Dat is precies zoals ik er over denk! Natuurlijk mogen ze lekker enthousiast buiten spelen en natuurlijk gaat dat gepaard met wat lawaai. Maar echt gillen en hard schreeuwen tolereer ik niet. (En dan heb ik het niet over enthousiast tikkertje spelen ofzo.) Dan haal ik ze gelijk naar binnen. Ik leg uit dat ik niet wil dat er buiten wordt gegild en vervolgens mogen ze weer (zonder gegil) buiten te spelen. Als ze daarna toch blijven gillen / schreeuwen / ruzie maken, mogen ze 1 of 2 minuten (of langer, afhankelijk van de situatie) binnen blijven. Net als ts vind ik het ook belangrijk dat ze zelf leren om een ruzie op te lossen maar dat mag dan wel binnen, zonder dat anderen daar last van hebben. Net als @merah vind ik het belangrijk dat ze leren om rekening te houden met anderen.
Ik vind het prima als kinderen geluid maken buiten, maar als dat van 's ochtends negen uur tot 's avonds 7 uur is, dus 10 uur lang achter elkaar, dan snap ik dat de buren dat vervelend vinden. Wij hebben bijvoorbeeld buren gehad die de hele dag, 10 uur lang, met hun elektrische tuingereedschap bezig waren en dat minimaal een paar keer per week met mooi weer. Iedere buur die we spraken ergerde zich eraan. Maar van de buurman die eens per week zijn gazon maait, heb ik geen last.
Eh ja, natuurlijk. Dat is wel normaal, toch? Maar ik moet ook zeggen dat mijn kinderen zelden huilen. Als ze dat wel doen, is er echt wat aan de hand.
Ik vind spelende kinderen om te horen echt een verademing. Mij maakt het absoluut niet uit of ze soms gillen of huilen, soms hoort dat er gewoon een beetje bij. Kinderen spelen al minder buiten dan vroeger - wat ik echt heel jammer vind- dus laat ze ook een beetje plezier hebben, denk ik dan, maar dat is natuurlijk geheel persoonlijk! Ik had vroeger buren die hun hond de hele middag buiten parkeerde omdat hij zoveel aan het blaffen was. Dat vond ik wel storend.
Die van mij eigenlijk ook maar zo af en toe zit er wel eens een huiltje bij dat ik denk, dat kunnen jullie mooi zelf oplossen Maar over het algemeen huilen ze zelden tot nooit.
Overdreven en overmatig gillen is bij ons een no go, daar zeg ik wel wat van. Opgaan in je spel is een ander verhaal, dat hoort er gewoon bij. Huilen reageer ik niet acuut op, maar dat heb ik nog nooit gedaan. Daarbij hoor ik eigenlijk direct als het serieus is. Verder vind ik dat mijn kinderen rekening kunnen houden met de buren. Maar wel kind moeten kunnen zijn. Als de buren last hebben van spelende buurkinderen moeten ze maar buitenaf gaan wonen en niet in een kinderrijke buurt.
Dit ongeveer. Gillen niet acceptabel en keihard schreeuwen ook niet. Wel lekker spelen en pret maken Huilen doet ze alleen als ze is gevallen of iets dergelijks, dus daar ga ik dan wel heen.
Ik heb daar totaal geen regels voor, maar als ik dit zo lees moet dat blijkbaar wel? Ik wist niet dat mensen zich echt ergeren aan kinderen die te luid spelen. Ja, ook als dat roepen is. Nooit bij stilgestaan. Ik woon naast een school, ik vind het alleen maar heerlijk om die kinderen zo bezig te horen.
Hier spelen de kinderen toevallig sinds dat koude weer weer lekker buiten in de tuin. Onze zoon praat nogal hard. Ik waarschuw hem regelmatig maar hij heeft het zelf gewoon niet door. Hij is ook aan een kant slechthorend. Het kan voor andere overkomen als irritant schreeuwen. Hier gelden gewoon normale regels maar een kind hoort ook gewoon kind te kunnen zijn. Ik zie ze veel liever lekker buiten dan dat gehang voor de tv.
Haha ja hoor serieus, wij wonen ook in een woonwijk. Als mijn dochter met vriendjes/vriendinnetjes buiten speelt en ze zijn bv. aan het tikkertje doen/voetballen etc en ze maken “lawaai” ga ik daar echt niks van zeggen. Daar zijn het kinderen voor vindt ik. Als ze huilen of ruzie maken (wat eigenlijk bijna nooit gebeurd) dan ga ik natuurlijk wel direct naar buiten. Hebben wij zelf een feestje in de zomer buiten (verjaardag oid) meld ik dat vooraf altijd wel netjes bij de buren, maar dat vind ik wat anders.
Er zit wel een verschil in roepen en schreeuwen. Luid speelse kinderen die je hoort genieten vind ik ook geweldig en ja daar hoort ook roepen bij maar gillende kinderen vind ik verschrikkelijk, van dat overdreven '' kijk eens hoe hard ik kan gillen '' momenten vind ik wel irritant. Toevallig wonen wij ook tegenover een school en hebben nooit moeite met de drukte van de kinderen als ze buiten spelen. Wij wonen aan de kant van de kleuters en die zijn al wat luidruchtiger dan de wat oudere kinderen maar moeite met het speelgeluid hebben wij niet.
Ik ben er eigenlijk altijd bij en ik heb geen directe buren aan 1 kant, maar ook hier niet gillen en schreeuwen uit baldadigheid. Ook niet praten op 'volume maximaal'/gillend praten en spelen. Als dat even is, prima, maar niet constant.
Meningen zijn dus een beetje verdeeld zie ik Mijn ene kind huilt echt alleen als er echt iets is en de andere als er scheel gekeken wordt bij wijze van. Dus nee ik vlieg niet direct naar buiten en soms ben ik even op de wc bijv. en duurt het even en als ik dan kom is het alweer opgelost. Nouja volgens mij neigt de meerderheid naar lekker laten spelen zolang de geluiden maar niet overdreven zijn. Ik ga het proberen iets meer los te laten Bedankt voor jullie reacties!
Hier praten ze wel eens wat harder, lachen ze hard of roepen ze even elkaar ofzo. Maar ‘gillen om het gillen’ etc mag niet van mij. Wij wonen in een rijtjeshuis, tuintjes zijn niet gigantisch, ik vind een beetje rekening houden met het volume wel op z’n plaats. Maar moet zeggen dat ik eigenlijk nog nooit heb moeten corrigeren, deze ‘regels’ zijn er dus vooral in mjn hoofd maar niet uit noodzaak. Ik stoor mezelf niet aan buurtkindjes.
Hier ongeveer net zo. Je hoort ze natuurlijk wel regelmatig, maar als ze teveel gillen of herrie maken moeten ze naar binnen. Bij mij als kind ging het net zo.
Als er zomaar hard geschreeuwd of gegild wordt in de tuin (de trampoline schijnt daar een vrijbrief voor te zijn) moeten ze naar binnen komen en onderhoud ik ze daarover. Lachen, praten, of even wat meer decibellen produceren mag best, maar ook daar zijn grenzen aan. Zeker in de middag als de buuf (bijna 80) of peuter- en babybroertje even op bed liggen (slapen allemaal aan de kant van de achtertuin) gaan ze maar lekker even ergens anders spelen. Hoewel de buurvrouw nooit klaagt hoor, ook niet als ik er specifiek naar vraag. Ze geeft altijd aan dat haar kleinkinderen evenveel lawaai maken (en die zijn er nogal eens ) en dat ze er echt geen hinder van heeft. Ik heb er zelf hinder van, ik vind geschreeuw en gegil echt heel vervelend...
Ik heb niet snel last van andere kinderen die buiten (in de tuin) spelen. Kan wel genieten van al die vrolijke geluiden. Voor mijn eigen kinderen heb ik wel wat regels mbt geluiden en buitenspelen en die zijn er eigenlijk alleen omdat ik bang ben dat anders buren last van ze zullen hebben en niet omdat ik me er zelf aan stoor. Hier mogen ze niet gillen en schreeuwen. En niet voetballen in de tuin tegen een muurtje. Als er ruzie is of er word gehuild ga ik wel meteen naar buiten omdat dat hier wel vaak samen gaat met gillen/schreeuwen.
Absoluut! Ze huilen niet zomaar. Dat kan verdriet, pijn, boosheid, frustratie of noem maar op zijn. Ik wil weten waarom mijn kind huilt en dat zsm oplossen.