Ik ben alles zat...!

Discussie in 'Prematuur' gestart door Babymomma, 24 aug 2008.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Babymomma

    Babymomma Lid

    30 mrt 2008
    22
    0
    0
    Afgelopen vrijdag zijn mijn Jendaya en Janilio overgeplaatst naar een ander ziekenhuis en liggen ze ni gewoon op een high care.
    Ik ben er heel blij mee dat het zo goed gaat maar het is voor mij zo verwarrend weer een nieuwe omgeving waaraan ik moet wennen en andere mensen andere gewoontes en de kleintjes moeten ook natuurlijk wennen.
    Ik vind het zo vermoeiend ik word al gek ervan als ik weer naar het ziekenhuis moet heb soms zelf de gedachten in mijn hoofd dat ik niet wil gaan naar de kinderen want heb geen zin meer in al dat gedoe word er helemaal gek van ik voel me zo machteloos ik kan niks doen voel me nog geen eens moeder ik wil ze ook helemaal niet aanraken en het liefst zo snel mogelijk weer weg.Ik vind dit al zo rot en voel me zo schuldig ik kan alleen maar huilen en hun hebben er nog geen eens besef van en mijn vriend ook niet die maakt alles alleen maar erger die gaat al zuchten als ik erover wil praten of even wil huilen,dat ik het gewoon moet laten dat ik er elke dag al ben meer dan genoeg is want ik kan toch niks doen ja ik snap wel wat hij bedoelt maar het geeft me zo een klote gevoel.
    Ik voelde me eerst zo goed wilde ze beethouden en aan ze ruiken en alles het verzorgen deed ik ook zelf en dat heb ik nu ook al 3 dagen niet gedaan.Ik ben gebroken en ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan lijkt net of niemand me begrijpt of wil begrijpen en gewoon doorgaat met hun eigen leventje en mij maar laat hangen ofzoo..

    :cry:
     
  2. mj24

    mj24 Fanatiek lid

    7 jun 2006
    4.321
    0
    0
    Amsterdam
    ga vandaag een dagje niet. je zal zien. vanavond mis je ze zo erg dat je meteen weeer wilt gaan.
    niet tte streng zijn voor jezelf
     
  3. Malaika

    Malaika Fanatiek lid

    27 aug 2006
    1.359
    0
    36
    Limburg
    Her kenbaar, ik heb dat ook gehad toen Patrick was overgeplaatst van de high care naar de medium care. Voor mij was het een controle kwestie. Toe P overgeplaats is van de ic naar de hc toen waren we er aan toe. We hadden er zelfs al naar gevraagd. Maar toen ineens na een week P werd overgeplaatst naar de mc, omdat ze plek nodig hadden en hij het het beste deed van de kindjes, toen brak ik.
    Ik had de controle al uit handen moeten geven aan het einde van de zwangerschap (27 weken en 5 dagen) en ik had hier ook al geen controle over. Het ging met te snel. Ik heb ook vreselijk gehuild en was kapot. Maar na een nacht goed slapen en een goed gesprek met mijn man en de verpleegkundigen toen ging het wel weer wat beter.

    Dus rust een keer goed uit, ga een keer niet naar het ziekenhuis en bespreek je gevoel met de artsen of verpleegkundigen. Probeer je gevoel van controle wat terug te krijgen door weer zelf dingen te gaan beslissen, hoe jij het wilt hebben. Sterkte!
     
  4. Rosao

    Rosao VIP lid

    3 nov 2007
    12.815
    1.271
    113
    Wat een rot situatie zeg! Ik heb geen ervaring met premature kinderen, maar kan me helemaal voorstellen dat je er compleet doorheen zit!
    Denk dat jij en je kindjes er nu het meest mee gebaat zijn als je even tijd voor jezelf neemt. Hoeft helemaal niet lang te zijn, maar soms helpt het om even een stapje terug te doen om daarna weer vol energie verder te kunnen gaan. Misschien een dagje lekker op bed liggen en uitrusten? Daarna kun je idd weer bedenken op welke manier jij de controle terug kunt krijgen.

    Wat misschien ook kan helpen is om een keer met een psycholoog te gaan praten. Dan kun je een keer alles er uit gooien en kan hij/zij je helpen om er orde in aan te brengen.

    Oh ja, het is ook helemaal niet raar om te denken: ik wil het niet meer. Ik heb het zelf ook gehad toen ik met 11 weken kotsmisselijk in het ziekenhuis lag. Toen dacht ik echt dat ik het niet meer kon en dat ze mijn kindje beter weg konden halen... Ik ben er toen over heen gekomen door veel met mensen te praten (artsen, verpleegkundigen, mijn vriend etc). Na de bevalling ben ik ook naar een psycholoog gegaan en dat heeft heel erg geholpen om het in het juiste perspectief te zien.

    Heel veel sterkte!
     
  5. sara26

    sara26 Actief lid

    22 mei 2008
    101
    15
    18
    Vrouw
    Purmerend
    lieve babymomma,

    Snap je helemaal. Ik vond het vreselijk die overstap. Ik leefde er helemaal naartoe en toen hij eenmaal bij mij om de hoek lag was ik helemaal van streek, wilde af en toe ook niet gaan en miste hem daarna zo erg dat ik de volgende dag helemaal blij werd toen ik hem zag. Ga even een dagje naar een beautysalon en laat je even verwennen ga die dag even niet naar het ziekenhuis en laat je vriend alleen gaan. En zorg dat je proffesionele hulp vind om even te spuien is echt belangrijk!

    sterkte meis!

    xxx
     

Deel Deze Pagina