De afgelopen week heb ik kleding van mijn ouders gekregen, niet echt heel duur, ik was niet jarig. Gewoon zomaar. Ze gingen winkelen, ik had gezegd het nodig te hebben en hebben het voor mij mee gebracht. Mijn broers reageerden hier heel erg op, hoezo krijg je dat? Hoe kon je vragen zoiets mee te brengen? Je hebt toch wel geld gegeven? Euh nee. Zij komen echt niets tekort, ene broer woont nog thuis, krijgt eten, drinken, de auto van mijn ouders gratis tot zijn beschikking. Andere broer woont niet meer bij mijn ouders maar verdient erg weinig dus krijgt regelmatig wat toegestopt. Ik merk dat ik daar soms ook een beetje jaloers op ben, ik kan ook wel wat extra gebruiken. Ik werk al ruim 10 jaar, heb als enige mijn opleidingen afgemaakt en sta gelukkig volledig op eigen benen. Toch merk ik dat het soms wel steekt omdat ik weet dat het ook van mij verwacht word dat ik volledig alles altijd zelf regel. Niemand die denkt dat het voor mij ook wel eens fijn is gewoon zomaar iets extra te krijgen. Vandaag had ik het er met een collega over en die heeft 5 volwassen kinderen. Ik dacht echt dat wij een soort uitzondering waren maar zij gaf aan dat er tussen haar kinderen ook nog steeds rivaliteit en jaloezie is. Dus ik vraag me af, hoe is dat bij jullie? Is er bij jullie ook nog steeds jaloezie tussen volwassen broers en zussen?
Absoluut niet, we wonen allemaal niet meer thuis maar hebben verschillende (gezins)situaties. Mijn ouders proberen het heel eerlijk te verdelen, vragen soms zelfs of ik nog weet wat ik in welke situatie heb gekregen zodat ze bij de anderen hetzelfde kunnen geven. Wij vinden dit echter helemaal niet belangrijk en er is dus gelukkig geen sprake van jaloezie onderling. Anders wordt het natuurlijk als er enorme cadeaus voor de een zijn en amper iets voor de ander. Maar daar is in jullie geval ook geen sprake van toch? Met geld geven moet je trouwens wel uitkijken als ouders vind ik. Dat is toch anders dan spullen.
Nou nee, ik weet vaak niet eens wat mijn zusje krijgt en voor welk bedrag. Zo nu en dan krijg ik een extraatje toegestopt. Afgelopen oktober kreeg ik onverwacht een set kleding van mijn ouders, mn moeder en ik waren shoppen met mijn beide dochters. Die kregen allebei een set kleding, set ondergoed en nog wat andere dingen... en daarna kreeg ik dus ook een set. Mijn ouders zijn regelmatig bij mijn zusje en haar man aan het helpen en passen ook regelmatig een zaterdag op mijn neefje. Ik ben eerder jaloers op het feit dat haar zoontje opa en oma vaker ziet dan onze kids, maar niet jaloers omdat zij misschien meer krijgt of duurdere zaken... nee echt niet
Nee, helemaal niet. Mijn zusje krijgt ook regelmatig financiƫle ondersteuning, maar ik ben daar absoluut niet jaloers op. Zij heeft het hard nodig en ik niet. Ik kan wel eens jaloers zijn op haar twee lieve en gezonde kinderen, maar niet op een nare manier. Ik vind ze heel lief en ik gun het mijn zusje heel erg.
Wat een vervelende situatie! Ik moet zeggen dat mijn broertjes en ik sinds de puberteit geen ruzie meer gemaakt hebben en helemaal niet jaloers zijn op elkaar. We hebben echt een heel goede band. Weet nog wel dat we de buur'kinderen' in de zelfde leeftijd als wij nog altijd ruzie hoorden maken en dat vonden we altijd maar kinderachtig. Mijn vriend heeft het ook niet met zijn broers, dus nee ik herken je verhaal niet echt.
Als kinderen heel erg. De chipjes werden serieus geteld en eerlijk verdeeld, een grote chip telde voor 2 Maar als volwassen niet meer. Misschien komt dat ook omdat wij (op 1 zus na) het allemaal goed hebben. Geen moeilijkheden op financieel gebied. Die ene zus is dan ook de enige die soms nog vergelijkt.
Wauw wat heftig.. Ik vind dat niemand iets mag of kan verwachten van hun ouders. Alles wat je als extra van ze krijgt is lief en moet je dankbaar voor zijn. Mijn ouders proberen alles wel gelijk te trekken voor zowel hun kleinkinderen als hun eigen kinderen. Buiten dat, is het hĆŗn keuze wat zij met hun eigen verdiende geld doen. Al gaven ze het aan de lokale zwerver op de hoek. Wanneer je jaloers bent op je broers en/of zussen is dit ook raar. Beter vragen ze aan je ouders waarom ze deze keuze hebben gemaakt, maar niet bij jou, want jij bepaalt niet wat zij met hun geld doen.
Bij ons niet. Al mijn broers kunnen hun eigen broek ophouden en mijn moeder heeft geen cent te makken. Het 'probleem' speelt dus ook niet... niemand krijgt veel want ze kan zelf net rondkomen .
Mijn zusje heeft met ruime voorsprong gewonnen. Ik was jaloers maar nu niet meer. Zij mag straks voor onze moeder zorgen als ze oud is
Nee hier niet, in ieder geval niet van mijn kant we zitten ook wel in hele andere levensfases, ondanks dat we maar 2 jaar schelen. Hier samenwonend en zwanger, zusje woont nog bij moeder en zie ik nog niet op korte termijn zelfstandig gaan wonen. Zou ook niet weten wat ze krijgt eerlijk gezegd. Af en toe geeft mijn moeder mij iets, omdat ze bijvoorbeeld regelmatig met mijn zusje uit eten gaat en dan betaald. Maar het is dat ze het er dan bij zegt, anders had ik het niet geweten. Waar ik hooguit wat jaloers op ben is dat mijn zusje, omdat ze zo lang nog thuis woont, veel meer kan sparen. Maar ik moet er niet aan denken dat ik nog thuis had gewoond, dus dat is dan weer snel genezen hahaha. Bij vriend wel meer jaloezie. Schoonouders helpen zijn broer vaak, zowel financieel als praktisch. Als wij iets vragen is dat vaak niet mogelijk. Dat vind vriend soms wel vervelend. Hoewel hij dan wel weer een veel betere band heeft met zijn broertje dan ik met mijn zusje haha.
Nee. En eerlijk gezegd, ik heb ook werkelijk geen idee wat mijn zusje allemaal wel/niet krijgt. Ik ga bijvoorbeeld wel eens met Mn moeder naar de stad en dan wil ze perse dat ene shirtje betalen bijv. Als ik aangeef dat dat echt niet nodig is zegt ze gewoon: niet zo zeuren, D krijgt ook wel eens wat. Maar wat dat dan is, boeit me vrij weinig.
Volgens mij komt dat uit de hele instelling vanaf kids af aan: - voor elk kind evenveel en even groot kado; - voor ieder even veel geld; - alles moet gelijk - o wee als oma 1 kleinkind iets meer geeft dan de ander Enz Dat blijft dan die mensen tot in hun volwassenheid achtervolgen, ze zijn aangeleerd door de omgeving dat die vergelijking onwijs belangrijk is. Ik verwachtte van mijn 6-jarigen dat ze geen 'recht' kunnen ontlenen aan kado's, van wie dan ook. En dat ze vooral niet moeten gaan vergelijken, heb daar zo'n gruwelijk hekel aan. Dus niks even dure kado's of altijd voor elk kind een kado. Antwoord op je vraag: Mij interesseert absoluut niet wat mijn zus wel of niet krijgt. Wees gewoon blij met wat je zelf hebt, heb je een veel gelukkiger leven.
Zo gaat het bij ons ook, heb 4 zussen en iedereen krijgt wel eens wat. Wat of hoeveel de ander krijgt maakt ons niet uit.
Ja hoor en ik vind het ook niet heftig ofzo. Ik heb een jonger zusje en als zij hoort dat ik iets gekregen heb van mn ouders dan gaat ze echt verhaal halen. Moet ze vooral helemaal zelf weten. Mijn moeder zegt dan ook; laat het je zus maar niet weten want dan moet ik t horen. Dus houden we het voor onszelf. Andersom gebeurt vaker denk ik, maar mij interesseert t geen biet. Ik denk dat t ook te maken heeft met persoonlijkheid. Mijn zusje is een geweldig mens maar ze voelt zich van nature snel achtergesteld. We hebben dezelfde opvoeding genoten en we kregen gelijkwaardigde cadeautjes, dus kan me niet voorstellen dat het daar iets mee te maken heeft. De ene mens is gewoon wat sneller jaloers dan de ander. Ik zou er dus niet mee zitten.
Nee totaal niet. Ik heb 6 broers en zussen. Tussen de leeftijden van 18 en 35. Hele andere levensfasen dus. De jongste woont nog thuis. Maar totaal geen jaloers gedoe. De een krijgt echt wel meer dan de ander. Maar zo gaat dat nou eenmaal. Als ik met mijn zoon shop ga ik er ook niet over nadenken hoeveel ik de anderen dan nog zou moeten geven. Iedereen staat hier voor elkaar klaar. En de minder bedeelden ontvangen dan ook wat meer. Omdat ze het harder nodig hebben. Begrijp niet wat jalousie je brengt. Het geeft onrust tussen naasten en geeft je echt niet hetgeen wat een ander wel heeft gehad. Echt een doodzonde.
Geen jaloezie! Mijn man en ik kunnen prima voor onszelf zorgen. Mijn broer woont op zichzelf maar doet de was bij mijn ouders, eet daar regelmatig wat mee, en ondergoed/sokken soms wat boodschapjes krijgt hij regelmatig van mijn ouders. Prima, mijn ouders zijn blij om dat voor hem te kunnen doen. Mijn moeder geeft mij weer eens wat als we samen gaan shoppen. En ze past iedere week helemaal voor niks een dag op mijn kinderen en rijdt daarvoor in haar auto naar ons toe, daar betalen haar we geen reiskosten vergoeding voor. Mijn schoonzusje krijgt van haar ouders ook regelmatig wat toegestopt, geen probleem. Ze zal het nodig hebben. Als wij aankloppen bij ouders of schoonouders voor een financieel ding staan ze altijd voor ons klaar. Het lijkt me heel vervelend als je als broers/zussen zo jaloers omgaat met elkaar.
Hier ook geen herkenning gelukkig. Al proberen mijn ouders qua geld wel gelijk te verdelen, of als een van ons wat leent wordt dat wel opgeschreven, zodat dat bij de erfenis rechtgetrokken kan worden indien voor die tijd niet terugbetaald. Dikke onzin, maar goed mijn ouders willen dat graag eerlijk houden.
Gelukkig niet, lijkt me vervelend als dat wel zo is. Wij wonen als enige van mijn familie verder weg, 100 km. Mijn zus woont in hetzelfde dorp, mijn moeder zorgt 1,5 dag per week voor mijn nichtje en hun band is daardoor wel anders dan de onze. Maar dat is prima, ik kan daar niet mee zitten. Het komt denk ik wel doordat het eigen is of zo. Want ik ben van mezelf ook wel een beetje zo'n persoon die zich wel minder kan voelen dan een ander. Maar dat is puur mijn eigen onzekerheid. En gelukkig heb ik het dus niet bij mn zus en zusje.
Nee en ook nooit echt gehad voor zover ik me kan herinneren. Wij zijn met zn 3en en tussen de oudste en jongste zit 5 jaar. We zijn alle 3 totaal verschillend, houden van andere dingen, leven een compleet ander leven. Daarbij heeft mijn moeder ons altijd evenveel gegeven etc