Huwelijk schoonzus

wow!! die durft zeg.....!! ik geloof als de rest van de familie ook ongeveer zo is (zoals ik lees) ik daar gewoon niet meer naar toe zou gaan.

 

Ik denk ook dat jij die hele bruiloft veel groter en belangrijker vindt dan die mensen zelf.
Het klinkt alsof ze gewoon handtekening gaan halen bij de burgelijke stand.

Probeer even objectief te bekijken welke recht jij hier hebt om boos om te zijn:
- je hoort bij een groep mensen die niet zijn uitgenodigd, het is dus niet persoonlijk. Je bent ook geen stiefouder, dus bij die groep hoor je niet;
- je wilt persé op het feest komen en zelfs bij anderen je gelijk gaan halen,
- je man en zijn zus kijken er veel simpeler naar, blijkbaar gewoon kort/simpel en met hun ouderlijke gezinnen.

Op mij kom je over als een kind dat boos is omdat ze niet op een feestje mag komen en daarom zijn al die anderen geen vriendjes meer.

Is andermans bruiloft jou echt je de rust in je relatie waard? Puur omdat je niet erbij bent?

 

In huwelijk treden is echt niet meer dan dat hoor. Wat je ook eromheen verzint, je bent wettelijk getrouwd op moment dat je die handtekening plaatst. En dat moment duurt maar heel kort.

 

Het is niet persoonlijk maar na 14 jaar relatie en drie kinderen verder hoor je niet bij de familie maar bij de groep mensen die niet mag komen. Dát zou mij ook zo steken, dat heeft niks te maken met het gezeur om kinderfeestjes.

 

Maar als je gelijk hebt en het allemaal maar zo klein en onbelangrijk is... Waarom zou TS dan zélf de moeite moeten doen om een cadeau te zoeken dat haar man kan geven? Dat kan hij dan best zelf wel. En waarom zou zij dan zuurverdiende vakantiedagen moeten opofferen om een probleem dat haar man creëert op te lossen?

 

Ik zou het echt heel vreemd en vooral heel jammer vinden als dit bij ons zou gebeuren.
Een beetje kinderlijk ook, alleen broers en zussen zonder aanhang, heel bizar.

Gelukkig ben jij niet als enige niet uitgenodigd.

 

Als kinderen of nichtjes niet uitgenodigd worden meent werkelijk niemand dat ze DUS niet bij de familie horen.

Dat bedoel ik met onwijs groot maken en op jezelf betrekken. Die hele gebeurtenis gaat helemaal niet om ts.

Mijn ouders zijn ook heel klein getrouwd (in jaren 70, waren echte hippies), en ze hebben enkel hun beste vrienden bij gehad.
Waarvan 1 broer van mijn vader en 1 zus van mijn moeder, als getuigen. De rest van hun gezinnen (incl andere broers en zussen en ouders) was er niet bij, want ze waren in een half uur klaar.
En ze zijn dol op hun familie, heb nooit gehoord dat wie dan ook zich buitengesloten, afgestoten, beledigd of wat dan ook voelde omdat ze niet bij waren bij die handtekening.

 

Het is ook totaal buitenaards dat een man bedenkt dat zijn vrouw beter is in het bedenken van een cadeau (of het nou voor een verjaardag of kerst is), of dat ze zelf bij hun kinderen wil blijven als hij die dag iets anders heeft.

JUIST omdat ie er niet zo zwaar aan tilt is dat een hele normale gedachte.

 

ja dat is waar maar als je het echt alleen bij dat stukje houd zou het mij niet uitmaken of ik daar wel of niet bij ben en mijn man weer wel.

 

Juist ik denk dat iedereen zo heftig reageert omdat ze een trouwreceptie/feest voor zich zien. Het beeld dat ik nu heb is een bruiloft van 10 minuten op het stadhuis en iedereen weer wegwezen.

 

Het lijkt me inderdaad vrij normaal dat de man van ts een cadeau gaat uitkiezen, is ook niet vreemd toch?
En als mijn man weg moet op de dag dat hij altijd met de kinderen is neem ik vaak vrij, dat is toch niet raar?

 

Lijkt me een prima keuze. Hoog opspelen heeft geen zin en geeft alleen maar ellende.
En verder is het idd, jij hebt een feestje, dus jij mag het regelen.

Je mag best je teleurstelling laten blijken. Zeggen dat je er graag bij was geweest. Maar het daarna ook daarbij laten.

 

Wacht. De vrouw heeft óók iets anders: ze moet gaan werken.

Het lijkt mij ook een compleet normale gedachte dat als iemand iets anders te doen heeft op een dag waarop híj geacht wordt op de kinderen te letten, híj ook diegene is die opvang verzekert. Dat is bij ons, in onze compleet normale relatie, toch wel het geval. Net zoals mijn man cadeaus uitzoekt voor zíjn vrienden of zíjn feestjes.

 

Nee hoor, zeker niet raar... Als hij dat in normaal overleg doet en niet klakkeloos aanneemt dat ik dat wel.even zou doen. En daarnaast ook zou begrijpen dat het steekt wanneer het wel prima is als de peetouders van zijn kind mij als koude kant uitsluit. En met dat laatste zou ik nog wel kunnen leven maar ik ga daar dus echt niet mijn dag noch plannen voor aanpassen.
Als het allemaal niet zo'n big deal is dan zal hij toch ook begrijpen dat ik dan ook de bruiloft als niet zo'n big deal beschouw.

Ik denk dat ts nog het meeste baalt van de (re)actie van haar man...

 

Als dat in overleg gebeurt, is dat inderdaad niet raar. Maar als mijn man iets anders voor zichzelf verzint op de dag waarop hij op de kinderen let, dan moet hij er echt niet zomaar vanuit gaan dat ik mijn weinige verlofdagen ga opofferen om hem uit de nood te helpen.

 

Hier wordt natuurlijk onwijs veel ingevuld voor die man
Ik zou niet weten wat hij wel of niet dacht, en hoe hij zijn vraag/ verzoek werkelijk heeft gesteld.


En hoe die vent normaal gesproken communiceert, is ie van zorgvuldig uitgekozen vragen, 2voudig overleggen, of meer van kort en direct, flapt ie alles uit wat ie denkt enz enz enz.

 

Maar dan zeg je toch tegen je man:
- schat ik heb niet zoveel vrije dagen over, dus vrij nemen lukt niet.

Waarom zoveel drama eromheen?