Mijn zoontje is 2,5. Hij gaat nu ruim een half jaar met veel plezier 1 ochtend naar de psz. Ik breng hem dansend weg en bij binnenkomst ben ik niet meer in beeld en speelt hij heerlijk. De afgelopen twee keer was dit ineens anders. Aan mij vast geplakt met nog een puzzeltje oid doen, en huilen zodra ik weg wilde. De eerste keer heeft hij de hele ochtend door dit soort huilbuien gehad, gelukkig kon de juf hem wel goed troosten door hem even op schoot te nemen. De tweede keer viel het eigenlijk best mee. Even een pruillip en toen toch lekker gaan spelen. Nu is de herfstvakantie geweest en mag hij vanaf deze week 2 ochtendjes. Nieuwe juffen en een nieuwe groep, dus ik hield mijn hart al vast. Hij ging met veel plezier mee, maar eenmaal bij het afscheid was het weer brullen geblazen. Uiteindelijk een huilend kind bij de juf op de arm uitgezwaaid, en ipv dat ik nu geniet van mijn vrije ochtend zit ik mijn tijd uit tot 11:15 Ben momenteel bijna 32 weken zwanger, en zit al vanaf week 20 bijna volledig thuis door bekken klachten. Ik denk dat het dus komt door de veranderingen thuis en het vele thuis zijn van mij. Maar vind het zo sneu voor hem! (Hormooonen ) Is het te vroeg om het die tweede ochtend te laten gaan, in die nieuwe groep? Of is het een fase waar hij doorheen moet en gaat dit weer over? Tips...herkenning? Ik zoek even een hou vast in mijn hormonen tot bedaren te brengen haha!
Misschien juist door 2 ochtende te gaan eerder weer in een ritme. Het zal de spanning zijn van thuis, die kleintjes pikken stiekem veel op. Onze uk had na een paar maal in eens een terugval. Hij ging er met plezier naar toe en in eens was het brullen tot overgeven aan toe. Was even zwaar maar we hebben doorgezet. Ze konden altijd bellen en dan haalde ik hem op. Duurde een kleine maand maar daarna was alles weer goed.
Gek dat ze dat zo ineens kunnen krijgen he! Ik hoop echt dat het een fase is en snel weer over. Inderdaad geeft twee ochtenden misschien wel sneller een ritme. Al is het wel jammer dat het twee verschillende groepen met juffen zijn, maar goed dat went ook wel weer. Mag hem bijna weer ophalen, heel benieuwd hoe het verder is gegaan!
Denk ook dat het even een fase is omdat jij nu volledig bij hem thuis bent. Herken het ook bij mijn dochter, die is nu 3. Sinds juli heb ik volledig in de ziektewet gezeten en de vakantie zat er natuurlijk ook nog tussen. Mama was bijna altijd om haar heen, terwijl ik voorheen 3 dagen weg was om te werken. PSZ ging op zich wel goed, maar nu is het huilen als ik haar wegbreng naar opa en oma of als ze haar komen halen, omdat ik weer langzaam aan aan het re-integreren ben. Ze moet daar weer even doorheen, gaat nu al beter dan 3 weken geleden. Denk dat het met je zoontje ook het geval is, hij moet weer even wennen dat je niet bij hem bent. Hartbrekend voor mama, maar komt vast snel goed!
Fijn dat het ook te herkennen is. Ik zie elke ochtend moeders met brullende kinderen zitten en dan kneep ik stiekem in mijn handjes dat die van mij zo lief en zoet was, haha. Dus ik dacht nu, help! Zo wil ik niet elke ochtend gaan zitten! Net met ophalen was er niets meer aan de hand en hoorde ik van de juffen dat hij heerlijk en lief gespeeld heeft. Geen enkel probleem! Gelukkig ook weer hele lieve juffen die even de tijd nemen met hem om te troosten. Erg fijn! Ik hoop dat het een fase is en dat hij straks weer zonder problemen weggebracht kan worden!!