Hoe vertel je een kind van 3 dat je uit elkaar gaat..?

Goedemorgen dames,

Nou mijn titel zegt het al. Mijn ex-partner en ik zijn uit elkaar. Ik voel me er erg rot en schuldig over tegenover de kleine, ik heb de knoop namelijk doorgehakt omdat ik merk dat er erg veel spanningen, ruzies, irritaties zijn en dingen zeer hoog oplopen wanneer we samen zijn. Ik ben eerlijk gezegd echt bang dat het ooit compleet uit de hand loopt wanneer ik dit doorzet en dit komt vooral door de kleine voorvallen die we hebben gehad (hand op mijn keel tijdens de zwangerschap, hij die dreigde mij van het balkon af te gooien etc.) Voor ik zwanger raakte hebben we alles uitvoerig besproken. Hoe we het voor ons zagen, de verdeling, werk etc. Maar uiteindelijk sta ik vanaf dag 1 voor 85% onnodig alleen qua financiën en verantwoordelijkheid (op mijn profielnaam is er nog een bericht te vinden uit 2015 waarin ik beschreef dat ik het best beangstigend vond hoe mijn ex reageerde op de kleine als hij huilde). De situatie uit 2015 is over, maar dit komt vooral door t feit dat onze baby inmiddels een peuter is en het dus volgens hem nu een stuk makkelijker is. In januari liep onze ruzie zodanig uit de hand dat ons kind van toen 2 jaar naar de keuken toe kwam om de ruzie te sussen. Deze eye-opener heeft me dan ook doen beseffen dat het echt niet meer ging, hoe graag ik ook wilde voor de kleine.

We hebben in 2016 eerder besloten om te stoppen en om apart te gaan wonen. Mijn ex is toen een half jaar bij zijn vader ingetrokken, omdat het naar eigen zeggen lastig was om iets te vinden (zijn streven was en is max €850 als het om de huur gaat, dus ik snap niet zo). Moeizame periode, ik moest hem constant vragen of hij zijn kind kwam opzoeken. Financieel wilde hij ook niets missen, zelfs niet toen ik aangaf dat de kleine kleding nodig had en ik het echt niet had. Hij was namelijk boos op mij. En dan laat hij de kleine ook in de steek. In die tijd heb ik met veel moeite en hulp van mijn moeder mijn rijbewijs gehaald en een autootje kunnen kopen. Uiteindelijk kwam alles langzaam op gang en hebben we besloten het nog 1x te proberen. Tot het begin van dit jaar dus. Ik heb hem tot 31 maart gegeven (in eerste instantie 1, maar verlenging gegeven) om alles in te pakken en op zoek te gaan naar iets anders. Dat laatste is hij weer erg laks in geweest, omdat hij hoopte dat hij toch kon blijven. Hij was verrassend vaak aanwezig en verantwoordelijk bezig ineens de afgelopen twee weken. Maar toen ik eergister vroeg of hij al vervoer had geregeld voor zaterdag, werd hij boos, geirriteerd en was ik weer de boosdoener want “ik heb zaterdag een dak boven mijn hoofd en hij niet”.

Nu is het zo dat wanneer hij tegenwoordig wel thuis is, vooral nu de kleine wat groter is hij een leuke papa KAN zijn. Dit is echter max 1 á 2 keer in de week. Verder is hij op werk, ligt de kleine te slapen wanneer hij thuis komt, is hij meestal al weg wanneer de kleine wakker wordt of slaapt hij bij een collega. Het is niet zo dat hij er niet vaker kan zijn, want wat ik al zei de afgelopen twee weken ging alles ineens heel makkelijk omdat blijkbaar de einddatum naderde. Op zn vrije dagen houdt hij zo nu en dan de kleine thuis wanneer ik het voorstel, wanneer hij een late dienst heeft dan brengt hij de kleine naar de creche (heb ik van hem moeten vragen, normaliter sliep hij dan door en bracht ik de kleine zelf tot ik besefte dat ik 24/7 bezig was en hij zo nu en dan gewoon kon slapen). Kleine vind de tram geweldig, mijn ex heeft zn rijbewijs niet en ik ga vrijwel altijd met de auto vanwege mijn werk. De kleine leeft ook echt op deze kleine dingen, en omdat ik nooit op mijn ex kan rekenen wat dit betreft, beloof ik die kleine ook niets totdat de dag aanbreekt en zn vader ook echt thuis is. Alles is grotendeels mama, maar soms vraagt hij dus naar papa. Net zoals gister, toen de kleine niet kon slapen. Ik legde uit dat hij moest gaan slapen en dat ik ook ging slapen. Toen zei hij dus : “ja en papa ook slapen.” Ik gaf toen aan dat papa aan het werk was (en ik was niet eens zeker of hij thuis kwam), en toen zei hij “ok, papa straks slapen”.

Ik vind het supermoeilijk om uit te leggen aan hem. Het is nu altijd al een verrassing voor de kleine wanneer papa een keer thuis is, maar ik ben zo bang dat mijn ex zijn afspraken niet gaat nakomen (als excuus heeft hij nu al zijn onregelmatige rooster etc) en hij die kleine compleet in de steek laat. Ik weet niet óf ik dit uberhaupt moet vertellen, hoe en wat dan. Mijn ex heeft door zijn lakse gedrag nu nog steeds niets en ik weiger om telkens weer de termijn te verlengen terwijl ik weet dat hij niets gaat doen omdat hij liever hier leeft als een puber. Maar ik kan de kleine nu dus ook niet uitleggen dat papa een ander huis heeft waar hij ook terecht kan ofzo..

What to do people

 

Hi Jupke,

Sorry haha, er is zo ongelofelijk veel gebeurd en ik probeer het zo kort mogelijk te vertellen (en nog is t een lang verhaal). Maar het zijn idd ook de emoties, ook nu de dag dat hij eruit moet nadert. Ik kan voorlopig naar mijn moeder met de kleine, maar dat wil ik totaal niet. Mijn ex heb ik al uit laten schrijven, omdat de deurwaarders voor de deur stonden en hij hier nauwelijks was. Daarnaast ben ik de enige die het huis heeft geregeld, het contract heeft getekend en de inboedel heeft geregeld. Hij kan het dus niet overnemen en ik zou het eerlijk gezegd ook niet willen na zo hard te hebben gewerkt om het huis op orde te krijgen.

Mijn ex zit nu tijdelijk bij zijn vader en is vanmiddag geweest om een deel van zn spullen te halen, dus het ziet er wel naar uit dat hij echt gaat. En daar ben ik zelf erg blij om, alleen vind ik het lastig om het uit te leggen aan de kleine. Mijn ex wilt gewoon tegen hem zeggen: “papa gaat weg”. Niet waar hij naartoe gaat, niet wanneer hij hem komt halen en ik vind dat zo sneu voor die kleine om dat op die manier te brengen.

We zijn niet getrouwd (godzijdank). Mijn enige zorg is: hoe leg ik het uit aan de kleine en hoe zorg ik ervoor dat er zo min mogelijk veranderd voor hem.. ookal werkt zijn vader hier niet in mee..

 

Pff vertel mij wat! Nou hij is gelukkig vanmiddag geweest om zijn eerste deel op te halen. En ik ben ook echt van plan om alles wat er over blijft binnen nu en twee weken bij het grofvuil te doen. Nu ff afwachten en hopelijk zondag het tegen de kleine kunnen vertellen.

Vind het maar niks op deze manier. Ik weet dat ik het moet vertellen, maar zolang hij niet definitief weg is hou ik mijn mond nog maar even.

 

Jaa, dat is idd mijn laatste optie, mocht mijn ex verder echt geen duidelijkheid geven. Vanavond is de laatste mogelijkheid voor hem, vandaag de rest van de spullen verhuizen, en vanaf dan is het de bedoeling dat hij definitief weg is.

Ik heb in ieder geval geleerd in de relatie om niets te vertellen, totdat het moment daar is (als het gaat om de kleine). Ben vaak genoeg teleurgesteld door niet nagekomen afspraken, dus ik verwacht inmiddels helemaal niets meer.

Jeetje, met drie jonge kinderen lijkt het me al helemaal lastig. Dat is gewoon 3x wat ik nu meemaak hoelang geleden was dat? En hoe zijn ze er nu onder???

 

Ohh, dat is wel fijn ja, dat jullie hem niet zo makkelijk tegen het lijf kunnen lopen. Kan voor vervelende momenten zorgen.

Goed om te horen dat de kinderen inmiddels hun draai hebben gevonden. Dat “geluk” heb ik dan weer wel, ons zoontje hoeft niet uit zijn vertrouwde omgeving. Hoop dat het uiteindelijk ook went dat papa hier niet meer woont.

Dankjewel voor nu ben ik nog even bezig met al het gedoe hier thuis regelen. Eerst zorgen dat het hier weer rustig wordt.

 

Hi Owly,

Jaa het is een hele lastige situatie. Lief dat je het vraagt. Afgelopen zaterdag was zijn laatste dag, maar hij gaf op uitgerekend die dag aan dat hij echt nog drie extra dagen nodig had (omdat hij vrij is op de woensdag). Ik bleef er eerst bij dat hij echt gewoon wegmoest, daarna heb ik even met mijn moeder gesproken, ben ik wat rustiger geworden en heb ik hem zijn 3 dagen gegeven op voorwaarde dat hij die dag met zijn werk om de tafel zou gaan zitten om na te vragen of zij daar ook rekening houden met co-ouderschap oid. Dat vond hij namelijk allemaal niet nodig. Hij wilde gewoon aankijken hoe het zou gaan.

Vandaag heeft hij het grootste gedeelte naar zijn vader gebracht. Morgen het laatste gedeelte en dan is het echt klaar. Ik ben bijna geneigd om niets tegen de kleine te zeggen, omdat hij toch al gewend is dat zijn vader weinig thuis is. Dus in principe zou ik kunnen zeggen dat papa op het werk is, dat snapt hij nog en vaak ziet hij hem dan ook pas twee dagen later. Maar ja, als mijn ex dan echt een huis krijgt, dan moet ik wel echt uitleggen dat de kleine vanaf dan twee huizen heeft.

Morgenochtend is t dus definitief en ik ben eerlijk gezegd nog heel erg aan het twijfelen hoe ik het ga brengen. Of niets zeggen tot hij een huis heeft (als papa wel genoeg de kleine opzoekt). Óf zeggen dat papa een ander huis heeft en dat mama en hij samen in dit huis blijven. Vind het erg lastig, voel me er ook best rot bij, omdat hij uitgerekend nu superbetrokken leek, waardoor de kleine de laatste dagen meer naar zijn vader vraagt. Hij zag hem net weggaan en toen zei hij ook meteen vragend:” papa gaat weg???” Maargoed, papa is er morgenochtend ook nog ff en die zou hem naar de creche brengen, dus ik vond het geen goed moment om het te vertellen. Maar ja wanneer is dat het wel... ik denk dat dat het ook heel erg een kwestie van wennen gaat zijn. Misschien nog meer voor mezelf dan de kleine (hoop ik in ieder geval)..