Mijn schoonzus past hier zo precies bij die belt voor beide kinderen minimaal 1x per maand de huisartsenpost En ze mag ook elke keer langskomen Nu bv haar jongste 4 jaar pijn bij het plassen is ze maandag mee naar de huisarts geweest uitslag: niks gevonden vervolgens brengt ze hem 2 dagen later weer want hij plast veel etc etc ha doet niks dus belt ze savonds de huisartsenpost.... Ik erger me hier zooooo aan maar mijn mening weet ze wel dus hoor dan via via dat ze weer geweest is Echt te erg zulke mensen
Maar vóórdat je mag komen moet je eerst altijd bellen Oh das wel irritant. Dat ze dan ook steeds mag komen.
Hier draaien de huisartsen zelf avond, nacht en weekenddiensten. Op zaterdag en zondag is er nog een inloopspreekuur voor de mensen die door de weeks echt niet kunnen komen. 'Gelukkig' zijn wij de ha nog niet zo vaak nodig geweest in het weekend. Ik denk ook wel dat het regio gebonden is hoe druk het bij de huisartsenpost is. En je hebt natuurlijk altijd mensen die al naar de dokter gaan omdat er een scheet dwars zit. Niet iedereen belt natuurlijk eerst of het wel nodig is om langs te komen en stappen zo de auto in. Ik denk dat het goed is dat mensen er meer bewust van gemaakt worden dat ze niet voor elke scheet naar de dokter hoeven en het handiger is om eerst even te bellen, na goed nadenken of het echt niet kan wachten tot morgen of eventueel maandag.
Het is overal zo dat de eigen artsen de diensten draaien op de huisartsenpost. Hier geen su in het weekend maar echt alleen huisartsenpost. Waar je dus alleen voor spoed heen gaat. Je kunt hier trouwens niet naar de huisartsenpost zonder te bellen. Als je geen afspraak hebt gaat de deur niet open en moet je alsnog bellen. Kan dus best zijn dat je voor de deur staat en nog het advies krijgt morgen naar je eigen huisarts te gaan.
Hier ook eens onnodig naar de huisartsenpost gegaan. Ik werd op een zaterdag ziek wakker. Te ziek om te werken en op het werk ben je gewoon verplicht om die dag naar de huisarts te gaan. Binnen 24 moeten ze bewijs hebben. Werk in België en woon in Nederland dus tja. Nu erachter gekomen dat 1km van het werk ook een weekendpost is dus als ik nu ziek wordt ga ik gewoon naar het werk, wacht tot 08u en ga dan maar naar daar. Betaal nog liever die 20 euro en ben dan snel aan de beurt dan hier in het ziekenhuis bij de huisartsenpost 2u te wachten op een stom briefke.
Hier heet het gewoon weekenddienst. Er is hier 1 maatschap dat wel werkt met de huisartsenpost die in de stad verderop zit, die zit wel in een ziekenhuis. Dan ben je sowieso even zoet en denk je denk ik ook eerder na of het echt nodig is om door een arts gezien te worden. Wij moeten ook eerst bellen of we gezien moeten worden want anders staat de deur van de huisarts (gelukkig) ook gewoon op slot.
Ik lees ook vaak op internet onnodig gebruik van de huisartsenpost. Of mensen die er zelf naar toe gaan, terwijl het niet nodig is.
Dan heeft ze waarschijnlijk geen vertrouwen in haar huisarts. Toen mijn kinderen klein waren ging het vertrouwen in onze toenmalige huisarts naar de vriespunt. Hij deed werkelijk niks: maakte mij uit voor overbezorgde moeder omdat we met een blauw aanlopend krijsend kind bij hem zaten. Hij stuurde ons naar huis, baby heeft ie niet eens aangekeken. Die avond zat ik ook bij de huisartsenpost. Om eerlijk te zijn heb ik zelfs 17h gewacht om eindelijk naar huisartsenpost te bellen, en heb het daar ook eerlijk verteld. Zoontje (toen 3 maanden, extreem prematuur) bleek acute dubbele liesbreuk te hebben, zijn darmen zaten al klem. We mochten dezelfde avond door naar academisch ziekenhuis, en huisartsenpost heeft zelf klacht ingediend tegen onze huisarts. Tweede keer ben ik 4x in 2 dagen bij hem geweest met 3 kinderen met rota virus. We kregen de vocht niet voldoende aangevuld, ze weigerden te drinken. Niks, gewoon naar huis. Tweede avond via huisartsenpost direct opgenomen en aan infuus gelegd. Ze zijn een week in ziekenhuis gebleven. Dus dat iemand bij een huisarts geweest is, zegt helemaal niet dat ie geholpen is. Ik vind de manier waarop huisartsen in NL diagnosticeren gewoon uit jaar 0. Er wordr maar van alles gegokt en 'gedacht', je wordt naar huis gestuurd met wat pillen en experimenteer maar of het helpt. Bloed prikken wordt al gezien als luxe onderzoek. Inmiddels zitten we bij een andere huisarts. Gelukkig iemand met redelijke anno 2018 werkwijze en aandacht voor patiënten.
Ik moet ook zeggen dat ik de huisartsen in Nederland wel lakser vind dan in België. Als het kan stuur ik nu ook m'n vader met zoontje naar zijn huisarts in België. Dan knapt hij binnen de dag op omdat hij goede medicatie krijgt voorgeschreven. Hier is het alleen maar pcm en afwachten. Dat een kind niet meer op zijn benen kan staan is niet erg. Uitwerking van de koorts. Kind wat 4kg afvalt in 3 dagen is niet erg. Gewoon drinken aanbieden en afwachten. Dan ga je naar België naar de huisarts en binnen dezelfde dag kon hij weer een paar stappen zetten. En bij de andere keer kreeg hij een uur na de medicatie weer trek in eten en drinken en hield het binnen. Knapte zo op. En hier is het maar wachten want kan geen kwaad. Tja als je kind zo ziek is dat het gewoonweg eng is wil je hulp en niet gewoon maar afwachten. Zoontje is niet snel ziek maar als hij ziek is duurt het minimaal 3 weken neer hij opknapt zonder fatsoenlijke medicatie. Toen hij niet meer op zijn benen kon staan was hij 5 weken ziek geweest! 5 keer naar die huisarts geweest hier. 6e keer naar België en de dag zelf al verbetering. Wat was me dat een geweldige zomervakantie joh Huisartsen in Nederland hebben wel gelijk. Het komt vanzelf ook gewoon goed maar het moet wel doenbaar zijn voor het kind. Kinderen hoeven niet wekenlang af te zien terwijl ze gewoon geholpen kunnen worden.
Nee je kunt ook bellen en dan mag je wel/niet komen. Ook dan kan het achteraf onnodig zijn. Lees op bepaalde Facebook groepen dat ze dan aandikken of zelfs liegen
Ik heb zelf bij twee ziekenhuizen in Den Haag gewerkt en dit is inderdaad een bekend probleem, maar is lastig om aan te pakken.
Tja, goed systeem. Totdat je midden in de nacht wordt wakker geschreeuwd door de achterbuurman die is neergeschoten door zijn (ex-)vriendin. Sorry, maar om 3 uur 's nachts ben ik niet zo helder om dan eerst in het telefoonboek te gaan zitten bladeren op zoek naar het telefoonnummer van de huisartsenpost. (Dit was voor de tijd van 4G en wifi.) Dan is het dus echt niet grappig als je met een bloedende kerel voor de deur staat en die deur blijft gewoon dicht. Ik heb gedreigd hem voor de deur achter te laten. No way dat ik dat eerst zo'n gek weer in mijn auto laadt, naar huis rijdt (waar dan misschien die buurvrouw nog staat met d'r hagelgeweer), mijn computer ga opstarten of een telefoonboek zoeken, bellen, verhaal nòg een keer uitleggen en dan weer terug. Je zoekt het maar uit. En zo zijn er wel meer situaties die gewoon vreemd zijn. Mijn vader was gevallen met de motor. Zijn duim stond in een stand waar geen enkele duim in hoort te staan. Maar hij mocht niet naar de SEH. Hij moest eerst naar zijn eigen huisarts, ruim 100 km verderop. Nou, toen dat verhaal was uitgelegd moest hij toch eerst maar op zoek naar een huisarts in de buurt. Ook weer eerst bellen hè, of hij daar terecht kon. Uiteindelijk had hij dan een huisarts. Daar naartoe. (Op de motor, met een gebroken duim die de verkeerde kant op wees...) Vervolgens heeft hij werkelijk 15 seconden bij die arts in de spreekkamer gestaan. Die man had namelijk 1,5 seconde nodig om te zien dat die duim gebroken was. En de rest van de tijd om de verwijsbrief te schrijven. Sorry hoor, maar dat slaat echt door met die verwijsdrift.
Poeh! Ik heb ook zo'n soort verhaal als van die gebroken duim. De oom van m'n moeder viel letterlijk voor de deur van het ziekenhuis een gebroken arm. (Kwam daar voor een andere afspraak) Het was direct vrij duidelijk dat die arm gebroken was, maar nee hij moest eerst naar de huisarts voor ze hem hielpen. Er is niet eens iemand van het personeel meegelopen naar zijn auto o.i.d. Nee omstanders hebben hem geholpen en gezorgd dat hij tante kon bellen om hem op te halen. Maar wat betreft die schietpartij Als er sprake is van een beschieting zou ik ongeacht de verwonding denk ik toch echt 112 gebeld hebben
Sowieso wat betreft 112 bellen... Maar dit is een hele andere discussie hoor, even een dwarsstraat. Mijn zoontje heeft zichzelf een jaar geleden met Pasen onwijs bezeerd op een glijbaan. Het was een hele hoge tunnelglijbaan, eigenlijk te groot voor zijn leeftijd, maar ja, iedereen ging er vanaf en ik zag op dat moment het gevaar ook niet zo. De 1e 2 keren ging ook goed, ik wachtte hem op onderaan die buis en ving het op. Alleen de 3e x kwam hij halverwege vanwege de snelheid een stukje omhoog op de een of andere manier. Daardoor kwam hij met zijn hoofd tegen de bovenkant, zijn hoofd sloeg ook wat naar achter, en dat gaf me een klap Hij huilde wel direct wat me een goed teken leek. Wel lijksbleek en nat van het zweet... Ik heb hem opgetild en naar de EHBO gerend, de vrouw van de EHBO heeft naar de huisartsenpost gebeld dat we er aan kwamen. Allerlei onderzoeken en vanuit de huisartsenpost direct door naar het ziekenhuis voor opname omdat ze dachten aan schedelbasisfractuur Bijna heel zijn voorhoofd was inmiddels ook opgezwollen. Ik heb vanzowel de huisartsenpost arts, als de kinderarts op de kinderafdeling te horen gekregen dat ik in dit geval echt 112 had mogen bellen. Vooral ook omdat hoe ik zijn val beschreef er ook nek of rugletsel had kunnen zijn. Dus ja, moraal van het verhaal, als het echt ernstig is of lijkt, niet te bang zijn om 112 te bellen. Maar dat is weer de andere kant van waarvoor dit topic is opgestart. Ik ben zelf verder nog niet vaak bij de huisartsenpost geweest, maar woon dan ook in een rustig gebied, als het echt nodig is heeft de huisarts hier overdag gelukkig gewoon tijd
En hier is het juist andersom, met name verkeerde diagnoses die werden gesteld. Mijn zoon was denk ik 2 jaar, had verschrikkelijke pijn bij het plassen en bij het aanraken. Hij gilde het uit destijds. Naar de huisartsenpost toegegaan, diagnose: geen. Het ging niet over, naar eigen huisarts gegaan, bleek een ontsteking te zitten onder zijn voorhuid, pus liep er letterlijk uit zijn piemel(tje) Vorig jaar had hij heftige oogklachten, naar de huisartsenpost, was volgens de huisartsenpost een 'gewoon ontstoken oog, later bleek dat er krentenbaard in zijn oog zat .. Ook onze huisarts had het trouwens later die week verkeer gediagnosticeerd, we waren één week verder totdat ik zei dat het echt krentenbaard was en dat alle medicatie de situatie alleen maar verergerde. En zo heb ik meerdere situaties gehad waarbij het niet vlekkeloos verliep.. Misschien de pech dat je net een minder goede huisarts treft?
Ik bedoel het niet ineens inhoudelijk, gewoon organisatorisch. Bij de huisartsenpost kan ik altijd na een paar uur komen, bij mijn huisarts is het altijd moeilijk moeilijk, kan het over een paar dagen. Staat eigenlijk helemaal los van de uiteindelijke diagnose.
Ik las gister in de krant nog een ingezonden brief dat er ook veel meer savonds naar de huisartsenpost gegaan wordt omdat veel ouders werken. Dat ze dan savonds hun kind ophalen wat ziek blijkt te zijn of enge vlekjes heeft. Herkennen jullie dat? Ik herken het zelf helemaal niet. Hooguit de stress dat je sochtends wakker wordt met een ziek kind en dat je je afvraagt hoe je dit nu weer op gaat lossen met je werk
Ik herken dat niet, bij ons bellen school en het kdv als de kinderen ziek zijn. En dat doen ze heel laagdrempelig, ik heb vaak zat met een vrolijk kind thuis gezeten terwijl ik weer alles op mijn werk uit mijn handen had laten vallen. Wel is het zo dat ook als ze vroeg bellen, dat het nog heel lastig is om diezelfde dag nog een afspraak bij je eigen huisarts te krijgen. Na 11 uur is de huisarts praktisch niet meer bereikbaar en als je dat dan toch lukt, kun je pas uren later terecht. Die keer moesten we trouwens door naar het ziekenhuis, dus het was goed dat we er nog terecht konden.