Als ik ongi word heb ik altijd ff een baaldag maar daarna inderdaad weer er tegen aan. Maar op het wachtbankje dat vind ik echt een verschrikkelijke periode. Tijd gaat dan zo langzaam..............
Daar sluit ik me bij aan. Ik zit nu op dag 3 van mijn cyclus en ben nog een beetje aan het balen. Maar vooral: ik zie nu al weer op tussen die 14 dagen tussen mijn eisprong en mijn NOD. Die duren eindeloos en je kunt niets doen. Terwijl ik nu weet dat ik weer fris aan de klus ga zodra de ongi voorbij is. Deze maand hebben we kans op een "stiertje" (sterrebeeld). Daar zit ik niet op te wachten, astrologisch gezien, dus het zal deze maand wel raak zijn dus... grapje, hij/zij is hartstikke welkom hoor. Inderdaad: een kind is een geschenk en je krijgt wat je krijgt.
Ik kan me dat heel goed voorstellen ! Ik heb ook elke keer weer dat baalgevoel en mijn man ook...samen proberen we er wel iedere keer heel positief tegenover te gaan staan en ons wel de tijd te gunnen om ook gewoon ff te balen ervan ! Het is toch wel elke maand een rotdag die testdag... Ik denk dat dat ook wel zo zal blijven totdat ik zwanger zal zijn... Maar.............. ik sta positief in het leven en heb enorm veel lol en dat moet je zien vast te houden ..... en dat dat soms heel zwaar is, ja dat is zo en dat is ook weer een deel van het leven ! Sterkte allemaal !
Bedankt voor jullie reacties girls! Begrijp me goed, wij hebben een ontzettend leuk leven samen hoor, we kunnen veel doen waar we zin in hebben, vakanties, uiteten en ga zo maar door en daar genieten we intens van. Maar "dat ene" houdt me gewoon zoo bezig ! De 'klusdagen' komen er weer aan, dus werk aan de winkel, haha!
ik vind het nu moeilijker als ik ongi wordt dan in het begin. ik was na 2maanden al zwanger (ging helaas mis). ik had de eerste keer na mn mk een dubbel gevoel. aan de ene kant blij dat het allemaal weer goed is en aan de andere kant toch wel zoiets van het had wel zo mogen zijn. nu ben ik 2dagen over tijd en hoop heel erg dat het deze ronde raak is. ga na het weekend testen. liefs doris
Hoi Annerie, Herkenbaar hoor wat je schrijft, soms is het echt lastig! Wij zijn nu ook bijna een jaar bezig en ik merkte de laatste maanden echt dat ik heel erg gefixeerd ging worden. Het idee van: als ik niet zwanger wordt, ben ik niet gelukkig. Toen ik op een afstandje naar mezelf keek en dit zag dacht ik: dit is niet goed, dit wil ik niet. Ik ben heel bewust (tijdens m'n vakantie was dit) gaan kijken naar de dingen die me gelukkig maken en daar heel bewust van gaan genieten. Hielp bij mij echt! Ik zag weer wat voor een mooie dingen ik allemaal heb, de liefste man van de wereld, een fijn huis, lieve familie en vrienden, gezondheid etc. En daardoor zag ik ook weer hoe gefixeerd ik de laatste tijd was en die dingen uit het oog verloor. Om een lang verhaal kort te maken: ik werd aan het einde van de vakantie gewoon weer ongesteld, maar het voelde echt anders! En ik sluit me helemaal aan bij de laatste regels van Vanilia! Heb vertrouwen en leef en geniet! Succes met alles! Marit
Heel herkenbaar. Wij zitten nu in cyclus 31 alweer. In het begin had ik zoiets van, het duurt nu eenmaal ongeveer een jaar, dus het zal allemaal wel. Als ik ongesteld was, was er eigenlijk niets aan de hand. Nu is dat wel even anders. Ik moet echt huilen als ik hoor dat iemand die ik ken snel zwanger is geworden (en ik dus weer niet) Dat is vooral wat pijn doet het "wij niet" Niet eens het "zij wel". Je wordt ermee geconfronteerd dat jij nog niet hebt wat zij wel hebben. Als ik vrienden van ons zie spelen met hun kindjes dan denk ik meteen "dat wil ik ook". Denk ook niet dat het jalouzie is. Ik ben altijd wel blij voor anderen, maar ik wel ook zo graag. Bij ons moet dat blijkbaar met een omweg, als we ons doel maar halen. Ik heb dan ook met mezelf afgesproken dat ik ongelooflijk mag balen en huien als ik ongesteld word. Dan even bij komen, maar dan ook weer vol goede moed verder. Zoek afleiding, ga sporten, lekker met vrienden afspreken. Ook regelmatig tijd voor elkaar maken, zonder dat HET moet. Dat is toch wel het belangrijkste. Genieten van de dingen die wel goed gaan. En hoop blijven houden, dat het ons ook een keer gaat gebeuren.
Nou dan wil ik wel eens weten wat de positieve kant dan is.... Hoe ik ermee om ga? NIET! Maar jah je moet wel....
wij waren gewoon even een dag goed chagerijnig en gingen dan weer verder. zoals natas ook al aangeeft, het heeft weinig zin om bij de pakken neer te gaan zitten. en uiteindelijk wordt het wachten beloond.
ja, zo kijk ik er ook tegen aan. en ik probeer nu vooral rustiger te blijven, tot nu toe gaat het goed. ik zit er ook aan te denken binnenkort met yoga te beginnen
Ik heb persoonlijk meer moeite met mijn lange en onregelmatige cyclussen... Ik ben zelf sinds december gestopt, dus nog geen jaar. Het gevoel van; 'waarom nou nog niet?' heb ik (nog) niet. Maar hoe ik er in december bij zit weet ik natuurlijk niet! En wat de positieve kant is? Wat wat wij heel sterk hebben; we hebben het nu leuk en kunnen lekker doen wat we willen en een kleintje zou super zijn, maar zolang we nog met z'n 2en zijn willen we ook van alles genieten!
Hey Annerie, Ik begrijp perfect wat je bedoelt. Mensen rondom je raken zwanger. Een vriendin zelfs onverwacht en dat is natuurlijk erg frustrerend. Mijn beste vriendin stopte in dec met de pil voor een tweede kindje en het was meteen raak. Gelukkig wordt dit ook voor mij een neefje erbij dus kan er wel goed mee om. Ik denk dat je maar gewoon moet afwachten en het zijn tijd geven. Hoe meer je gefixeert geraakt hoe moelijker. En lekker klussen en gewoon genieten is de boodschap. Veke