Hallo Ik moet even wat kwijt. Ik ben nu 35 weken en het komt opeens heel erg dichtbij. Alhoewel ik super nieuwsgierig ben naar ons kleine meid ben ik een beetje bang voor wat er straks gaat komen. Over de bevalling maak ik mij (nog) geen zorgen en laat ik over mij heen komen maar hoe ons leventje straks zal veranderen geef mij wel een angstig gevoel. Alhoewel natuurlijk de leuke dingen overheersen en we kunnen niet wachten totdat we met z'n drietjes zijn. Ik heb een speciale hempje gekocht die ik graag aan wil bij de bevalling. Gisteren deed ik hem aan en keek in de spiegel. Ik kreeg een heel verdrietig gevoel. Ik voel mij zo trots met mijn dikke buik. Ik ben 22 Kilo aangekomen. Ik heb wel kleine kwaaltjes zoals vocht in mijn handen en voeten en alles voelt beurs aan, ik heb striae op mijn billen en borsten. Maar ik voel mij zo lekker in mijn vel met mijn dikke buik en dat ik een beetje stevig ben. Ik had altijd ondergewicht en wou altijd 6 kilo aankomen. Nu zeg ik niet dat ik weer zo dun zal worden. Maar ik heb me nog nooit zo trots gevoeld op mezelf als ik naar mezelf in de spiegel kijk. En dan die intieme momentjes met z'n tweetjes, dat getrappel en de aandacht van mensen. Kortom ik voel me zo super gelukkig sinds ik zwanger ben en het idee dat ik dat straks niet meer ben maakt mij zo verdrietig en geef mij een heel leeg gevoel. Ik weet dat het ook mijn hormonen zijn en misschien over 2 weken als ''echt'' het einde nadert dat ik het allemaal zat ben. Maar op dit moment wil ik zo lang mogelijk zwanger zijn. Ik voel mij gewoon speciaal (terwijl dat natuurlijk niet zo is, maar zo voel ik me wel) Herken iemand dit? Vast bedankt
Ik herken je niet echt helaas. Ik vind het helemaal super om zwanger te zijn en ik ben er erg dankbaar voor hoor, maar ik voel me mezelf niet echt meer zeg maar. Het is ook niet zo dat ik ongelukkig ben constant, maar mijn lijf verandert, mijn humeur verandert (drastisch ) en tig mensen bemoeien zich overal mee... Dus nee, ik zit lekkerder in mijn vel als ik niet zwanger ben... Groetjes
Heel erg herkenbaar. Alleen hoe meer het nadert, hoe meer het afwisselt. De ene dag denk ik, kom maar kleintje en op een dag als vandaag zit ik heerlijk in de tuin met mijn dikke buik en voel me geweldig en denk, laat het nog maar even zo zijn. Alles is goed en ik ben volmaakt gelukkig met mijn dikke buik. Ben benieuwd hoe het over drie weken is
ik zit ook met gemengde gevoelens. ik geniet er ook enorm van,en zal het spijtig vinden dat dat buikje straks weg is. als ik over straat loop,dan kijken de mensen en dan zie je ze stilletjes lachen...zalig. ik ben zo trots op men buikje,zo fier...dat ik me ook zo leeg ga voelen. langs de andere kant kan ik dan ook niet wachten tot ons kleintje eruit is kun je hem lekker knuffelen ,kusjes geven verzorgen met hem gaan wandelen,en dan kun je fier op hem zijn.
ik herken het wel hoor! Het lijkt me ook dat het straks zo stil is in je buik. Nu voel ik continu het bewegen van die kleine en straks is dat er niet meer, dat lijkt me erg vreemd. Op sommige dagen ben ik het alleen ook wel eens zat. Niet zozeer het zwanger zijn, want dat is heerlijk. Maar ik wil mijn mannetje gewoon zo graag in mijn armen houden!
Ik herken het wel, ben ook bang dat ik m'n buikje straks super zal missen en hele speciale van zwanger zijn. Máár, wij hebben straks wel een super mooi ventje in de wieg te liggen! Probeer nog gewoon even zorgeloos te genieten meid, je kutn het toch niet tegenhouden en anders heb je na de bevalling misschien het gevoel dat je niet genoeg ervan genoten hebt!
Ik herken het helemaal niet! Bij mijn vorige bevalling lag er een meid naast me en die begon te huilen omdat ze haar buik miste.. Ik kon dr wel een mep geven.. Ik was zo blij dat die buik weg was.. Zo blij met ons klein meiske.. Voor mijn past mogen ze de zwangerschap overslaan en ons het kindje zo geven, maar goed zo werkt het (gelukkig) niet. Wil erg graag kinderen, maar vind de zwangerschap eigenlijk best wel een 'hel'
Ik heb wel een beetje hetzelfde hoewel ik natuurlijk nog niet tegen het einde loop. Ik geniet gewoon enorm van deze speciale tijd. Ik vind het ook echt speciaal; je lichaam veranderd, je veranderd zelf en de mensen om je heen behandelen je natuurlijk anders. Wel kijk ik enorm uit naar het moment dat ik mijn kleine meid in m'n armen heb, maar tot die tijd geniet ik gewoon. Af je je buik gaat missen hangt natuurlijk ook af van wat voor soort zwangerschap je hebt gehad. Heb je een zware zwangerschap met veeeeeel kwaaltjes gehad, dan mis je je buik waarschijnlijk ook minder. Mijn zwangerschap loopt voorspoedig en ik vind het heerlijk om zwanger te zijn.. Inderdaad dat intieme tussen mij en onze beeb zijn echt dingen wat ik wel zal missen, want zometeen moet je haar delen. Ik geniet van de tijd voor zolang ie duurt en tegen het einde ga ik afscheid nemen van mijn buik en ga ik genieten van mijn kindje! Succes met de laatste loodjes en je hebt een prachtig buikje!
Ik ken het gevoel ook niet echt, want ik verlang er weer naar om mijn eigen kleren te dragen of, beter nog, opnieuw te gaan shoppen. Niet overal aan te hoeven denken voor ik de deur uit ga (mobiel mee, maandverband, schoon ondergoed - ja echt heel hard nodig...) en dat we weer gewoon eens sexy en wild kunnen .... (get the picture?) Maar goed, ik begrijp wel dat je het zal gaan missen, want ik vind het wel een raar idee dat die buik straks ineens weg is en inderdaad dat getrappel niet meer elke avond terugkomt. Maar goed, toch fijn dat er straks gewoon een kleine is en dat ik weer kan dansen, sporten, shoppen en ... Succes met de laatste loodjes
Zal ik het nog sterker vertellen: ik mis het nu nog wel eens. Als ik een zwangere vrouw zie, kan ik er jaloers op worden. Het is zo speciaal en ik genoot er ook zo van, dat ik het dan echt weer mis. Voor wie er van geniet: geniet er dus nog maar lekker van, want voor je het weet is het voorbij.
Herkenbaar hoor, ik zeg de hele tijd dat ik op zoek ben naar de "pauze-knop".. Het is toch wel heel bijzonder!
Nope, ik niet. Ik heb ook collega's die zeggen dat ze zich tijdens de zwangerschap nog nooit zo goed hebben gevoeld... helaas is dat aan mij voorbij gegaan. Mochten ze het ooit onderzoeken, ik denk dat vrouwen die een jongetje krijgen zich prettiger voelen... Dit is een conclusie op basis van mijn eigen ervaringen om mij heen...
Ik dacht ook dat ik het enorm zou gaan missen, maar de eerste weken viel dit mee. Eigenlijk miste ik het de eerste weken niet. Ik was zo druk, alles nieuw. Ik was gewoon te druk en moe. Maar sinds een paar weken heb ik het, ik mis het. Ik mis mijn buik, mijn gevoel daarbinnen en.... nergens last van hebben. Mijn allergie gaat namelijk nu weer opspelen. GRRR Maar die kleine in de wieg is ook erg geweldig hoor!
same here hoor missX ik ben langzaam aan erg gehecht aan het gtrappel in mijn buik toch een beetje bezitterig merk ik denk dat ik dat absoluut zal missen en soms als ik mn banner zie schrik ik van het aantal dagen dat er nog te gaan is en kijk ik er absoluut niet naar uit. natuurlijk wel naar het vasthouden van de babybeer die dan eindelijk(!) ook in het openbaar een echte naam heeft (en toch altijd mijn babybeer zal blijven!) en het wandelen en alle andere dingen. maar tegelijkertijd... mis ik denk ik het "wij"-gevoel dat ik nu gewoon heel sterk heb. kom aan mn buik.. en je wil niet weten hoe fel ik uit de hoek kan komen.. echt heel ernstig de enige keer dat iemand dreigde daar iets te doen (alsin... een mep met een winkelwagentje dus.. ) vloog ik hem bijna aan. en geloof niet dat diegene nog in mn buurt is geweest.... ben van mezelf redelijk fel.. en de hormonen helpen ook al niet maar kom aan "ons" en je zal me hebben ook. job ook al keer de huid vol gefoeterd toen we een meningsverschil hadden over iets waarvan hij dacht dat het normaal was bij babies.. en waarna ik gedreigd heb hem nooit alleen te laten in de buurt van de babybeer. zegmaar.. achteraf misschien ietsje te fel toch maa de mammagevoelens doen het goed hier enneh.. de pappagevoelens bij job doen het prima hoor.. maar die vallen in het niets bij de felheid waarmee ik ineens kan uithalen lately nu is het echt MIJN kindje.. straks ook wel.. maar toch anders nu is het enkel en alleen.. in mijn buik.. altijd en overal. en dat ga ik straks echt wel missen denk ik
Hey MissX Ik begrijp volledig wat je bedoelt! Ik had een topzwangerschap, zoals jij, tot de moeilijkheden begonnen. Het is niet leuk om telkens weer naar het ziekenhuis te gaan en bloed te prikken enzo.. Ook niet als je soms nachten wakker ligt en alle kwaaltjes die bij de zwangerschap horen. Maar eigenlijk vind ik het ook heerlijk! De mensen behandelen je ook anders vind ik, ze zijn bezorgder en ze behandelen je met meer respect ook vind ik. En zoals je zegt, ik voel me ook speciaal nu, met dat ronde buikje! Ik weet dat er zoveel zwangere vrouwtjes rondlopen, maar dat IK een buikje heb, waar mijn kindje in groeit, vind ik super. Ik kan er ook uren over wrijven of naar kijken. Ik weet dus ook al dat ik mijn buik zal missen, het gevoel van dat kindje daar binnen. Ook al zal ik natuurlijk blij zijn dat ik hem in mijn armen heb.. Maar dan moet je het delen met iedereen en is het intieme er toch een beetje af. Het zal afkicken zijn denk ik..
Ik ben ook heel bang voor het "delen" straks..... Niet met mijn vriend hoor maar wil gewoon niet dat iedereen aan haar zit. Ik vind het ook heeerlijk om zwanger te zijn, zo intiem dat getrappel, geschuif en gedraai in mijn buik. Tuurlijk vind ik het straks lekker om weer normaal te kunnen lopen en weer normale kleren aan te kunnen maar dat kan niet opwegen tegen het feit dat ze nu alleen van mij is.
mja ik zei het tegen job.. en die keek ietwat beteuterd echt zo van "hey! het is ook MIJN kind he" en ja natuurlijk is dat zo dat is het punt ook niet het is er nu enkel gewoon altijd en overal.. en tja.. het is gewoon heel bijzonder. dat is het straks ook.. dat weet ik ook wel maar wel anders bijzonder
Ik ben vandaag 36 weken, en ik merk aanmezelf dat ik tot de 34 weken erg blij was dat ik weer een weekje verder was, maar het gaat nu wel erg snel hahaha
ach als het goed is.. zijn we straks ook wel blij er weer vanaf te zijn.. daar houden we ons maar aan vast he enb ovendien.. dan hebben we iets anders schattigs en cutes om ons op te richten