Ik heb 25 juni een miskraam gehad met 11 weken... en eigenlijk ging het daarna best goed met me... ik pakte de leuke dingen van het niet zwanger zijn weer snel op en hield de moed erin... ik was ook heel blij toen ik tot mijn grote verbazing meteen na mijn miskraam weer na exact 28 dagen ongi werd... terwijl ik altijd een onregelmatige cyclus heb gehad... Maar nu... ineens worden een aantal mensen in mijn omgeving zwanger en kan ik er niet zo goed mee omgaan... ik wil blij voor ze zijn maar kan alleen maar denken.... wanneer ik en ik had nu al verder geweest... etc... Bah ik baal ervan want het is zo'n egoistisch gedrag... ik wordt ook ineens heel ongeduldig met vlagen... Gatver... hebben meer van jullie dit gehad na een miskraam? Ik dacht dat ik eraan ontsnapte maar nu slaat het alsnog toe...
heel herkenbaar meid nu ineens zie je veel kinderwagens en zwangere buiken en denk je eraan terug houd moed meid, hopelijk komt jou tijd snel! sterkte
hoi Joehoe, ja hoor de klap komt volgens mij bij iedereen, ook de jaloerse gevoelens ten opzichte van vrouwen die zwanger worden zijn erg veel voorkomend. Ik was toen ik mijn MK kreeg heel reeel heel realistisch, en dat het mis kon gaan kon ik erg goed begrijpen. Maar zo ineens zat ik een aantal weken later naar een ziekenhuisprogramma te kijken waar een vrouw in het ziekenhuis kwam om een echo te laten maken, ze was net zo ver als ik op dat moment zou zijn geweest en ja hoor daar kwamen de tranen, ik was zo verdrietig, zo jaloers.......... dus schaam je niet voor je gevoel meis, het is niet niks wat je hebt mee gemaakt, dus neem de tijd om het te verwerken en dan kun je weer naar voren kijken! Succes meis! liefs jette
Ik ken het ook helemaal , bij mij kwam de klap ook later en is nu nog goed aanwezig .....ben er in het begin te nuchter mee om gegaan , was er meer mee bezig dat ik geluk had gehad omdat een bbz ook heel anders kan aflopen kan voor jezelf heel gevaarlijk zijn , nu ik wat verder ben zie je inderdaad allemaal zwangere buiken en wandelagens onm me heen en als je ff zapt zie je ook bevalling of baby , .......maar ja dat zal er wel bij horen ..... Ik heb wel al het geluk dat ik al 2 kindjes heb mogen krijgen en dat verzacht een hele hoop verdriet ! Knuffel van M@rjon
Heel normaal hoor meid. Ik heb het ook gehad bij mijn miskraam voor de zwangerschap van mijn dochter. Mijn collega kwam toen ook met haar pas geboren zoontje op kantoor. Jeetje wat heb ik het moeilijk gehad. Verdriet jaloezie...Heel normaal. Nu doet het weer pijn maar het scheelt wel dat ik een lieve dochter heb waar ik veel steun van heb. Ik hoop dus dat het volgende keer wel goed mag gaan.
Hoi, Ook voor mij is dit herkenbaar. Na mijn eerste miskraam kon ik het allemaal wel verwerken en het leven ging gewoon verder zijn gang. Ik had wel verdriet maar ik kon wel gewoon verder vooruit kijken. Na mijn tweede miskraam stortte precies de wereld in, alles van de eerste miskraam bleek nog niet verwerkt te zijn en ik kreeg nu de dubbele lading. In het begin kon ik nog omgaan met babybezoekjes ed maar nu vijf maanden na mijn tweede miskraam kan ik geen zwangeren meer aankijken. Ik probeer nu om babydrinks te vermijden want we hebben er vorige week eentje gedaan en ik heb twee drie dagen weer geweend en in zak en as gezeten. Ik heb nog drie babydrinks in het vooruitzicht maar ga ze afbellen met een excuus omdat ik mezelf niet meer teveel pijn en verdriet wil aandoen. Ik kan er echt niet meer mee omgaan. Binnen mijn gezin weten ze ook niet meer met wat ze goed doen. Ik ben heel wispelturig en kan van de ene goede moment in een diep dal vallen. Dus je bent zeker niet alleen met je probleem, we weten perfect wat je doormaakt. Doe wat je gevoel je aangeeft en probeer niets te forceren Lieve groeten miesje
Had ik ook hoor, zeker toen het lichaam 4 volle maanden nodig bleek te hebben voor het herstel van de curettage. Sterkte, en geef af en toe toe aan het toch even opkomende verdriet.
Ook ik herken wat je beschrijft. Het is een rotgevoel wat je niet van jezelf kent. Probeer het maar te accepteren dat je het wel hebt, alleen zo kun je er mee omgaan denk ik. Sterkte!
Sterkte meid, ik ervaar hetzelfde, mijn uitgerekende datum was gister over 2 weken en de laatste tijd ging het wel goed maar nu komen ook alle emoties weer naar boven. Denk dat dat ook nog wel een tijdje blijft. Gewoon af en toe even lekker huilen, lucht op! Dikke knuffel!
Ik herken het ook... Ik merk vooral vanaf het moment dat ik me lichamelijk weer beter voelde (curretage, daarvoor 1,5 week veel bloed verloren, bloedarmoede hb 4,8 ) ik me geestelijk weer minder ging voelen. Nu ik me weer goed voel, kan het in mijn ogen weer en wil ik zó ontzettend graag... Trouwens, ik had 25 juni de echo waaruit bleek dat het niet goed was, bij 10w6d. Vruchtje was niet meer gegroeid sinds 7 weken (toen echo gehad: hartje klopte), maar de vruchtzak wel. 24 juni begon ik lichtjes te vloeien. En.. de 1e cyclus na de ma was 31 dagen, terwijl ik ook heel onregelmatig was (meer niet dan wel..). Hopelijk blijft dat voorlopig even zo! Heel veel sterkte nog, we kunnen helaas alleen maar doorgaan en sterk zijn. Hier erover praten helpt trouwens ook..
Bedankt voor jullie reacties! Het doet me goed te horen dat ik niet de enige ben. Dat heb je af en toe even nodig! Kikibo: wat toevallig dat we bijna dezelfde periode in een rot periode zaten... ook ik had nog een goede echo gehad met 7 weken en 6 dagen en met 8 weken en 2 dagen is het gestopt... bleek 23 juni, de dag daarvoor was ik gaan vloeien... Bij mij is het 25 juni spontaan op gang gekomen, maar toen ik 2,5 wk later nog vloeide en met belachelijk veel stolsels moest ik toch nog een curretage... ik was blij toen dat eindelijk gedaan was... pas toen had ik het idee dat ik verder kon. Ik wacht met smart mn 2e cyclus af, ben nu benieuwd of er misschien een beetje regelmaat in komt. Dat zou dan in ieder geval mooi zijn... Verder probeer ik niet ongeduldig te zijn, maar dat is soms heeeeeeeeel moeilijk! Helemaal als je het idee hebt dat echt iedereen in je omgeving zwanger wordt Maar goed, daarom wil ik iedereen veel goede moed en niet teveel ongeduld toewensen! En voor je het weet hebben wij ook van die heerlijke zachte beentjes en armpjes om zacht in te knijpen van liefde Knuffel
wat herkenbaar allemaal... pffff bij mij gaat het over het algemeen ook wel goed maar heb het idee soms dat het nu nog meer doordringt dan toen het net gebeurd was (10 juni, tweeling, bijna 11 weken zwanger). Het horen dat anderen zwanger zijn vind ik extreem moeilijk en dan is het 's avonds thuis geheid even huilen, zomaar ineens dan... Niet dat ik het ze niet gun, maar dan zou ik zo ontzettend graag nog die 2 kindjes in mn buik hebben, levend en al... en een dikke buik, zwangerschapskleding kopen en dingetjes voor kamertje etc. kopen..... hoop dat ik snel weer zwanger word, misschien dat dat het lege gevoel weer vult...
hoi allemaal! Voor mij ook herkenbaar hoor! ik heb het vooral met mijn twee vriendinnen.. De een liep mij een week voor en de andere mij twee weken er na.. In juni heb ik een miskraam gehad en ben gecurreteerd. Elke keer als ik ze zie wordt ik er mee geconfronteerd. In het begin heb ik heel stoer gezegd dat ze voor mij niet anders moeten doen, zij moeten er van genieten en lekker kunnen kletsen.... maar in werkelijkheid kan ik daar toch niet altijd mee overweg.. En ik baal daar toch van! Ik wil niet dat anderen zich rot moet voelen en niet over hun zwangerschap mag praten omdat ik nu een miskraam heb gehad! Maar wat kan verstand en gevoel dan met elkaar botsen zeg! Fijn om te lezen dat er toch meer vrouwen zijn die dit hebben.. Vervelend maar ik denk dat het erbij hoort! Zijn hier ook mensen die na een miskraam snel weer zwanger zijn geraakt? Zo ja hoe snel raakte je zwanger? Voor iedereen ik hoop en gun het jullie van harte ( en mijzelf natuurlijk ook.. haha) om straks een positieve test en een gezonde zwangerschap door te maken!
Joehoe, Das allemaal heel herkenbaar,,ik ben 24 juni geopereerd aan een bbz, en was er in het begin heelnuchter onder , had af en toe het idee dat ik me eigen moest verdedigen omdat ik me zo goed voelde (lichamelijk niet maar geestelijk wel).Maar ik kom mezelfnu wel regelmatig tegen dat ik toch te snel door ben gegaan , terwijl ik het eigenlijk wat meer tijd had moeten geven , vooral nu ik zwangere vrouwen tegenkom ..... Dan denk ik , oh ik was nu al op de helft geweest , 20weken echo en aftellen kan beginnen ........niet dus knuffel
volgens mij zouden de meesten uit dit topic ongeveer even ver zijn geweest... of lijkt dat maar zo? Wij waren toen ik 9 weken zwanger was in de Champagne en hebben daar toen een erg mooie fles meegenomen met als doel die met de geboorte open te maken. Gaan we nog steeds doen begin januari en proosten we op de tweeling! Zal denk ik niet makkelijk zijn, maar wil dat denk ik dan ook niet overslaan.
Ik ga er nu ook zo mee om als jij beschrijft. Ik ga er vanuit dat bij mij de realiteit ook nog wel inkickt binnenkort.
Dank allemaal voor jullie antwoorden! Het doet me goed te weten dat die gevoelens die ik heb er gewoon bijhoren. Soms ga je zo aan jezelf twijfelen... Ik voel me op het moment vooral ongeduldig en kan er zo weinig mee... inderdaad zwangere vrouwen in mijn omgeving daar ga ik mezelf mee vergelijken hoe ver ik dan geweest was en dan zit er echt een knoop in mijn maag.. Ik hoop dat ik snel weer zwanger wordt en dat in ieder geval die eerste 12 weken dan HEEEEL snel voorbij zijn! dikke knuffel voor iedereen