Afgelopen week ben ik na ruim dertig weken bevallen van een zoon. Onze trots en onze dappere kerel. Broertje van zijn gemiste zus. Hij was net wat groter en zwaarder dan hij hoorde te zijn rond dit termijn, wat super is. De bevalling was een aanslag op mij, op hem en zelfs op de arts. Veel complicaties voor mijn manneke als voor mij, maar we zijn nu allebei stabiel en het gaat goed. Hij ligt op de NICU en wordt daar goed verzorgd en in de gaten gehouden. Ondanks dat het veel te vroeg was en ik liever een aantal weken later was bevallen, voelt het als opluchting dat ik de bevalling achter de rug heb. Ik was erg bang hem te verliezen tijdens de bevalling, zoals ik ook mijn dochter verloren ben. Maar hij heeft de bevalling overleefd en het gaat dag na dag goed met hem. Zo'n mooi wonder! Tegelijk is het erg verdrietig om zo ver bij hem vandaan te zijn en thuis te zitten zonder hem. We moeten er aan wennen en leren omgaan met deze situatie, want het zal de komende maanden nog zo zijn. Ik heb veel pijn door de bevalling, keizersnede en klachten die ik al had, waardoor ik mijn lijf rust moet gunnen en max eens per dag naar mijn zoon toe mag/kan. Het verscheurt mij van binnen. Als ik naar foto's en filmpjes kijk maakt het me intens verdrietig dat ik hem niet de troost en geborgenheid kan geven die ik wil, maar ook voel ik hoe ontzettend gek ik op hem ben en probeer ik moed te houden. Het zal goed komen en over een paar maanden komt hij gewoon met ons mee naar huis. Dat moet! Alle tips, adviezen, ervaringen zijn uiteraard welkom. We zijn voorbereid en wisten dat de kans groot was op een vroeggeboorte. Toch voel ik me met regelmaat machteloos, moedeloos en zoek ik naar de juiste dagindeling in alle chaos. Er is veel informatie gegeven deze week, niet alles blijft hangen, maar poe wat hebben we nog veel informatie nodig voor we ons een beetje bekend gaan voelen in de wereld van vroeggeboren kindjes, NICU, en noem maar op...
Gefeliciteerd met jullie zoon! En wat vroeg idd dat lijkt me zo dubbel. Ik hoop dat hij snel groot en sterk genoeg is en naar huis mag en wens jullie veel geluk toe!
Gefeliciteerd met jullie zoontje! Gun je lijf het herstel wat je nodig hebt. Gelukkig kun je naar hem toe. En ik weet uit ervaring dat het nooit genoeg zal zijn. Al ben je er de hele dag Het is een lange weg voor zo'n kleintje. Maar wat je zegt hij is in goede handen. Wens jullie veel geluk en spoedig herstel.
gefeliciteerd! klinkt beetje zoals het hier gegaan is. herken je angst en je onmacht. ik heb ook de tweede week in andee ziekenhuis gelegen en werd verscheurd door verdriet dat ik haar niet kon zien, je hormonen maken her alleen maar erger als je niet of maar 1 momdnt per dag naar je baby kan. Maar door de rust die je pakt, zijn jullie er straks samen beter van (weet ik nu, ookal wou ik niemand geloven haha). je hebt nog lange weg te gaan en je hebt die energie nodig. Ik plande mezelf 1 keer per dag in bij de verpleging, maar dan een lang moment tussen 2 verzorgingen in ( 1 verzorging deed ik dan zelf, later beiden toen ik het 3 uur vol hield)om te buidelen. werd ik rustig van en baby ook. ik had een bed staan, (in eerste ziekenhuis lag ik in bed ivm verlamming) dus als hij van nicu gaat en er is een mogelijkheid voor een bed, vraag er dan om! veel geluk samen!
Gefeliciteerd met je zoontje. Ja het is moeilijk om je kleintje steeds achter te laten. Maarde wat al geschreven is gun je zelf de tijd om te herstellen. Je zit in een erg intensieve tijd. Ook later in de tijd als je zoontje vooruit gaat probeer goed te blijven kijken wat jij en je mannetje aan kunnen. Groetjes jolanda
Van harte gefeliciteerd met jullie kleine wondertje! Hopelijk gaat jullie herstel beiden voorspoedig. Geen ervaring, maar misschien heb je wat aan deze website. https://www.couveuseouders.nl/voor-ouders/ En anders de maatschappelijk werker van het ziekenhuis benaderen. Vaak is er een verbonden aan de nicu voor steun, hulp, een gesprekje, etc. En om je kindje te laten wennen aan je geur kan je een doek/knuffeltje bij je houden. En die de volgende dag bij hem leggen en dan het ander knuffeltje/doekje weer meenemen.
Gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje. Wat goed dat je hem nog een maand bij je hebt kunnen houden, nadat je met 25(?) weken al dreigde te bevallen. Ik sluit me aan bij wat aicirtap schreef over een maatschappelijk werker, wij hebben er veel aan gehad toen onze zoon op de picu (ic voor kinderen) was opgenomen.
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon! Ik ben zelf vorig jaar februari bevallen met 29+6. Tips waar je misschien wat aan hebt; * Elke dag een stukje schrijven van wat er die dag is gebeurd ( heb ik niet gedaan en achteraf heel erg veel spijt van, je vergeet heel snel van alles) * Probeer echt rust te nemen, wij gingen ook elke dag 1 x heen omdat het voor ons bijna 90 km rijden was en heen en terug. Ik wilde ook graag meerdere keren per dag heen. Maar dat gaat je echt opbreken, je hebt nog een lange weg te gaan voor dat jullie kindje thuis is. * Als je het leuk vindt kun je je aanmelden bij early birds, zij komen bij je in het ziekenhuis voor een mooie foto reportage. Dit is een mooie herinnering aan een hele emotionele periode. * wij hebben van vrienden een heel mooi geboorteboek gekregen speciaal voor prematuren, is ook erg leuk voor later. * Je hebt speciale milestone kaarten voor prematuren, zorgt ook voor bijzondere foto's / herinneringen voor later. * maatschappelijk werk, werd hierboven ook al aangegeven, heb ik ook heel veel aan gehad. En blijf praten, met je man/vriend en vraag alles wat je wilt weten in het ziekenhuis. De verpleging legt je met alle liefde alles uit. Er komt zoveel op je af tijdens deze periode.... Heel veel sterkte en probeer toch zoveel mogelijk te genieten van jullie kleine kanjer! mocht je willen mag je me altijd PB'en als je wat wilt weten, of gewoon even wilt kletsen...
Dankje voor je ervaring en tips! Hij is inmiddels van de IC af en waar hij nu ligt staan alleen verstelbare tuinstoelen met voetenbank. Plaats voor een bed is er niet. Dus zal nog wel even duren voor mijn lijf langer dan een uur op zo'n stoel kan liggen vrees ik.. We gaan het allemaal ontdekken. Alles stap voor stap he
Dankje Beempie voor al je fijne tips! Wat heftig dat jullie steeds 90 km moesten rijden. Ik vond de twintig minuten al een verschrikking qua letterlijke afstand maar ook emotionele afstand. Maatschappelijk werk hebben we een gesprek mee gehad vol tips, was inderdaad fijn. We zouden een vervolg hebben dinsdag, maar we zijn inmiddels in een ander zh dus ik weet niet hoe dat nu verder gaat, even uitpluizen. Ik schrijf elke dag een stukje en wil ook een blog gaan bijhouden. Als ik dan toch zoveel rust moet nemen, dan maar met laptop op schoot . En ik slaap ook braaf zo'n uurtje per middag. Earlie birds heb ik idd benaderd voor info, wie weet
Wat ik zo ontzettend waardevol vond is het babyboek speciaal voor prematuren. Je kunt daar zo ontzettend veel in kwijt totdat je kindje een jaar oud is. Kijk maar eens op deze site: Babyboek voor Prematuren En als je er behoefte aan hebt is er een besloten groep op fb voor ouders die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten. Deze heet: kleine kanjers | ouders van prematuur, dysmatuur of ziek geboren kinderen. Sterkte! En neem inderdaad je rust, je hebt je energie straks hard nodig.
Ik dacht al dat je bevallen was, had namelijk gezien dat je begin januari voor het laatst op zp had gezeten. Gefeliciteerd met jullie zoontje en wat fijn dat hij het na zo'n moeilijke start zo goed doet! Wat fijn ook dat hij al dichterbij jullie is, ik hoop dat alles voorspoedig zal mogen lopen en zal nog regelmatig even spieken hoe het met jullie gaat. De tips zijn allemaal eigenlijk al gegeven. Op fb heb je ook groepen met ouders van prematuren daar kun je vragen stellen en gewoon je verhaal doen bij mensen die weten wat het is om dit mee te moeten maken. Ook is er een groep met tweedehands kleding voor hen, toch best een kostenpost moet ik zeggen. Als je vragen hebt mag je ze altijd stellen 😘
het dagboek heb ik hier ook veelvukdig gebruikt. verpleging en bezoek erin laten schrijven en zelf al mijn gedachten en gevoelens voor mijn dochter erin gezet.... echt een aanrader en leuk voor later!!
Hi meis, we zitten op het moment in ongeveer he zelfde schuitje. Alleen is mijn zoontje bij 33 weken geboren afgelopen zondag en ik heb geen keizersnee gekregen. Ik heb maandag gelijk contact opgenomen met early bird een stichting die foto's maakt van prematuurkindjes. Misschien een idee om naar te kijken. Hoelang moet jij nog blijven? Raar idee he straks weggaan zonder kindje. Ik ga zondag naar huis maar zal wel heftig worden. Nou mocht je een lotgenoot zoeken.. je mag me altijd een pb sturen.
Gefeliciteerd Jeda80! Wist je dat je een kans had op te vroeg bevallen of kwam het uit het niets? En hoe gaat het met je kindje? Ik ben vandaag precies een week thuis, erg gek om thuis te zijn zonder hem. Mijn hormonen, lijf, emoties, gedachten. snappen er allemaal maar weinig van. En zodra ik dan weer bij mijn ventje ben in het ziekenhuis, met hem veilig op mijn borst (en niet al te veel piepjes) dan gaat het goed. Ik heb early birds benaderd en heb een mail ontvangen dat ik binnenkort van hen zal horen, super dat dat bestaat he.. Ik zal je PB'en want ben erg benieuwd of je een jongen of een meid hebt gekregen en hoe het met je gaat!
Allereerst gefeliciteerd met jullie zoontje! Jeetje wat ongelooflijk heftig om te lezen zeg.. Al een kindje moeten verliezen.. En nu weer zo'n heftige bevalling.. Ik herken je gevoel heel erg. Mijn zoontje was dan met 32.6 geboren en ik moest op den duur ook heen en weer rijden. Dit kostte mij enorm veel energie, maar tegelijkertijd wilde ik ook echt bij hem zijn. Thuis komen in een huis zonder kindje, kamer was zo goed als klaar vond ik behoorlijk heftig.. Goed dat je contact hebt opgenomen met early birds. Ik wist daar vorig jaar nog niets van, nooit van gehoord. Wat wij ook deden wat een 'schriftje/boekje' bij zijn bedje en gevraagd of verpleegsters/visite erin wilde schrijven. Daarin kwamen ook verhalen (van verpleegsters) hoe hij het gedaan heeft over heel de dag. Dat is misschien voor hem 'leuk/bijzonder' voor later.. Idd voor jezelf van je afschrijven. Er komt zoveel op je af.. maatschappelijk werkster is heel goed dat jij/jullie dat doen! je lijf staat ook nog eens stijf van de hormonen, ene moment voel je je wat beter dan het andere moment. Het zal veel energie gaan kosten wat ook het nodige met je kan gaan doen. Ik las dat iemand schreef dat het vanaf 25 weken al wel eens zou kunnen gebeuren? Wat een spanning zeg... Ik wil je ontzettend veel kracht wensen! Blijf wel praten en hoe moeilijk ook denk ook aan jezelf! Als iemand dat tegen mij zei dacht ik, nee eerst mijn kind.. Maar op een gegeven moment was ik gesloopt van het kolven en bv geven en heen en weer rijden naar het ziekenhuis. Mijn bevalling liep vrij vlekkeloos waardoor ik daarna echt veel te snel weer dingen ging doen.. Let op jezelf en elkaar!
Ik had bij een ander lotgenoot hetzelfde geplaatst, vandaar even copy paste. Ik vroeg mij overigens af of jullie mannetje al gevaccineerd mag/kan worden tegen het rs virus? Tot 32 weken krijg je het vergoed. Mijn verzekering was zo loyaal om erin mee te gaan (32.6 dagen geboren).. Ik weet natuurlijk niet of het kan nu hij net geboren is.. Wellicht handig om na te vragen?