Oke, dit slaat nergens op. Mijn eerste 2 bevallingen gingen volgens het boekje. Na de geboorte van mijn zoontje riep ik meteen "dit doe ik zo nog wel 10x", ondanks ik een weeenstorm heb gehad waarbij ik binnen 20 minuten van 5cm naar het lanceren van mijn zoontje ging Maar nu komt de 3e bevalling steeds dichterbij en ik ben gewoon bang. Bang om te bevallen, bang voor een weeenstorm. Ik heb 's avonds en 's nachts veel last van voorweeen. En elke keer denk ik 'oh god daar gaan we', ik ben dan zo bang voor de pijn en paniek. Het is echt meer dan zenuwen. Elke ochtend als ik wakker word ben ik opgelucht dat het niet heeft doorgezet. Herkent iemand dit?
Hoi, ik kan niet mee spreken over een 3de bevalling maar ik was doodsbang voor mijn eerste bevalling.. ik kon ook niet plaatsen waarvoor precies of hoe dag kwam. Ik was gewoon bang dat ik het niet ging kunnen. Misschien helpt het om naar fotos te kijken van vlak na de geboorte ? Een beetje herinneringen oproepen aan de mooie ervaring toen ? Ik weet het niet hoor, ik bedenk maar wat. En jezelf voorhouden dat als je het toen kon, het nu ook gaat lukken. Je kan het, je deed het al eens, niets dat je in de weg staat behalve die angst. Komt heus wel goed!
Ja heeeeeel herkenbaar! Al houd ik me groot tegenover iedereen kan wel janken (en soms doe ik dit ook) Denk ik waar ben ik aan begonnen! Bij mij kan het nu ieder moment gebeuren en dat maakt me zo zenuwachtig. Bij de eerste ook een mega weeenstorm gehad (dacht ik ga dood! Dit trek ik niet) en daarna met hechten in het ziekenhuis ging er ook nog van alles mis waardoor ik letterlijk iedere steek heb gevoeld. Daarna nog onder de douche gezet zonder begeleiding en daar mega hard onderuit gegaan(flauwgevallen) dus al met al geen fijne ervaring! Maar waarom gaan we er dan toch weer voor? Tja omdat dat kleintje je gezin compleet maakt. Ik probeer er toch zo over te denken dat het Max 1 dag is en dat het dan weer over is. Verder probeer ik aan mijn dochtertje te denken aan positieve dingen en zo toch mijn gedachten ergens anders op te pijlen. Ik ga nu proberen te bevallen in bad hopelijk geeft me dat meer ontspanning maar zeker weet je het nooit! 1 ding is zeker je kunt het! Probeer dingen te zoeken wat jou blij maakt en waardoor je je gedachten (een beetje) kunt verzetten. Succes meid!
Ik had het heel erg bij de tweede. Bij de eerste kon ik nog m’n kop in het zand steken, bij de tweede wist ik wat er zou gaan gebeuren... toen mijn vliezen braken en ik nog geen weeen had stond ik letterlijk te trillen op m’n benen. Lag rillend in m’n bed, ik was zó bang. Gelukkig begonnen de weeen een half uur later en was ik heel erg gefocust en dat gevoel snel kwijt. Het komt wel goed! Succes!
Ik ben wel bang/nerveus, maar dan vooral voor complicaties. Bij dochter ingeleid, 3uur weeënstorm opgevangen totdat ik een ruggenprik vroeg. Daarna waren mn weeën weg. Uiteindelijk bijna 2 uur liggen persen omdat ze een sterrenkijker was en vast zat achter mijn schaambot. Vacuum erbij, kind eruit, golf bloed er achteraan, personeel in paniek. Placenta kwam niet en ik bleef bloeden... Dus met spoed naar OK. Achteraf was de situatie kritieker dan ik toen bewust heb meegekregen. Daarom ben ik nu wel weer bang voor die placenta en veel bloedverlies.