Kinderen vallen te weinig..

Wij zijn heel relaxt, dat zei t kdv ook eens tegen ons. We vinden alles wel best. Ach ze valt een keer, ach een broodje extra als ze honger heeft.. S goed hoor! En we gaan weer weg. En onze dochter heeft t altijd enorm naar haar zin.
Maar laks zijn we niet. Dus sommige gevaarlijke situaties zal ik nooit begrijpen zoals kinderen die op jongere kinderen moeten passen, kinderen op daken laten klimmen, bij t water laten spelen zonder toezicht...

 

Mijn zoon mag zoveel mogelijk alles zelf doen en uitproberen. En daar hoort vallen, blauwe plekken en schrammen bij. Maar ik ben niet afwezig. Ik maak altijd de inschatting of een situatie acceptabel is.

Dus: vallen? Jazeker! Maar, zonder toezicht? Nee, nog even niet (hij is anderhalf).

 

In grote lijnen ben ik het wel met dit artikel eens. Als maatschappij worden we steeds voorzichtiger, klimtoestellen worden lager, we houden kinderen meer in de gaten. Er wordt ook meer geholpen met dingetjes op school zodat kinderen niet 'falen'. Kinderen worden meer 'gered' en dat is niet altijd goed. Ik merk het ook bij mezelf dat ik het lastig vind om mijn kind nare ervaringen te laten over komen. Dus in de zin van schoolwerk niet maken etc. Fysiek vind ik makkelijker om los te laten, klim maar in die boom of op dat hek.

 

Kan mij wel vinden in het artikel. Kan mij zo ergeren aan ouders die er alles aan doen om te voorkomen dat hun kind een blauwe plek op loopt.
In mijn ogen hoort vallen gewoon bij het leven. Hier vallen mijn dochters best vaak. Ik laat ze alles zelf proberen. Maar inderdaad wel met toezicht.

Laatst waren we in een binnenspeeltuin sprong de oudste op het uiteinde van het springkussen. Had haar 1x gewaarschuwd dat dat niet handig was en dat ze beter wat verder naar achter kon om te springen. Uiteraard luisterde ze niet en bleef op de rand springen. Dus ik dacht, laat haar dan maar een keer ernaast springen. Dan is het een wijze les. Komt er een andere moeder die haar oppakt en in het midden zet met de woorden; 'ja, straks valt ze!!!' Kan mij daar zo aan ergeren, van een keer vallen gaat ze niet dood. Ze is niet van suiker.

 

Ligt eraan hoe of wat. Van hard op je hoofd vallen leert een kind niks. En als je je kind zelf laat doen ben je er niet meer op tijd bij voor het misgaat.
Dus ja ik behoed mijn jongste regelmatig voor dingen. Simpelweg omdat hij weinig gevaar ziet.

 

Ik verbaas me soms wel eens over de vriendjes die hier komen spelen.
Mijn dochter klom in de boom, een vriendje stond letterlijk met zn mond open te kijken. Hij wist niet wat hij er van moest denken, hj durfde niet eens van het pad af!
Ik moest hem echt aanmoedigen om het gras op te lopen om naar het klimrek te gaan.
Op het klimrek klimmen ging nog net.
Het was een jongen van bijna 7 jaar oud!
Wij wonen hier in een dorp. Misschien dat het in een grote stad heel vreemd is om in een boom te klimmen.

Ik denk dat ik wel heel beschermend ben over mijn kinderen.
Toen mijn dochter niet durfde te fietsen omdat ze bang was om te vallen, heb ik kriebeschermers gekocht voor haar.
Maar toen ze een paar dagen zonder vallen had gefiest gingen die niet meer om hoor.

 

Dus ik hoef me niet schuldig te voelen als mijn zoontje als een achterlijke heen en weer klimt over de bank, ik vanwege mijn eigen stress gevoelens de andere kant op kijk en hij gemiddeld om de dag een tand door zijn lip heeft

 

Hahaha ik denk het niet, ware dat mijn dochter absoluut niet op de bank mag klauteren (bank is om op te zitten ). Hier ook de hele benen vol met blauwe plekken. Ik moedig dochterlief juist aan om wat meer te doen; tis een beetje een angsthaasje. Soms gaat het mis, maar 99% van de tijd gaat het goed.

 

Die bank ik hier wel een dingetje, maar meer om de bank dan om de ledematen van de kinderen . haha ..

joh verder succes, alleen bijv. over muurtjes springen en op een hoger muurtje rennen dat vind ik niet ok simpelweg omdat als je dan valt het ook echt hard gaat.

 

Ik schat wel de gevaren in, omdat mijn zoon nog te jong is om dat zelf te kunnen. Binnen mijn grenzen laat ik hem vrij om de wereld te ontdekken. Door plassen stampen, heel hard rennen over een grasveld en dat soort dingen mag hij wel. Als hij dan een keer valt of zich heel vies maakt, dan is dat zo. In een klimrek klimmen o.i.d. mag wel, maar dan sta ik wel zo dichtbij dat ik hem op kan vangen. Hij heeft nog niet genoeg kracht om dat soort dingen alleen te doen.

 

Maar dan gaat hij het gevaar toch ook niet inzien, als hij niet zelf de grenzen leert voelen? Oprechte interesse hoe je dat ziet!

 

Tja die bank is inderdaad om op te zitten. Kinderen die over de bank rennen vind ik altijd bloedirritant. Behalve blijkbaar mijn eigen kind Nu denk ik altijd: kan hij hieraan dood gaan (stopcontacten, hoger dan 1 meter ofzo)? Zo niet, dan laat ik hem lekker spelen. Iedere dag worden hier de keukenkastjes leeggehaald, leest mijn zoontje boekjes op de salontafel en kruipt hij op de bank heen en weer. Hij is zo'n vrolijk en ondernemend mannetje. Pick your battles

 

ik ben ook heel (te?) makkelijk. Dochter van 16 maanden klimt zelf in het speelhuisje in de speeltuin en gaat van de glijbaan af. laatst viel ze van het trapje daar, tja dat was even huilen. en de blikken die ik kreeg van andere ouders... die oudere kindjes zelf op de glijbaan zetten en ze ondersteunen als ze eraf glijden.
Van mij mag ze ook best een hap zand nemen, de volgende keer bedenkt ze zich wel.
Maar een buurjongen van ons (2 maanden jonger) mag niet meer naar de zandbak want de ene keer dat hij er was kreeg hij zand in zn ogen. en hij loopt nog niet, heeft geen loopkarretje of iets, want daar valt ie mee... tja, mijn dochter viel in het begin ook achter dat ding, maar daar leer je idd juist van. Kan me zo ergeren aan overbezorgde mensen. Je leert er idd helemaal niks van als je nooit iets mag.

 

Nou die grenzen voelt hij echt wel hoor...is al een keer van boven naar beneden van de trap af komen vallen, regelmatig blauwe plek of bult. Maar hij is zo onstuimig..leert daar voorlopig echt nog niet van. Hij doet het rustig nog eens. Maar in een speeltuin op een megahoge glijbaan sta ik er dus bij of haal hem eraf. Niet overbezorgd maar gewoon voorzichtig. Ik hoef niet per se van die bloederige ongelukken op een dagje weg.

 

Ik snap het hoor. Hier kan met name met buiten spelen heel veel. Alleen binnen wel wat minder. Omdat onze zoon nu nog klein is en nog niet loopt mag hij, als wij op de bank zitten, op de bank lopen (want dat kan hij wel). Maar dat gaat wel een keer veranderen. Niet springen of klimmen op de bank wordt hier wel een regel en ook op de salontafel wordt niet gezeten of geklommen. Ze gaan er niet dood van maar ik zie bij de kinderen van mijn zus wat er wel van kan komen. Lieve kinderen maar binnenshuis ongeleide projectielen. Er werd nooit ergens wat van gezegd. Ze klommen overal op en renden door het huis. En dat doen ze nog steeds. Ik vergeet nooit meer het gezicht van mijn oma toen we bij mijn zus waren en de telefoon ging. Die stond bovenop de hoge boekenkast. Mijn nichtje van 6 klom van de zitting van de bank naar de armleuning en door naar de rugleuning om zo de telefoon te pakken. Heel behendig en knap maar in mijn ogen kan dat echt niet. Klimmen en klauteren doe je buiten maar. Binnen hoor je je toch een beetje te gedragen. Het vervelende is namelijk dat ze dit bij anderen ook doen. Maar dat heeft meer met regels en fatsoen te maken dan met veiligheid.

 

Ik schat het gevaar wel in. Kan hij hier aan dood gaan? (Water/weg/spoor spelen bijv) Kan hij zich ernstig verwonden? Zoja dan ben ik heel beschermd. Zo niet Enjoy vallen en weer opstaan. Bij een weg spelen mag hij niet. Van de bank af vallen wel bijv.

 

De oudste twee kinderen zijn het stadium van vallen wel een beetje voorbij maar de jongste mag van mij ook dingen niet omdat ze gevaarlijk zijn.
Zoals op de leuning van de bank zitten.
Als ze achterover valt dan valt ze keihard met haar achterhoofd op de harde vloer.
Trappen op en af doen we ook op een normale manier.
Ze valt echt weleens tijdens het buitenspelen maar dat zijn dan schrammen en bulten en die valpartijen horen bij het opgroeien maar mijn kind moedwillig op de bank laten klimmen met daarbij het risico dat ze echt hard kan vallen dat doe ik niet.
Ze mag immers ook niet in de keuken als ik aan het koken ben want dat vind ik gevaarlijk met pannen afgieten etc.
Mijn kinderen zijn echt geen watjes want vooral de oudste twee hebben heel wat bulten en schrammen opgelopen.

 

Leuk dat je dit topic bent gestart Aliwen!

Ook even een reactie van VeiligheidNL. Ook wij vinden het voor de ontwikkeling (zowel motorisch als sociaal) heel belangrijk dat kinderen uitgedaagd worden om vrij te spelen en risico’s te leren inschatten.

Let er wel op dat hele jonge kinderen tot ongeveer 2 jaar nog te klein zijn om risico’s te leren inschatten. Zij zien geen gevaar en kunnen oorzaak en gevolg nog niet koppelen. Sommige ouders overschatten hun kinderen wat dit betreft. Zij denken bijvoorbeeld dat ze hun kindje van anderhalf geleerd hebben dat ze niet op de trap mogen klimmen, want in hun bijzijn doet hun kind dat ook niet. Maar eigenlijk hebben ze hun kindje geconditioneerd. Het kind weet dat als hij/zij toch op de trap klimt, dat mama boos wordt en dat willen ze niet. Maar als er bijvoorbeeld een oppas in huis is, of ze zijn bij opa en oma, dan klimmen ze wel gewoon op de trap. Ze koppelen het verbod aan mama en aan de thuissituatie. Bij de jongsten is bescherming dus wel heel belangrijk.

Vanaf ongeveer twee jaar kun je ze zoveel mogelijk zelf laten spelen. Een schram of een buil is niet erg. Ernstige ongevallen willen we natuurlijk wel voorkomen, dus houd wel toezicht, bijvoorbeeld in de buurt van water.

Omdat elk kind anders is en zich anders gedraagt, is het heel belangrijk om goed naar je kind te kijken. Dan weet je als ouder wat je kind kan, hoe handig of misschien onhandig hij/zij is zodat je daar rekening mee kunt houden. Niet ieder kind is hetzelfde!

Groet, Laura
VeiligheidNL