Ik zie op tegen de kraamtijd!

Tijdens de zwangerschap had ik dat ook, zat echt in mijn cocon, maar toen de kleine er was was ik zo trots en vond al het bezoek helemaal prima . Had trouwens ook helemaal geen zin in de bevalling en weer zo'n goede met een nieuwe baby, maar ook dat kwam na de bevalling meteen helemaal goed

 

Waar zie je nu precies tegenop?
En wat vind je wel leuk ad kraamtijd? Hou dat in gedachten en orginseer daar waar je tegen op kijkt in jouw voordeel daar omheen. Heb je t idee dat je dan ineens weer veel moet? Van wie?
Tis jouw leven, jouw kind. Jij bepaalt!

 

Ik snap je zeker na wat je in je andere post ook schreef. Ik denk dat je heel duidelijk moet gaan aangeven (o.a. bij je man) wat je wil. Want anders gaat het straks weer niet zoals je wil. Of je bent er niet bij (verkoever) of emotioneel niet sterk genoeg om ergens tegenin te gaan, dus iemand anders moet het voor je op kunnen nemen. Ik was overal best makkelijk in en alles liep ook zoals ik wilde, maar ik was dan ook thuis, alles verliep goed en iedereen luisterde ook naar wat wij wilden, zoals bv. de oudste die mijn ouders weer thuis kwamen brengen toen de jongste geboren was, dat mijn man haar eerst ging halen beneden zodat we even met z'n viertjes waren, daarna kwamen mijn ouders pas naar boven.
En dat mensen dingen dan niet snappen, dat is niet jouw probleem

 

Dat klinkt helemaal niet leuk zeg. Als het goed is kan je hier dit keer wel wat aan doen. Zijn allemaal hele herdere dingen die je aan kan geven waar je dan ook bevalt. Ook duidelijk met je man bespreken. En je zou af kunnen spreken met je man dat er pas gebeld wordt naar de ouders/schoonouders als jij er klaar voor bent. Hier is er ook nooit kraamvisite geweest voor ik weer schoon en aangekleed weer in bed zat. En dan alleen mijn ouders voor tien minuten en dan weer alleen met de baby boven en mijn ouders beneden een drankje en kletsen met man en zusjes. Ik laat mijn ouders wel snel komen omdat zij biefstuk en filet american meenemen zelfgeproduceerd.

 

Heeft mij ook jaren gekost voordat ik het prima vond wat anderen van mij denken. Wel mooi dat je man achter je staat en iig doet alsof. Dat laatste herken ik wel een beetje. Na een tijdje land het wel bij mijn man, en vooral dat hij ziet dat dat mijn manier is om balans te houden.
Doe geen dingen tegen je zin in. Daar krijg je meer spijt van, dan dat je nu een beetje tegengas krijgt als je uitlegt hoe je de kraamtijd wil indelen. Dit geldt voor mij althans.

 

Meis, ze kunnen beter over je lullen dan van je vreten.
Laat t los wat anderen over je denken. Je kunt toch nooit iedereen tevreden stellen. Bedenk goed wat je wilt en hoe en draag dit uit aan degenen die erbij zijn betrokken . Bv je schoonouders.
Ga staan voor je wensen en behoeften en sta er achter. Dan zullen mensen zich eerder naar je voegen en naar jouw behoeften en wensen dan wanneer je je stil houdt en niets zegt en je dus van binnen opvreet als t niet gaat zoals je hoopte

 

Hier bijna precies zo. Tijdens de zwangerschap ook nauwelijks interesse en aandacht vanuit de families. Ik zat gedeeltelijk in de ziektewet en niemand wist waarom. Ze vroegen er niet eens naar. Nu hebben wij besloten dat we de familie pas bellen als wij dat willen. Ik krijg ook een geplande keizersnede en na het kennismaken met de baby en het aanleggen voor borstvoeding (ik krijg een gentle sectio, dat scheelt wel) willen we dat eerst onze zoon op zijn gemak kennis kan maken met zijn broertje. De familie komt daarna wel. Als je zo weinig interesse hebt gehad tijdens de zwangerschap kun je na de bevalling ook wel even wachten. Je kunt gerust gaan staan voor je keuzes hoor! Fijn dat je man achter je staat.
Verder hebben wij ook echt geen zin in een hoop kraamvisite en al helemaal niet in de kraamweek. Wij hebben de volgende keuzes gemaakt:
-In het ziekenhuis (op een tijdstip dat wij dat willen): alleen onze ouders, broer en zus met partner en mijn grootouders.
-Tijdens de kraamweek: dezelfde mensen als hierboven (alleen aangekondigd) en evt echt goede vrienden. Geen kinderen ivm drukte, behalve onze zoon natuurlijk.
-Zo’n zeven weken na de geboorte geven wij een babyborrel. Dat hebben we bij de oudste ook gedaan en dat is erg goed bevallen. Verder hebben we weinig kraamvisite gehad. De eerder genoemde mensen zijn een paar keer geweest en na de kraamweek mochten de kinderen ook mee komen. Verder wat goede vrienden maar meer ook niet. Heerlijk rustig en je hoeft niet steeds gezellig te doen als je je niet zo voelt en met alles en iedereen rekening te houden.

 

Geef aan wat je wil en verwacht. Zowel aan je man als de vk als de kraamzorg.

Dat heeft me zo veel rust gebracht!

 

Ik kan me jou goed voorstellen, gezien je vorige ervaring. Maar het kan (en ik hoop het voor je!) deze keer natuurlijk heel anders gaan!

Als je deze lijn wilt, zou ik dit nu vast communiceren. Als zus zou ik wel teleurgesteld zijn als ik de baby 'pas' na ??? dagen mocht zien. Het zou mij dan helpen als mij duidelijk was uitgelegd waarom mensen ervoor kiezen.
Dat kan ik me zelf niet voorstellen, maar wij zijn heel hecht als familie. De geboorte van mijn oudste was behoorlijk heftig, maar wat vond ik het lief dat mijn familie een eind reed om even 10 minuutjes bij ons te zijn (langer kon ik niet aan). En zij vonden het ook wel heel leuk om de baby te hebben bewonderd!

 

Heel flauw misschien maar; wat is er aan de hand als ze het niet begrijpen? Hun probleem toch.
Geef vooral (al van tevoren) je grens aan, zodat die duidelijk is. En laat je man idd goed in de gaten houden als ze op dat moment eroverheen gaan dat hij hier wat aan doet.

 

Heel herkenbaar.

Ik vind dat ze het maar moeten begrijpen.
Jou/jullie gezin. Jij bent degene die moet bevallen, en als jullie eerst rust willen moeten ze dat respecteren.
Het is voor jullie ook allemaal even wennen, en genieten natuurlijk.
Goed dat je het aangegeven hebt!

Ik zie ook erg op tegen de kraamtijd, mijn moeder weet dat ik eerst tijd met ons gezin wil, mijn schoonmoeder ook maar die kan zich zo moeilijk inhouden.

Bij mijn dochter stonden schoonvader en schoonmoeder elke dag voor de deur, als ze gingen dan zeiden ze 'tot morgen'
Wat heb ik erom moeten huilen zeg.
Ik heb dit een paar jaar later met haar besproken, dat ik het niet fijn vond.

Ik wil nu ook gewoon graag eerst met ons gezin zijn.

Mijn man wil dat ook, maar die wil mensen ook tevredenstellen.
Hij vind dat broers/zussen opa's en oma's ook recht hebben de kleine snel te zien. En dat je het niet kan maken om ze de volgende dag pas te bellen.
Ik snap niet zo goed waarom niet.

 

Ik herken je gevoel, zie er zelf ook tegenop. Ik zie er zo erg tegenop dat ik een paar dagen wil wachten met de geboorte wereldkundig te maken omdat ik weet dat bepaalde mensen over mijn grenzen zullen gaan en ook over de grenzen van onze dochter. Dat is bij de geboorte van dochter ook gebeurd. Ik ben toen heel boos geworden terwijl ik nog in het ziekenhuis lag. Maar nu hebben we dochter dus ook en de enigen die haar grenzen kunnen bewaken zijn wij...

Overigens hielp het hier niet dat dochter na haar geboorte op de neonatologie aan allemaal slangetjes en draadjes lag. Bepaalde familie (dezelfde als bovenstaande) vond het allemaal wel meevallen "zo ziek is ze niet.." en vond dat ze er recht op hadden om haar vast te houden. Ik zat in een rolstoel ivm keizersnede en kon niks beginnen toen ik haar terug wilde hebben, behalve opnieuw boos worden... denk aan "ik wil haar nu bij mij hebben!" En dat meerdere keren. Vreselijk.

Nouja, vriend en ik hebben dus om deze reden afgesproken om te wachten met de geboorte wereldkundig te maken totdat ik thuis ben zodat dochter in ieder geval haar stabiele basis heeft. Ik zal een dag of 3 in het ziekenhuis door moeten brengen. Helaas begint vriend nu wat terug te krabbelen op dit idee want hij vindt dat we het niet kunnen maken om de geboorte niet gelijk kenbaar te maken. Ik vind dat het ons moment is, onze keuze en dat anderen dit maar te accepteren hebben.
Moeilijk dus... ik hoop heel erg dat het deze keer allemaal op een fijne manier voor ons als gezin verloopt. En niet zoals anderen willen.