Hoi Allemaal, Mijn zoontje is met 35+3 dagen geboren. Niet extreem prematuur gelukkig maar hij valt nog wel in de categorie. Omdat ik een spoedkeizersnede heb gehad en mijn zoontje meteen in de couveuse is gekomen heb ik hem niet kunnen aanleggen. Ik ben een dag na de keizersnede begonnen met kolven met het idee dat we snel aan de borst konden proberen. Helaas lukt het hem niet om aan de borst te drinken. Het is te vermoeiend. Ik ben nu nog steeds aan het kolven maar vind het verschrikkelijk. Ik voel me net een melkfabriek en het doen ook pijn. Daarom ben ik nu de borstvoeding aan het minderen om binnen een paar dagen met kunstvoeding te beginnen. Ik wil dit langzaam opbouwen. Dus eerst 1 kunstvoeding per dag en zo opbouwen totdat ik niet meer kolf. Ik voel me daar aan de ene kant erg prettig bij want ik vind het kolven dus echt niks. Het knusse gevoel van borstvoeding is er totaal niet en je bent zo lang bezig met kolven. Het enige waar ik aan denk is: oh, ik moet zo weer kolven. Bah! Maar aan de andere kant voel ik me schuldig. Want hij is toch prematuur en heeft dus misschien wat extra's nodig. Ikzelf heb ook nooit borstvoeding gekregen wegens omstandigheden en ben ook groot geworden. Alleen was ik niet prematuur. Wie heeft ook kunstvoeding aan zijn premature kindje gegeven en snapt mijn dubbele gevoel?
hoi, nee ik heb geen ervaring met kunstvoeding in het begin, pas na een maand of 4,5 ben ik kunstvoeding naast borstvoeding gaan geven. Ik denk dat geen een moeder het leuk vindt om te kolven, of om `s nachts eruit te moeten om te kolven. Wel is het erg belangrijk voor een kindje met minder weerstand dat de moeder moedermelk geeft. ik heb zelf ook geen bv gekregen en was ook geen prematuur. ik zou toch zo lang mogelijk proberen een aantal borstvoedingen per dag te geven aan je kleine, zo krijgt hij nog wat antistoffen via de moedermelk mee. Ik hoop niet dat je dacht dat er hier vrouwen zijn die zouden zeggen: ach het is niet erg dat je kunstvoeding gaat geven, aan de andere kant begrijp ik, als ex-fulltime borstvoedende moeder dondersgoed hoe zwaar het is om te kolven, vooral als je ook nog eens de hele dag in het ziekenhuis zit met alle stress die erbij komt. Daarnaast kan ik zeggen dat ik heel blij ben dat ik het zo lang heb kunnen volhouden, want mijn zoontje doet het erg goed. In welk deel de borstvoeding daarin heeft meegespeeld is moeilijk te zeggen. Als het niet goed zou zijn gegaan had ik het mezelf denk ik wel verweten wanneer ik geen borstvoeding zou hebben gegeven. Overigens is het niet zo dat het bij mij zo gemakkelijk is gegaan, ik heb maanden last gehad van spruw en ik had een kolf met te weinig zuigkracht (kapot) gekregen waardoor mijn productie omlaag ging en ik dagen 10 keer daags moest kolven om de kleine bij te houden. de kleine kon ook niet aan de borst drinken en ik was de eerste 13 weken met niets anders bezig dan aanleggen, kolven, kolfspullen schoonmaken. daarna ben ik alleen nog maar gaan kolven. wat zeggen ze er in het ziekenhuis van? meestal zijn de zusters pro-borstvoeding bij premature kindertjes. Krijg je van hen voldoende hulp, en heb je al aangegeven dat het pijn doet? is er een lactatiekundige die jou eventueel zou kunnen helpen? dat je nu aan het afbouwen bent betekend niet dat je het niet weer kunt opbouwen natuurlijk. hoe oud is je kindje? groetjes en succes met het maken van je keuze
Hai meid, Hier even een ander soort bericht dan dat van Ons Kleintje. Ik heb 3 maanden fulltime gekolfd en kan me je gevoel helemaal voorstellen! Toen Mischa een week thuis was ben ik gestopt (nadat ik twee dagen non-stop had gehuild gehuild omdat het allemaal niet lukte en op deze manier zo veel energie kostte, vond mijn vriend dat ik ermee moest stoppen) maar ik kreeg daar zo'n spijt van dat ik een week later weer ben begonnen. Het heeft een hoop energie (heeeeeel vaak kolven en heeeeeel veel geduld) gekost om het weer op gang te krijgen, maar het kan wel. (dit heet relacteren) Nu ben ik weer zwanger en het eerste wat ik dacht toen ik daar achter kwam was, ojee, moet ik nu zo snel alweer beslissen of ik borstvoeding geef of niet. En ik ga het niet doen (al twijfel ik nog steeds een beetje, door het schuldgevoel). Dat knusse gevoel van borstvoeding ken ik niet, als ik een borstvoedende moeder zie krijg ik een rotgevoel, komen er nare herinneringen boven. Ja, in het ziekenhuis heeft Mischa wel aan de borst gedronken, maar tussen de couveuses met visite van andere mensen erbij krijg je nou niet echt een knus gevoel... Ik snap je dubbele gevoel dus heeeel goed! Ik ben na uiteindelijk na drie maanden gestopt met kolven omdat als ik naar Mischa keek, ik NIET blij meer werd... Dat leek me niet de bedoeling. De vrijwilligster van La Leche League waarmee ik contact had zei "je moet wel van je kind kunnen blijven genieten" en zo is het! Eén ding wil ik nog wel even zeggen, als het kolven pijn doet gaat er iets niet goed! In veel ziekenhuizen wordt er geadviseerd om op een veel te hoge stand te kolven. Als je dat doet kun je uiteindelijk je tepels kapot kolven en gaat het echt niet meer. De kolf moet op de laagste stand staan waarbij er nog wel een toeschietreflex en melk komt. Als het zonder pijn iets harder kan mag dat wel, ik kolfde dan wel iets meer in kortere tijd. Als het dan nog steeds pijn doet heb je of je tepels beschadigd door te hard kolven, of je hebt een ander probleem (bijv. spruw of vaatkramp, dat laatste had ik waarschijnlijk ook). Succes met je afweging!
mijn zoontje kreeg van dag 1 al kunstvoeding.. geboren met 31wk.. ik was zo ziek dat ik niet eens melk had... hij is flink gegroeid hoor.. ik vond het heel fijn zelfs dat hij dat kreeg eerst met de zonde en toen kleine beetjes met een fles.. .. ik zag wel vrouwen naast me kolven en ik was ZO BLIj dat ik dat niet hoefte te doen
Hallo, Ik sluit me aan bij MamavanMischa. Ook ik ben begonnen met borstvoeding geven. Dat wil zeggen; vanaf dag 1 beginnen met kolven en dat heb ik volgehouden totdat onze jongens thuiskwamen. Thuis ging het niet meer. Ik deed zo mijn best, maar op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik constant achter mezelf aanrende. Ik ging van voeding naar kolven naar voeding, enz. Ook ik kon op den duur alleen maar huilen en zag door de bomen het bos niet meer. Toen ben ik drastisch gaan afbouwen, todat de voeding niet meer voldoende voedingstoffen bevatte. Dat was het moment waarop ik helemaal ben gestopt. Het heeft wat overredingskracht van mijn vriend gekost, maar ik zag op den duur ook in dat het zo niet langer kon. Het was té intensief en ik kon, net als MamavanMischa, niet meer genieten van mijn kinderen en het feit dat ze eindelijk thuis waren. Borstvoeding is geweldig. Dat staat buiten kijf. Ook ik ben er nog steeds van overtuigd dat dit het beste is wat je voor je (premature) kindje kunt doen. Maar het moet niet ten koste gaan van jezelf!! Je hebt je best gedaan en voel je niet schuldig als je uiteindelijk voor kunstvoeding kiest. Vraag wel even na of het misschien verstandig is om met hypo-allergene voeding te starten. Dat was wel het advies wat wij kregen van de kinderarts. Heel veel succes met je keuze en blijf vooral genieten van jullie wondertje!!
Hoi, Mijn zoontje heeft ook vanaf het begin kunstvoeding gehad. Hij kwam vrijwel meteen na zijn geboorte op de NICU terecht en heeft heel lang ook alleen voeding via het infuus gehad. Er was op de icu natuurlijk wel mogelijkheden om te kolven, maar ik kon het mentaal niet opbrengen. Mijn zoontje lag heel kritiek en ik had al mijn energie nodig om er dag en nacht voor hem te kunnen zijn. Kolven bracht voor mij heel veel stress met zich mee (zat ik huilend met zijn foto in een kolfkamertje om misschien net 5 cc te kolven) Ik voelde me er niet schuldig over. Je kindje heeft een fitte moeder nodig die zo ontspannen mogelijk is. Als dat voor jou beter gaat als je flesvoeding geeft is daar echt niets mis mee. Borstvoeding is natuurlijk erg goed, maar het moet wel kunnen, en als dat om wat voor reden dan ook niet gaat, is de flesvoeding ook echt prima voor je kindje!! Voel je niet schuldig hoor. Is echt niet nodig! Liefs, Josie
Mijn zoontje is 11 weken te vroeg geboren en heeft 3 weken BV gehad. Ik had gewoon veel te weinig en het werd steeds minder. Ik heb me er ook erg lang schuldig over gevoeld. Toen ze op een gegeven moment in het ziekenhuis zeiden dat ik moest stoppen als het 'op' was en ik me niet schuldig hoefde te voelen, kon ik pas de knop omzetten. Ik denk dat het bij jou ook niet helpt om je zo schuldig te voelen! Mijn zoontje is heel goed gegroeid van KV en is afgelopen week pas voor het eerst ziek geweest!
Mijn zoontjes zijn 12 weken te vroeg geboren en moest ook kolven. Ik vond het echt verschrikkelijk om te doen. Helaas heb ik het maar 6 weken volgehouden. Er kwam bijna niks en het deed me verschrikkelijk veel pijn. Verschillende keren met lactatie deskundigen gesproken van het ziekenhuis maar geen 1 tip hielp bij me. En omdat ik het kolven absoluut niet leuk vond ging alles me tegen staan. Net als jou voelde ik me schuldig. Had echt zoiets van verdorrie mijn kleintjes zijn zo veel te vroeg geboren en het lukt me niet eens om borstvoeding te geven. Na 6 weken toch besloten om wel te stoppen omdat het mij sloopte. En toen ik gestopt was viel er een last van mijn schouders. En van FV worden ze net zo goed groot hoor. Je moet doen waar je je zelf goed bij voelt. Wil je niet meer stop dan. En lukt het niet meer stop dan ook. Je hebt het toch geprobeert?? Niet schuldig voelen hoor. Voor het zelfde ging alles helemaal goed maar helaas is dat niet zo. Maar je hebt het in ieder geval geprobeert!
Mijn zoontje is geboren met 27+5. Ik heb een keziersnee gehad en had Hellp. ik was dus vreselijk ziek. De tweede dag na de bevalling ben ik begonnen met kolven en ik heb het ruim 2 maanden volgehouden. Toen was ik op. Ik kon het niet meer. Ik heb toen afgbouwd al voelde ik me enorm schuldig dat ik geen borstvoeding meer wilde geven. Maar mijn redenatie was: beter een happy mama zonder borstvoeding maar met kunstvoeding, dan een moeder die er doorheen zit met borstvoeding. Ik vond het kolven erg zwaar, tussen de ziekenhuisbezoeken door. Ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt, al had ik het graag anders gezien. Ik denk trouwens wel dat het meespeelt dat ik niet goed ben begeleid door het ziekenhuis met kolven en aanleggen. Ik moest het zelf maar uitzoeken. Mjin zoontje heeft het prima gedaan op de kusntvoeding. Dus: doe waar je je goed bij voelt.