hallo, Ik ben benieuwd of er meiden in dezelfde situatie zitten!? Op dit moment ben ik 12 weken zwanger en bij 5 weken opgenomen geweest ivm HG. Sinds week 5 heb ik mezelf dus ziek gemeld en ben ik onder behandeling in het ziekenhuis. De medicatie haalt de scherpe randjes eraf maar voel me ellendig en ben totaal futloos. Werken daar moet ik echt niet aan denken. Douchen alleen al is een dagtaak Zijn er mensen met HG zwangerschappen die ook niet konden werken en wat is zijn jullie ervaringen mbt weerstand of juist medeleven van werkgever of bedrijfsarts?
He wat vreselijk vervelend. Hopelijk ga je je de komende tijd wat beter voelen. Ik persoonlijk geen ervaring maar collega’s wel. Werd echt totaaal geen probleem van gemaakt hier, maar dat is wellicht ook omdat wij door risico overgeplaatst moeten worden in geval van zwangerschap. Nu krijgt werkgever de zwangerschap als het ware vergoed, anders kost het best wel wat moeite..
Bedrijfsarts was super bij mij. Ik heb vanaf 24 weken zo af en toe paar uurtjes gewerkt op eigen verzoek, van hem hoefde het niet. Mn baas en team etc was bij mij ook top. Zo fijn want als ik daar ook nog stress van had gehad... Ik heb ze wel altijd heel goed op de hoogte gehouden en ze zijn ook op bezoek geweest (en heel geschrokken hoe mager ik was). En 2 ziekenhuisopnames maken het ook wat..'echter' voor buitenstaanders.
Zelf gelukkig geen ervaring mee, maar een naaste collega van mij helaas wel (tot 7 maanden zwanger aan toe elke dag ziek). Wij vonden het vooral heel erg voor haar!! Ze zag er vreselijk uit.... Zelf wilde ze overigens wel graag een beetje werken, de afleiding ‘hielp’ een klein beetje. Maar wij zorgden er dan voor dat ze kleine klusjes had en dat ze altijd weg kon als het niet meer ging.
Bedankt voor jullie reacties Op dit moment heb ik nog geen oproep gekregen van de bedrijfsarts, dus dat wacht ik dan maar rustig af. Hopelijk komen er betere dagen en kan ik misschien ook weer wat uurtjes gaan werken. Wat wel lastig is met mijn werk omdat ik de acute zorg werk. Er zullen dan vervangende werkzaamheden moeten komen maar daar zal ik dan wel uitkomen met mijn werkgever.
Bij mijn eerste zwangerschap een heel meegaande bedrijfsarts gehad (met 7 en 9 weken beide een week opgenomen geweest). De eerste afspraak kon ik ook echt niet op gesprek komen, dus kwam hij zelf bij mij thuis. Daarna, zo'n maand later, moest ik naar iemand van het uwv. Was een onderneming op zich, maar eenmaal half kotsend daar aangekomen, zei de arts meteen dat ie wel snapte waarom ik was ziekgemeld. Die heeft me toen direct voor de rest van de zwangerschap ziekgemeld, tot aan mijn zwangerschapsverlof. Deze zwangerschap iets langer doorgelopen, mede doordat ik nu vanaf week 7 al direct aan de goede medicijnen zat. Maar nu was de hg iets minder ('droge' hg, dus met minder spugen), en kreeg ik er vrij snel bekkenpijn bij. Dat, icm zwaar werk, resulteerde in stoppen met 14 weken. Ook nu waren de artsen wel begripvol, al had ik nu wel het idee dat dat voornamelijk was door de snel erger wordende bekkenklachten. Zit je al op fb in de groep van stichting ZEHG? Kan heel fijn zijn om daar even te spuien of tips en advies te vragen. In elk geval sterkte, hou vol!
Hier sinds week 5 minder uren gaan werken, max 6 op een dag en dan was ik blij als ik nog thuis kon komen. Door misselijkheid, spugen en duizeligheid. Vanaf 8 weken volledig de ziektewet in nadat ik binnen 4 dagen 2,5 kilo kwijt was met medicijnen, direct op andere medicijnen gezet toen. Ik mocht overigens absoluut niet afvallen, kreeg nog wel voldoende vocht binnen dus met de hoop dat de medicijnen direct aan zouden slaan mocht ik het thuis afwachten (zou niet alleen zijn vanwege Koningsdag en weekend). Nu ondertussen 15 weken, medicijnen afbouwen is nog niet gelukt dan begin ik gelijk weer te spugen. Aangezien ik gedetacheerd ben val ik onder het Uwv en die zijn vrij straight, zolang ik de medicatie nodig heb niet werken, detacheerder sluit zich daar volledig bij aan. Moet er wel bijzeggen dat ik afhankelijk ben van een rolstoel en bij het Uwv al bekend is dat ik moeite heb mijn grenzen te bewaken zeker met enige tijdsdruk op opdrachten. Zoals het er nu naar uitziet wordt er ook niet verwacht dat ik nog terug aan het werk ga voor mijn verlof, zoals ik me nu voel gaat hem dat ook niet worden en is het ondanks kantoorwerk ook lastig voor een paar uur. Ik kan niet ergens tussendoor stoppen qua opdrachten bij dit werk vanwege deadlines.
Toen ik zwanger werd van de 3e en met 5 wkn enorm begon te spugen heb ik mijn baas ingelicht dat ik a) zwanger was en b) volledig ziektewet in ging . De eerste keer dat ik bedrijfsarts zag was ik 8 wkn en hij was ontzettend begripvol. Hij (als arts) kent het ziektebeeld HG en ik vond dat hij best 'zuinig' op mij was. Als ik zei dat iets niet ging, ging hij daar meteen in mee. Hij was meelevend. Mijn baas (en collega's) ook overigens (contact via email of telefoon). Tot 18 wkn medicatie nodig gehad, daarna maakte het geen verschil meer of ik wel/geen medicatie nam. Ik had een klein 'opleving' bij 22-25 wkn, waarbij ik therapeutisch 2 uurtjes in de week op mijn werk kwam (en dat vond ik ook heel prettig), maar werken was simpelweg te inspannend. Ik ging weer meer en meer spugen en met 26 wkn, en de wetenschap dat derde trimester echt niet beter zou worden (o.a. ook bekkeninstabiliteit) mocht ik van de bedrijfsarts 'stoppen' met poging tot re-integreren. Hij heeft me letterlijk succes gewenst met bevalling en ik hoefde geen contact meer met hem te hebben tot einde van mijn bevallingsverlof. Dit gaf mij wel veel rust. Ik heb wel mijn baas via email (gemiddeld 1 keer per maand) op de hoogte gehouden tot het einde van zwangerschap. Maar dat was eigenlijk ook meer omdat er 'menselijke' belangstelling/medeleven was van hem (en collega's). Ik heb nooit het gevoel gehad dat iemand mij gepusht heeft om weer iets te gaan doen, die paar keer dat ik wel op mijn werk op gesprek kwam, had iedereen kunnen zien hoe slecht ik eruit zag... (diverse collega's waren erg geschrokken...) Na bevalling verdween HG als sneeuw voor de zon en ik ben na mijn verlof weer gewoon aan de slag kunnen gaan. Inclusief nog wat vakantieweken was dit 1 jaar na mijn eerste ziektedag... Veel sterkte! Belangrijkste is dat je goed je grenzen aan geeft (en daar zelf ook reële kijk op blijft houden...)
Heb je enig idee wat hg inhoud?? Ik heb ook een hg zwangerschap maar ik werk slechts 1 dag. Mijn baas reageerde heel begripvol. Inmiddels wel weer aan t werk. Gelukkig gaat t nu beter Maar wat vreselijk is hg. Bij de eerste had ik mijn ergste periode in de zomervakantie. Mazzel voor mn baas.
Ehm bedoel je je eerste zin sarcastisch? Ik heb er geen ervaring mee. Gelukkig niet. Ik heb dan ook een enorme fobie (emetofobie) en voor mij is kotsen erger dan voor wie dan ook. Ik raak dan zo in paniek dat ik serieus denk dat ik doodga. Vandaar ook mijn reactie. Ik weet dus wat HG inhoudt en hoewel ik er geen ervaring mee heb kan ik me zeker wel indenken hoe het is, juist vanwege mijn fobie. Gelukkig reageert jouw baas begripvol!
Maar ik begrijp uit jouw reactie dat in mijn positie reageren niet zo gewenst is dus bij dezen excuus. En natuurlijk succes / sterkte.
Gelukkig heb je er geen ervaring mee. Nou fobie lijkt me ook vreselijk. Maar iemand met hg heeft Echt niets aan een opmerking als kop op meid... Denk je n een buikgriep en dat weken soms maanden achtereen...
Mijn opdrachtgever destijds was niet begripvol totdat ze zagen. Ik zag 9 maanden grijs en grauw. Leek pierlala wel. En overal emmers en zakjes. Het was gewoon geen sociaal wenselijk doen. Als ik naar het ziekenhuis of de huisarts ging werd ik in een kamertje apart gezet. Helemaal niks lukte zonder spugen. Liggen in het donker als een migrainepatiënt gaf iets van verlichting. Maar de dochter die ik na deze zwangerschap kreeg is geweldig. En de zwangerschap erna geen last gehad.