Wel of geen hulp zoeken, hield ik me vorige week me bezig. Uiteindelijk toch maar besloten MEE te bellen. Papieren (standaard infopakket) inmiddels in huis en wacht op en belletje van hun kant voor een eerste gesprek met intergrale vroeghulp. Ben benieuwd. Schijnbaar moest het zo zijn. Ik haalde donderdag de jongens van de crèche, toen de mentor van mijn zoontje vroeg of ik even tijd had voor een gesprek. Ze hadden de intern begeleider erbij gehad die ochtend. Er was hun toch ook wat opgevallen aan het gedrag van mijn kereltje en ze hadden hem nu kort geobserveerd. Dit wilden ze binnenkort herhalen, maar dan een uitgebreide observatie. Schijnbaar reageert hij anders op zijn broertje dan dat andere broertjes en zusjes op elkaar reageren. Hij kan op de creche amper een puzzel maken, terwijl hij thuis dus puzzels van 48 stukjes bijna helemaal alleen in elkaar kan leggen. Hij komt amper tot spelen, gaat steeds aan tafel zitten en 'observeert' dus de meeste tijd. Gaat andere kinderen steeds uit de weg, speelt (wanneer het dan toch lukt) meestal alleen. Op mijn vraag of dit dan nooit eerder was opgevallen, was het antwoord dat het steeds extremer leek te worden. Ze hadden hem koekjes uit laten delen. De andere kids moesten helemaal uitrekken om bij het koekje te kunnen komen dat hij aangaf. Ware het niet dat mijn zoontje aan de andere kant helemaal uitgestrekt met het koekje stond te wapperen om maar niet dichterbij te hoeven komen. En zo was de intern begeleider nog wel meer dingen opgevallen. Maar goed. Binnenkort dus een uitgebreide observatie en daarna hebben we een gesprek met de IB-er en de mentor. Ik ben dus niet de enige die beren op de weg ziet en ben blij dat er nu in ieder geval gekeken wordt of er idd iets aan de hand is of niet. Ben benieuwd.
Zeker spannend. Hopelijk leidt het tot goede adviezen hoe hem goed te begeleiden en op te laten groeien tot een happy mannetje!
Nouja wel fijn dat er meer mensen het opvallend vinden... Dat het zo is, is minder.. Maat als het dan toch zo moet zijn kun je er beter nu achter komen dan over jaren. Succes
je haalt me de woorden uit de mond! Veel succes de komende tijd! Zal best even slikken zijn om dingen te horen over je zoontje waarin hij misschien anders dan andere kinderen gaat zijn!
Vind het ook spannend. Natuurlijk hoor je liever dat het allemaal goed gaat en dat hij leuk meedoet met de rest van de gemiddelden. Maar daar kunnen we best terechtkomen als we nu leren hoe we met hem om moeten gaan en wat hij nodig is. Ook met het oog op de schoolkeuze straks. Ik ben in ieder geval blij dat we deze stap gezet hebben.
Misschien moet je verder kijken dan het eigelijk nodig is... Is er ooit wat ergs gebeurd op de crèche waardoor hij wat meer in ze schuld is gekropen en ergens bang voor is... En hoe gaat hij met de begeleider om die op de crèche aanwezig zijn en hem aandag geven..... Wil niet dat je gelijk het ergste denk maar er gebeuren zoveel rare dingen tegenwoordig. en omdat hij thuis wel alles doet en kan ik zou tog eens wat na vraag doen en info zoeken over de crèche en de begeleiders die daar rond lope je weet maar nooit...Ik zou voor de zekerheid na de politie stappen met de namen voor en achter namen van de begeleiders en de naam van de crèche om te kijken of er iets met hun is gebeurd waar kinderen bij betrokken zijn want je weet maar nooit zag je in amsterdam toen ook een man die bekend stond en tog met kinderen werkte en misbruikte... ik wil niets uitsluiten maar het is gewoon 50/50 maar dan weet je vanuit je zelf dat je er zelf ook wat aan gedaan heb en dan je het ook niet vertouwde... een kind doet dit niet zomaar lijk mij... en ik weet niet of je zoontje goed met jou kan praten probeer dingen te vragen over sexuweel misbruik vraag of een begeleider ooit aan ze piemeltje heeft gezeten of zo iets... Hoop dat dit niet het geval is maar wat ik al zei je weet maar nooit... suc6
@storm: succes met invullen van alle vragenlijsten alvast trouwens... Dat geeft je al denkwerk genoeg Oh en eh.. Dit zijn nou niet direct symptomen van sex. misbruik ofzo
Ik vind t ook wel ver gaan om naar de politie te gaan ofzo! Je kunt zo ook alleen maar ellende voor de leidsters veroorzaken die misschien helemaal niets kwaads in zich hebben! Ik zou zelf goed pissed off zijn iig! Het kan van alles zijn! Mijn dochter was/is ook erg onzeker, ze was ontzettend bang voor leeftijd genootjes. Dit is na een tijd op het KDV zeker bijgetrokken maar ze was toen wel al 3 jaar ofzo...ze ging vanaf 2 jaar op het KDV. Nu nog wel onzeker hoor, maar ze probeerd het wel.
Misbruik is nou ook niet bepaald het beeld dat zijn gedrag bij mij oproept. Ik hoop er alleen achter te komen waarom mijn mannetje steeds meer in zichzelf keert. Hoewel vandaag echt het tegenovergestelde gebeurde op de kinderboerderij. Hij heeft bijna de hele middag met een ander kereltje gespeeld. Dit is echt nog nooit gebeurt. Kennelijk hadden ze een klik samen. Ook hele gesprekken en ze leken elkaar te verstaan. Moet zeggen dat dat wel goed voelde.
Goed dat je de stap hebt gezet Storm. Wij hebben a.s donderdag het eerste gesprek met iemand van integrale vroeghulp. Dus ben erg benieuwd. Succes!
Hier een meisje die op de speelzaal nauwelijks speelde en vooral aan het kijken was. Tot ruim 3 jaar en volgens de leidsters was dat helemaal normaal bij het type kind dat M is. En die afstand houden past daar misschien ook wel bij. Ik vind het wel opvallend dat als kinderen verlegen(er) zijn dan gemiddeld dat er direct allerlei hulpverleners uit de kast komen, maar er zal vast meer aan de hand zijn dan je hier beschrijft ... Wat je hier opschrijft vind ik persoonlijk niet zorgwekkend overkomen (M speelt inmiddels de sterren van de hemel, maar blijft verlegen in nieuwe situaties en kan dat ook heel eng vinden, maar mijn kleine heldin kan zich steeds weer overwinnen, met mama/papa als veilige haven)
tja hier andersom. Onze oudste is altijd anders geweest. Zeer verlegen maar dan niet bij volwassenen maar bij leeftijdsgenootjes. Maakte me wat zorgen maar peuterspeelzaal enzo zeiden ; hij is alleen verlegen niks aan de hand. Opa en oma zeiden ook dat er niks aan de hand was. Gewoon blijven pushen. zn vader was vroeger ook zo. Wat bleek jaren later : man heeft autisme en onze oudste zoon ook.( jongste zoon ook trouwens ) Ik zeg altijd dat je je moedergevoel moet volgen. Als jij denkt er is iets mis, laat het dan onderzoeken. Is het niks, prima toch! Is er wel wat dan ben je er op tijd bij en voorkom je zo veel problemen! En mensen hebben vaak een verkeerd beeld van autisme. Ook kids met autisme hebben goede dagen en zelfs goede weken, waarin ze makkelijker contact maken en vrijer zijn en plots wel dingen kunnen.
Wat hier staat is alleen wat de IB-er opgevallen is op de crèche die ochtend. Thuis is er idd nog veel meer aan de hand. Ik vind mijn zoontje niet verlegen overkomen. Hij is gewoon heel gesloten (meestal) en heeft een giga persoonlijke ruimte. Daarbij is hij snel overprikkeld, heeft hij driftbuien die 1 tot 1,5 uur duren en vanuit het niets lijken te ontstaan. Ik heb een hele tijd gedacht dat het bij de leeftijd hoorde, maar als ik andere ouders hoor praten over driftbuien bij hun kinderen lijken die totaal niet op wat mijn zoontje laat zien. Verder heeft hij een goede woordenschat, hij gebruikt de taal alleen niet. Alleen op hele goede dagen maakt hij complete zinnen en daarom weet ik ook dat het er wel in zit, maar het komt er niet uit. Het pictobord heb ik inmiddels heilig verklaard. Daar ontleent hij ontzettend veel aan. Hij heeft inderdaad periodes dat het heel goed gaat en dan denk ik bij mezelf: zie wel, niks aan't handje. Waar maak ik me druk om. Maar dan heeft hij weer periodes dat hij gewoon lijkt weg te zakken, vaardigheden verdwijnen en de driftbuien in frequentie toenemen. Soms wel drie op een dag. Hij kan dagen achtereen alleen maar boos en verdrietig zijn en zit dan nog strakker in zijn structuur dan anders. Is dan verschrikkelijk moe en slaapt heel veel. En dan maakt hij een diep ongelukkige indruk. Alleen dat breekt me al. Dat zou ik graag zien verdwijnen. Hij mag zo eigenaardig zijn als hij wil, maar graag wel gelukkig eigenaardig. We hebben afspeellijsten gemaakt in youtube van liedjes en filmpjes die hij leuk vindt. Het moet ook allemaal op die volgorde afgespeeld worden en met dat filmpje. Als er een gebruiker zo vriendelijk is zijn filmpje te verwijderen of op prive te zetten, is meneer boos/van slag. Een filmpje van Bob de Bouwer is helemaal favoriet bij hem: Spurt gaat skateboarden. En dan niet zomaar lukraak het filmpje, nee, dat ene filmpje dat in de lijst staat met dan ene plaatje. En als het niet dat ene plaatje is, is het volgens hem ook niet dat filmpje. Ik werk veel met mensen met autisme, en ik herken steeds meer van hun eigenaardige trekjes in het gedrag van mijn zoontje. Misschien zie ik daardoor juist ook wel meer dan dat er daadwerkelijk aan de hand is, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik in ieder geval ondersteuning nodig ben om met hem die moeilijke dagen door te komen. Volgens de therapeut waar we met hem naartoe zijn geweest voor zijn driftbuien e.d. is hij hoogsensitief. Een prachtige karaktereigenschap, maar hoe meer ik daar over lees, hoe minder ik hem daarin herken. En mocht zijn gedrag toch wel volledig daaruit voortkomen ben ik ook handvatten nodig. Want ik heb soms totaal geen grip op hem en ik snap hem ook heel vaak niet. En dat maakt mij gewoon heel verdrietig.
Hee meid, het is heel pittig. Ben echt geraakt door je liefdevolle beschrijving, vind het super dat je er zo mee bezig bent en probeert het beste voor hem en daarmee ook voor jezelf te bereiken
@mamzie: toch is je man ook groot geworden en leeft een normaal leven dus ergens deden z'n ouders het zo slecht nog niet Maar je kunt je afvragen of het niet makkelijker/prettiger kan. @storm: staat me niet bij dat hij ook wel vlot is met hoop dingen? Misschien eens googlen op asperger. Als is het natuurlijk onbegonnen werk om via internet de huispsycholoog te gaan spelen. Die mensen studeren er niet voor niets heel veel jaar voor Maar wellicht zie je er wel wat herkenning in. En praktische tips zijn altijd mooi meegenomen.. Ze kunnen zomaar eens werken
klopt Saskia dat mn man er groot mee is geworden. Komt ook omdat ie Asperger heeft en boven gemiddeld intelligent. Daardoor kon ie zichzelf dingen aanleren. Heel veel mensen met Asperger krijgen pas op latere leeftijd die diagnose. maar als zn ouders het eerder hadden geweten hadden ze hem beter kunnen begeleiden en voor veel dingen niet zo hoeven vechten. Hoewel ik betwijfel of zn ouders het echt zouden herkennen. Het soort 'gedrag' van mn man komt meer voor in de familie en die zijn gewoon wat excentriek zoals ze dat noemen. Autistisch dus Maar goed, mijn man heeft tot op heden nog steeds 'last ' van zn autisme. Nu hij het weet kan ie dingen beter plaatsen en begrijpen. Dus het helpt zeer zeker om het te weten. Om zelf voor thuispsycholoog te spelen. Ik denk wel dat je dat moet. Hier werd het door het cb, peuterspeelzaal en school niet herkend. Dus ben zelf op zoek gegaan. En daardoor heb ik juist de stap genomen om voor een diagnose te gaan. En ik had gelijk. als je een meisje hebt met autisme is het nog moeilijker. Want bij meisjes uit het zich vaak weer heel anders. autisme heeft zoveel verschillende gezichten. Uit zich op zo veel verschillende manieren. Maar het begint meestal altijd bij de moeder die gewoon "voelt' dat er iets anders is aan dr kind. Andere mensen zien vaak het kind niet zoals ie thuis is.