kindjes met beperking in een groot gezin?

Discussie in 'Aangeboren afwijkingen' gestart door jongensmamavan3, 16 mei 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. jongensmamavan3

    jongensmamavan3 Nieuw lid

    17 aug 2017
    4
    0
    1
    Vrouw
    Hallo mama's,

    Wij hebben hier ook een 'zorgenkindje'. Onze oudste zoon (3j6m) is heel laat beginnen stappen. Wij zijn hem dan verder gaan onderzoeken en daar is een duplicatie gevonden op chromosoon 17 die zijn motorische achterstand kan verklaren. Maar de geneticus zei dat dit niet zijn volledige achterstand verklaart.
    Onze zoon volgt al sinds zijn 15 maand 2x/ week kiné.

    We hebben hem laatst verder laten onderzoeken en hier is nu DCD en vermoeden van ASS uitgekomen.
    Ik heb wel wat schrik voor zijn toekomst, weet ook niet wat er allemaal gaat gebeuren... Hij zit nu in 1e kleuterklas, maar doet het héél goed!

    Sinds 3 maand is er een 3e zoontje bijgekomen. We zien een heel groot verschil tussen zoon 1 en 2. Maar die 2 hangen ook zo sterk samen dat ik het soms jammer vind dat zoon 3 daar gaat tussen uit vallen. Dus nu denk ik na over een vierde kindje, maar vraag mij af of dit wel haalbaar is en of dit wel een goed idee is .. Of misschien zijn het ook nog mijn hormonen hoor. Jongste zoon is nog maar 3 maand. Maar ik heb wel een gevoel dat mijn gezin nog niet compleet is. Maar vind het zo moeilijk, want wil mijn oudste zoon niets te kort doen...
     
  2. elsie89

    elsie89 Fanatiek lid

    27 sep 2014
    3.576
    1.202
    113
    randstad
    Ik zou over een jaar kijken hoe het dan met je zoon gaat en of het je hormonen zijn of echt een wens en dan de voors en tegens tegen elkaar afwegen. Onze dochter is ook een zorgintensief kind maar toch komt er heel overwogen een broertje of zusje ik denk dat wij daar voldoende liefde voor hebben en het ook geregeld krijgen. Ik denk dat dat wel de belangrijkste dingen zijn
     
  3. lovewinnie

    lovewinnie VIP lid

    13 jan 2007
    16.250
    790
    113
    tilburg
    Mijn zoon heeft klassieke autisme en sensorische problemen. Vanaf geboorte was hij al anders . Veel huilen etc. Hij is onze 2e. (dochter is 20 mnd ouder). Al vrij snel. Fysio en rond zijn 3e ook logepedie. Fysio gehad tot zijn 8 jaar en logepedie zelfde. Zwemles 2,5 jaar kleinschalig, lukte niet. Nu op wachtlijst speciale zwemles.
    Ook is hij dit jaar gestart op andere school. Nu dus 2 kinderen op 2 scholen.
    Op zijn 6e kreeg hij ook nog type 1 diabetes erbij. We hadden graag een 3e gewild maar dat trek ik echt niet ben ik bang. Rekening houden met dagjes uit, vakantie, dagplanning etc. Het vraagt nogal wat van de rest van het gezin en ons als ouders. Douchen bijv heeft hij hulp nodig, aankleden heeft hij hulp nodig, toilet gaan heeft hij hulp nodig etc etc. Hij is nu bijna 9
     
  4. Kache

    Kache VIP lid

    11 jan 2012
    6.137
    1.059
    113
    Ik weet dat ik, 2-4 mnd na bevalling van mijn 3e serieus over een 4e heb nagedacht. Dat was echt een roze hormonenwolk, want toen mijn jongste 9 mnd was heb ik mezelf voor gek verklaard dat ik die gedachte ooit heb gehad :rolleyes: en dat gevoel is alleen maar sterker geworden hoe ouder mijn jongste werd. Ik zou sowieso het onderwerp laten rusten tot je goed en wel echt ontzwangert bent en de komende paar jaar kijken hoe het gaat. Met jou. Met je kinderen. Met je gezin. Met je kinderwens.

    Daarnaast heb ik de ervaring dat een zorgenkind een enorme impact op ouderschap en gezinsleven heeft. En dat vooral de jaar-in-jaar-uit-er-komt-geen-einde-aan veel energie kost. Zijn aanwezigheid en zijn beperkingen zijn erg bepalend in ons leven en hebben ook duidelijk gevolgen voor onze 'normale' dochters. In ons gezin zou het echt in niemands belang zijn als hier nog een kind bij zou rondlopen (en dan heb ik nog niet over het risico op NOG een zorgenkindje). Nog meer drukte, nog minder aandacht, nog meer botsingen...

    Mijn derde scheelt 4 jaar met de tweede en ze hebben heel veel aan elkaar. Het is echt niet gezegd dat een 3e er buiten gaat vallen en dat een 4e dat zou 'oplossen'. Je zou een vierde kindje kunnen krijgen die als water en vuur met je derde is. ;)
     
  5. Korenbloem86

    Korenbloem86 Fanatiek lid

    1 mrt 2013
    1.659
    985
    113
    Ik ben de oudste van 5. Mijn broer (16 maanden jonger dan ik) heeft autisme en een verstandelijke beperking, woont inmiddels begeleid. Als kind vond ik het niet altijd fijn dat we met 5 kinderen waren omdat er inderdaad veel aandacht naar mijn broertje ging en de rest van de tijd en aandacht over de andere 4 verdeeld moest worden.
    Nu vind ik het wel erg prettig dat we met 5 zijn en de 'taken' verdeeld kunnen worden. Mijn oudste zusje is gemachtigd over zijn financiën. Inmiddels hebben we allemaal (op mijn auti-broer na) een rijbewijs wat fijn is als hij naar het UWV, arts, etc. moet. Ik denk dat als mijn ouders na hem besloten hadden dat 2 genoeg was, dat mijn deel 'zorg' veel groter was geweest. Ook qua contact ben ik blij dat ik 'normale' zussen en broer heb en niet alleen mijn zorgintensieve broer.
    Maar ben met Kache eens dat het zeker impact heeft op je relatie, gezinsleven en ouderschap.

    Onze oudste dochter heeft een hersenbeschadiging door zuurstoftekort bij de geboorte en is daardoor rolstoelafhankelijk. We hadden altijd een wens voor 4 kinderen, maar nadat we de diagnose van onze oudste kregen, hebben we dat losgelaten.
    Hierin speelt ook zeker mijn eigen jeugd mee, maar ook de huidige zorg/taakverdeling met mijn broer en zussen. Ik wil inderdaad er voor 'al' mijn kinderen zijn zonder dat er 1 (of meer) ondersneeuwen.

    @jongensmamavan3, ik werk als gastouder. Ik had een broertje en zusje die iets jonger zijn dan mijn kinderen. Heel lang hebben de 2 oudste kinderen met elkaar gespeeld en "speelden" de 2 jongsten samen. Toen mijn jongste begon te lopen, zag ik dat ze meer met het oudste oppaskindje ging spelen (rondjes rond de tafel 'rennen'). Het jongste oppaskindje begon vlak daarna met kruipen, mijn oudste zag opeens een speelmaatje dat qua lichamelijke ontwikkeling op hetzelfde niveau zat en speelde daardoor opeens heel veel met het jongste kindje. Voor spelletjes (memory etc.) zoekt ze wel weer haar leeftijdsgenootje op omdat de kleintjes dat nog niet snapten.
    Het kan dus best zijn dat nu jouw zoon 1 en 2 veel samen optrekken, maar als zoon 3 wat ouder wordt, er ook tussen jouw zoons zo'n wisselwerking ontstaat.
    Kijk het gewoon lekker aan wat er tussen je zoons gebeurd, je hoeft nu echt nog geen beslissing te maken over wel of geen 4e.
     
  6. Sam86

    Sam86 Fanatiek lid

    16 aug 2007
    1.610
    89
    48
    Vrouw
    Mama
    Amersfoort
    Wij hebben 1 dochter met autisme en 1 dochter met het syndroom van Turner. Nu zwanger van onze 3e dochter onze zoon is een lekker actief mannetje :)

    Ik geniet er enorm van! Natuurlijk is het geen rozengeur en maneschijn, maar ze hebben zoveel aan elkaar. Nu zit er tussen onze jongste 2 wel echt een flink leeftijdsverschil dus wij overwegen zelfs nog voor nr 5 te gaan volgend jaar
     
  7. Amberxx

    Amberxx Fanatiek lid

    6 nov 2013
    4.517
    4.578
    113
    Ik zou het heel erg onverstandig vinden om in deze situatie aan nog meer kinderen te beginnen. Een zorgenkindje kost levenslang heel veel tijd en aandacht. Dat is op zichzelf al een behoorlije belasting voor de andere 2 kinderen. Waarom zou je nog meer tijd en aandacht bij hen wegnemen door nog meer kinderen te krijgen? En daarnaast zijn veel zaken ook nog erfelijk. Straks krijg je nog meer zorgenkinderen erbij.

    Daarnaast vormt het (zoals anderen hier al aangeven) ook een belasting voor jouzelf als moeder en voor je relatie en gezinsleven. Niet om negatief te doen maar wel om relatistisch naar zaken te kijken.

    Ik zou ook zeker niet denken dat je 3e er tussenuit gaat vallen. De kans is juist groot dat die meer naar zijn gezonde grote broer/zus gaat trekken in de toekomst dan naar de oudste. Die zal door zijn beperkingen achterblijven op bepaalde gebieden waardoor de jongste hem voorbij gaat. is een 4e kind daarvoor zeker geen oplossing.

    Investeer je tijd en energie in de kinderen die er al zijn.
     

Deel Deze Pagina