hoi meiden, ff klagen hoor.. moet het even kwijt.. sinds gister ben ik ziek, dus had vanmorgen een smsje aan mijn schoonmoeder gestuurd om te vragen of sam een middagje bij haar mocht komen, dat mocht wel, ze zou ergens op visite gaan maar hij kon wel mee. dan zou ze mijn fiets nemen. prima geregeld. ik leg sam vanmorgen wat eerder dan normaal op bed zodat ie uitgerust is, belt sm om 13.00 dat het zo erg regent dat ze niet op de fiets wil met sam en dus alleen gaat... nou ik was wel even boos ik had dan ook wel geslapen hoor, maar vond dit niet zo netjes eigenlijk een half uur voordat ze sam zou ophalen afbellen.
Tja je rekent er natuurlijk wel op en ik zou ook boos zijn. En ik neem aan dat Sam er wel op stond te kijken dat ie met oma mee mocht (tenminste dat zou bij ons wel zo zijn) en vervolgens teleurgesteld was? Beterschap.
ik had wel gezegd tegen hem dat oma hem zou ophalen als ie weer wakker was, en dat zegt ie oma oma. nu kon mijn moeder gelukkig komen samen met mijn zusje dus die hebben hem lekker bezig gehouden. maar baal er wel van hoor.. het is ook niet de eerste keer.
tja, kan het wel begrijpen in de zin van...soms is het weer ook gewoon zo onvoorspellend en moet je het per uur bekijken.. haar afspraak stond sowieso..en zij dahct blijkbaar jij bent toch niet doodziek ofzo, dus je red het wel. En om helemaal in de regen naar jou te komen, en dan bijv met openbaar vervoer met die kleine naar haar afspraak te gaan en weer terug, was mss veel te gedoe voor haar... oke het is niet netjes zo kort van tevoren afbellen, maar ergens kan ik wel begrijpen dat het gewoon vervelend weer is, en dat het zo gelopen is...
het is ook niet dat ik nou doodziek ben ofzo, maar hij gaat idd meestal wel een middagje naar haar toe in de week, dus had gehoopt dat het vandaag kon, helaas gebeurd dit ook niet zo vaak meer.
Vraag die bij mij opkomt is: hoe had je gereageerd als ze koste wat kost met jouw kindje door de stromende regen was gegaan . Ik kan het op zich wel begrijpen. Ik ben met je eens, als je iets beloofd moet je het doen, maar dit is wel overmacht natuurlijk. Daarnaast bewijst ze jou een dienst. Leuk is het niet, maar begrijpen kan ik het wel. Ik zou hier zelf absoluut begrip voor hebben gehad.
klinkt eerder alsof je sowieso al irritaties naar haar toe hebt? ipv dat deze situatie nou zo erg was... wel vervelend natuurlijk...
nou het was geen stomende regen hoor... hij had best mee gekund, en zoiezo op de terug weg regende het helemaal niet meer. ik heb wel een beetje irritatie naar haar toe omdat ze het wel vaker laat afweten, vind ik jammer voor sam.
nou dat zou ik dus niet doen (de boot helemaal afhouden) kan toch gebeuren dat ze niet meer kan? Bedoel ze heeft ook een eigen leven en die afspraak stond al. Beetje jammer dat ze zo laat afbelt , maar goed het weer is niet te voorspellen. Miss vind ze het niet leuk meer om elke week je zoontje een middag te hebben , dat het voor haar teveel een verplichting is?
Ik denk er anders over..... Waarom stuur je 's ochtends een sms? Waarom bel je niet om het te vragen? Dan had ze kunnen horen dat je goed beroerd was. Het goede mens had al plannen voor die dag, maar stemt toch in en beloofd je kindje mee te nemen. Dat het stortregent en slecht weer is, en dat ze daarom je kindje niet mee wil nemen op de fiets siert haar. Je had ook boos geworden als je kindje doorweekt en ziek weer teruggebracht was. Als ik het goed heb begrepen past ze regelmatig op, maar nu ze plots afzegt... ben je zwaar over de zeik terwijl je haar net zo goed voor het blok zet door die ochtend per sms notabene te vragen of ze komt.
ik stuur haar een sms omdat ik het te vroeg vond om te bellen. ze zou naar een tante van mijn vriend gaan dus sam is daar ook bekend, dan is het prima dat hij daar mee naar toe gaat. ze past niet regelmatig op want er is altijd wel iets als ik vraag of ze even op sam kan passen, meestal vraag ik haar omdat zij heel dichtbij woont en mijn eigen ouders moeten een half uur rijden. en toch is mijn moeder gister middag gekomen.
zou kunnen dat het haar te veel word, maar zou het fijn vinden als ze dat aan zou geven, normaal is ze ook niet op dr mond gevallen.
Dan zegt ze toch nee? Hier zagen mijn kinderen hun oma al weinig en de keren dat mijn man met ze langs ging hadden ze geen tijd, kwam het niet uit etc. Ja dan niet hoor en dan vragen we het ook niet meer.
Ik vind het ook flauw. Nee, ik verwacht niet dat zij haar afspraak afzegt hiervoor, maar er zijn toch alternatieven? Bijvoorbeeld met de auto gaan? Ze is alleen gegaan... ook op de fiets, door de regen? Ik zat er een tijdje helemaal doorheen, omdat mijn zwangerschap behoorlijk zwaar is, ik veel moe ben en mijn man sinds kort dus 4 dagen in de week van huis is. Ik werk daarnaast nog 32 uur per week. Dus een van de oplossingen is, dat ik iedere woensdag bij mijn ouders eet, want dat is dan al één avond in de week, dat ik niet hoe te koken en mijn ouders ook even lekker met hun kleinzoon kunnen spelen en ik me kan ontspannen. Nou goed, mijn moeder belde om te zeggen dat ze op een woensdag uit eten zouden gaan met vrienden (op uitnodiging van mijn ouders) en of mijn zoon en ik ook mee zouden gaan. Ik dacht toen nog: Dat wordt laat. In elk geval later dan de normale bedtijd. En dan nog na een drukke werkdag, maar goed, gezellig. Ik vroeg nog wel of mijn moeder dan met mij mee naar huis wilde gaan, om mijn zoon in bed te stoppen, omdat ik die week ook nog eens heel veel last van mijn rug had en hem amper kon tillen. Helemaal niet na een lange dag. En met een kleintje naar een restaurant is ook behoorlijk intensief, want die blijft nooit lang aan tafel zitten en moet je continu in de gaten houden. Goed, mijn moeder wilde dat wel, zoonlief in bed stoppen, dus ik zei ja. Maar toen puntje bij paaltje kwam, wilde ze dus niet mee, hè! Ze vond het veel te gezellig en ze snapte (en plein publiek) niet waarom ze mee moest en dat kon ik wel alleen en whatnot... Ik heb haar meerdere keren gevraagd en ook nog eens gezegd dat ze al had gezegd dat ze mee zou gaan en dat dat voor mij een voorwaarde was om mee naar het restaurant te gaan. Maar ik kreeg haar niet om. Toen ben ik pissed weggegaan. Alles alsnog zelf gedaan en ja hoor: Halve nacht niet kunnen slapen van de rugpijn (vooral als ik weer eens naar de wc moest, haast niet kunnen lopen van de pijn) en ook 's ochtends veel last. Ze belde de volgende avond wel om haar excuses aan te bieden (waar ik van stond te kijken, want dat heeft ze werkelijk nog nooit in haar leven gedaan!!!), maar ja, daar heb je achteraf niks aan... We hebben het er niet meer over of zo en ik ben er ook niet meer mee bezig (het is dat ik er aan moest denken door dit topic), maar het is mij nu wel duidelijk wat ik wel en vooral NIET van haar kan verwachten.
Ja ik zou dan gewoon m'n eigen leven verder leiden en niet haar t idee geven afhankelijk van haar te zijn.. J fixt het zelf wel.. Ja jammer voor Sam Maarja geen ramp dan toch lekker niet Maargoed feit dat ze vaker laat afweten zou ook jij zelf op haar kunnen stappen om gewoon te vragen wat er adm de hand is Kan makkelijk dat ze het gewoon te druk vind of te zwaar.. Hij zit in een fase dat t best lastig kan zijn Soms . En werk je (weer) ? Mss vindt zij het onnodig om steeds op te passen als jij niet werkt en het dus het niet zo noodzakelijk ziet