Ik ben nu net vijf week zwanger, maar durf niet zo goed echt blijdschap te voelen. Ik ben zo vreselijk bang dat het misgaat, terwijl ik ook wel weet dat het in de meeste gevallen gewoon goed gaat. Als ik hier dan op het forum en op internet lees wat er allemaal mis kan gaan, dan word ik zo vreselijk angstig . Ik zou zo graag willen dat iets me zekerheid gaf, maar ik zal nog echt 7 week moeten wachten op de eerste echo. Ik kom de dagen maar moeilijk door en zie vreselijk op tegen de komende weken en voel me ondertussen zo'n sukkel dat ik zo angstig ben. Ik krijg het idee dat het misgaat maar niet uit m'n hoofd, ik voel me er zo rot onder. Herkent iemand dit of durfden jullie je wel meteen blij te voelen? Groetjes, Marieke
Hoi Marieke, Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik herken het helemaal hoor. De blijdschap na de posi-test slaat om in angst "als het maar goed gaat". Probeer (ik weet is heel makkelijk gezegd), maar probeer toch een beetje los te laten. Tis niet echt een geruststelling, maar als het mis gaat dan is dat toch omdat moeder natuur dat zo wil en hou je het niet tegen. Probeer niet te stressen, want dat is niet goed. En na het zien van je 1e echo zal er ook een last van je afvallen. Maar ik herken het wel hoor meis. Geniet ervan, want het is echt iets moois een zwangerschap!
Ook ik heb die angsten gehad. En weet je soms nog steeds wel,als de kleine ff niet voel zet ik gelijk de angelsound erop om het hartje te luisteren. Zeker na de test hier veel gelezen over miskramen, daarom ging ik met mijn hart in mijn keel de eerste keer naar de VK. Daar besprak ik mijn angst en ze zei ook dat het vaker goed gaat dan fout, maar je ogen lezen alleen de miskramen. De angst is nu veel minder, maar soms onzeker. Ik probeer er wel zoveel mogelijk van te genieten, want het zal mijn laatste zw.schap zijn. Ik kan je alleen zeggen, vertrouw op je lichaam, het zal goed komen.Probeer ervan te genieten! Liefs Carolina
Dit is zo herkenbaar! Als mensen mij feliciteerden toen ik het net wist (met 5 weken) (dokter, verloskundige) kon ik daar echt niet blij van worden. Wacht maar af dacht ik. Ik heb vorige week (met 9 weken) een eerste echo gehad en die was goed. Dus nu ben ik wat blijer, maar ik zal pas echt 'lekker' zwanger kunnen zijn als die 13 weken om zijn hoor en als ik de tweede echo heb gehad met geluid. Dus dit is heel herkenbaar, maar je moet er echt van uitgaan dat het goedgaat, dat is ook beter voor het 'cashewnootje' in je buik. Meestal gaat het goed, en als het niet goed gaat is het een aanlegfout en kon je er zelf echt niets aan veranderen... Makkelijk gezegd he, maar dat is de tip die ik ook steeds meekrijg...
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Heel herkenbaar hoor Marieke! Die eerste dagen na de positieve test zat ik op een andere planeet van blijdschap. Na een paar dagen drong eigenlijk pas tot me door hoe piepklein en fragiel alles nog was... en toen kwam ook de angst. Ik heb mezelf toen verboden om te veel te lezen over zwangerschappen die niet goed afliepen, anders zou ik mezelf helemaal gek hebben gemaakt. Ik ben een behoorlijke control-freak, en kon er slecht tegen dat je sommige dingen nou eenmaal niet in de hand hebt... Het enige wat je kan doen is zo goed mogelijk voor jezelf en daarmee voor je kleintje zorgen. Het scheelt misschien wel dat ik mijn eerste echo met 9,5 weken had. Toen was ik er ook wel echt aan toe hoor! Liefs en zet 'm op, Monique
Hier ook een die de eerste dagen na de test op een roze wolk zat en vervolgens er half af ligt door onzekerheid en angst.. Ik moet nog 4 weken wachten op de 1e echo.. Pfff.. Ik zou zo graag een hartslag oid willen horen zodat ik een klein beetje ben gerust gesteld. Vooral toen mijn collega gister begon over haar miskraam (windei met 11,4 wkn) was het bij mij weer helemaal mis....
Ook hier heel herkenbaar. Ik had pas met 15 weken echt zoiets van: kom op lin nu wordt het toch echt tijd om te genieten! over 5 weken zit je al op de helft. Probeer zo min mogelijk de verhalen hier te lezen in bijvoorbeeld het topic miskramen. Daar wordt je ook onzeker van! En zo maak je het voor jezelf eigenlijk nog moeilijker.. Misschien kan je de vk bellen en vragen om een vervroegde afspraak ivm met je angst? Liefs
Ik heb dat echt net zo hoor, ben ook zo bang dat het niet goed is... Maar ja, je kan er niets aan doen. Zal echt een enorme last van me af vallen als de echo maandag goed is! Als ik nu ook een steekje of een krampje voel wordt ik direct nog banger, heel vermoeiend! Maar ik lees het heel veel dus het zal er wel bij horen...
Wat doen jullie reacties me goed zeg! Ik voelde me echt een beetje een aansteller en werd (word) echt gek van mezelf! Ik ben denk ik extra bang omdat ik heel veel krampen heb. Heb daarom de verloskundige gebeld, maar die zei dat het gewoon het oprekken van m'n baarmoeder is. Wat ik ook eng vind, is dat ik verder nergens last van heb, geen zere borsten, bijna niet misselijk. Ben zo bang dat dat betekent dat het niet helemaal goed zit. Ik lees dat sommige van jullie al voor de 12 weken een echo hebben gehad. Dat lijkt me zo fijn! Ik heb m'n verloskundige gevraagd of dat ook mogelijk was, omdat ik me zo'n zorgen maakte, maar ze zei dat eigenlijk alleen maar hoop gaf omdat op de echo alles goed kan zijn, maar het vruchtje de dag erna wel afgestoten kan worden en dat ze dat daarom eigenlijk niet deden. Dat was natuurlijk een heel eerlijk antwoord maar op de één of andere manier voelde ik me niet echt heel veel zekerder door. Ik hoop zo dat de komende 7 (!) weken heel snel voorbij gaan. Wat ik ook heel lastig vind is dat ik bijvoorbeeld nu al niet meer in m'n gewone broeken pas, maar eigenlijk niet zo goed positie broeken durf te kopen, straks gaat het mis..... Net als het zwangerschapsdagboek dat ik heb gekregen, dat durf ik ook nog niet zo goed bij te houden, want straks heb ik in dat boek geschreven en loopt het op niks uit...
Wat raar dat je vk dat zegt...de kans op een miskraam is aanzienlijk kleiner als je een kloppend hartje hebt gezien met 6/7 weken. Nog maar 2 procent geloof ik.. Meid, je leest op internet vooral de verhalen waarbij het mis gaat. Google maar eens op een bepaalde ziekte of gebeurtenis en tadaaa heel veel negatieve verhalen. De goede verhalen hoor je niet, want die worden niet verteld. De overgrote meerderheid gaat nog altijd goed Natuurlijk, rekening houden dat het eventueel mis kan gaan is misschien wel handig, maar als je jezelf zo bang maakt...Probeer een beetje te relativeren! Je hebt alleen jezelf ermee en misschien ook wel je kindje, want stress is nou eenmaal niet goed.
Is dat echt zo?! Wat raar dat ze wat anders tegen me heeft gezegd! Dan ga ik echt heel erg proberen om voor elkaar te krijgen dat ik tijdens de eerste afspraak (met 8 week) toch een echo krijg! Dat zou me nl. zo vreselijk geruststellen!
Ja, ik heb dit even gekopieerd van een andere site: ''De obstakels zoals de gyn mij uitgelegd heeft: 1e Bevruchting, lukt het wel of niet? (Die is gelukt ) 2e Innesteling van een bevrucht cellenklompje (rond week 3 van een zwangerschap) (Die ook) 3e eind week 5 begin week 6, gaat het hartje wel kloppen? 4e rond week 8/9. Dat is het moment dat je eigen lichaam de voeding voor je kindje via de placenta gaat doen. 5e de rest van de zwangerschap. Als laatste obstakel/spannende moment: de bevalling. '' Mijn vk vertelde toen ik een echo gehad had met 8 weken dat de 12 weken grens vaak niet meer zo veel voorstelde. Eerst hielden ze die namelijk aan omdat je dan pas je eerste echo krijgt. Maar tegenwoordig worden echo's vaak eerder gegeven, dus heb je al veel meer zekerheid of het een miskraam wordt of niet. En als je een kloppend hartje hebt gezien, is die kans dus aanzienlijk minder. En daarnaast: meid het kan áltijd misgaan. Net zoals jij een ongeluk kan krijgen. Je kunt het proberen te voorkomen, maar het kan gewoon gebeuren. Daarom zeg ik: als het niet goed zit, dan gebeurt het toch wel en dan kan je er helemaal niks meer aan doen. Want als een kindje niet goed gevormd is, stoot je lichaam het af. Dat is altijd nog beter dan er later achter komen dat je een kindje hebt dat helemaal niet goed ontwikkeld is. Snap je?
Dag Irsa, IK herken het heel goed bij mijn eerste kindje was ik ook zo bang ik liep elk half uur naar de wc omdat ik wat krampen had en ik dacht echt dat ik bloed zou vinden maar nee het ging toch goed ik had toen met de 9 weken een echo gehad toen was ik wel gerust gesteld maar met de 12 weken echo durfde ik pas echt blij te zijn. Nu ben ik zwanger van de 2e en ben weer bang dat het fout gaat maar loop niet meer elk half uur naar de wc haha, ik heb zelf een echo gepland bij zoon pret echo buro betaal ik zelf 35 euro maar ja dat heb ik er wel voor over want dan ben je toch wat gerustgestelder, misschien een tip, je kunt er vaak vanaf de 6 weken terecht. Groetjes Daliya
Hallo, Wat heerlijk om deze herkenbare verhalen te lezen. Ben zelf net zes weken en gister had ik een hele onzekere dag....op dat moment vind ik allemaal erg spannend en dan lees je op de site ook nog eens verhalen dat het mis gaat. Natuurlijk zeg ik dan tegen mijzelf, het gaat bij meer mensen goed dan dat het fout gaat maar toch. Het blijft gewoon afwachten tot 25 maart... Daarnaast heb ik ook bijna nergens last van. Groetjes