Hoe ga je hiermee om?

Discussie in 'Vlinder lounge' gestart door Tylmare, 3 okt 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Tylmare

    Tylmare Fanatiek lid

    24 sep 2014
    1.111
    333
    83
    Vrouw
    Gastouder
    Amersfoort
    Helaas moet ik mij melden in dit deel van het forum.
    Op dit moment ben ik 13 a 14 weken zwanger (afhankelijk van welke berekening je neemt)
    Helaas blijkt ons kindje het syndroom van turner te hebben en zal ik binnenkort de zwangerschap moeten afbreken.
    Dit zal als ik zelf de keuze heb rond de 15 a 16 weken gebeuren.

    Wat een hel is dit zeg...
    Ik ben prikkelbaar, moe of eigenlijk uitgeput/leeggezogen en zo vreselijk verdrietig.
    Dit kindje is zo welkom en nu al zo geliefd, alleen al het idee dat we een levend kindje laten weghalen...
    Hoewel we heel goed weten dat ze niet levensvatbaar zal zijn on deze mate.

    We hebben heel goed bedacht wat we willen en hoe we dat willen doen.
    Maar dat maakt het niet minder moeilijk.
    We hebben ook nog een zoontje van net 2 die waarschijnlijk ook heel goed doorheeft dat mama en papa verdrietig zijn.
    Ik kan minder van hem hebben en het is gewoon niet eerlijk dat ik sneller boos word op hem door deze situatie.
    Hij kijkt ook steeds geschrokken en zwaar onder de indruk als ik moet huilen in zijn bijzijn.

    Hoe ga je hier mee om?
    Hoe lang duurde dit proces bij jullie en hoe balanceer je het met de rest van het gezin en je werk bijvoorbeeld?

    Geen idee wat ik hier verder mee wil... Misschien gewoon even mijn hart luchten en wellicht wat herkenning krijgen...
     
  2. Bubbels84

    Bubbels84 Fanatiek lid

    27 jun 2016
    2.284
    611
    113
    Ik heb je verhaal al eerder zien langs komen, wat een verdriet...

    Ik vond de tijd dat ik zwanger was maar wist dat we moesten gaan beëindigen echt hels. Mijn hoofd was al uit zelf bescherming zwanger uit maar lijf was nog volop in bedrijf.

    Mijn dochter van nog 1.5 toen had weinig door maar onze dochter van 3.5 zeker wel. Ik vond dat dubbel verdrietig. Wij hebben het beperkt tot mama heeft buikpijn ipv te vertellen wat er precies gaande was.

    Onze jongste heeft nogal wat ziekenhuis bezoekjes gehad in 2017, de foute zwangerschap was voor mij de nekslag. Dus mijn herstel duurde wel langer. Lichamelijk stopte het erge bloeden na 2 weken en na week of 4 had ik weer meer energie. Die eerste weken gingen emoties alle kanten op. Enige tip die ik kan geven is laat dar gebeuren en geef er aan toe. Ik heb toen niet gewerkt kon geen empathie voor mijn klanten opbrengen, dacht echt van is dat nou jou probleem?? Je moest eens.. Dat werkt natuurlijk niet. Mijn terugkeer heb ik opgebouwd in overleg met bedrijfsarts.

    Heel veel sterkte en je mag altijd een berichtje sturen!

    Liefde is loslaten...
     
  3. khloe877

    khloe877 Fanatiek lid

    18 nov 2013
    1.453
    565
    113
    Vrouw
    NULL
    noord Holland
    Aah wat verschrikkelijk zeg heel veel sterkte.

    Helaas kan ik mee praten onze dochter is met 27,5wk geboren en4dagen later overleden.
    Ik leefde toen heel erg in een roes, de klap kwam later na alle berichtjes, afscheid, enzo.
    Zat thuis alles en iedereen ging verder met zn leven en mijn leven was kapot,doelloos.
    Het is dat Mn man en Mn beste vrienden me meenamen om Som er ff weg uit huis te gaan, na strand, uit eten enzo.
    Uit eindelijk heeft me dat echt goed gedaan.

    Mn werk tja verdeeld, ik werk in een parfumerie, over al gemeen Mn collega's heel lief voor me, maar ook paar die vonden dat ik verder moest gaan, je bent nog jong werd er gezicht.
    Klante vond ik lastig, sommige vroege en hoe gaat het met de kleine?
    Vond dat in begin lastig.
    Het heeft tijd nodig, tijd om er mee leren te leven.
    Onze 2e zwangerschap was weer een doel om verder te gaan.
    Maar heb soms nog Mn momente.
    Doe wat voor jou goed voelt, en niks te snel of geforceerd.
    Dikke knuffel
     

Deel Deze Pagina