Hallo mama's Ik zit in een hele lastige situatie. Ik heb vanaf mijn 12e een relatie, ik ben nu 20 jaar. Ik woon al vanaf mijn 15e niet meer thuis. Wegens geen goede thuis situatie. Nu was mijn relatie met mijn ex niet denderend, ik betaalde alles voor hem, zijn studie en zijn auto. Want hij wilde nooit een normale baan omdat hij zich daar te hoog geschoold voor vondt, (hbo) zijn ouders hebben hem vaak tegen mij opgezet. Hij vondt zelf ook dat hij wel beter verdiende, noem maar op. Ik was echt niet goed genoeg voor hun zoon, want ik heb alleen maar verpleegkundige mbo 4. Ze zaggen hun zoon liever met een hoog gescholde vrouw. Toen ik moeilijke tijden had, omdat mijn ouders mij niet meer konden onderhouden, was hij er niet voor mij, ook toen ik niet aangenomen werd op de opleiding van mijn dromen was hij er niet voor mij. Ook toen ik een paar keer opgenomen werd in het ziekenhuis wegens de ziekte van cröwn, hij is nooit langs geweesr. Mijn vader heeft 3 maanden geleden zelfmoord gepleegd... en mijn vriend wilde niet bij de begrafenis zijn, het was maar goed dat deze man zijn hoofd neerlegde vondt hij, erna ook geen steun van hem gehad. Ook was hij toen niet vaak thuis, het leven ging door vondt hij. Hij was mijn verdriet om mijn vader zat, dus ging hij vaak naar zijn vrienden. Ik ben door mijn verdriet en eenzaamheid een klein tijdje in de kroeg geweest, voor de gezelligheid. En ik kwam daar een oude vriend tegen die ik ooit uit het oog verloren was. En ja....deze man was er wel voor mij, hij luisterde, gaf mij troost, en ik voelde mij erg vertrouwt bij hem. We gingen naar de bioscoop en aten soms wat samen. Ik vondt het vriendschappelijk er gezellig, helaas is het daar niet bij gebleven. En toen heb ik een keer met hem het bed gedeeld, erna gelijk aan mijn huidige vriend verteld. Hij heeft zijn spullen gepakt en is weggegaan, nooit meer wilde hij iets met mij te maken hebben, en dat begrijp ik, ik bedoel ik was vreemdgegaan. Ook al was hij er niet voor mij had ik dit nooit moeten doen. Zijn familie vierde feest ook op facebook want het was eindelijk uit. Ik voelde mij zo depressief, ik kon slecht eten omdat mijn vader overleden was, hij was de enige die ik nog had. Ik ben naar de dokter geweest, en het bleek dat ik dus al 8 weken zwanger ben. Van mijn ex, want in die tijd was ik nog nooit vreemd gegaan, ik heb het hem verteld. En ik moest het het maar weg laten halen, als ik dat niet deed stuurde hij jeugdzorg op mijn dak zodat hij het kind krijgt zegt hij. Ik was van plan in mijn vader zijn oude koop huis te wonen aangezien ik full-time werkte, ik ben in de ziekte wet beland. Toen vroeg mijn ex of hij in mijn oude huurhuis kon, geen idee of dat kan, daar ga ik niet over. Nu blijkt hij dus met een vrouw daar te willen gaan samenwonen die 8 maanden zwanger is van mijn ex.... Hij was 's avonds altijd vaak van huis maar ik wist nooit dat hij vreemdging met zijn studiegenoot van het hbo.... (avond school) ik kende haar zelfs, we hebben wel eens met zijn alle wat gedronken en zijn wel eens op vakantie geweest. Ik voel me erg gebruikt, ik heb zijn opleiding betaald, zijn auto. Hem een dak boven zijn hoofd gegeven. En nu hij bij haar is, kan hij wel opeens werken, ik heb mij zo schuldig gevoeld over mijn overspel, en dan dit. Zijn familie is erg blij met deze dame. Ookal is zij 17 jaar ouder dan mijn ex.... Ik mag onder geen beding bekend maken dat dit kind van hem is zegt hij, en het MOET weggehaald worden vindt hij. Want dat zal zijn liefdesleven verder in de wegstaan zegt hij, want als ik het niet weghaal gun ik hem geen gelukkig leven met zijn huidige vriendin en zijn huidige baby. Wat te doen? Ik zit met tranen in mijn ogen. Ik wil het niet weg laten halen, deze baby is alles wat ik nog heb.
Jeetje meis, wat een heftig verhaal! Als ik dit zo lees ben je vele malen beter af zonder je ex. Jullie waren er samen bij dat je zwanger raakte. Nu is het te laat voor hem om opeens te zeggen dat jij het weg moet laten halen. Hij hoeft het kind niet te erkennen of alimentatie te betalen... Je geeft aan het kindje te willen houden. Dit zou ik dan ook zeker doen! Maak een mooie nieuwe start in je leven. Last je papa zien dat je een sterke vrouw bent die haar mannetje staat. Verbreek ieder contact met je ex schoonfamilie en ga ervoor! Ik ben niet zo thuis met instanties, maar er zijn hier vast danes die je wat tips kunnen geven. Er is vast hulp beschikbaar zodat jij met je kindje een goede start kunnen maken. Klinkt gek, maar het hebben van een kindje kan er ook zeker voor zorgen dat je nieuwe vrienden ontmoet... Denk aan zwangerschapsgym/yoga, mama-cafe's etc. O en wat mij betreft kan je ex jouw huurwoning op zijn buik schrijven. Laat hem maar lekker in de stront zakken. Gewoon de huur opzeggen en hem verder niet inlichten. (Als de huur tenminste alleen op jouw naam stond) Je kunt het! Maak die mooie nieuwe start...
Jeetje wat een enorm heftig verhaal... ik weet niet goed waar ik moet beginnen met reageren.. Ik zou vooral je eigen gevoel volgen! En als dat gevoel is dat je je kindje wilt houden zeker doen! Geen contact meer met je ex onderhouden; daar worden jij en je baby echt niet beter van. Probeer voor jezelf een stabiele leefsituatie te creeeren, regel het huis van je vader en zeg je huur op. Ga lekker je eigen weg en laat je ex maar in de stront zakken! Ben je nu trouwens samen met die man waarmee je vreemd bent gegaan?
ongelooflijk... hoe die gast jou heeft behandeld. In zo'n lange relatie. als jij dit kindje wil houden dan ben jij de enige die er voor kan kiezen. Heb je een psycholoog? Ga anders eens met een praten, het kan je echt helpen en ze kunnen je ook een beetje in de gaten houden dat je geen postnatale of prenatal depressie krijgt. Hoe staan jou familie en vrienden er in? heb je een beetje hulp? als je een persoonlijk berichtje wil sturen mag dat hoor. Ik ben ook alleen en er in mijn zwangerschap achter gekomen dat mijn ex nog getrouwd was.
Beste LolaLisa. Ik heb het contact met de man waarmee ik vreemd was gegaan verbroken, hij is een goede steun voor mij geweest. Maar ik had nooit mogen vreemd gaan, en om dan zo een relatie met een andere te beginnen terwijl je daarmee iemand anders zeer mee hebt gedaan zinde mij niet. Het leek mij geen goede nieuwe start. Deze prachtige baby wil ik heel graag houden, en totaal niet om mijn ex te pesten, maar omdat ik echt al gevoelens heb voor deze kleine babytje die in mijn buik groeit! Ik moet inderdaad mijn eigen weg vinden, en dat gaat vast wel lukken. Maar nu zit ik er heel eventjes door. Dankje voor jouw berichtje! X
Wat een eikel zeg. Meer woorden heb ik er eigenlijk niet voor. Ik wens je alle wijsheid toe, en laat je ex lekker links liggen. Als jij het kindje wilt houden, zou ik er helemaal voor gaan. Je hebt hem niet nodig! Er zijn genoeg sterke mama's die alleen voor hun kindje(s) zorgen. Weet zeker dat jij dat ook kan! Zet 'm op meissie!
Ik weet niet of je stichting Siriz ook kent, zij geven hulp aan alleenstaande zwangeren. Soms handig om mensen mee te laten denken als er zoveel op je afkomt. Veel sterkte! Volgens mij weet je van binnen wat je wilt en waar een wil is is een weg.
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Je kunt met het wijkteam in je gemeente contact opnemen, zij kunnen je helpen je zaken op een rijtje te zetten en mocht je het dan alleen niet redden, kunnen ze hulp inschakelen. Verder is je ex echt een absolute nul en zijn familie ook. Hoezo niet goed genoeg met mbo4? Je bent sterk genoeg om het zonder je ex te redden, want als ik je verhaal zo lees, doe je dat al heel lang. Maar laat hem wel alimentatie betalen, jij heb zijn opleiding betaald, dus hij heeft geld mede dankzij jou. Los daarvan is het niet meer dan terecht dat hij jullie kind ondersteund.
Voor een hoog geschoold iemand heeft ie het IQ van een poffertje en zijn familie lijkt me niet veel beter. Zulke mensen kan je maar het beste negeren dus. Er zijn instanties die je eventueel kunnen helpen. Verder heb je als alleenstaande moeder recht op wat toeslagen. Heb je familie en vrienden waar je eventueel terecht kan voor steun? Je ex kan zoveel willen maar uiteindelijk ben jij degene die beslist of dit kindje er wel of niet komt. Laat je dus niet onder druk zetten! Dat zijn liefdesleven er zogenaamd van kapot zal gaan is niet jouw probleem. Dat hij dit kind geheim wilt houden, niet jouw probleem. Zijn familie, niet jouw probleem. Het enige waar jij je nu op moet gaan focussen is jezelf en je kindje. Je bent die mafketel geen verantwoording schuldig, dat recht heeft ie allang verspeeld. Kies voor jezelf en als je er zeker van bent dat jij dit kindje wilt houden ga er dan voor. Laat je niet gek maken door al die loze dreigementen en laat je nooit meer door iemand vertellen dat je niet goed genoeg bent want dat ben je wel! En voor wat betreft je huurhuis; dat ie zich maar lekker bij zo'n woonvereniging inschrijft met zijn liefje. Ook dat is nl niet jouw probleem. Ik zeg; laat die omhooggevallen lui maar een poepie ruiken!
Jeetje wat een heftig gebeuren zeg en zo enorm verdrietig dat dit allemaal zo gaat. Ik vind het heel knap dat je eerlijk bent geweest over je zwangerschap. Onthoudt dat je ex kan dreigen wat hij wilt. Als jij totaal niets op je kerfstok hebt hoef jij niet bang te zijn van jeugdzorg. Jeugdzorg komt pas in actie als blijkt dat jouw situatie niet goed is. Bijvoorbeeld geen werk, drugs, alcohol, geen routine. Zelfs dan is de kans nog klein dat ze het ouderschap zullen overdragen aan iemand anders dan de organisatie zelf. De vader zal namelijk eerst sowieso het kind moeten erkennen. En hij kan niet zomaar erkennen zonder jouw hulp. Jij bent baas over eigen lichaam en over je eigen kindje. Ik vind het knap dat je het contact hebt verbroken van de persoon waarmee je vreemd bent gegaan. Jammer dat je ex gewoon laf vreemd is gegaan en een zwangerschap van jou verborgen hield. Zo lang hij niet ook in het huurcontract geschreven stond, heeft je ex geen rechten op het overnemen van jullie voormalige huurwoning. Ik vind het allemaal echt heel rot voor je en ik hoop dat je dit allemaal even opzij kan zetten. Mijn ervaring is om tijdens de zwangerschap even afstand te nemen van alle onnodige hectiek. Dus misschien een idee om het contact met je ex even op stil te zetten tot na de bevalling. Dit scheelt jou en de kleine heel veel stress
Haha goede verwoording! Ik had ook zo'n ex die zichzelf samen met zijn familie te hoog geschoold vonden voor mij. Ik heb hbo gedaan en hij uni
Jeetje meid, wat heb jij veel voor he kiezen gehad. Daarop wil ik wel zeggen, geef je zelf een schouder klopje. Je bent beter af zonder hem. Daarbij je hebt netjes een mbo 4 diploma en dus degelijk wel wat bereikt Dus laat hem lekker gaar koken met zijn hbo en arrogantie om niet onder hbo te gaan werken. Ik denk dat je je prima alleen kan redden met je kindje, en weg halen omdat hij dat wil? Wat wil je zelf? Je hebt het namelijk alleen maar over wat hij wilt? Terug komend op dat ik hem dan maar een arrogante klootz@k vindt. Ook als die nooit naar jou geluisterd heeft. Kies voor je zelf, en voor wat jij wilt!
Je moet jezelf niet straffen dat je bent vreemd gegaan. Je zat in een slechte relatie met een idioot als vriend. Het was niet netjes, maar zoals je ex je heeft behandeld is helemaal niet netjes. Als de man waar jij vreemd mee bent gegaan een goede steun voor je is en misschien nog wel meer, dan zou ik hem zeker blijven zien. En ze is 8 maanden zwanger, dan is hij toch net zo goed vreemd gegaan? Sterkte, fijn om te lezen hoeveel liefde je al hebt voor de baby.
Wat heb jij veel mee gemaakt zeg! Ten eerste gecondoleerd met het verlies van je vader. Hopelijk heeft hij nu rust. Heb je wel eens met een psycholoog gepraat? Bij jouw huisartsenpraktijk hebben ze vast een psycholoog in huis. Wat betreft jouw ex... Tja. Laat hem lekker door de stront zakken. Zeg je huur op, ga in het huis van je vader wonen en laat hem voor nu even links liggen. Misschien dat siriz je wat hulp en steun kan geven wat betreft de alimentatie. Want zeg nou zelf hij kan dreigen wat hij wil maar als hij ooit een keer wil proberen om zijn kindje bij hem te krijgen, zal hij het toch echt moeten erkennen en dat betekent dat hij alimentatie moet gaan betalen. Probeer van je zwangerschap te genieten! Zoek misschien weer contact met die oude vriend en wees niet zo hard voor jezelf. Van wat ik hier lees heb jij het hart op de juiste plaats en heb je heel veel liefde in je.
Jeetje.. ik wil je ten eerste heel veel sterkte wensen met de verlies van jou vader... hoe jij jouw ex beschrijft, lijkt hij mij een nietnutter. je klinkt heel erg volwassen, wat hij niet is. je hebt al 8 jaar relatie met hem gehad en veel hierin geinvesteerd, dan krijg je dit ervoor terug... ik zou niet kunnen inschatten hoe slecht jij je nu voelt. maar ik zou zeggen, volg jou hart.. wat betreft jou zwangerschap.. ik weet niet wat je wilt.. misschien denk je dat deze baby alles voor jou is, na het verlies van je vader en nu je gebroken hart door je ex... maar denk er heel rustig over na en eventueel gesprek ergens. Verwacht niks meer van je ex.. denk dat hij nu heel graag bij zijn huidige vriendinnetje wil zijn. maar hij zal zich zelf wel weer tegen komen en hard vallen. het gras lijkt altijd groener aan de overkant. hij zal spijt krijgen. maar wees sterk en besef wat hij je aandoet. laat zien dat je van jezelf houdt en jezelf op nummer 1 hebt staan, hoe moeilijk het ook lijkt. probeer je in te beelden, een leven als alleenstaande mama, of geen mama.. sorry dat ik het zo zeg maar ik zit zelf nu in een klote situatie waarvan een voorgeschiedenis ook niet ideaal was en had nu graag veel keuzes anders genomen, maar tijdens mijn zwangerschap was een gezin vormen alles wat ik nog wou. geen sprake van mijn wonder weg halen. ik werd er zo kwaad om.. uit eindelijk is hij bij me terug gekomen een maand of 3 ongeveer voor de bevalling en nu leef ik in een hel...... je mag me pb edit: ik ben dolllllllllllllgelukkig met mijn kleine wonder (daar niet van!!), dat is alles wat mij nog overeind houd!