we zitten alweer in April morgen. Mijn gevoel heb ik verloren in December het lijkt wel of het daar gebleven is en ik het van de mensen om me heen niet mee mocht nemen. Ik die nog zo verlangde na een kindje is totaal afgekickt van het zwanger zijn. Ik die altijd een warm gevoel kreeg van een baby kijkt nu naar een baby zo van o leuk een baby en klaar. Het lijkt wel alsof mijn gevoel samen met Anne gestorven is, mensen om me heen snappen het niet en doen alsof ze nooit bestaan heeft. Ze was 'maar' 12 weken... Voor mij was ze veel meer, ze was mijn kindje die zo hard samen met mij gevochten heeft tegen een Hematoom en uitdenlijk hebben we verloren van een klote griep. Mijn man wilt zo graag een kindje van zichzelf maar zodra hij dat zegt bekruipt mij die angst en en afkeer. Wat als het weer gebeurd? durf ik het nog wel aan ? is het het risico waard.. wil ik ooit nog wel een kind. sorry als mijn verhaal zo chaotisch is maar zo voelt het ook. als 1 grote doolhof waar ik maar niet uitkom , loop maar in rondjes en zoekend naar het einde. dol gelukkig met mijn 3 kinderen maar in juni hadden het er 4 moeten zijn. Zoveel nalatigheid in het ziekenhuis geweest ( heeft de gyn die mij op het laatst heeft gezien ook aangegeven en heeft daar werk van gemaakt) pff wat had ik graag DIT kindje MIJN Anne in mn armen gehad in juni. DIT kindje ik wil geen ander kindje.. donderdag krijg je te horen met 11+5 je mag genieten je hematoom is zo goed als weg en dan 2 dagen later krijg je met 12 weken 12 uur weeen en ineens is je kindje daar. Lieve Anne, Ik mis je elke dag een beetje meer. De wereld draait door maar ik ben nog bij jou daar in December 12-12-15 onze datum, de dag dat ik jou mocht ontmoeten en moest afgeven. Wat was/ben je mooi! perfect mijn kleine strijder tot we beide niet meer konden. Je broertje heeft het vaak over jou alsof hij mij aanvoelt. Volgens hem ben je bij oma spekje en zijn jullie samen, daar houd ik mij aan vast want ik weet dat ze goed voor je is . Ooit zal ik je weer ontmoeten en dan laat ik je nooit meer gaan. Voor nu moet ik door hoe moeilijk het soms ook is. Voor jou broertje en zusjes ga ik door, elke dag is er 1. Jullie 4 zijn mijn trots en mijn liefdes. *Anne 12-12-15 met 12 weken geboren . Zo perfect alleen nog maar groeien Ik hou van jou
Jammer dat mensen zo weinig begrip voor je hebben! Hoe klein ook het blijft een mensje. Een kindje van jou waar leven in gezeten heeft. Een wondertje dat er had moeten komen. En dan is alles ineens voorbij Heel veel sterkte ermee. Ik hoop dat je het een mooi plekje kan geven, maar laat je daarin niet opjutten en neem de tijd die je nodig hebt! Liefs
Heftig! Heb je verhaal toen gevolgd, denk nog wel eens aan je. Kan me heel goed voorstellen dat je na zo'n heftige situatie gewoon even niet meer wilt. Wel echt een prachtige foto! Dat maakt het ook echt heel erg verdrietig. Sterkte!
Pff heftig zeg Zelf afgelopen zomer zoon verloren na de geboorte je gevoel van verlies is helaas herkenbaar. Het is heel hard hoe sommige mensen reageren of negeren. Omdat het voor hun niet 'tastbaar' is of ze gewoon niet weten hoe er mee om te gaan. Voor jou juist zo tastbaar en kijk eens naar die prachtige foto! Jullie meisje voor altijd in jullie ♥ hart! Pijnlijk (gevoelig) maar mooi beschreven je berichtje aan Anne. Ik wil je een grote digi knuffel geven en zeggen wat je nu ook voelt, laat het er zijn het mag. Voor wie het niet begrijpt Is dat erg jammer, maar jij en jou gevoel gaan nu even voor. Veel sterkte!
Oh meis... wat ziet Anne er al perfect uit op 12 weken. Haar minivoetjes... hoe ze ligt, haar hoofdje, lichaampje... ik had je zo graag gevolgd bij de junimama's tot juni . Ik kan me niet inbeelden hoe het moet voelen voor jou. Veel sterkte!
Oh jeetje, wat een bijzonder mooie foto. Ik ben er helemaal stil van. Zo klein, maar zo perfect al.. Wat moet dit moeilijk zijn. Heel veel sterkte.
Wat ontzettend moeilijk en wat een mooie foto. Echt al een mini mensje. Heel veel sterkte. Neem de tijd die JIJ nodig hebt, een ander voelt niet wat jij voelt. Voor een ieder is dit anders.
Ik maakte me al een beetje zorgen om je, vroeg me af of je het wel kon delen met je omgeving. Niet dus Mensen die dit niet hebben meegemaakt en je dwingen om door te gaan en niet te rouwen, die hebben geen idee wat een bijzonder mooi, sterk en bijzonder Anne was/is. Ik vind haar prachtig, zo klein, zo perfect, zo helemaal van jullie. Afschuwelijk dat ze niet kon blijven! Ik wens je heel veel licht en liefde!
ik weet niet wat ik moet zeggen maar het is zo oneerlijk. Eerst horen dat alles goed gaat en opeens je kindje in je armen. Wat is ze prachtig, ze moest alleen maar groeien. Ik wens je heel veel sterkte. Ze is nu een engeltje en beschermt jullie. Veel liefs
Wat een prachtig meisje! Rouw is niet in tijd uit te meten, voor de 1 duurt het kort en voor de 1 lang, bij de 1 is er meteen rouw, bij de ander komt het later. En ik snap wel dat je nog niet aan een tweede kindje denkt. Het verdriet en de pijn is nog te groot. Neem je tijd. Maar ik zou als ik jou was wel iets van hulp / begeleiding zoeken als ik zo je verhaal lees... Heel veel sterkte! Ik moet ook meteen denken aan het nummer van blof "zo mooi".
Oh wat een prachtig meisje! Echt een hele mooie foto,ik ben helemaal ontroerd. Zelf heb ik ook een miskraam gehad met 12 weken. Ons kindje lag met 10 weken al achter op groei en ik wist precies de dag waarop ik zwanger was geworden. Na 12 weken zagen we op de echo een dood kindje. Ik was/ ben ontzettend verdrietig. Nog heel veel troost voor jullie mooie meisje. Wat ontzettend zielig.
Wat verdrietig Thea, Ik weet precies wat je voelt en dat je omgeving daar niks van snapt, die hebben het zelf niet meegemaakt. Het is voor mij 2 jaar geleden en heb nog steeds mijn slechte momenten en als ik jou verhaal dan lees, komt dat weer allemaal boven en kan ik het niet droog houden. Heel veel sterkte, dikke knuffel.
Veel sterkte Thea. Tuurlijk zou je het liefste Anne terug willen, het is jouw kindje die je niet meer bij je kunt hebben. Bij mijn laatste zwangerschap had ik ook een hematoom, dat waren inderdaad hele slopende weken (uiteindelijk vroeggeboorte), spijtig dat jij je dochtertje daardoor verloren bent. Maar wat een bijzondere foto van Anne.
lieve meiden, Dank jullie wel voor jullie lieve woorden. Woorden nemen de pijn niet weg maar maken het wel dragelijk om door te gaan. Binnkort gesprek met maatschappelijk werker
Ik ben al zo geschrokken van de impact van mijn miskraam. Hoe vreselijk moet jij je wel niet voelen. Het vertrouwen in mijn lichaam is nog steeds weg. Ik ben bang voor alles wat met mijn baarmoeder te maken heeft. Wat zal je je verraden voelen. Ik weet dat je je beter zal gaan voelen, en dat dat een hele schrale troost is.
Wat is ze mooi! En wat verschrikkelijk dat jullie haar moesten afgeven. Heel erg veel sterkte gewenst, voor nu, en voor alle tijd die nog komen gaat. Neem de tijd die je nodig hebt, niemand zou daar een oordeel over mogen hebben.