Sorry dat ik het hier plaats maar ik weet niet zo goed waar anders? Ik zou graag een klacht willen indienen over mijn eerste bevalling in 2015, en wel over het medisch handelen/verwaarlozen/onmenselijke praktijken in het betreffende ziekenhuis. Ik ben inmiddels nogmaals bevallen in 2018 en dat ging wel goed, dus ik weet hoe het ook kan. Het lost voor mij niets meer op, maar als het iets zou helpen voor degenen die na mij komen die ook mijn specifieke situatie hebben, dan zou ik het heel erg vinden als ze dit ook kunnen overkomen. Ik kan er goed over praten en heb er tot mijn eigen verbazing psychisch niets aan overgehouden, fysiek ook niet (ik kan het daar iig niet op pinpointen). Kan iemand mij vertellen waar ik zoiets het beste kwijt kan?
In eerste instantie bij het ziekenhuis zelf. Zij hebben vast een klachtenregeling. Bij echte medische fouten zou je de inspectie kunnen benaderen
Ik kan niet zo goed inschatten of het echt een medische fout is of dat het met een klacht kan worden afgedaan. Laten we het zo stellen dat ik het pure mishandeling vind wat er heeft plaatsgevonden
Wat naar voor je! Ik zou zelf altijd eerst op de plek beginnen waar het gebeurd is, dus bij het ziekenhuis zelf. Het ziekenhuis een kans geven om het alsnog netjes af te handelen. Tijdens mijn eerste bevalling is een medische/menselijke fout gemaakt (gelukkig geen schade aan over gehouden), maar dat is uitermate goed afgehandeld. Er werd uitgelegd hoe het kon gebeuren en wat ze zouden doen om te zorgen dat het bij een ander niet meer zou voorkomen.
Er hoeft wmb niemand met z'n kop op het hakblok maar ik heb het bij mijn tweede zwangerschap wel eens op tafel gelegd en het werd echt zo weer onder het kleed geschoven en overheen geluld. Dat het allemaal wel meeviel etc. Maar het is verre van normaal. Ik begrijp dat je een weeënstorm niet kunt voorkomen en dat dat in een ander ziekenhuis ook gebeurd was hoor, en dat ik de baby na 90min nog niet eruit was dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen. Maar bij iemand in een weeënstorm (met mislukte ruggenprik) rustig alleen het oxytocine infuus nog wat verder omhoog zetten en me uren alleen laten dat is een ander verhaal (ik had daarnaast 4,5u volledige ontsluiting voordat ik mocht persen omdat er geen gyn beschikbaar was!). Ik kan anders ook eerst bij de eerstelijns verloskundige informeren? Wat zij vinden? Ik heb het daar uitvoerig besproken in de tweede zwangerschap namelijk
Waarom nu pas na 3 jaar? Snap dat het erg is en niet normaal maar 3 jaar later een klacht indienen? Je zou misschien eens met het ziekenhuis een afspraak kunnen maken en je probleem voorleggen. Maar misschien is een groot deel van het personeel wel weg die er die ene dag was. Het is denk goed om er wel over te praten en het voor een ander willen voorkomen.
Ik heb het een jaar later gedaan, nadat het ziekenhuis zeer verkeerd met mij was omgesprongen nadat ik een miskraam met 13 weken had gehad. Lang verhaal, maar ik heb toen een klacht ingediend en uiteindelijk een gesprek met het hoofd gynaecologie en de ombudsvrouw gehad. De desbetreffende gynaecoloog was inmiddels met pensioen. Ik heb op vrijwel alle punten gelijk gekregen. Ik was blij dat het zo’n fijn gesprek was. Uiteindelijk wel voor gekozen om daarna beide bevallingen ergens anders te doen wegens trauma.
Ik begrijp het wel hoor. Heb zelf ook ervaring met in dit geval falende verloskundige. Met hun was vooral een welles / nietes zo arrogant en vol van zichzelf dus laat maar want openstaan voor feedback was er niet bij. Nu 3jr later gaan we voor 2e komt dat gevoel van teleurstelling en boosheid weer veel sterker naar voren. Ik heb een niet zo'n lovende recensie geschreven op zorgkaart.nl misschien komt het zo wel binnen..... Eigenlijk wil je gewoon gehoord en begrepen worden.
Eerlijk gezegd vind ik zorgkaart wel een beetje laf. Durf het dan tegen de persoon in kwestie zelf te zeggen. Meer on topic: elk ziekenhuis heeft een klachtenfunctionaris. Staat op de website hoe je die kan benaderen. Die kan als intermediair optreden tussen jou en de betreffende persoon/personen. Die kan je vast verder helpen.
Snap helemaal wat je bedoeld. Weet alleen niet hoe zo een instelling ermee omgaat als je 3 jaar later pas met je klacht komt.
Ik heb al een gesprek gehad met 2 gynaecologen 8wk na de bevalling maar beiden deden het af alsof er niets aan de hand was en alsof het heel normaal was wat er allemaal gebeurd was. Ik heb er 2jaar over gedaan om enigszins te herstellen (mede ook vd zwangerschap) en toen opnieuw zwanger geworden (en weer super ziek) dus echt veel tijd om erover na te denken was er niet. Maar nu, na mijn tweede bevalling, is er wel een zekere bevestiging dat het bij de eerste verre van normaal was. Wat ik al wist maar ik dacht dat ik misschien een mietje was
Je hebt het juiste antwoord gekregen. Klachten je indienen bij de klachten functionaris van het ziekenhuis. Daar zit geen tijdslimiet aan. Deze persoon is onafhankelijk en mijn ervaring is dat het ook netjes afgehandeld wordt. Je moet alleen wel bedenken waar je nu eigenlijk wilt bereiken. Wil je dat de protocollen worden herzien? Wil je erkenning dat jou onrecht is aangedaan, excuses? Een klachten functionaris zal dit ook aan je vragen. Als je duidelijk aan kunt geven wat je doel is helpt dat. Ik heb bijvoorbeeld een keertje met de afdelingsmanager, maatschapscoordinator en de verpleegkundige die de fout had gemaakt om tafel gezeten om te kijken hoe dit in de toekomst voorkomen kon worden. Dat is een ander doel dan excuses (die had al gehad) en schadevergoeding (niet om gevraagd) en wordt ook anders opgezet.
Na mijn keizersnede, op de recovery, ging het bij mij mis. De pijnstillende functie vd ruggenprik was uitgewerkt, maar ik kon me nog niet bewegen. Een verpleegkundige kwam om de kraamverbanden te verwisselen. Zonder te vragen werd ik eerst met de benen vh bed getild, maar ze kregen de verbanden niet verwisseld, dus werd ik op een zij gelegd. De broeder die was komen helpen, zag mij helemaal wit wegtrekken. Hij was dan ook degene die vroeg of ik al pijnstilling gehad had. Dat had ik, buiten de ruggenprik voor de KS, nog niet gehad. Ik had zoveel pijn op dat moment dat ik alleen nee kon knikken. Geluid kon ik niet maken. De VPK vd de afdeling zei toen doodleuk “we zijn nu toch al bezig”. Ik heb hierover naderhand een klacht ingediend. Niet vanwege de pijn, maar over hoe laconiek die verpleegkundige erover deed. Ik wilde dat de verpleegster gewoon even duidelijk werd gemaakt dat ze met mensen werkt. En dat ze had moeten vragen of ik lichamelijk wel in staat was om door te gaan. Het heeft erna nog zeker 10 minuten geduurd voordat ik weer kon spreken. Ik lag alleen te snakken naar adem. De pijn was genoeg om mij te verlammen van kop tot teen. Ik heb uiteindelijk een brief thuis gekregen. Hierin stond dat men het incident met de verpleegkundige had opgenomen en dat het binnen het team van zowel de gyns, de kraamafdeling en de recovery besproken was. Het ziekenhuis zou zich beraden op evt stappen tov de verpleegkundige, maar hier heb ik verder niet meer op gereageerd. Ik wilde erkenning en dat de verpleegster eraan herinnert zou worden dat patiënten mensen zijn en geen slachtvee... ik had in mijn klacht aangegeven dat ik me ff in zo’n Belgisch slachthuis waande als varken dat geslacht werd.