweede keer gebeurde hakte er zeker ik, zeker omdat ik zo hoopte op een normale kraamtijd deze keer.
    Ik ga morgen mij huisarts bellen en met haar bespreken wat ik het beste kan doen. Wel ga ik me nog even ziekmelden, zie het nog echt niet zitten om alweer aan het werk te moeten.
     
  6. ZoWelkom84

    ZoWelkom84 Fanatiek lid

    1 apr 2015
    2.820
    636
    113
    Wanneer zou je weer moeten werken? K zou ook echt even aan jezelf denken..
     
  7. Jeda80

    Jeda80 Bekend lid

    25 sep 2014
    798
    24
    18
    Maandag verloopt mijn verlof, nu ben heb ik helaas op het moment geen werk meer, dus zal niet gelijk moeten werken maar toch.
     
  8. ZoWelkom84

    ZoWelkom84 Fanatiek lid

    1 apr 2015
    2.820
    636
    113
    Bij wie moet je je dan nu ziekmelden? UWV?

    Wat heeft de huisarts gezegd tegen je?
    Hou jezelf goed in de gaten en forceer niks!
     
  9. Jeda80

    Jeda80 Bekend lid

    25 sep 2014
    798
    24
    18
    Ja klopt, helaas is mij huisarts met vakantie. Ga maandag gelijk bellen.
     
  10. Marshmallow

    Marshmallow Actief lid

    9 jan 2017
    148
    4
    18
    Bij ons kwam het ook pas na een half jaar. En nu ikxvan de tweede zwanger ben komt het soms weer terug. Ook angst op weer een vroeggeboorte.
     
  11. ZoWelkom84

    ZoWelkom84 Fanatiek lid

    1 apr 2015
    2.820
    636
    113
    +1, hier idem dito...
     
  12. Jeda80

    Jeda80 Bekend lid

    25 sep 2014
    798
    24
    18
    Ja dat begrijp ik heel goed.. hoop voor jullie dat jullie een voldragen zwangerschap zullen hebben .
     
  13. WitteZwaan

    17 mei 2017
    17
    1
    3
    Vrouw
    Mijn tweede kwam met precies 35 weken. Heeft ruim 2 weken in het ziekenhuis gelegen. Zoveel in hem geprikt en met hem gerommeld zonder dat ik er iets aan kon doen.

    Ik heb het nog steeds niet helemaal een plekje kunnen geven. Die periode blijft een zwart gat. Maar het verdriet erover slijt met de tijd, er gebeurt zoveel en hij ontwikkelt zich zo snel.
    Hij is nu alweer bijna anderhalf. En toch, het blijft oud zeer dat naar boven komt wanneer er een kindje in de omgeving wél voldragen op de wereld komt.
     
  14. In your eyes

    In your eyes Niet meer actief

    Tijd. Dat is het enige wat hier echt heeft geholpen. Mijn dochter is nu bijna 9, maar een paar weken terug had een kennis van mij een paar enorme rotopmerkingen gemaakt over premature kindjes, en ik liep alsnog de halve avond te janken.
    Mijn dochter wordt op dit moment onderzocht op een potentiële leer- en gedragsstoornis, en ook al hoeft er geen verband te zijn met haar vroeggeboorte, je vraagt het je wel af, dus het speelt weer wat meer op en ik sta er wel even meer bij stil dan de afgelopen jaren. Het gaat in fases.

    Op een gegeven moment krijgt het vanzelf een plekje en sta je er steeds minder bij stil. Helemaal weg gaat het nooit, er zullen altijd triggers blijven, maar dat mag ook. Het is niet niks, wat een van de mooiste periodes in je leven zou moeten zijn veranderd in een periode van angst en stress.

    Wat mij heeft geholpen is een gesprek met de gynaecoloog (ik herinnerde me weinig van de bevalling en had het nodig om het op te schrijven, zij heeft me geholpen de ontbrekende stukken in te vullen), ik heb veel gehad aan dit forum, en vooral niet te hard zijn voor jezelf. Niet verwachten dat je het op een bepaald punt wel verwerkt moet hebben en verder moet, en jezelf niet onder druk zetten. Blijf op je grenzen letten, en geef jezelf de ruimte. Er is geen tijdslimiet voor verwerking, je komt er vanzelf wanneer je er klaar voor bent.

    Sterkte!
     

Deel Deze Pagina