Bij onze oudste hadden we een foto van mij als pasgeboren baby boven het bedje gehangen. En alle visite zei:' ach, wat lief, je hebt al een foto afgedrukt van hem'. Bijna niemand geloofde dat ik het was, omdat mijn zoon ook nog eens in hetzelfde bedje lag, met hetzelfde lakentje Ik vond het wel grappig. Nu komt het in niemand meer op om te zeggen dat hij op mij lijkt, hij is sprekend zijn vader. Dochter lijkt ook niet op mij (al zegt 'men' het van wel, maar dat komt omdat we beiden rossig zijn), maar is sprekend mijn schoonmoeder. En de jongste, die is van de melkboer, die lijkt qua karakter extreem op mij, maar qua uiterlijk is het niet echt te herleiden
Het is ook gewoon zo dat een baby vooral op de vader lijkt. Is zo geregeld zodat de vader weet dat het zijn kind is. In de tijd erna verandert er nog zoveel en uiteindelijk lijkt het kindje het meest op zichzelf Lig er niet wakker van dat mensen het zeggen. Daarbij mijn vent is knap en het is geen straf voor onze dochter om op hem te lijken