BAM

Discussie in 'Alleen en zwanger' gestart door witte tulp, 12 jun 2007.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. witte tulp

    witte tulp Nieuw lid

    9 jun 2007
    2
    0
    0
    Hoi allemaal

    Ik ben 33 jaar en heb net mijn eerste KID achter de rug.
    Met andere woorden... ik heb besloten om te proberen een BAM (bewust alleenstaande moeder) te worden.

    Hier is (natuurlijk) veel denkwerk aan vooraf gegaan.

    Ik ben erg benieuwd of er nog meer meiden zijn die hier voor gekozen hebben en wat hun ervaringen hiermee zijn.

    Groetjes witte tulp
     
  2. mamalieske

    mamalieske Fanatiek lid

    14 sep 2006
    2.356
    0
    0
    Ik heb er geen ervaring mee maar wil je veel succes wensen met zwanger raken, erg knap dat je de keuze hebt durven maken.
    Ik zou het namelijk nooit durven.
    Dus groot respect voor je dat je voor je eigen geluk gaat zorgen.
     
  3. Mirelle

    Mirelle Actief lid

    11 dec 2006
    469
    0
    0
    Oss
    Echt super!

    Mijn moeder is altijd alleen geweest.
    Overigens niet toen ze mijn broer en mij kreeg, maar 7 mnd na mij was vader lief weg en heeft niets van zich laten horen tot dat ik 6 jaar was!

    Laat je niks wijs maken door anderen!
    Er is helemaal niks mis met opgroeien zonder "vader".
    Voor ons was alles duidelijk, geen kastje muur of 'vraag maar aan je vader'.

    Mijn broer is een geweldige kerel! Lief, charmant, stoer, slim, en ga zo maar door. Mijn school vriendinnetjes waren altijd verliefd op hem ;)
    Wij hebben een heel fijne kindertijd gehad met z'n 3en en zijn echt niets tekort gekomen!

    Ik wens je het aller beste!
    Trotse groeten, Mirelle.
     
  4. sandra11

    sandra11 Lid

    11 nov 2006
    14
    0
    0
    Hallo Witte Tulp,

    Heel veel succes!
    Ik ben ook een BAM en nu 36 weken zwanger en ik vind het geweldig.
    Ik heb veel enthousiaste reakties gehad en ben er ook open over. Als er mensen zijn die er een probleem mee hebben, jammer dan.
    Een relatie of huwelijk geeft geen garanties voor de toekomst.
    Het is een bewuste keuze die je maakt en je kindje kan dus niet meer gewenst zijn dan nu. En uiteraard zal het niet eenvoudig zijn maar we redden het wel!
    Veel succes, ik hoop dat je snel zwanger zult zijn!

    Sandra
     
  5. loopy

    loopy Fanatiek lid

    23 apr 2007
    3.564
    0
    0
    kantoor
    gouda
    ik word ook een bam, alleen geen KID. een hoop mensen stonden eerst raar te kijken, maar ik heb altijd al kinderen gewild, en heb deze kans met beide handen aangepakt!
     
  6. Noralee

    Noralee Lid

    9 jul 2007
    7
    0
    0
    Hoi witte tulp,

    Veel succes, je maakt een mooie beslissing!
    Ik heb net gehoord zwanger te zijn. Het is van iemand die ik amper ken en nee, dat was niet de bedoeling, Maar veranderen kan ik het niet, dus ik wen maar aan het idee en ga het vast heel leuk vinden.
    (hij weet nog van niets, vind het eng om te vertellen, maar zal niet van gevoel of mening veranderen door zijn reactie)
    Hoop voor je dat het snel lukt!
     
  7. Platliggertje

    Platliggertje Fanatiek lid

    11 dec 2006
    1.683
    0
    0
    huismama
    Vilvoorde
    als BAM heb je geen problemen met een vader die z'n kind komt opeisen en van die dingen, en heb je dus je kind(jes) voor jezelf.
    En ik kan zeggen: het is idd zalig!
    Geen bemoeienissen, je kiest zelf de opvoeding, normen en waarden en het contact met je kind(jes) is nog hechter dan 'normaal' het geval is.
    Mijn 2 oudste kennen hun papa, gelukkig laat hij me vrij in de opvoeding en doet hij helemaal niet moeilijk over bezoek enzo (kids gaan wel veel bij hem en hij komt heel vaak op bezoek, maar dat wordt gewoon geregeld wanneer we er zin in hebben, en dat is dus vaak).
    de jongste zal z'n pa nooit kennen (en daar ben ik eerlijk gezegd blij om) en die band is toch wel een stuk anders
    maar het is niet omdat je kind(jes) zijn (hun) vader niet kent (kennen) dat ze die missen hoor, net zoals Mirelle zegt ;)
    het meest belangrijke in het leven van een kind is de liefde en warmte die het krijgt (samengaand met voeding, drinken,...) en dat kan je als alleenstaande evengoed (en soms zelfs beter) geven dan in een traditioneel gezin.
    nu niet denken dat ik iets heb tegen traditionele gezinnen hé, ben ik zelfs stiekem jaloers op (ik kan s nachts niet ff tegen vaders zeggen dat hij nu eens de fles moet geven en sta 24/24, 7/7 alleen in voor m'n jongens) maar ik zou écht niet willen ruilen hoor :)
     

Deel Deze Pagina