Misschien een hele rare vraag, Maar zijn er meer mensen die moeite hebben met het vertrouwen van artsen of jezelf zo "bloot" te geven. Ik ben toch behoorlijk op mijn privacy gesteld en heb heb niet snel vertrouwen in iemand. De pijn is niet hetgene wat mij benauwd maar puur dat er vreemde mensen mij "zien". Lastig om uit te leggen.....
Ik ben net zo en heb me daar best druk over gemaakt van te voren. Toen het eenmaal zover was, was ik daar totaal niet meer mee bezig.. Denk dat jij dat misschien ook wel zult hebben hoor.. Achteraf gezien kan ik me er dan wel weer druk om maken, maarja, op dat moment echt niet hoor! Sterkte ermee, ik denk dat als het zover is het je best mee zal vallen.
Heb ik ook wel moeite mee gehad. Ik wilde eigenlijk graag thuis bevallen met zo weinig mogelijk mensen erbij, liefst alleen de vk. Dat kon, totdat ik op 35 weken opeens een klein kindje bleek te hebben. Toen moest ik opeens verplicht in het ziekenhuis bevallen. Daar heb ik de eerste nacht wel een paar traantjes om gelaten, hoor. Maar inmiddels kom ik er zo vaak, dat de mensen op de verlosafdeling al geen vreemden meer zijn en heb ik me ook neergelegd bij de gedachte dat het moet. Nu vind het niet erg meer. Mijn advies is dan ook, probeer je erbij neer te leggen. De gemakkelijkste bevalling schijnt een ontspannen bevalling te zijn, dus alles waar je je druk over maakt werkt averechts. En die mensen zie je daarna waarschijnlijk toch nooit meer.
heb hier nooit moeite mee gehad, maar na al het gezeik in het ziekenhuis de laatste weken ben ik wel het vertrouwen in mijn gyn kwijtgeraakt. maar ik heb weinig keus, de baby zal er toch uitmoeten. alleen hopen dat ik niet in het weekend beval of op een maandag. (wanneer mijn eigen gyn er dus is)
Kun je geen andere gyn krijgen dan? Ik ben halverwege mijn vorige zwangerschap (was trouwens ook rond jouw tijd) overgestapt. De eerste gyn die ik had, was een eikel. Ik heb nu echt een supergoeie!
Is geen rare vraag hoor, denk dat heel veel (zo niet alle) vrouwen herkennen wat je schrijft. Maar toch is het echt waar dat je je met de bevalling daar echt niet meer druk om maakt. Ik zag er net als jij vantevoren tegenop, maar heb me op het moment supreme er geen moment meer aan gedacht. Niet teveel zorgen maken hoor, komt vast helemaal goed!
Vroeger kon je echt alles met me doen hoor en had ik helemaal geen drempel naar artsen. bloedprikken, infuus aanleggen alle onderzoeken waren geen probleem. De laatste jaren veranderd dat steeds meer. Na een aantal medische "foutjes" wordt het vertrouwen steeds minder en is de drempel heel hoog geworden. Het ziekenhuis bij ons in de buurt is afgelopen jaar regelmatig slecht in de publiciteit geweest en toen ik twee weken geleden bloed moest laten prikken zijn ze 45 min aan het K****n geweest, een week last van gehad. Ik hoop echt dat ik het een beetje los kan laten.
Ik heb bij een bepaald ziekenhuis een hele nare ervaring gehad en van tevoren riep ik heel erg hard dat ik nooit, maar dan echt nooit naar dat ziekenhuis zou gaan tijdens de bevalling. Maar toen mijn thuisbevalling toch uitmondde in een ziekenhuisbevalling omdat het niet goed ging met Kyra vroeg de verloskundige waar we heen wilden. Mijn man (de schat) zei: doe dat andere ziekenhuis maar want ze wil echt niet naar het ene ziekenhuis. Ik heb toen gezegd dat we toch echt wel naar het ziekenhuis gingen waar ik zulke nare ervaringen mee had want dat was dichter bij en ik wilde geen minuut verliezen. (en gelukkig heb ik geen verdere nare ervaringen opgedaan en is de spoedkeizersnede heel goed verlopen). Het moraal van het verhaal is dat je je grenzen verlegt als je het gevoel hebt dat het echt nodig is.
Ships, had een heel verhaal geschreven.. toch nog maar een keer Je bent niet de enige en dat mag een hele geruststelling zijn. En weet je wat het mooie is? Artsen, verloskundigen en ander medische professionals weten die ook. Mijn advies is: maak het men hen bespreekbaar. Zij kunnen je vertellen hoe ze met jou als patient willen omgaan en je kunt afspraken met ze maken. Bijvoorbeeld dat je liever niet helemaal naakt wilt zijn, liever niet behandeld wilt worden door assistenten, ze je precies vertellen wat ze aan het doen zijn of juist niet. etc etc. Het is bij een bevalling (en dat geldt voor veel meer zaken) ongelofelijk belangrijk dat je juist vertrouwen hebt in degene die je begeleidt. Een bevalling kan onnodig moeizaam worden omdat de vrouw verkrampt en dan moet er ingegrepen worden (keizersnee bijvoorbeeld) terwijl hier verder medisch geen aanwijziging voor is. Een vertrouwen opbouwen is dus heel belangrijk. Verlang vooral niet van jezelf dat dit vertrouwen er in 1 keer is, dit heeft tijd nodig. Maar maak het vooral bespreekbaar. Zeg gewoon: "Ik heb er moeite mee om jou - als professional - te vertrouwen. Op welke manier kunnen wij hier samen het beste mee omgaan" Mocht je het vervelend vinden om dit direct met de arts te doen dan kun je ook terecht bij een vertrouwenspersoon in het ziekenhuis. Je kunt hun gedragscode bijvoorbeeld van te voren opvragen etc. EN onthou... heb je geen goed gevoel bij je arts, maak dit bekend en als het echt nodig is, zorg dat je een ander krijgt. Je (uiteindelijk) op je gemak voelen is een grondrecht! Heel veel sterkte en succes! DOEN HOOR!
@cygnet2; ik had er eigenlijk nooit bij nagedacht dat het ook consequenties kon hebben zoals bijv een keizersnede. Ik heb de neiging om bij binnenkomst van het ziekenhuis al zo veel spanning op te bouwen. Heb er echt een gruwel hekel aan. Misschien wel een idee om iig even met de VK over te hebben. Ik heb alleen nog maar echo's laten maken in het ziekenhuis en bloed laten prikken. krijg je in een later stadium contact met gyn of alleen als dat nodig is?
Ik had zonet al gereageerd op je vraag bij de drenthe-mama's, maar zat even na te lezen welke berichten je nog meer had geplaatst in de laatste tijd. Ik zag dus dat je hier vroeg of je in een later stadium van de zwangerschap met een gynaecoloog te maken krijgt, maar dat hoeft normaal gesproken niet zo te zijn. Als je een zwangerschap zonder complicaties hebt en gewoon bij de verloskundige onder controle bent, blijf je daar tot het eind onder controle en mag je vanaf 37 weken ook gewoon thuis bevallen als je dat wilt. Bij mijn eerste zwangerschap ben ik ook de hele zwangerschap onder controle geweest bij de verloskundige en had ik verder geen complicaties in de zwangerschap. Ik kwam echter uiteindelijk bij de gynaecoloog terecht om dat mijn meisje na de 40 weken nog steeds lekker op haar plekje bleef zitten. Je krijgt dan uiteindelijk controles in het ziekenhuis (hartfilmpjes van de baby) om te kijken of de baby het nog steeds goed doet in de buik. Mijn meisje bleef het gewoon goed doen, maar maakte met 42 weken nog geen aanstalten om te komen, waardoor ik uiteindelijk een inleiding kreeg. Bij mijn tweede zwangerschap verliepen de controles bij een gynaecoloog in het ziekenhuis, omdat ik een zware vaccuumbevalling had gehad van de eerste en achteraf uit rontgenfoto's bleek dat mijn bekken te krap was. Bij een groot kindje en wanneer de bevalling niet uit zichzelf op gang zou komen, zou ik dan dus een keizersnede krijgen. Mijn tweede meisje bleef weer zitten tot 41 weken en toen kreeg ik dus een geplande keizersnede. Maar dit zijn dus allemaal medische situaties waardoor je bij de gynaecoloog terecht komt. Wanneer alles normaal verloopt, blijven de controles en de bevalling gewoon in handen van een verloskundige.